Σαν σήμερα 23-2-1968. Αεροπορικό ατύχημα στις Πηγές Άρτας. Αναφορά μνήμης για δύο ξεχασμένους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 23 2-1968 ... ΠΤΩΣΗ ΔΥΟ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ ΣΤΟΝ       ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΚΟ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΑΡΤΑΣ 

     Κάθε χρόνο σαν σήμερα, ψηλά  σε μια βουνοκορφή της  Πίνδου,   δυο μαύρες σκιές που μοιάζουν με διπλωμένα φτερά αετών πετούν   πάνω από το  χιονισμένο  Κοκκινόλακο . Το τσακισμένο φτερούγισμά τους  μας φέρνει στη μνήμη μας  δυο   αεροπόρους μας που πριν από πενήντα τρία χρόνια,  συνάντησαν  εκεί τη μοίρα τους και έγιναν αθάνατοι. 

Βαρύς ο φόρος της Πολεμικής αεροπορίας από ατυχήματα πτώσης αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Εκατοντάδες πιλότοι γεμίζουν το λεύκωμα πεσόντων της Πολεμικής Αεροπορίας « υπέρ πατρίδος» φυλάσσοντας τις εναέριες Θερμοπύλες. Από όλους σχεδόν ξεχασμένοι όμως. Δεν ζητούν τίποτε άλλο παρά μόνο την ενθύμηση και την τιμή της θυσίας τους .

Έτσι ηθικό καθήκον για ελάχιστο φόρο τιμής με ώθησε και εμένα να αφιερώσω αυτές τις λίγες γραμμές σε δύο αεροπόρους μας που έμελλε να χάσουν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος στις βουνοκορφές της Πίνδου κοντά στο χωρίο μου στις Πηγές Άρτας πριν 52 χρόνια ακριβώς. 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ

Σαν σήμερα πριν 53 ακριβώς χρόνια στις 23 Φεβρουαρίου του 1968 ημέρα Παρασκευή δύο αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας τύπου F-84F με έδρα το Αεροδρόμιο της Λάρισας εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή, προσέκρουσαν στην κορυφή του όρους Κοκκινόλακου (ύψος 1750 μέτρα), δύο μίλια βορειοδυτικά του χωριού Πηγές, με αποτέλεσμα τη συντριβή τους και το θάνατο των χειριστών πριν προλάβουν να χρησιμοποιήσουν τα εκτινασσόμενα καθίσματα.

Χειριστές ήταν ο Σμηναγός Βενετσάνος Άγγελος ετών 32 από την Καλαμάτα και ο Σμηναγός Κουθουρίδης Γεώργιος ετών 29 απο την Καμπάνη Κιλκίς. Τους σορούς των αεροπόρων μετέφεραν οι κάτοικοι τις περιοχής στο κέντρο του χωριού των Πηγών ΄Αρτας απ΄ όπου τις παρέλαβε ελικόπτερο. Μερικά μικρά κομμάτια από τα συντρίμμια των αεροσκαφών βρίσκονται ακόμα και σήμερα διάσπαρτα στο σημείο του ατυχήματος.

Πιθανό αίτιο του ατυχήματος ίσως να ήταν η πυκνή νέφωση που επικρατούσε στην περιοχή ένεκα της οποίας ο σχηματισμός τριών αεροσκαφών δεν αντελήφθη εγκαίρως την χιονισμένη οροσειρά με αποτέλεσμα την πτώση και συντριβή των δύο αεροσκαφών που πετούσαν παράλληλα στο ίδιο ύψος, ενώ το τρίτο που πετούσε ποιο ψηλά μπόρεσε να αποφύγει την πρόσκρουση και έφτασε στην Λάρισα, χωρίς να γνωρίζει το ακριβές σημείο που χάθηκαν τα άλλα δύο. Μόλις 15 μέτρα ποιο ψηλά ήθελαν να περάσουν την βουνοκορφή. Παιχνίδι και αυτό της μοίρας τους. 

Επί πέντε ημέρες αεροπλάνα και ελικόπτερα πετούσαν σε όλη την περιοχή που ήταν καλυμμένη με πολύ χιόνι χωρίς να μπορούν να εντοπίσουν το σημείο πτώσης των αεροσκαφών.Την πέμπτη ημέρα κατόρθωσαν να εντοπίσουν το σημείο πτώσης αλλά η προσέγγισή του είναι αδύνατη. ΄Ετσι κάτοικοι του χωριού σχημάτισαν ομάδες και μέσα σε αντίξοες συνθήκες μετά από πεζοπορία τεσσάρων ωρών μέσα στο χιόνι δεμένοι ο ένας με τον άλλον με σχοινιά, έφτασαν στο σημείο όπου ήταν τα συντρίμμια και περισυνέλεξαν τους σορούς των χειριστών (ότι απέμεινε από αυτούς) και τα κατέβασαν στο κέντρο του χωριού μέσα σε κουβέρτες από όπου τα παρέλαβε ελικόπτερο της Πολεμικής αεροπορίας.

Μερικά κομμάτια από τα συντρίμμια των αεροσκαφών βρίσκονται ακόμα και σήμερα στο σημείο του ατυχήματος θυμίζοντας το θλιβερό γεγονός . Πολλά κομμάτια που περισυλλέγησαν από συγχωριανούς μας φορτωμένα σε μουλάρια αποτελέσαν για καιρό αντικείμενο περιέργειας για όλους .

Θυμάμαι - παιδί τότε- πολύ έντονα το γεγονός αυτό και χαρακτηριστικά την μεταφορά των νεκρών πιλότων στο «Αητολίθι» στο χωριό που ήταν το ελικόπτερο, αλλά καί τον θρήνο των συγχωριανών μου για το χαμό τους.. Ενός εξ αυτών του ΄Αγγελου Βενετσάνου βρήκαν και την ταυτότητά του.

Δύο Πιλότοι ήρωες. Δύο περήφανοι αετοί που άφησαν την τελευταία τους πνοή σε μια βουνοκορφή της Πίνδου ποτίζοντάς την με το αίμα τους. Μαζί με τους υπόλοιπους πεσόντες θα μας θυμίζουν πάντα την αφοσίωση και την αυταπάρνηση στο καθήκον για την προστασία της πατρίδας μας από κάθε επιβουλή . 

Καθήκον δικό μας μας να τους έχουμε παράδειγμα να θυμόμαστε τη θυσία τους και να τους τιμούμε. Καθήκον των Πηγιωτών να τους φτιάξουμε ένα απέριττο ΜΝΗΜΕΊΟ στην κορυφή του Κοκκινόλακου.

Η Αδελφότητα Πηγιωτών ΄Αρτας έχει απευθύνει σχετικές επιστολές στο ΓΕΑ και στο Υπουργείο Αμυνας, ενώ προτίθεται να απευθυνθεί και σε άλλους φορείς προκειμένου αυτό να γίνει πράξη έστω και μετά απο πενήντα χρόνια Είναι χρέος τιμής !!!!!

Ως αφιέρωμα, οι στίχοι του ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ

Ας μη βρέξει ποτέ 

το σύννεφον, και ο άνεμος 

σκληρός ας μή σκορπίση 

το χώμα το μακάριον 

που σας σκεπάζει.

Ας το δροσίση πάντοτε 

με τ' αργυρά της δάκρυα 

η ροδόπεπλος κόρη' 

και αυτού ας ξεφυτρώνουν 

αιώνια τ' άνθη.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ

ΧΡΗΣΤΟΣ.Β.ΚΑΠΕΡΩΝΗΣ

Χαρακτηριστικό είναι το επίγραμμα του Σπύρου Κίκερη  Βετεράνου  σμήναρχου  Ε.Α  που έζησε το ατύχημα υπηρετώντας  στην ίδια μοίρα  όπως το περιγράφει   στην ιστοσελίδα του εξ αφορμής παλαιότερη  ανάρτησής μας.  

ΣΜΗΝΑΓΟΙ ΒΕΝΕΤΣΑΝΟΣ – ΚΟΥΘΟΥΡΙΔΗΣ  ΤΟΥΤΗ Η ΚΑΤΑΘΕΣΗ! 

                          Επετειακό          23/2/1968 

                            "Τούτη η Κατάθεση ζωών 
          και η ανάληψη ψυχών, δεν έχει Τελειωμό 

                       γι'αυτό κι' Περηφάνια μας 

                         Φτάνει στον Ουρανό!" 

                Σπυρος Κίκερης  Σμήναρχος Ε.Α