Arbeit Macht Frei.

Η έκφραση"Arbeit Macht Frei" (η εργασία απελευθερώνει) ήταν τοποθετημένη στην είσοδο του Άουσβιτς αλλά και σε όλα τα άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αυτή η σκέψη που οδήγησε τους ναζί να "σηκώσουν" αυτή την ταμπέλα σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι και σήμερα η ίδια σκέψη που είναι τοποθετημένη στο κέντρο και στην ουσία του καπιταλισμού, ο οποίος τόσο πολύ τρέφεται από την παραγωγικότητα της εργασίας.

Έτσι δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση που πλέον οι εργαζόμενοι θα κερδίζουν λιγότερα από 500 ευρώ κάθε μήνα μαζί με δύο σφαλιάρες του αφεντικού.

Από σήμερα οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν πλέον να πληρώσουν το ενοίκιό τους και τη διατροφή τους ταυτόχρονα τον ίδιο μήνα.

Αυτό βέβαια δεν είναι αποτέλεσμα του μνημονίου αλλά το αποτέλεσμα της αποδιάρθρωσης της παραγωγικής ικανότητας της χώρας εδώ και κάποιες δεκαετίες, μαζί με τις συνέπειες του ευρώ, της ρεμούλας και του λαϊκισμού των πολιτικών.

Επίσης σήμερα οι επίσημοι άνεργοι ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο σε αριθμό, οι πραγματικοί είναι πιστεύω αρκετά περισσότεροι.

Η Ελλάδα μετατρέπεται σε μια shit-hole δυστοπίας επειδή νόμιζε ότι μπορεί στα πλαίσια του πολύ εξοντωτικού παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας να κρατάει στη μασχάλη της δύο καρπούζια και να πατάει σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Ούτε σοσιαλισμός ούτε καπιταλισμός...

Το ελληνικό τερατούργημα ήταν μπασταρδεμένο και νόθο. Ούτε ίπποι, ούτε φοράδες. Μόνο μουλάρια που δεν γεννούν.

Και τώρα, αφού οι αγορές μας "ξεφόρτωσαν" μέχρι δεκάρας, βρεθήκαμε στο μέσο της καπιταλιστικής ζούγκλας ξεβράκωτοι.

Τώρα θα δει ο απλός και ανυποψίαστος κόσμος τι σημαίνει καπιταλισμός, τι σημαίνει "οργανωσιακή αναδιάρθρωση"και απόλυση, τι σημαίνει να δουλεύεις μόνο και μόνο για να φας, να μετράς τις δεκάρες στο σούπερμάρκετ για ένα γιαούρτι, να χρωστάς 5 ενοίκια και να φοβάσαι ότι θα βρεθείς άστεγος στο δρόμο.

Και δυστυχώς βλέπω ότι η μαλακία συνεχίζεται. Όπως πριν όλοι έβριζαν τον Παπανδρέου (αλλά όχι τον καπιταλισμό), έτσι και τώρα όλοι βρίζουν το μνημόνιο και όχι το ευρώ και τον καπιταλισμό!

Δυστυχώς και η αριστερά με το +40% πλέον, πιστεύω ότι δεν ξέρει τι της γίνεται, εγκλωβισμένη μέσα στις προκαταλήψεις της. Για τους υπόλοιπους δεν το συζητάω καν (ξέρετε το ανέκδοτο με το ΠΑΣΟΚ και τα μικρά κόμματα)....

Εκεί που φτάσαμε σήμερα, έξω από τις αγορές, με τις τιμές ακόμη στα ύψη, και πάνω από 1 εκ ανέργους, για να ζήσουμε και σαν άνθρωποι και σαν χώρα πρέπει να γίνουν τα παρακάτω:

1) Να βγούμε από το ευρώ (έστω και και για ένα διάστημα).

2) Να καταψηφίσει ο λαός τα δύο μεγάλα κόμματα για να αποδείξει ότι ΔΕΝ τα φάγαμε όλοι μαζί, δημιουργώντας τις συνθήκες να αναδειχτούν ταυτόχρονα και πιθανές νέες υγιείς και γενναίες πολιτικές δυνάμεις.

3) Να ανοίξουμε τις κλειστές αγορές αντί να συνεχίσουμε να χτυπάμε τους εργαζόμενους οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα.

Και εδώ που φτάσαμε δεν αρκεί απλά να ανοίξουν οι κλειστές αγορές αλλά θα πρέπει να ανοίξουν μέχρι ξεχειλώματος, να μπορεί ο κάθε ένας άνεργος χωρίς κανέναν έλεγχο (με μια υπεύθυνη δήλωση π.χ.) να κάνει ό,τι δουλειά του κατέβει και να ανοίγει ό,τι μαγαζί θέλει (το λέω καθ' υπερβολή αλλά όμως κάτι παρόμοιο πρέπει να γίνει). Από ταξί μέχρι αστρολόγος (σημείωση: ο αστρολόγος απαιτείται να έχει ειδικό πτυχίο αστρολογίας από το νόμο αλλιώς σε κλείνουν!).

Οι ιδιοκτήτες ταξί, οι ιδιοκτήτες φορτηγών, οι φαρμακοποιοί με φαρμακεία, οι συμβολαιογράφοι, οι μηχανικοί των δημόσιων έργων και της ρεμούλας, οι συνδικαλιστικές συντεχνίες επαγγελματικών ενώσεων που έχουν μοναδικό σκοπό την εκμηδένιση του μη απασχολούμενου και άλλοι πολλοί παρόμοιοι, θα έπρεπε από την αρχή να είναι ο Μόνος στόχος μιας πολιτικής που αναγκάζεται λόγω ανάγκης να συμπλεύσει με τον νεοφιλελευθερισμό για να επιβιώσει η οικονομία.

Αντίθετα, οι αχρείοι του πολιτικού συστήματος (των γνωστών πρώην μεγάλων κομμάτων) τα έβαλαν με τους πλέον αδύναμους εργαζόμενους κυρίως των 1000 ευρώ.Ηλιθιότητα και αλητεία.

Και η αριστερά χωρίς στόχους, πνιγμένη μέσα στις προκαταλήψεις της, χωρίς γνώση των αγορών και των συνεπειών τους, κοιτάει αποσβολωμένη ελπίζοντας ποτέ να μην χρειαστεί να συγκυβερνήσει, κάτι που θα είχε ως συνέπεια την εξαφάνισή της.

Μετά που θα γίνουν τα παραπάνω που αναφέρω και η χώρα θα σταθεροποιηθεί στο διεθνές ανταγωνιστικό πλαίσιο στοιχειωδώς, τότε να αρχίσουμε (γνωρίζοντας πλέον και τι σημαίνει στην πραγματικότητα καπιταλισμός) να δημιουργούμε τις συνθήκες (ατομικές, κοινωνικές, οικονομικές, διεθνείς) που θα σχεδιάσουν την επιβίωσή μας μακριά από τον καπιταλισμό, αν αυτό τέλος πάντων θέλουμε.

Μέχρι τότε θα πρέπει να διαλέξουμε, ή η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια γαλέρα με δούλους που θα τραβάνε κουπί με αμοιβή ούτε ένα πιάτο φαΐ (μισθοί 500 ευρώ και κάτω και τρελή ανεργία) ή θα πρέπει να απελευθερωθούν οι αγορές και να πατήσουμε στα πόδια μας εκτός ευρώ με μια μη λαϊκιστική πολιτική ηγεσία.

www.greekrider.blogspot.com