Απολαύστε τα video
Λάμκος ή Περιστέρι. "Η
ομορφιά που όλοι ψάχνουμε"
Όρος Λάκμος, βουνό Περιστέρι για τους ντόπιους. Ξεχωρίζει για
το απέραντο πράσινο των λιβαδιών του και φιλοξενεί τις πηγές του Αχελώου. Εκεί
βρίσκεται επίσης η θρυλική Βερλίγκα, που μαιανδρίζει κάτω από την ψηλότερη
κορυφή του, την Τσουκαρέλλα (2.295μ.). Στη σκιά της είναι χτισμένο το δυτικότερο
χωριό του νομού Τρικάλων: το Χαλίκι Ασπροποτάμου.
Σκαρφαλωμένο στα 1.150μ., το Χαλίκι, κρατά περήφανα τη βλάχικη
παράδοσή του. Διατηρεί την ομορφιά που όλοι ψάχνουμε, πριν ή μετά την ανάβασή
μας. Μια γραφική πλατεία, λιθόκτιστα σοκάκια, γεφύρια και νερά, φιλόξενους
ανθρώπους και, για το βράδυ, μια αναμμένη ξυλόσομπα, με ντόπια αγνά ποτά και
εδέσματα. Κατά τη διαδρομή από το Χαλίκι προς τις τοποθεσίες Ρόνα και Βουρτόπα
(προς Μέτσοβο) συναντούμε τις κύριες πηγές του Αχελώου. Το πρώτο τμήμα του
Αχελώου ονομάζεται Ασπροπόταμος, διότι τα νερά του έχουν κρυστάλλινο χρώμα.όσα
δυστυχώς μετά από τόση ξηρασία έχουν απομείνει.
Φτάσαμε στο Χαλίκι, παραμονή του Αγίου Πνεύματος, για να
ανέβουμε στην κορυφή Τσουκαρέλλα και να δούμε την όμορφη Βερλίγκα, μια άλλη πηγή
που το νερό αναβλύζει κατακόρυφα από τη γη, σχηματίζει ένα ρυάκι και μετά
χάνεται ξανά μέσα σε μια καταβόθρα. Το χειμώνα, όπου η διέξοδος φράζει από τους
πάγους, σχηματίζεται η λίμνη Βερλίγκα, την οποία η παράδοση θέλει να είναι
καταφύγιο στοιχειών (δρακόλιμνη).
Είναι η τρίτη και η μικρότερη δρακόλιμνη (μετά από αυτές της
Τύμφης και του Σμόλικα) επί της Πίνδου. Η Βερλίγκα δεν διατηρεί νερό από το
καλοκαίρι έως τα τέλη Φθινοπώρου, μιας και έχει το χαρακτηριστικό ότι χωνεύει τα
νερά της σχηματίζοντας χοάνη. Γι' αυτόν το λόγο οι Βλάχοι της περιοχής, την
ονόμασαν Βρίγγα (Κύκλος). Εμείς την αντικρίσαμε χορταριασμένη, να μας δείχνει το
φιδίσιο πυθμένα της. Γύρω της, κορυφογραμμές με χιονούρες. Τα σύννεφα, λευκά
στον ουρανό, αλλάζανε με τη σκιά τους κάθε λίγο τη φωτεινότητα του τοπίου.
Ο καιρός ήταν ορειβατικός - όπως μου αρέσει να λέω πάντα, όταν
ο ήλιος κρύβεται ανάμεσα στα σύννεφα. Ο αέρας 23 μόνο στην κορυφογραμμή σε
περιμένει δυνατός, και η βροχή μόνο στην επιστροφή σε βρίσκει. Η ανάβαση για την
κορυφή του Λάκμου ήταν τονωτική. Κωνική η Τσουκαρέλλα, πανέμορφη. Μόνη ασχήμια
οι αναρίθμητοι χωματόδρομοι, προκλητικοί σε αριθμό για τις ανάγκες που
εξυπηρετούν. Λες και είναι κόμβος ο Λάκμος που πρέπει να οδηγεί προς κάθε
κατεύθυνση.
Στην επιστροφή περάσαμε τα ελατοδάση, κοντά στο χωριό, πολύ
βιαστικά. Η βροχή αποδείχτηκε απαλή και οι περίφημοι ποιμενικοί σκύλοι της
Πίνδου ανεκτικοί μαζί μας, καθώς διασχίζαμε το μονοπάτι που αναπόφευκτα συναντά
τις στάνες. Στο τέλος καταλήξαμε όλοι στο μαγαζί του Χρήστου. Καθίσαμε παρέα σε
μια άλλη μοναδική «πηγή», την «La verliga». Δοκιμάσαμε τις εναλλακτικές
λιχουδιές και ακούσαμε μουσική, ωραία μουσική. Έχει άποψη ο Χρήστος και πείσμα.
Δίπλα στις φωτογραφίες στο τοίχο διαβάσαμε το πιο σπουδαίο: «Τα όμορφα χωριά,
όμορφα.. ξαναγεννιούνται!». Τα όμορφα βουνά, ποτέ δεν λησμονιούνται, θα
συμπληρώσω. Ξαναδιαβαίνονται και θα τα ξαναδιαβούμε.
Αποστάσεις
Αθήνα
425χλμ.
Θεσσαλονίκη 254χλμ.
Καταφύγια
Δεν υπάρχουν
καταφύγια στο βουνό.
Προτεινόμενη διαδρομή
Χαλίκι
(χωριό) - κορυφή Περιστέρι: Η πορεία μας ξεκινάει από την κεντρική πλατεία του
χωριού. Κατηφορίζουμε προς το μονότοξο γεφυράκι που βρίσκεται στο τέλος του
χωριού σε αντίθετη κατεύθυνση από την είσοδο του χωριού. Εδώ ξεκινάνε δύο
δρόμοι. Ο ένας φεύγει αριστερά προς μια εκκλησία και ο άλλος φεύγει δεξιά. Εμείς
ακολουθούμε τον δρόμο που φεύγει προς τα δεξιά. Προχωράμε παράλληλα με το ποτάμι
έχοντας δεξιά μας τα τελευταία σπίτια του χωριού. Συνεχίζουμε ευθεία αγνοώντας
τους υπόλοιπους χωματόδρομους. Σε λίγη ώρα θα συναντήσουμε σιδερένιο γεφύρι που
περνάει το ποτάμι απέναντι και μας οδηγεί σε πηγή. Εδώ είναι καλό να γεμίσουμε
τα παγούρια γιατί οι υπόλοιπες πηγές είναι πολύ ψηλά.
Ξαναγυρνάμε στο χωματόδρομο και ανηφορίζομε μέχρι
που φτάνουμε πάνω στο ποτάμι. Εδώ υπάρχει κούκος και κόκκινη μπογιά στα βράχια.
Περνάμε απέναντι το ποτάμι και συνεχίζουμε στο πλάτωμα αφήνοντας το δρόμο. Λίγο
παραπάνω θα τον ξανασυναντήσουμε. Συνεχίζουμε πάνω στο δρόμο αναζητώντας τα
κόκκινα σημάδια που είναι αρκετά ευδιάκριτα. Θα μπούμε άλλες δυο φορές στο
μονοπάτι για να γλυτώσουμε δρόμο. Τη δεύτερη φορά που θα βγούμε από το μονοπάτι
φτάνουμε σε μικρό πλάτωμα και αριστερά μας βλέπουμε ψηλές κορυφές ενώ ο δρόμος
μπροστά μας φαίνεται να κατηφορίζει.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να βρούμε το
μονοπάτι. Βρίσκεται δεξιά και υπάρχουν αρκετά κόκκινα σημάδια καθώς και κούκοι
που μας βάζουνε στη σωστή πορεία. Για λίγο πάμε παράλληλα με το δρόμο μέχρι που
αρχίζουμε να παίρνουμε ύψος μέσα από ελατόδασος και σύντομα φτάνουμε σε ρέμα.
Περνάμε απέναντι και ανηφορίζουμε μέχρι το απέναντι ύψωμα. Στη συνέχεια φεύγουμε
δεξιά ενώ μπροστά μας αρχίζουν να εμφανίζονται οι ψηλές κορυφές.
Σε λίγο θα συναντήσουμε ξανά το δρόμο. Τα κόκκινα
σημάδια μας οδηγούν σωστά, ενώ τα βέλη δείχνουν που πρέπει να στρίψουμε. Από εδώ
αρχίζει το αλπικό κομμάτι. Το τοπίο είναι βραχώδες και χρειάζεται προσοχή εάν η
ανάβαση γίνεται με χιόνι. Το καλοκαίρι θα δυσκολευτείτε να βρείτε σκιά.
Συνεχίζουμε την πορεία μας ακολουθώντας τα σημάδια και τους κούκους. Η κορυφή
βρίσκεται δεξιά και έχει ήπια κλίση. Για να την ανέβουμε συνεχίζουμε μέχρι την
απέναντι κορυφογραμμή και μετά πάμε δεξιά ανηφορίζοντας,μέχρι το τριγωνομετρικό
του στρατού. Προσοχή, πίσω από την κορυφή υπάρχει γκρεμός και το χειμώνα
σχηματίζεται μεγάλη κορνίζα.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με
έναν αρχαίο μύθο, η Αμάλθεια, θετή μητέρα του Δία, έδωσε το θρυλικό κέρας της
στον θεό-ποταμό Αχελώο, ο οποίος είχε χάσει το κέρατο του κατά τη διάρκεια της
πάλης του με τον Ηρακλή. Ο Αχελώος πηγάζει από το βουνό Λάκμος (Περιστέρι) και,
σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, δημιουργήθηκε από τα δάκρυα της Νιόβης, η οποία
κατέφυγε στο όρος Σίπυλο όταν οι θεοί σκότωσαν τον άντρα και τα δεκατέσσερα
παιδιά της.
Αξιοθέατα
Τα αξιοθέατα της
περιοχής έχουν φυσιολατρικό χαρακτήρα. Υπάρχουν πολλά ποτάμια στην περιοχή με
πιο γνωστό τον Αχελώο
(Ασπροπόταμος). Το χωριό Ανθοχώρι που βρίσκεται βόρεια του βουνού έχει
λαογραφικό μουσείο και όμορφη θέα στα γύρω δάση. Το χωριό Χαλίκι, με την πέτρινη
πλατεία και το παραδοσιακό φεγύρι, βρίσκεται ανατολικά του βουνού και το χειμώνα
έχει λιγοστούς κατοίκους.
Σκι
Δεν υπάρχει χιονοδρομικό
κέντρο στο βουνό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου