Στραβοπατάω επίτηδες, για να τους μπερδεύω...

Ο φίλος και ιστιοπλόος Νίκος, κάθε χρόνο νοικιάζει σκάφος και πλέει στα ανοικτά της Χαλκιδικής γιατί του αρέσει η ελευθερία της θάλασσας. Φέτος, σε μία απότομη αλλαγή πλώρης δέχτηκε  τηλεφώνημα, από τον ιδιοκτήτη του σκάφους, με την απορία "Μήπως χάλασε ο αυτόματος πιλότος; Μήπως χάθηκες; Μήπως σου το έκλεψαν;" 

Προφανώς ο ιδιοκτήτης παρακολουθούσε τη διαδρομή του σκάφους -μέσω δορυφόρου- στο pc του. Ο φίλος του απάντησε ότι έκανε στροφή, για να "μαζέψει" τη Μαίστρα και να ορθοπλωρήσει... 

Κάπως έτσι έληξε η μαγεία και η αίσθηση της ελευθερίας για το Νίκο και στο υγρό στοιχείο.Τη χάσαμε κι εμείς, καιρό τώρα,  γιατί κατάφεραν ή καταφέραμε με πλήρη συναίνεση, να παραδώσουμε την ατομικότητα και ιδιωτικότητά μας σε ένα παγκόσμιο σύστημα που εννοεί όχι μόνο να παρακολουθεί αλλά και να καταγράφει τις ζωές μας!

Άλλωστε και η  δήλωση Σνόουντεν οτι "έχουμε ...αισθητήρες παρακολούθησης στις τσέπες μας" είναι ένα ακόμη γεγονός που πρέπει να μας θορυβήσει. 

Η χρονιά θα μείνει στην ιστορία ως η γιγάντωση των social media  - σε ένα κόσμο - όπου δεν υπάρχει ιδιωτικότητα... Τίποτα δεν αξίζει αν δεν γίνεται on line. Καμία εκδρομή, κανένα πάρτι, καμία εκδήλωση δεν έχει αξία, αν οι επιτόπιες φωτογραφίες δεν αναρτώνται σε πραγματικό χρόνο και δεν ακολουθούν άμεσα οι σχολιασμοί, οι απαντήσεις και παρατηρήσεις των "φίλων".

Οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες, οι ομάδες, τα κόμματα και όποιος άλλος θέλει, εκμεταλλεύονται αυτή την "τρέλα" και  αρχειοθετούν τις συνήθειες, την ιδεολογία, τις πολιτικές τοποθετήσεις, τις κοινωνικές συναναστροφές, τις σεξουαλικές προτιμήσεις και τις καταναλωτικές συνήθειες.Τίποτα δεν μένει κρυφό, αφού ζούμε σε έναν γυάλινο κόσμο όπου λαμβάνουμε την συναίνεση των άλλων, για τη μουσική που ακούσαμε σήμερα, μέχρι το καπέλο που φορέσαμε και το δείξαμε σε όλους προσδοκώντας το σχολιασμό τους ή έστω ένα like...

Είμαστε άραγε, δια της απώλειας της ιδιωτικότητας σε μία "Οργουλιανή" νέα κοινωνία, όπου το αυταρχικό καθεστώς που παρακολουθούσε τους πολίτες ως "μεγάλος αδελφός" αντικαταστάθηκε από το συλλογικό ασυνείδητο που ελέγχει, κριτικάρει και κατευθύνει τα μέλη της; Δεν θα το έλεγα! Περισσότερο θα το χαρακτήριζα ως την υλοποίηση του "τελευταίου ανθρώπου" του Νίτσε ως μία πλήρης ομογενοποίηση του ανθρώπινου είδους.

Έχουμε όλοι το στίγμα μας, μέσω του GPS του κινητού μας, με τη θέση μας σε γεωγραφικό πλάτος και μήκος και ... μια βούλα που αναβοσβήνει στο χάρτη ενώ χιλιάδες κάμερες καταγράφουν το περπάτημα μας στους δρόμους, τις θάλασσες και τα βουνά...

Μελίνα Καραπαναγιωτίδου

www.melinakarapanagiotidou.blogspot.gr