Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων. Απολαύστε τo video

Απολαύστε τo video

Το Εκκλησοχώρι (παλιά ονομασία Τσαρκοβίστα) είναι ένας όμορφος παραδοσιακός οικισμός της Δ.Ε. Μολοσσών του Δήμου Ζίτσας.

Τα αρχαία χρόνια αποτελούσε το βόρειο τμήμα της χώρας των Μολοσσών.

Βρίσκεται 35 χλμ δυτικά της πόλης των Ιωαννίνων. Ακολουθώντας  την παλιά εθνική Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας μετά το χωριό Σουλόπουλο στρίβουμε δεξιά.

 Ο μόνιμος πληθυσμός του οικισμού  κατά τους χειμερινούς μήνες ανέρχεται σε 35 κατοίκους.

Ένα απ' τα πλέον αυθεντικά ηπειρώτικα χωριουδάκια που δίνουμε αγώνα να χαρακτηριστεί «παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός» για την αρχιτεκτονική και την ιδιόμορφη πολεοδομία του, καθώς είναι φτιαγμένο για να εξυπηρετεί την κίνηση των κοπαδιών απ' τα κατώγια των σπιτιών στις εξόδους του οικισμού και τα βοσκοτόπια. Σήμερα, δυστυχώς, πρόβατα ή κατσίκια απέμειναν ελάχιστα και τα συναντάς κυρίως λίγο πριν τη σφαγή τους το Πάσχα ή το Δεκαπενταύγουστο. Αυτό που παραμένει είναι το ασφυκτικό πράσινο τοπίο. Το χωριό πνίγεται στην αγριοβελανιδιά και τα πλατάνια χαμηλότερα, στη σιδερένια γέφυρα του Καλαμά. Ακολουθήστε τις όχθες του ποταμού με εκκίνηση τη γέφυρα και βρείτε τις δικές σας καβάτζες με ψιλή άμμο ή βότσαλο, για κολύμπι γυμνοί στην ηπειρώτικη ζούγκλα. Πολλά καβούρια, πολύ ψάρι (τυλιανοί, πέστροφες), ηχητική αρμονία δάσους με ποταμό, τι άλλο να ζητήσεις; Δυνατό τσίπουρο (χωρίς γλυκάνισο), καθαρόαιμες ηπειρώτικες πίτες και τρελό φαγοπότι στο μοναδικό καφενείο-φαγάδικο του χωριού, όπου ζουν 20 άνθρωποι όλοι κι όλοι το χειμώνα, σ' αυτό της κυρά-Μαριάνθης, το Χοροστάσιο. ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ; Το χωριό έχει ένα δημοτικό ξενώνα στον οποίο μένεις έναντι ελάχιστων χρημάτων, ίσως και δωρεάν, ανάλογα με την εποχή. Ο δημοτικός ξενώνας έχει 2 δωμάτια που κοιμίζουν από 5 άτομα, συνήθως η χρέωση είναι 20 ευρώ, πείτε ότι σας στέλνει ο Αμυράς που κατάγεται απ' το χωριό και η κ. Τασία (26580 31483, 30379) θα σας 'ξηγηθεί σωστά! ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΩ; 35 χλμ. δυτικά της πόλης των Ιωαννίνων. Από την παλιά εθνική Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας στρίβεις δεξιά, αφού περάσεις το χωριό Σουλόπουλο. Πηγή: www.lifo.gr

Ευάγγελος Αντωνιάδης

Ο Ευάγγελος Αντωνιάδης υπήρξε Έλληνας θεολόγος καθηγητής Πανεπιστημίου του 19ου αιώνα.Γεννήθηκε στο Εκκλησιοχώρι Κουρέντων της Ηπείρου το 1882. Συγγραφέας, καθηγητής της θεολογικής σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απόφοιτος της Αββακουμείου Ιερατικής Σχολής Ιωαννίνων και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, διορίστηκε επόπτης των σχολείων της περιοχής Κουρέντων της Ηπείρου, αλλά η εθνική του δραστηριότητα κίνησε την υποψία των τουρκικών αρχών και κατέφυγε στην Τραπεζούντα, όπουδιορίστηκε καθηγητής του Ελληνικού Φροντιστηρίου. Φοίτησε έπειτα σε γερμανικά πανεπιστήμια με υποτροφία και γύρισε το 1917 στην Ελλάδα, αναγορεύτικε διδάκτορας φιλοσοφίας απο το Πανεπιστήμιο του Γκέτιγκεν, και διορίστηκε στη Ριζάρειο Σχολή, της οποίας τελικά έγινε διευθυντής. Επίσης, υπήρξε ιερωμένος και έφτασε στον βαθμό του αρχιμανδρίτη. Ως καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε επί δέκα χρόνια, διακρίθηκε για την ευθύτητα του χαρακτήρα του, η οποία έγινε και αφορμή αποχώρησής του από το ίδρυμα. Από τα έργα του, τα πιο αξιόλογα είναι: Ο άγνωστος Θεός (Αθήνα, 1918), Ο Απόστολος Παύλος εν Αθήναις (Αθήνα, 1920) και Το πρόβλημα της γλώσσης του Ιησού (Αθήνα, 1933).

Άγγελος Καλογερίδης

Μία από τις σημαντικότερες ελληνικές προσωπικότητες στο χώρο της φωτογραφίας είναι ο  Άγγελος Καλογερίδης, που χωρίς υπερβολή συμπλήρωσε επάξια την μεγάλη σχολή των γιαννιωτών φωτογράφων: Λαμπρινός, Δημητριάδης, Πανταζίδης ο δάσκαλος του, Παπαϊωάννου, Καλογερίδης και τόσοι άλλοι είναι οι φωτογράφοι στους οποίους θα αναφέρονται στο μέλλον οι ασχολούμενοι με την φωτογραφία.

Η καλλιτεχνική παρουσία του Αγγέλου Καλογερίδη στο χώρο της φωτογραφίας, εδώ και εξήντα περίπου χρόνια, είναι καθοριστική. Η καθημερινή εικόνα του, για τους Γιαννιώτες, είναι ταυτισμένη με του ανθρώπου που έχει την φωτογραφική μηχανή στον ώμο του.

Η καλλιτεχνική του αξία αναγνωρίσθηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όχι μόνο με την συμμετοχή του σε εκθέσεις, αλλά και με διακρίσεις και βραβεία.

Διακριτικός και χωρίς τυμπανοκρουσίες κέρδισε την εκτίμηση όλων. Δεν επεδίωξε ποτέ την δημοσιότητα.

«Δεν έχω άγχος να περάσω κανένα όραμα μέσα απ' τις εικόνες. Τα πράγματα είναι απλά... Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά δυσκολία... Φωτογραφίζω ό,τι μου αρέσει, ή ακόμη και ό,τι δεν μου αρέσει, αλλά με εντυπωσιάζει στο χώρο και στο χρόνο...».

Τα λόγια αυτά του Αγγέλου Καλογερίδη δίνουν το ξεκάθαρο στίγμα της μακρόχρονης και τόσο δημιουργικής πορείας του στη φωτογραφία.

Ο Άγγελος Καλογερίδης φωτογραφίζει με ευαισθησία, προ πάντων όμως, με σεμνότητα.

Στην επιλογή των θεμάτων δεν βάζει όρια. Το «κλικ» της φωτογραφικής μηχανής υπακούει στο στιγμιαίο συναίσθημα. Ενδιαφέρεται γι' αυτό που βλέπει εκείνη τη στιγμή, τη στιγμή της λήψης. Τα θέματα με το πέρασμα του χρόνου ζυμώνονται και ωριμάζουν, όταν τα ανακαλεί αργότερα στα «κενά του αύριο». Έχει έτσι ο ίδιος, αλλά και ο θεατής, την ευκαιρία για μια νέα, ίσως διαφορετική κάθε φορά, ανάγνωση. Οι τίτλοι δεν χρειάζονται πια.

Με τη σεμνότητα που τον διακρίνει στη ζωή του, με την ίδια σεμνότητα αντιμετωπίζει και αποτυπώνει στο φιλμ τα θέματα του. Η ευαίσθητη ματιά και η βαθειά του γνώση τον οδηγούν σε μονοπάτια που λίγοι μπορούν να περπατήσουν.

Αγαπά το άσπρο-μαύρο, αλλά τον ελκύει και το χρώμα. Δεν διστάζει να πειραματιστεί με τις δυνατότητες του υπέρυθρου. Φωτογραφίζει το τοπίο και πειραματίζεται με τη δημιουργική φωτογραφία. Η κλίμακα αλλάζει, χωρίς περιορισμούς, απ' το μεγάλο βάθος πεδίου μέχρι το απόλυτο ΖΟΟΜ.

Το τραχύ τοπίο της ηπειρώτικης γης και ο κρόκος στο χιόνι και το αλογάκι της Παναγιάς.

Η ανέμελη πόζα του μικρού αγοριού και ο αρκουδιάρης.

Η γιαγιά μπροστά στον επιτάφιο και η Ανάσταση.

Ο κεραυνός και το «φίλημα του νερού».

Το χιονισμένο τοπίο και τα σπουργίτια να πλησιάζουν το φιλόξενο χέρι.
Πρόσωπα σκαμμένα απ' το χρόνο, ήρεμα κι αγέλαστα και μαζί η χαρά της ζωής, το γλέντι του πανηγυριού.
Απόλυτος γνώστης του πλάνου και της προοπτικής, παίζει με το φως και τη σκιά, κι αφήνει τον θεατή να διαβάσει ο ίδιος το θέμα, να ανακαλύψει μόνος του το πραγματικό θέμα, να το προσεγγίσει με τη δική του ματιά, να ανακαλύψει τους όποιους πιθανούς συμβολισμούς.
Με το κοντράστ του άσπρου και του μαύρου αναδεικνύει την άγρια ομορφιά της ηπειρώτικης γης. Φωτογραφίζοντας τον καθημερινό μόχθο, τα σοκάκια της πόλης, τη λίμνη, το νησί, γίνεται ο αφηγητής μιας ολόκληρης εποχής.
Οι εκδηλώσεις, οι ασχολίες της υπαίθρου, τα πορτραίτα του αποτυπώνουν με ρεαλισμό, χωρίς ίχνος ρομαντισμού, στιγμές ενός πολιτισμού που έχει πια χαθεί.
Προχωρώντας ακόμη πιο μακριά, με «άλλη ματιά», μας οδηγεί σε θέματα που αποπνέουν διάχυτο συμβολισμό, όπως ο νεκρός κύκνος, το βιολί, τα γυμνά πόδια στον ήλιο.
Βοηθός στην ανάγνωση των θεμάτων, είναι τα ίδια τα λόγια του Αγγέλου Καλογερίδη -συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στις ενότητες-από τη μοναδική συνέντευξη που παρεχώρησε στην Άννα Δερέκα και δημοσιεύτηκε στο αφιέρωμα της εφημερίδας «Νέοι Αγώνες» τον Ιανουάριο του 2005.
Το λεύκωμα επιχειρεί να παρουσιάσει με τρόπο, όσο πιο αντιπροσωπευτικό, την μακρόχρονη πορεία του Αγγέλου Καλογερίδη και για μας είναι μεγάλη τιμή, που μας εμπιστεύτηκε την επιμέλεια του. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς.

Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Άγγελος Καλογερίδης γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων το 1922, όπου και τελείωσε το εξατάξιο δημοτικό σχολείο.

1934-1937. Παρακολουθεί τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στην Αθήνα, στην Ιόνιο Σχολή.

1937-1940. Συνεχίζει τις γυμνασιακές σπουδές στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων, με καθηγητή στα καλλιτεχνικά τον ζωγράφο Χ. Αρώνη. Προς το τέλος των γυμνασιακών σπουδών σκηνογραφεί τη μαθητική παράσταση «Οιδίπους Τύραννος». Έργα του, που είχαν αναρτηθεί στους τοίχους της Σχολής, καταστράφηκαν τον καιρό του Πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάσσεται στον αντιστασιακό αγώνα, διοχετεύοντας πληροφορίες που υπεξαιρούσε από το τμήμα της Γερμανικής Μεραρχίας, η οποία είχε επιτάξει το ξενοδοχείο «Ακροπόλ», ιδιοκτησίας του πατέρα του. Φυλακίζεται ένα χρόνο για πιθανή κατασκοπεία, στις φυλακές Καλλιθέας και Αβέρωφ.

1952. Αγοράζει την πρώτη φωτογραφική μηχανή (διοπτρική rollei) και στήνει τον πρώτο του σκοτεινό θάλαμο. Δάσκαλος του στη φωτογραφία ο καταξιωμένος φωτογράφος, με σπουδές στο Παρίσι, Απόστολος Πανταζίδης.

1954. Γίνεται μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας και της Free Lance Photographer Association, των ΗΠΑ. Συμμετέχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως και σε διαγωνισμούς φωτογραφίας αποσπώντας βραβεία και διακρίσεις. Δέχεται πρόταση απ' την Finos Film για μόνιμη εργασία στο χώρο της σκηνογραφίας.

1962-1969. Εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος στην Αθήνα. Με εντολή του Υπουργείου Συντονισμού και για λογαριασμό της Frank Basil φωτογραφίζει όλα τα προς μελλοντική αξιοποίηση παράλια της Κρήτης. Φωτογραφίζει τα ευρήματα των ανακτόρων της Πύλου, που ανέσκαπτε ο Φώτιος Πέτσας, το Μουσείο των Αρχανών στην Κρήτη, τα Μουσεία Ηρακλείου και Ρόδου. Συνεργάζεται τέλος με τον ΕΟΤ σε τουριστικές εκδόσεις και αφίσες καθώς και με τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

1992. Εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα.

2005. Πραγματοποιεί ατομική έκθεση στη Δημοτική Πινακοθήκη με πρωτοβουλία του Συλλόγου Αποφοίτων της Ζωσιμαίας Σχολής.

2013. Στα πλαίσια του εορτασμού των εκατό χρόνων απ' την απελευθέρωση των Ιωαννίνων συμμετέχει στην ομαδική έκθεση φωτογραφίας, που οργάνωσε το Ριζάρειο Ίδρυμα στη Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων.

Δείτε video από την έκθεση για τον Καλογερίδη

Κώστας Μάντζιος, τραγουδιστής

Ο Κώστας Μάντζιος γεννήθηκε στο Εκκλησοχώρι Ιωαννίνων.Σε ηλικία 9 ετών εγκαθίσταται στην Αθήνα και ξεκινά την ενασχόλησή του με την μουσική. Το 1983 αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά, συμμετέχοντας σε σχήματα ρεμπέτικων και λαϊκών τραγουδιών, παίζοντας ακορντεόν και τραγουδώντας. Μέσα σε μια δεκαετία έρχεται σε επαφή, με όλα σχεδόν τα είδη της Ελληνικής μουσικής. Το 1992 συμμετέχει στο δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη "ΜΠΟΥΖΟΥΞΗΔΕΣ ΜΕ ΠΥΞΙΔΕΣ" όπου παίζει ακορντεόν και ερμηνεύει δύο τραγούδια. Το 1993 ξεκινά επίσημα σαν τραγουδιστής, με πέντε τραγούδια, στον "ΚΑΘΑΡΟ ΟΥΡΑΝΟ" του Γιώργου Σταυριανού. Το 1995 παρουσιάζει την πρώτη προσωπική του δουλειά, σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού, με τίτλο "ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΤΡΟΙΑ". Παράλληλα εμφανίζεται στο "ΡΟΠΤΡΟ" της πλατείας Εξαρχείων, συμμετέχοντας στην καθιέρωση της Νεολαϊκής Μουσικής Σκηνής. Το 1997 παρουσιάζει τον δεύτερο προσωπικό δίσκο με τίτλο "ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΗ Η ΖΩΗ ΘΑ ΚΡΑΤΑΓΕ ΑΙΩΝΕΣ". Οι μουσικές είναι των Γιάννη Νικολάου, Γιώργου Αρσενίδη, Πέτρου Βαϊόπουλου, Νίκου Λαυράνου κ.ά. Τους στίχους υπογράφουν οι Ηλίας Κατσούλης, Οδυσσέας Εισαγγελέας, Βαγγέλης Βελώνιας, Χρήστος Παπαϊωάννου κ.ά. Παράλληλα συμμετέχει σε δίσκο με επανακτελέσεις τραγουδιών του Μίμη Πλέσσα καθώς και στον δίσκο των ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ με τίτλο "51 ΕΞΤΡΑ". Το 1999 κυκλοφορεί ο δίσκος "ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ", μια συλλογή με συμμετοχές του και παλιά λαϊκά. Το 2000 συμμετέχει στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή «Η ΩΔΗ ΤΩΝ ΟΔΩΝ» με πέντε τραγούδια , σε στίχους Δημήτρη Λέντζου και Τάκη Συρέλη. Παράλληλα, κυκλοφορεί ο τέταρτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο, «ΠΟΥ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ» , σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού και στίχους του Φίλιππου Γράψα. Το 2002 συμμετέχει στον δίσκο του Γιώργου Τάμπαρη με τίτλο «Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΚΙΒΩΤΟΣ» , με δύο τραγούδια σε στίχους του Πάνου Φαλάρα. Επίσης συμμετέχει στον δίσκο του Μιχάλη Τερζή «ΠΑΡΑΒΑΣΙΣ» , με τρία τραγούδια σε στίχους Δημήτρη Λέντζου. Η τελευταία του προσωπική δουλειά είναι ο δίσκος «ΩΔΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ» , σε μουσική και στίχους του Γεράσιμου Νεόφυτου. Έχει συνεργαστεί με τον Βαγγέλη Κορακάκη, την Βούλα Σαββίδη, τον Μίμη Πλέσσα, τον Μιχάλη Τερζή, τον Βασίλη Λέκκα, την Γλυκερία, την Αναστασία Μουτσάτσου, την Λένα Αλκαίου,την Ερωφίλη, τον Μπάμπη Τσέρτο κ.ά.

Δείτε video με τον Κώστα Μάντζιο

www.romiazirou.blogspot.gr