Μια απαγωγή, μια διακοπή ρεύματος και ένας Σουλτάνος

Σχεδόν ένα αιώνα από την ίδρυσή της η «Τουρκική Δημοκρατία» αντιμετωπίζει ίσως τη σοβαρότερη μεγαλύτερη πολιτική της κρίση της σύγχρονης μετακεμαλικής ιστορίας της. Τα τελευταία γεγονότα επιβεβαιώνουν πως το τουρκικό καθεστώς έχει αρχίσει να εκδηλώνει ποικιλοτρόπως την ασφάλεια και την αβεβαιότητα, ενόψει των εθνικών εκλογών του Ιουνίου.  

Και έτσι στήνεται ένα ιδιαιτέρως αξιοπρόσεκτο σκηνικό. 

Πριν από λίγες ημέρες το κοινοβούλιο της Τουρκίας επικύρωσε μια νέα δέσμη αυστηρών μέτρων για τη διασφάλιση της έννομης τάξης στο εσωτερικό της χώρας. Όπως διεμήνυσε ο τούρκος πρωθυπουργός Νταβούτογλου, τα νέα μέτρα σκιαγραφούν ένα αυστηρότερο νομοθετικό πλαίσιο για αδικήματα που σχετίζονται με την τρομοκρατία και οριοθετούν νέους κανόνες συμπεριφοράς και εμπλοκής της αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων. 

Την ίδια ώρα η Τουρκία πλήττεται από σημαντική διακοπή της ηλεκτροδότησης, παρόμοια της οποίας είχε να ζήσει εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια. Για την ακρίβεια σαράντα επαρχίες της γειτονικής χώρας, συμπεριλαμβανομένων των πόλεων της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης, δεν έχουν ρεύμα ενώ σε μετρό και τραμ έχει διακοπεί η κυκλοφορία. Πολλές μάλιστα περιοχές των μεγάλων πόλεων αντιμετωπίζουν και μεγάλα προβλήματα παροχής νερού. 

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, μέλη της DHKP-C, ενός ακροαριστερού κινήματος, απειλούσαν πως θα σκοτώσουν τον εισαγγελέα που αθώωσε τους αστυνομικούς που σκότωσαν του 15χρονου Μπερκίν Ελβάν, μέσα στο δικαστικό μέγαρο, στις μεγάλες διαδηλώσεις που έγιναν στο πάρκο Γκεζί. Οι απαγωγείς ζητούσαν οι αστυνομικοί που σκότωσαν τον 15χρονο να ομολογήσουν την πράξη τους σε απευθείας μετάδοση. 

Παράλληλά, μέλη της συγγενούς ομάδας «Λαϊκή Άμυνα» ανακοίνωναν πως εάν σκοτωνόταν κάποιο από τα μέλη της οργάνωσης DHKP-C, θα ανατίναζαν δύο αστυνομικά τμήματα, στα οποία είχαν τοποθετήσει βόμβες. 

Τελικά και έπειτα από επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων, τα τρία μέλη του DHKP-C σκοτώθηκαν. 

Μέσα σε πέντε μέρες λοιπόν στήθηκε ένα νέο σκηνικό που αδιαμφισβήτητα ευνοεί τον Ερντογάν. 

Πως όμως αντέδρασε ο Ερντογάν σε αυτά τα επεισόδια; 

Αναφορικά με το θέμα της διακοπής ρεύματος, από την αρχή εμφύσησε έντονη πολιτική χροιά στο γεγονός, με υπόνοιες περί «τρομοκρατίας». Κυρίως όμως, ενθάρρυνε τον τουρκικό λαό να μην φοβάται «μιας και η Τουρκία σε λίγο καιρό θα έχει δύο νέα δυναμικά πυρηνικά εργοστάσια, που θα της εξασφαλίζουν ενεργειακή αυτάρκεια». 

Το κλίμα τρομοκρατίας και φόβου που διαχύθηκε σε όλη τη χώρα από τη χθεσινή απαγωγή, «τον βολεύει» στο να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση στο αυστηρότερο νομοθετικό πλαίσιο που ψήφισε. 

Είναι κοινός τόπος πως οι προσεχείς εκλογές, αποτελούν το τελευταίο εμπόδιο του Ερντογάν, για την μακροχρόνια παραμονή στην εξουσία. Για την εγκαθίδρυσή του, ως ισόβιου Προέδρου. Η εκλογική απειλή έρχεται τόσο από τα ακροδεξιά όσο -κυρίως από το ισχυρό κουρδικό κόμμα, το οποίο, εάν περάσει το 10% εκλέγει 60 με 65 βουλευτές. Και αυτά τα δύο πολιτικά σχήματα είναι ικανά να ανακόψουν το σχέδιό του. 

Επιπρόσθετα επιδιώκει να δώσει ξανά οξυγόνο σε μια μεγάλη και ισχυρή Τουρκία, μέσα από ένα σχέδιο βιομηχανικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και πάνω από όλα θωράκισής της, μέσα από τα πυρηνικά εργοστάσια. 

Είναι λοιπόν ο Ερντογάν ο νέος Σουλτάνος; 

Κάποτε αποκάλεσε τη δημοκρατία "ένα τρένο από οποίο το πρέπει να κατέβεις όταν έχεις φτάσει στον προορισμό σου. 

Αρκετοί υποστηρίζουν πως η βασική δομή και οι κύριοι θεσμοί του τουρκικού οικοδομήματος που γεννήθηκε μέσα από την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την Συνθήκη της Λωζάνης, τον ελληνοτουρκικό πόλεμο και κυρίως την πολιτιστική και κοινωνικοπολιτική επανάσταση του Ατατούρκ που συνδέθηκε άρρηκτα με το νεοτουρκικό κράτος, τίθεται, ιδιαίτερα σήμερα σε ευθεία αμφισβήτηση. 

Απομένει να δούμε εάν η Άγκυρα θα επιδοθεί στο αγαπημένο της σπορ, την εξαγωγή δηλαδή της κρίσης στο Αιγαίο.

www.vanzetti.com