Τα μαυροκόκκινα στρωσίδια,οι μαυροκόκκινες μαντανίες είχαν την δική τους ξεχωριστή θέση στο σπίτι μας,ήταν καλαίσθητα τοποθετημένες από την μάνα γύρω απο το τζάκι στο τοίχο αλλά ταιριασμένες με άλλα στρωσίδια ίδιας απόχρωσης στο πάτωμα,έτσι η φτωχική μας γωνιά με το τζάκι στο χωριό,εκεί μαζευόμασταν για ζεστασιά για φαγητό και κουτσομπολιό,ανέμελα χωρίς άγχος,με μικρά όνειρα και με πολύ αγάπη,πόσες και πόσες ιστορίες δεν έχουν ειπωθεί σ αυτή τη γωνιά απο γιαγιάδες απο παππούδες στα εγγόνια και στα παιδιά τους..και έτσι όπως έκαιγαν τα κούτσουρα στη φωτιά μας έπιανε ενας γλυκός ύπνος απο την οικογενειακή θαλπωρή….τυχεροί η γενιά μας…δεν είχαμε το διαδίκτυο και το facebook είχαμε όμως μαυροκόκκινα όνειρα…που καίγονταν στη φωτιά…
Φωτο Βασίλη Ζαχαράκη σε ανάρτηση του “Καλανα Σακαρετσι Εμπεσος Χαλκιοπουλο”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου