Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021

Περιοδική έκδοση της νέας Αδελφότητας Σκλιβανιτών Αττικής «O AΓIOΣ ΓEΩPΓIOΣ» Διαβάστε την

Έτος 14ο • Aριθμός φύλλου: 68 • Iούλιος - Aύγουστος - Σεπτέμβριος 2020 • Kλεισθένους 15, 105 52 Aθήνα

Γράφει η Ελένη  Κοντούλη

Ένα ενδιαφέρον άρθρο, που θίγει τις ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις και την πορεία του καθενός από εμάς μέσα στον χώρο που περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας, έγραψε ο Δημήτρης Γ. Λεβέντης με τίτλο: Σκοτώνουν τ’ άλογα όταν γεράσουν.

Ξεκινάει το άρθρο του κάνοντας  μια ιστορική αναδρομή στις κοινωνίες και στην προσπάθεια που έγινε για να μπορέσει να καθιερωθεί στον πολιτισμένο κόσμο η οχτάωρη, πενθήμερη εργασία με αξιοπρεπείς αμοιβές, υγειονομική περίθαλψη και ασφάλιση. Όμως αυτό το κεκτημένο ανθρώπινο δικαίωμα καταστρατηγήθηκε με την έλευση της τεχνολογίας. Η τεχνολογία εισέβαλε με δύναμη και στους χώρους δουλειάς και εκτόξευσε την αλαζονεία και την απληστία των αφεντικών και την σταδιακή αποδυνάμωση των εργαζομένων. 

Ο Δημήτρης Γ. Λεβέντης τονίζει πως κινούμενοι οι εργοδότες πάντα με βάση το κέρδος και μην έχοντας κανέναν ανθρωπιστικό σχεδιασμό, οι εργαζόμενοι είτε εκτοπίστηκαν στην κόλαση της ανεργίας είτε μετατράπηκαν σε απλά διεκπεραιωτικά εργαλεία. Μη θέλοντας να υπάρξουν αντιδράσεις από τους ανθρώπους που βάλλονται το κράτος όμως βρήκε τη λύση. Εφηύρε τον βαρύγδουπο αποπροσανατολιστικό όρο της «διαγενεακής αλληλεγγύης», δηλαδή, της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών. Πολιτική που οδηγεί στην αντιπαράθεση των γενεών αφού στηρίζει τη λογική πως πρέπει να οδηγηθούμε στη μείωση ή και την εξάτμιση των εργασιακών και συνταξιοδοτικών αμοιβών, για να έχουν οι μελλούμενες γενιές, για να έχουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. 

Η εξουσία, γράφει ο συγγραφέας, θέτει ένα ψευτοδίλημμα,  που δυστυχώς πολλοί το ασπάζονται. Ο άνθρωπος που έχει καταθέσει ώρες, κόπο, προσπάθεια, ιδρώτα και τελικά την ίδια του τη ζωή, στον βωμό της εργασίας, πρέπει τώρα να αποσυρθεί, χωρίς να μπορεί να γευτεί τίποτα για να δημιουργήσει μια οικονομική αποθήκη για τις επόμενες γενιές. Οδηγεί τους ανθρώπους στην πιο δύσκολη ηλικία τους στη ζητιανιά. Η τρίτη ηλικία πληρώνει, για να θησαυρίζουν οι βιομήχανοι, η Τρίτη ηλικία γίνεται ο πρόχειρος οικονομικός μπαλαντέρ που καλύπτει κάθε οικονομικό κενό που δημιουργεί η άπληστη και απάνθρωπη ελίτ που κυβερνά τις κοινωνίες.

Η απάντηση στο  ηθικής φύσης ερώτημα για το πώς θα ένιωθε η τάξη που κυβερνά για την εκμετάλλευση των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας θα έδειχνε και το επίπεδο του πολιτισμού. Κανείς δεν μπορεί να σχηματίσει καθαρή αντίληψη για τον συνάνθρωπό του, αν δεν μπει στη θέση του. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να υπάρχει η πνευματική και ψυχική δύναμη. Δεν είναι τυχαίο ότι λέγεται πως ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από τον τρόπο που αυτή αντιμετωπίζει την τρίτη ηλικία. Όχι άδικα. Πολιτισμός είναι να αναγνωρίζεις, να σέβεσαι και να υπολογίζεις αυτούς που έχτισαν τον κόσμο που εσύ απολαμβάνεις. Πρέπει η κοινωνία μας να τιμάει την τρίτη ηλικία. Δεν πρέπει να είναι αόρατοι  όσοι δεν έχουν σωματική ρώμη. Δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως βάρος και ως υποχρέωση.  

Η άποψη του Δ. Λεβέντη για το μέλλον δεν είναι αισιόδοξη. Πιστεύει πως με τη μορφή που έχει πάρει ο κόσμος μας και με τον ολοένα και περισσότερο αυξανόμενο ηλικιακό ρατσισμό, ότι και οι μελλοντικές γενιές των γερόντων θα έχουν την τύχη των αλόγων… που τα σκοτώνουν όταν γεράσουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια: