Οι Γερμανοί πρώτα λάδωσαν την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ και μετά την υποδούλωσαν. Αλλά εκεί που η υποκρισία χτυπάει κόκκινο, είναι στον στρατιωτικό τομέα.

Ένας προσεκτικός αναγνώστης της απολογίας του Α. Κάντα και των στοιχείων για τις μίζες στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας θα έβλεπε κάτι που ίσως δεν έχουν καταλάβει πολλοί, ακόμα. Ότι οι περισσότερες εταιρείες και τα οπλικά συστήματα που εμπλέκονται στις μίζες είναι γερμανικές. WEGMANN, Stinger Asrad, STN ATLAS, Rheinmetall κ.λπ. Κάτι λίγα ρωσικά, τα αμερικανικά αεροπλάνα και ελάχιστα γαλλικά ονόματα εμπλέκονται ακόμα.

Αν συνδυάσουμε τα σκάνδαλα αυτά, με τα άλλα μεγάλα σκάνδαλα στις Τηλεπικοινωνίες (Ζήμενς, Ιντρακόμ) και άλλων στρατηγικών τομέων των υποδομών της χώρας (μεταφορές-ΟΣΕ, νοσοκομεία κλπ) διαπιστώνουμε ότι της εξάρτησης από την Γερμανία με τον δανεισμό και την Τρόικα προϋπήρξε μια συστηματική εξαγορά τμημάτων της πολιτικής ελίτ , επιχειρηματικών ομίλων και ΜΜΕ από μεγαθήρια της γερμανικής οικονομίας.

Ας μην παριστάνει λοιπόν το πολιτικό σύστημα της χώρας ότι πέφτει από τα σύννεφα, με αφορμή τις αποκαλύψεις του Κάντα και των άλλων. Δεν έχασε την παρθενία του με αυτό το σκάνδαλο. Επί δεκαετίες – και κυρίως από την δεκαετία του ’80 Έλληνες πολιτικοί εμπλέκονται σε αποκαλύψεις για μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα.

Δεν ήξεραν οι πολιτικοί μας ότι υπάρχουν έμποροι όπλων και αντιπρόσωποι – μεσάζοντες που είχαν μετατρέψει το Πεντάγωνο σε σούπερ-μάρκετ όπλων. Ότι προσπέκτους ήθελες έβλεπες στα γραφεία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας επί δεκαετίες. Από σφαίρες μέχρι F-16 και υποβρύχια. Παρ’ όλα αυτά, τα όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες τους συνέλαβαν εξ’ απήνης.

Αλλά εκεί που η υποκρισία χτυπάει κόκκινο είναι στον στρατιωτικό τομέα. Εκεί που δίνουμε όλοι αγώνα για να μην κοπούν οι μισθοί και τα επιδόματα, εκεί που κάθε κυβέρνηση πιέζεται ώστε να μην κάνει περικοπές για να μην τρωθεί το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Στρατηγοί και μάλιστα αρχηγοί ενόπλων δυνάμεων, αξιωματικοί και μέλη των επιτροπών που ενέκριναν τους εξοπλισμούς κατονομάζονται από τους εμπόρους όπλων.

Παραδείγματα:

Για την προμήθεια των υποβρυχίων, ο 83χρονος έμπορος όπλων Πάνος Ευσταθίου υποστηρίζει ότι κατέβαλε χρήματα, καθ’ υπόδειξη της εταιρείας STN ATLAS, στους εξής:

1) Τον Παναγιώτη Παπαθανασίου (Π.Ν.), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000- 200.000 ευρώ περίπου για πληροφορίες που παρείχε στην STN ATLAS σχετικά με ανταγωνίστριες εταιρείες.

2) Τον Κωνσταντίνο Τζιώτη (Π.Ν.), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000- 200.000 ευρώ περίπου για τη συνδρομή του στην επιλογή του συστήματος ως εμπειρογνώμων- μηχανικός.

3) Τον Αλέξανδρο Μαδωνή (Π.Ν.), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000- 200.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

4) Τον Γιώργο Θεοδωρουλάκη (Π.Μ.- πρώην Α/ΓΕΝ), ο οποίος έλαβε ποσό 300.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

Για το οπλικό σύστημα Asrad ο 83χρονος έμπορος όπλων αναφέρει ότι έπειτα από υπόδειξη των υπευθύνων της γερμανικής εταιρείας κατέβαλε χρήματα και στους εξής, μεταξύ άλλων:

1) Τον Γιώργο Σκάρλα (ΕΒΟ), ο οποίος έλαβε ποσό 300.000 ευρώ περίπου για τη διαμεσολάβησή του και επαφές που έκανε υπέρ της STN ATLAS σε πρόσωπα με μεγάλη επιρροή, όπως ήταν ο Π. Νικολαΐδης.

2) Τον Ελευθέριο Ψευδοοικονόμου (ΓΔΕ) ο οποίος έλαβε ποσό 100.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών.

3) Τον Ιωάννη Χριστογιάννη (ΓΔΣ), ο οποίος έλαβε ποσό 50.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών.

4)Τον Κωνσταντίνο Παναγιωτάκη (Πρώην Α/ΓΕΣ), ο οποίος έλαβε ποσό 100.000 ευρώ περίπου, επειδή μετά την αποστρατεία του παρεκλήθη, υπό την ιδιότητα του εμπειρογνώμονος στα αντιαεροπορικά όπλα, να εκπονήσει μελέτη εργονομίας και εγκαταστάσεως του ASRAD επί οχήματος 4×4 HUMMER, καθώς επίσης τυχόν βελτιώσεις του ASRAD κατά τη διάρκεια παραγωγής του συστήματος. Οι προτάσεις βελτιώσεων του κ. Παναγιωτάκη υιοθετήθηκαν από την STN ATLAS και έγιναν κατά την παραγωγή του ASRAD.

5) Τον Βασίλη Δημητριάδη (Υ/Π), ο οποίος έλαβε ποσό 150.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

6) Τον Δημήτριο Τσιλινίκο, ο οποίος έλαβε εν αποστρατεία ποσό 100.000 ευρώ περίπου για την παροχή συμβουλών προς την εταιρεία STN ATLAS.

Δηλαδή, σύμφωνα με τις καταγγελίες, την ώρα που έπαιρναν μίζες την ίδια ώρα ορισμένοι σήκωναν την ελληνική σημαία και μιλούσαν με δάκρυα για την πατρίδα και πώς πρέπει να προστατευτεί από τον προαιώνιο εχθρό εξ Ανατολών. Οι ίδιοι που πουλούσαν και συνεχίζουν να πουλάνε πατριωτισμό, πίσω από τις κουρτίνες μετρούσαν τα χιλιάδες ευρώ που τους έδιναν οι έμποροι όπλων.

Προς Θεού. Είναι ελάχιστοι οι επίορκοι στρατιωτικοί, όπως λίγοι είναι και οι βρόμικοι πολιτικοί που έκαναν τεράστιες περιουσίες με τις μίζες. Όμως, είναι πλέον θέμα τιμής να βγουν όλα στο φως και να καθίσουν και κάποιοι στο σκαμνί. Μέχρι τον τελευταίο και απ’ όπου κι αν προέρχεται. Και προσέξτε: Το σκάνδαλο με τις μίζες δεν είναι Πασοκικό ή Νεοδημοκρατικό σκάνδαλο. Αν πέσουμε στην παγίδα να χαρακτηρίσουμε τις μίζες με κάποιο χρώμα ώστε να πλήξουμε τον πολιτικό αντίπαλο, αυτό που θα έχουμε κάνει είναι ξανακουκουλώσουμε ένα σκάνδαλο.

Η υπόθεση των βρόμικων εξοπλισμών ξεκινά από τη δεκαετία του ’80. Γιγαντώθηκε την περίοδο της κρίσης στα ελληνοτουρκικά, το 1987 με την περίφημη φράση του Ανδρέα «Βυθίσατε το Χόρα». Τότε, λοιπόν, η κρίση με τους Τούρκους διογκώθηκε ώστε να ξεκινήσει ένας απίστευτο ανταγωνισμός για το ποιος θα πάρει περισσότερα και καλύτερα όπλα. Από τότε όλες οι ξένες εταιρείες όπλων άνοιξαν γραφεία στην Ελλάδα, έστησαν ένα δημοσιογραφικό παιχνίδι ώστε να προωθούνται τα δικά τους οπλικά συστήματα και ξεκίνησε το λάδωμα πολιτικών και στρατιωτικών. Ποιος δε θυμάται τις «αγορές του αιώνα», τα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν από τους «στρατόκαυλους» που πούλησαν την πατρίδα σαν να ήταν πραμάτεια στη λαϊκή.

Η δεύτερη μεγάλη κρίση με την Τουρκία, η υπόθεση των Ιμίων, ξαναζωντάνεψε το μεγάλο φαγοπότι. Πρόθυμοι δημοσιογράφοι, έναντι αμοιβής φυσικά, όπως και διάφοροι «αναλυτές» του πισινού άρχισαν να βγάζουν ρεπορτάζ και άρθρα για το ποια όπλα ήταν καλύτερα να αγοράσουμε για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Και τότε στήθηκε το «σύστημα Άκη». Δισεκατομμύρια για πυραύλους, αεροπλάνα, υποβρύχια που έγερναν αργότερα, Απάτσι που δεν είχαν ανταλλακτικά, Leopard που θα χρειάζονταν περισσότερο σε μια χώρα της Αφρικής παρά στην Ελλάδα. Οι έμποροι όπλων σουλατσάριζαν στο Πεντάγωνο σα να ήταν στο σπίτι τους. Μετέφεραν βαλίτσες και σακ βουαγιάζ και πλήρωναν πολιτικούς, υπουργούς, βουλευτές, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους.

Ξέρετε πόσα λένε ότι ήταν οι μίζες τα τελευταία χρόνια; Δύο δις ευρώ τα οποία είναι πολύ περισσότερα αφού πολλά από αυτά δόθηκαν πριν από 20 χρόνια.

Κι όμως, σήμερα για όλα αυτά όλοι δηλώνουν άγνοια. Ο ένας λέει ότι πρέπει να τιμωρηθούν, ο άλλος ότι θα αλλάξει το σύστημα των διαγωνισμών για τις προμήθειες. Ένα σύστημα που είχε αλλάξει το ΠΑΣΟΚ το 2011 και τώρα το υπερασπίζεται γιατί λέει είναι το καλύτερο. Και μπορεί να μην υπάρχουν σήμερα εξοπλισμοί λόγω κρίσης, όμως, ποιος μας λέει ότι ένα «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο δεν θα στηθεί προκειμένου να ξεκινήσει νέος γύρος αγοράς όπλων; Με τι; Με το αίμα του ελληνικού λαού διότι θα του «πουλήσουν» για άλλη μια φορά πατριωτισμό οι γνωστοί πληρωμένοι δημοσιογράφοι και αναλυτές, μαζί με τους πολιτικούς που τα έχουν «πιάσει».

Η Ελλάδα χρειάζεται έτοιμες για πόλεμο Ένοπλες Δυνάμεις και υψηλό φρόνημα του στρατού, αλλά όχι με μίζες και βρόμικους παίκτες. Θέλει οπλικά συστήματα που χρειάζεται και τα οποία δεν θα πληρωθούν δύο και τρεις φορές πάνω προκειμένου να κάνουν κάποιοι αμύθητες περιουσίες.

Όλοι πρέπει να διαφυλάξουμε το «Αμύνεσθαι περί Πατρίς», για να μην καταντήσει «Αμύνεσθαι περί… πάρτης». Ας μην το παίζουν ξαφνιασμένοι, λοιπόν, οι πολιτικοί και τα κόμματα, ούτε οι στρατιωτικοί και οι δημοσιογράφοι. Διότι προκαλούν ακόμη περισσότερο την κοινή γνώμη. Φτάνει πια με τους Έλληνες που «πέφτουν από τα σύννεφα».

www.antinews.gr