Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

''Πρέβεζα-Σαν ταινία παλιού σινεμά''. Η ομιλία της Προέδρου του Συλλόγου Πρεβεζάνων Αθήνας Αγγελικής Τσόλκα.


Κυρίες και Κύριοι, Φίλοι μας,
Σας καλοσωρίζουμε στην αποψινή μας εκδήλωση.
Που πραγματοποιείται απ΄τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πρεβεζάνων Αθήνας των οποίων εκπροσωπώ και την υποστήριξη φιλοξενία και την ολοπρόθυμη βοήθεια της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας, χωρίς τη συμπαράσταση της οποίας δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε αυτή την εκδήλωση.
Ευχαριστούμε.
Απόψε, τιμούμε και θέλουμε να γνωρίσουμε σ΄όσους ενδεχομένως δεν τον ξέρουν ακόμη, τον ξεχωριστό Πρεβεζάνο Γιάννη Νικολαϊδη, που παλεύει μ΄όλες του τις δυνάμεις και μόνος για την προβολή της Πρέβεζας.


Η καθημερινή ζωή μάς τρέφεται με μύθους – το ποδόσφαιρο, την διαφήμιση, που έτσι κι απομονωθούν απ΄την επικαιρότητα που τους γεννάει, αμέσως δείχνουν τη σκοπιμότητα και την κατάχρηση που τους διαμορφώνει και – ενδεχομένως - τους προστατεύει κι όλας.
Εδώ όμως, απόψε, έχουμε σαν αντικείμενο τη ζωή μιας πόλης. Κι αυτό το αντικείμενο θα το απελευθερώσει για να το αισθανθούμε κι εμείς με τη σειρά μας, ο Γ. Νικολαϊδης, με την ικανότητα τού αναστοχαστή που έχει.
Όλοι, απ΄τον ταπεινότερο ως τον πιο προβεβλημένο, χρειαζόμαστε έναν άνθρωπο να θέλει ν΄ακούσει τι έχουμε να πούμε. Ο Γ. Νικολαϊδης μιλάει γι΄αυτά μέσα απ΄τις εικόνες του και, καμιά φορά, χωρίς να το επιδιώκει, μας πληροφορεί για το μέλλον. Με μια ικανότητα που επικεντρώνεται σ΄αυτό που πρέπει να προβληθεί και – γιατί όχι, - και να διασωθεί. Με μια λανθάνουσα, αν θέλετε, λαογραφική, ποιητική, μυθογραφική και ιστορική διάθεση. Και με τη διαίσθηση που έχει να διακρίνει αυτό που πρέπει να διακριθεί και στη συνέχεια να ιστορήσει αυτό που πρέπει να ιστορηθεί, χωρίς κριτικό πνεύμα αλλά με την ίδια πάντα προθυμία.


Αναστοχάζεται. Και με τον αναστοχασμό του μας προσφέρει την ουσία της πόλης του, της Πρέβεζας, της πεντάμορφης, των σημαντικών στοιχείων και όψεών της. Μας δείχνει τον τρόπο των ανθρώπων να τοποθετούνται στο πλαίσιο που τους περιβάλλει, τον καταλυτικό ρόλο της θάλασσας, τα παιδιά και τα παιχνίδια τους, τις συντροφιές των μεγάλων και τα τραγούδια τους. Ο φακός του μάς δείχνει την ψυχή της κι αφήνει εμάς να συμπληρώσουμε τα υπόλοιπα με τις σκέψεις και τις αναμνήσεις μας,
Και, αφού σας ευχαριστήσω ακόμη μια φορά όλους και για όλα, τελειώνω, γιατί τα σπουδαία γι΄απόψε είναι μπροστά μας και μάς περιμένουν.


Α. Τσόλκα

Δεν υπάρχουν σχόλια: