Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

Ευγενία Μίγδου. ''Για τη Βίκη Σταμάτη. Όσοι δημοσίως τη λιθοβολούν, ας ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη τους, στις γυναίκες και τις φιλενάδες τους''.


Δεν είμαι Πασόκ, δεν είμαι μάνα, και τη Βίκη Σταμάτη δεν την γνωρίζω. Εξηγούμαι εξαρχής για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων. Ωστόσο, παρακολουθώντας τους τελευταίους δέκα σχεδόν μήνες την περιπέτειά της, έχω μείνει άναυδη με την αυστηρότητα που εξαντλεί το δικαστικό σύστημα και η κοινωνία στο πρόσωπό της. Έχω, επίσης, φρίξει με τα αμέτρητα δημοσιεύματα στα οποία παρουσιάζεται ως η «βλαχάρα» που διψούσε για χλιδή ή τα σχόλια της Έλενας Ακρίτα, ότι είναι περίπου μια κυρία nobody, «διαβόητη» για τον υπερπολυτελή της βίο, προϊόν κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος, στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Αλήθεια, ποιο δημόσιο αίσθημα ακριβώς ικανοποιείται με όλα αυτά; Είναι άραγε το κοινό περί δικαίου, ότι όλοι όσοι ζημίωσαν το δημόσιο πρέπει να τιμωρηθούν; Δεν το νομίζω. Εδώ παρατηρείται μια ανθρωποφαγία στυγνή, η αποδόμηση μιας γυναίκας αλλά και μητέρας στον υπέρτατο βαθμό, την ώρα μάλιστα που η δικαιοσύνη ολιγωρεί δραματικά με τόσα και τόσα θέματα, ενώ η υπόθεση με το στικάκι έχει πάρει διαστάσεις εθνικού ανεκδότου. Η Βίκη Σταμάτη, λοιπόν, είναι προφυλακιστέα όλο αυτό το διάστημα ως ύποπτη διαφυγής (!!), την έχουν χωρίσει βάναυσα από το ανήλικο παιδί της, τη διασύρουν και την διαπομπεύουν με κάθε ευκαιρία ανελέητα, ενώ οι επιστολές της και οι εκκλήσεις της για αποφυλάκιση πέφτουν στο κενό χλευαστικά. Ποιο είναι λοιπόν το έγκλημα της Σταμάτη; Έκανε business με τα υποβρύχια, τα εξοπλιστικά και δεν ξέρω εγώ τι άλλο; Υπήρξε διαπλεκόμενο πολιτικό πρόσωπο η ίδια; Πήρε μίζες, ξέπλυνε μαύρο χρήμα προσωπικά, υπέγραψε κάποιο πρόγραμμα; Όχι, ο σύζυγός της βαρύνεται με αυτές τις κατηγορίες. Η ίδια, ναι, υπήρξε ματαιόδοξη, ενδεχομένως κενόδοξη, άπληστη, φιλάρεσκη, glamorous. Γι'αυτό φαντάζομαι παντρεύτηκε τον Τσοχατζόπουλο. Το life style, ο καταναλωτικός βίος ως πρότυπο των τελευταίων δεκαετιών δεν πρόβαλε, δεν ανέδειξε αυτά τα χαρακτηριστικά στα πρόσωπα τόσων και τόσων ωραίων, «μοιραίων» πλην ασήμαντων γυναικών; Ένας πλούσιος γάμος, έστω δεσμός (ακόμη κι αν πρόκειται με γέρο ευκατάστατο, διαπλεκόμενο επιχειρηματία, φαύλο πολιτικό ή βλαχοδήμαρχο κτλ.), μήπως δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο γύρω μας; Δεν είναι μια σιωπηλή κοινωνική προτροπή, ένα ανομολόγητο ποθούμενο για πολλές γυναίκες, μια απόδειξη κοινωνικής ανόδου;

Λίγα είναι τα material media girls που γνωρίζουμε; Και άραγε οι περισσότερες από αυτές νοιάζονται ποτέ, δίνουν σημασία στην προέλευση του χρήματος; Αστεία πράγματα! Πολλοί πλούσιοι ή ακόμα και ευκατάστατοι άνδρες δεν πλασάρουν με επιτυχία τον εαυτό τους ως μια ζωντανή υπόσχεση για μια άνετη και πλουσιοπάροχη ζωή στο πλευρό τους; Καθένας από μας, είμαι σίγουρη, έχει πρόχειρο ένα τέτοιο παράδειγμα στο στενό του περίγυρο. Και ειδικά όλοι όσοι δημοσίως λιθοβολούν τη Σταμάτη, ας ρίξουν μια ματιά στον καθρέφτη τους, στις γυναίκες και τις φιλενάδες τους.

Η Σταμάτη, απλώς, λόγω συγκυρίας βρέθηκε πρόχειρη, βόλεψε το σύστημα και στάθηκε ιδανική περίπτωση για να εξυπηρετήσει και να εκτονώσει τα ταπεινότερα αισθήματα της ελληνικής κοινωνίας. Υποκριτικά και ψυχρά την καταδικάζουν και τη δείχνουν με το δάχτυλο όλοι αυτοί οι τίμιοι, οι ηθικοί και καθωσπρέπει άνθρωποι. Προβάλλουν στο πρόσωπό της όσα υποτίθεται εξοργίζουν το λαό για να κερδίσουν όσο χρόνο μπορούν. Έχω να πω ότι όλα αυτά μπορεί να διασκεδάζουν κάποιους για λίγο, να βοηθούν τις πωλήσεις ορισμένων τελευταίων φυλλάδων ή να αποτελούν βήμα για να φουσκώνουν από στόμφο κάποιες χαιρέκακες μεγαλοκοπέλες ή άλλες ατυχήσασες, αλλά δεν μας πείθουν.

Ας μπουν επιτέλους στο θέμα όλοι οι δημόσιοι κατήγοροι, εισαγγελείς, δημοσιογράφοι κλπ., και ας μας πουν τι γίνεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Στη χώρα των αθλιότερων δημοσιονομικών, των χειρότερων πολιτικών και των δημοσιογράφων μυρικαστικών. Ποιοι ευθύνονται για αυτή την πολιτική, οικονομική, ηθική και πολιτισμική κατάπτωση. Να τους βρουν και να τους κατονομάσουν όλους ανεξαιρέτως, χωρίς περιστροφές, φόβο και πάθος. 

Το κόλπο με τις Ιφιγένειες δεν πιάνει. Και όπως είπε κάποτε κάποιος που ήξερε τι έλεγε, αλλά τώρα δεν θυμάμαι ποιος: «Μπορείς να κοροϊδεύεις κάποιους ανθρώπους για λίγο ή λίγους ανθρώπους για πολύ. Δεν μπορείς όμως να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα».

Δεν υπάρχουν σχόλια: