Η διαγραφή του Βύρωνα Πολύδωρα
από τη Ν.Δ., λίγο μετά την καταψήφιση του φόρου στα ακίνητα, δεν μπορεί να
θεωρηθεί συγκλονιστική εξέλιξη, ύστερα από τόσες ανεξαρτητοποιήσεις,
μετακινήσεις και επιστροφές βουλευτών στα κόμματά τους.
Η δε μεγάλη
ταραχή η οποία προκλήθηκε από το γεγονός της καταψήφισης, με μια πρώτη ματιά
εμφανίζεται δυσανάλογη του γεγονότος. Όσο δυσανάλογη εμφανίζεται και η ιερή οργή
που κατέλαβε διαφόρους στη Ν.Δ. Άλλωστε η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει
πλειοψηφία 153 βουλευτών. Ενδέχεται μάλιστα, όπως συχνά φημολογείται, να
ενισχυθεί με μια νέα αποσκίρτηση από τους ΑΝ.ΕΛΛ. ή με μια επιστροφή
απομακρυνθέντος βουλευτή.
Τότε, λοιπόν, προς τι ο θρήνος; Προς τι
ο κοπετός; Προς τι η απειλή ότι οι επόμενοι
βουλευτές που θα αποσκιρτήσουν θα βυθίσουν τη χώρα στο χάος και θα τη γυρίσουν
στη δραχμή, όπως άρχισε να λέγεται εντός της Ν.Δ. αμέσως μετά τη
Βυρωνιάδα; Προς τι η έξαλλη οργή κάποιων παρθένων
της πολιτικής, που κραυγάζουν για τα ρουσφέτια του Βύρωνος, λες και οι ίδιοι
εκλέγονται με τον... κρίνο;
Σημαδιακή περίπτωση.
Στην
πραγματικότητα, ο «Στρατηγός Άνεμος», όπως όλοι από καιρό τον αναφέρουν στα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης, ήταν μια σημαδιακή περίπτωση μεταξύ των διαφόρων
«αντιφρονούντων»:
1 Η διαγραφή του ήρθε σε πολύ λίγο χρόνο ύστερα από αυτήν
της Θεοδώρας Τζάκρη, η οποία διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ επειδή ψήφισε υπέρ της
πρότασης μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης. Έδωσε λοιπόν έναν πόντο στον
ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, προκαλώντας ονομαστικές ψηφοφορίες σε κρίσιμες στιγμές,
καταφέρνει να «κουρεύει» τη «δεδηλωμένη» (πλειοψηφία) της συγκυβέρνησης, με
αποτέλεσμα κάθε τρεις και λίγο να γίνεται... της δεδηλωμένης το κιγκλίδωμα, όπως
θα έλεγε κι ο Χάρρυ Κλυνν στα ντουζένια του.
2 Υπενθύμισε, σε όσους – δικαίως
– θεωρούν το ΠΑΣΟΚ «ασύμμετρη απειλή» για την κυβερνητική σταθερότητα, ότι η
Ν.Δ. έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί και ότι οι βουλευτές της ενδεχομένως δεν
είναι όλοι... Τζαμτζήδες και Βλάχοι, ώστε να διαμαρτύρονται τη μια μέρα για τις
ρυθμίσεις Στουρνάρα και την επομένη να τις βρίσκουν «καταπληκτικές» χωρίς καμιά
ουσιώδη αλλαγή.
3 Υπενθύμισε στην ηγεσία της Ν.Δ. κάτι που πολύ θα ήθελε να
ξεχάσει: ότι μια ήττα και, κυρίως, μια συντριβή της στις επόμενες εκλογές – μαζί
με την αναμενόμενη μεγάλη ανανέωση που θα βγάλει η κάλπη – θα αφήσει μερικές
δεκάδες από τους νυν βουλευτές εκτός Κοινοβουλίου. Συνεπώς κάμποσοι από αυτούς
θα ήθελαν ενδεχομένως να φύγουν τουλάχιστον «ηρωικά», για να έχουν πρόσωπο στην
κοινωνία, στην οποία αναγκαστικά θα υποχρεωθούν να επανενταχθούν ως εργαζόμενοι
ή επαγγελματίες.
4 Κυρίως όμως υπενθύμισε μια πικρή αλήθεια στο κόμμα του
Αντώνη Σαμαρά: τη χαώδη απόσταση που χωρίζει τη «Ν.Δ. του Κολωνακίου» από τη
«Λαϊκή Δεξιά». Μια απόσταση που έχει εξελιχθεί σε (πολυ)διάσπαση της βάσης τού
κάποτε κραταιού κόμματος.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγαλύτερο πρόβλημα
για τη Ν.Δ.
Ανεπαίσθητες διασπάσεις.
Η Ν.Δ. ως κόμμα έχει
υποστεί ήδη σε επίπεδο κόμματος κάποιες διασπάσεις, οι οποίες όμως δεν μπορούν
να θεωρηθούν κρίσιμες για την ύπαρξή της, με εξαίρεση τους Ανεξάρτητους Έλληνες,
οι οποίοι, παρ’ ότι έκαναν ένα δυναμικό ξεκίνημα, φαίνεται τώρα ότι περνούν μια
βαθιά εσωτερική κρίση που καθιστά αβέβαιη τη μακροπρόθεσμη επιβίωσή τους.
Κανείς, δηλαδή, δεν μπορεί να πει αν θα διατηρηθούν σπαρασσόμενοι σε ιδεολογικό
και πολιτικό επίπεδο ή θα έχουν, αργά ή γρήγορα, την τύχη του ΛΑΟΣ.
Ούτε το
κόμμα του Χρήστου Ζώη ούτε αυτό του Νίκου Νικολόπουλου ούτε αυτό του...
Πολύδωρα, το οποίο υπάρχει προς το παρόν μόνο σε επίπεδο φημολογίας και
σεναρίων, μπορεί να πει κάποιος ότι απειλούν ευθέως τη Ν.Δ.
Μια άλλη
διάσπαση, όμως, έχει ήδη επέλθει, είναι πολύ σοβαρότερη και αφορά τη λαϊκή βάση
της Δεξιάς. Ο λόγος γίνεται για τη μαζική μετατόπιση, μέσα σε λίγους μήνες, από
τη Ν.Δ. και τον ΛΑΟΣ προς τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Η διάσπαση αυτή τείνει να
μονιμοποιηθεί και να εκτινάξει τη Χ.Α. σε εκλογικό επίπεδο έως και άνω του
10%.
Ο διχασμός αυτός δεν στάθηκε δυνατόν να αρθεί ούτε καν με τις διώξεις
κατά της Χ.Α. για την εγκληματική της δράση και τις προφυλακίσεις κορυφαίων
στελεχών της αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον Γιώργο Ρουπακιά
στο Κερατσίνι, οι οποίες πιθανότατα θα συνεχιστούν.
Οι αναγνώστες του
«Ποντικιού» θα θυμούνται ότι, λίγο πριν από τη δολοφονία Φύσσα, δημοσκόπηση της
Pulse RC έδειχνε ισοπαλία στο 15% μεταξύ Ν.Δ. και Χ.Α. στα τρία τέταρτα του
πληθυσμού, δηλαδή στις ηλικίες έως 59 ετών. Τώρα η Χρυσή Αυγή δείχνει να
ξαναπλησιάζει τα ποσοστά εκείνης της περιόδου.
Αγεφύρωτο ρήγμα.
Με τη λαϊκή βάση
της Δεξιάς να έχει υποστεί ήδη ένα βαθύ ρήγμα, στη Συγγρού τρέμουν το ενδεχόμενο
μεσοπρόθεσμα να προκύψει μια νέα κομματική έκφραση, η οποία θα δώσει στέγη σε
μεγάλο τμήμα της Λαϊκής Δεξιάς το οποίο απεχθάνεται τους νεοναζί και επιθυμεί να
παραμείνει πολιτικά στον δημοκρατικό χώρο. Σχηματικά ο φόβος αφορά το ενδεχόμενο
η Ν.Δ. να διασπαστεί σε «λαϊκή Ν.Δ. και τροϊκανή Ν.Δ. του
Κολωνακίου».
Προς το παρόν σχήμα με τέτοιες δυνατότητες – κυρίως σε
επίπεδο άφθαρτων προσώπων – δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Όμως στη Συγγρού αρκετοί
φοβούνται ότι η ταχύτητα με την οποία κινούνται πλέον τα πολιτικά πράγματα δεν
προσφέρει πολιτική ασφάλεια σε κανέναν.
Συνυπολογίζουν δε και ένα σενάριο -
έκπληξη, το οποίο δημοσιοποιήθηκε πριν από δύο Κυριακές στο άρθρο του εκδότη του
«Βήματος» Σταύρου Ψυχάρη, ο οποίος, περιγράφοντας αυτού του είδους τη
ρευστότητα, σημείωνε: «Φαντάζει απίθανο αλλά είναι γεγονός ότι οι πολιτικοί
ηγέτες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συζητούν μετεκλογικές συνεργασίες οι οποίες
μπορεί να προκαλέσουν διασπάσεις. Ομάδες βουλευτών μπορεί να κινηθούν δεξιότερα
ή αριστερότερα. Και να προκύψει ακόμη και “μεγάλος συνασπισμός”».
Μπορεί,
λοιπόν, ως μονάδα ο Βύρων Πολύδωρας να μην αποτελεί ένα θηριώδες πολιτικό
μέγεθος, αλλά δεν παύει να είναι μια αναγνωρίσιμη φιγούρα της «Λαϊκής Δεξιάς». Ο
τρόμος που προκαλεί είναι περισσότερο συμβολικός παρά πολιτικός, αλλά οι
συμβολισμοί στην πολιτική είναι το δυσκολότερα διαχειρίσιμο μέγεθος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου