Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Το κράτος είναι υπόθεση όλων μας


Μπορεί να υπάρχει μια υπέρ-υπέρ συγκρατημένη αισιοδοξία για το μέλλον της χώρας αλλά όσο δε δημιουργείται το πολυδιακηρυγμένο κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για τους οικονομικά ασθενέστερους, τόσο οι λαϊκισμοί και οι δήθεν φιλολαϊκές παρεμβάσεις της Χρυσής Αυγής θα πληθαίνουν. Αναφέρομαι στη σχετική παρέμβαση που έκαναν βουλευτές του νεοναζιστικού κόμματος στα γραφεία της ΔΕΗ ζητώντας να μειωθούν οι τιμές των διακανονισμών και να αυξηθεί ο χρόνος αποπληρωμής τους για τις ευαίσθητες κοινωνικά ομάδες. Οι θέσεις τους για την οικονομία είναι λίγο-πολύ γνωστές και ιδιαίτερα απλοϊκές, με λίγα λόγια: κυρίαρχο, συγκεντρωτικό Κράτος.

Σιγά-σιγά αλλά σταθερά εισβάλλουν, έχοντας πια αποκτήσει και θεσμικό ρόλο, σε υπηρεσίες που αφορούν τους πολίτες-καταναλωτές και διεκδικούν με ακτιβιστικό τρόπο αυτό που σε όλους είναι και λογικό και αυτονόητο: να γίνουν διευκολύνσεις σε όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν. Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος ανάμεσά μας που να μην το θέλει αυτό. Η Χρυσή Αυγή βέβαια σταματάει εδώ, δηλαδή στις φωνές και στο πανηγυράκι. Δεν προτείνει τρόπους, λύσεις έτσι ώστε να εξοικονομηθούν τα απαραίτητα χρήματα που θα επιτρέψουν την ευνοϊκή μεταχείριση των οικονομικά ασθενέστερων.
Φωνάζουν για παράδειγμα να πληρώσουν οι κλέφτες, οι φοροφυγάδες κλπ. Ποιος άραγε δεν το θέλει αυτό; Όμως για να γίνει κάτι τέτοιο είναι περισσότερο από απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας ευέλικτος και αποτελεσματικός μηχανισμός που θα ελέγχει τη διαφθορά και θα παρεμβαίνει πολύ πριν χαθεί το αίσθημα δικαίου. Είμαστε όμως τόσο, αν θέλετε ώριμοι, ως κοινωνία να δεχτούμε κάτι τέτοιο; Ας έχουμε υπόψη μας ότι σ' αυτή τη χώρα δε φοροδιαφεύγουν ή γενικά παρανομούν μόνο οι μεγάλοι εισοδηματίες, οι πολιτικοί κ.ο.κ. αλλά και υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, όπως καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, άνθρωποι του "μόχθου" που έχουν χτίσει αυθαίρετα, ο πολίτης που δε θα πληρώσει το εισιτήριο του μετρό. Το γιατί συμβαίνει αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που έχει βαθιές προεκτάσεις στο πελατειακό σύστημα των προηγούμενων δεκαετιών και δε θα επιμείνω σ' αυτό ακολουθώντας τη λογική του "από 'δω και πέρα τι κάνουμε;".
Στο ερώτημα λοιπόν "από 'δω και πέρα τι κάνουμε;" θεωρώ ότι μία είναι η απάντηση: αποκατάσταση του αισθήματος δικαίου.
Φυσικά για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο να επαναπροσδιορίσει η κυβέρνηση τις σχέσεις του κρατικού μηχανισμού με τον πολίτη. Οι υπάλληλοι του Κράτους (και όταν λέω υπάλληλοι αναφέρομαι από τα κατώτερα στελέχη, ως την κορυφή, σε όποια δημόσια υπηρεσία μπορείτε να φανταστείτε) οφείλουν να λειτουργούν ως υπηρέτες απέναντι στον πολίτη, να προασπίζουν τα δικαιώματά του, να εργάζονται για την ευημερία του. Έχουμε βιώσει μέχρι τώρα ένα "αυτοαναφορικό", δυσλειτουργικό, αυτιστικό κρατικό μηχανισμό που δημιουργούσε συνέχεια γραφειοκρατικά εμπόδια προκειμένου να επιβιώσει. Αν αυτό συνεχιστεί όχι ανάπτυξη δε θα υπάρχει, αλλά θα πέσουμε σε επικίνδυνα αδιέξοδα. Ο κρατικός μηχανισμός δεν είναι κάτι απρόσωπο. Αποτελείται από ανθρώπους οι οποίοι καλούνται, σήμερα περισσότερο από ποτέ, να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες-ικανότητες τους. Αν δεν μπορούν να το κάνουν, ας αξιολογηθούν και να μείνουν στο σπίτι τους. Είναι προτιμότερο πέντε υπάλληλοι να αξιοποιούνται στο έπακρο των δυνατοτήτων, φυσικά με ικανοποιητικό μισθό, παρά είκοσι να τρώνε τυρόπιτες, να χαζολογούν και πληρώνονται με εξευτελιστικούς μισθούς.
Όταν λοιπόν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ένα χρήσιμο Κράτος και τα έσοδα θα αυξηθούν και δε θα πληρώσουν το λογαρισμό οι οικονομικά ασθενέστεροι.
Μέχρι τότε όμως θα έχουμε να παλέψουμε με το σοσιαλισμό της Χρυσής Αυγής.

Δεν υπάρχουν σχόλια: