Οι πολίτες του ευρωπαϊκού Nότου
υφίστανται τις συνέπειες της παρατεταμένης λιτότητας και της ανεργίας και
διαμαρτύρονται ζητώντας τη βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου
Τα στατιστικά που ανακοινώνει κάθε μήνα η Eurostat δεν προξενούν πλέον
καμία εντύπωση. Το ποσοστό του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που εκτοπίζεται από
την αγορά εργασίας αυξάνεται με σταθερούς ρυθμούς εδώ και έναν χρόνο. Στην
Ευρώπη των ανέργων υπάρχουν πλέον περισσότεροι από 26 εκατομμύρια πολίτες που
δεν απασχολούνται ενώ στον σκληρό της πυρήνα, στην ευρωζώνη, οι άνεργοι αγγίζουν
ήδη τα 19 εκατομμύρια. Ελλάδα και Ισπανία κατέχουν τα θλιβερά πρωτεία σχεδόν σε
όλες τις υποκατηγορίες ανέργων. Το πιο απογοητευτικό μέγεθος αφορά βέβαια τους
ανέργους κάτω των 25 ετών οι οποίοι φτάνουν συνολικά τα τέσσερα εκατομμύρια στη
ζώνη του ευρώ (ποσοστό 24%). «Η Ευρώπη προφανώς δεν αγαπάει τους νέους» έγραφε
χαρακτηριστικά σε πρόσφατο άρθρο του ο βρετανικός «Guardian», διαπιστώνοντας ότι
«για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο της ηπείρου η νέα γενιά υποχρεώνεται να
προσαρμοστεί σε συνθήκες χειρότερες από αυτές των προγόνων της».
Η υπηρεσία ερευνών της Ευρωπαϊκής Ενωσης Eurofound ανέφερε στην
τελευταία της έκθεση για την απασχόληση ότι η νεανική ανεργία κοστίζει στις
χώρες της ΕΕ 153 δισ. ευρώ ετησίως λόγω του κόστους των επιδομάτων και κυρίως
της «χαμένης παραγωγικότητας». Ακόμη και οι θεσμικοί φορείς όπως ο Οργανισμός
για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη και ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας
εγκαλούν την ευρωπαϊκή ηγεσία για την αποτυχία σεβασμού ενός στοιχειώδους
κοινωνικού συμβολαίου. «Οι συνέπειες μιας ''χαμένης γενιάς'' δεν είναι απλώς
οικονομικές αλλά και κοινωνικές καθώς ενέχουν τον κίνδυνο για τους νέους που
παραμένουν άνεργοι να επιλέξουν την αποχή από τη δημοκρατική συμμετοχή στα
κοινά» προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ.
Ομως δεν είναι μόνο η ανεργία που μαστίζει τους νέους. Σύμφωνα με το
γαλλικό Παρατηρητήριο Νεότητας και Εκπαίδευσης (INJEP) το 23% των Γάλλων κάτω
των 25 ετών βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ στο σύνολο του πληθυσμού
της Γαλλίας οι φτωχοί αγγίζουν τα εννέα εκατομμύρια. Ακόμη περισσότεροι
(περίπου 15 εκατομμύρια) υπολογίζεται ότι είναι οι «εργαζόμενοι φτωχοί», οι
οποίοι βλέπουν το πορτοφόλι τους να αδειάζει πολύ πριν τελειώσει ο μήνας. Τα
μεγέθη αυτά ταυτίζονται με τον αριθμό των επισφαλώς εργαζομένων στη χώρα
αναδεικνύοντας την άμεση σύνδεση των «ελαστικών μορφών απασχόλησης» με την
αύξηση της φτώχειας.
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα της Γερμανίας. Το πακέτο μεταρρυθμίσεων με
την ονομασία «Ατζέντα 2010» που υιοθέτησε το 2005 η κυβέρνηση του
σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρντ Σρέντερ έχει δημιουργήσει σήμερα μια.
ανθηρή τάξη 10 εκατομμυρίων χαμηλόμισθων. Πρόκειται για νεόπτωχους οι οποίοι
απασχολούνται είτε σε συνθήκες «μαύρης εργασίας» χωρίς καμία προστασία από
συλλογική σύμβαση είτε με ελαστικά ωράρια και ωρομίσθια κάτω των πέντε ευρώ την
ώρα. Στη χώρα που είναι υπερήφανη για την υψηλή ποιότητα των προϊόντων της αλλά
και τους (προ κρίσης ασφαλώς) υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, η μέση ωριαία
αποζημίωση δεν ξεπερνά τα 10 ευρώ ενώ το 25% του εργατικού δυναμικού αμείβεται
με λιγότερα από 8,5 ευρώ την ώρα. Τα εκτενή δημοσιεύματα που αφιερώνει κατά
καιρούς το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» στις αποκαλούμενες «μικροδουλειές»
(minijobs) είναι γεμάτα από περιπτώσεις όπως αυτή μιας εργαζόμενης σε φούρνο του
Βερολίνου η οποία δηλώνει ότι αμείβεται με λιγότερα ευρώ την ώρα από όσα
κοστίζει το σάντουιτς που πουλά στους πελάτες.
Σε ολόκληρη την
Ευρώπη το δίχτυ προστασίας των εργαζομένων έχει πάρει θέση στο προκρούστειο
κρεβάτι της δημοσιονομικής προσαρμογής. Το επίπεδο διαβίωσης υποβαθμίζεται καθώς
το κοινωνικό κράτος «κοστίζει ακριβά στον εθνικό προϋπολογισμό». Ομως αυτό που
άλλαξε την περασμένη χρονιά ήταν κυρίως η «ποιότητα» και όχι η ποσότητα των
νεόπτωχων. Διότι δεν είναι μόνο οι «γεννημένοι φτωχοί» αλλά και η μέχρι πρότινος
ευημερούσα μεσαία τάξη που εξωθείται πλέον στο κοινωνικό
περιθώριο.
Στους δρόμους οι Σλοβένοι
- Στις αρχές Δεκεμβρίου ένα βίαιο ξέσπασμα των κατοίκων του Μάριμπορ τάραξε την ήσυχη καθημερινότητα της Σλοβενίας. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας έχει τη φήμη της «πόλης όπου δεν συμβαίνει τίποτα», οι μαζικές διαδηλώσεις όμως που ξεκίνησαν στις 3 Δεκεμβρίου απλώθηκαν γρήγορα σε ολόκληρη τη χώρα και ανάγκασαν τον δήμαρχο της πόλης Φρανκ Κάνγκλερ να παραιτηθεί.
- Τα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία φέρεται εμπλεκόμενος ο Κάνγκλερ ήταν απλώς η αφορμή για να ξεχυθούν για μία ακόμη φορά στους δρόμους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές πετώντας από αβγά ως μολότοφ και φωνάζοντας συνθήματα κατά της διαφθοράς και των εγχώριων ολιγαρχών.
- «Πρέπει να πάρουμε πίσω τη χώρα μας γιατί μας την έκλεψαν» λένε οι διαδηλωτές που βλέπουν τα τελευταία 20 χρόνια να εφαρμόζεται με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις μια νεοφιλελεύθερη πολιτική ιδιωτικοποιήσεων που έχει μετατρέψει τις άλλοτε δημόσιες υπηρεσίες σε επιχειρήσεις πλουτισμού της οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Πολλοί είναι οι αξιωματούχοι και οι τοπικοί άρχοντες που έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά, χωρίς όμως κανείς ως τώρα να έχει οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη. Τώρα οι διαμαρτυρίες αναζωπυρώθηκαν λόγω και των μέτρων λιτότητας και της αυξανόμενης ανεργίας. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση του κεντροαριστερού Γιάνεζ Γιάνσα επιμένει ότι χωρίς «επώδυνες λύσεις» η χώρα θα είχε τεθεί σε καθεστώς «διάσωσης» από την ΕΕ και το ΔΝΤ
Φοβούνται κοινωνική έκρηξη
Στον Νότο πληθαίνουν οι διαδηλώσεις
κατά της λιτότητας
Οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, ακόμη και οι Βέλγοι ή οι
Βρετανοί, δεν περίμεναν την «ημέρα πανευρωπαϊκής δράσης» που διοργάνωσε τον
περασμένο Νοέμβριο η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία συνδικάτων για να αντιδράσουν στις
πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζονται μεθοδικά και χωρίς παρεκκλίσεις από τις
ευρωπαϊκές ηγεσίες ανεξαρτήτως πολιτικών αποχρώσεων.
«Οι διαμαρτυρίες στην Ισπανία και σε άλλες χώρες είναι μια
προειδοποίηση για την κοινωνική έκρηξη που απειλεί την Ευρώπη λόγω των πολύ
υψηλών ποσοστών ανεργίας στους νέους» σημείωσε εμφατικά ο πρόεδρος του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς σε δηλώσεις του τον περασμένο
Ιούλιο.
Η ανεργία στέλνει τους Nοτιοευρωπαίους μετανάστες στον Βορρά
Η
Γερμανία αναζητεί εξειδικευμένο προσωπικό για τη βαριά βιομηχανία - τουλάχιστον
300.000 οι μετανάστες το 2012
Οι δηλώσεις των ηγετών και των
κυβερνητικών αξιωματούχων από το Βερολίνο και τη Λισαβόνα ήταν ενδεικτικές του
νέου κύματος μετανάστευσης που παρατηρείται στην Ευρώπη. Οι κάτοικοι των χωρών
του Νότου αναζητούν θέσεις εργασίας στις χώρες του Βορρά. Καθώς η Ελλάδα, η
Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία πλήττονται από τη σκληρή λιτότητα, την
υποτίμηση της εργασίας και την αποβιομηχάνιση, τα θύματα της κρίσης, κυρίως οι
πιο νέοι από κάθε χώρα, μεταναστεύουν προς τις χώρες που μπορούν ακόμα να
διασφαλίσουν μια αξιοπρεπή εργασία για έναν -ικανοποιητικό τουλάχιστον - μισθό.
Η ανησυχία
στη Γερμανία προέρχεται από τη δημογραφική συρρίκνωση που καταγράφεται τα
τελευταία χρόνια. Εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού, οι επιχειρήσεις
δυσκολεύονται να ανανεώσουν το προσωπικό τους. Η έλλειψη εργατικού δυναμικού
ειδικά στη βαριά βιομηχανία και τις κατασκευές αντιμετωπίζεται προς το παρόν με
την πρόσκληση που απευθύνουν τα γερμανικά κρατίδια στους Ευρωπαίους του Νότου.
Ωστόσο, όπως δείχνουν τα στοιχεία της ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Απασχόλησης, οι
περισσότεροι Νοτιοευρωπαίοι προτιμούν την εγκατάσταση στο Βερολίνο ή σε άλλες
μεγάλες πόλεις τη στιγμή που οι ανάγκες επιχειρήσεων όπως η BASF, η Βayer και η
Daimler αντιστοιχούν σε θέσεις που βρίσκονται σε μικρές πόλεις ή σε βιομηχανικές
ζώνες εκτός αστικών περιοχών. Παρά τη μαζική εισροή μεταναστών, περιοχές όπως
αυτή του Ρήνου στη Νοτιοδυτική Γερμανία προβλέπουν ότι οι ελλείψεις σε
εξειδικευμένο προσωπικό θα φτάσουν τις 35.000 ως το τέλος του
2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου