Εθελοντές πολλοί, το κρέας του τράγου με τα μακαρόνια από τα νοστιμότερα των τελευταίων χρόνων, διάθεση για διασκέδαση υπήρχε, χοροστάσι μεγάλο, και στο τέλος έμεινε η πικρία του μισοτελειωμένου έργου.
Το έργο γνωστό και επαναλβανόμενο στα περισσότερα μέρη της χώρας.Η ορχήστρα για δημοτικό τραγούδι αποτελούνταν εκτός από το πολύπαθο κλαρίνο,από ηλεκτρική κιθάρα, αρμόνιο και ντράμς. Ήχος παραλιακού μπουζουκομάγαζο ή τριτοκλασάτου σκυλάδικου.Το βιολί έχει μεταναστεύσει εδώ και χρόνια για άλλα μέρη, παίρνοντας μαζί του το λαούτο και το ντέφι. Το δημοτικό τραγούδι εκτελέστηκε στην κυριολεξία στα έξι μέτρα από τρους "αοιδούς", κάπου εκεί στην άκρη της πλακόστρωσης πλατείας, απέναντι από την εκκλησία.Το κλαρίνο έσκουζε από τα μαρτύρια που πέρασε στα χέρια του κλαρινίστα.Ακόμη και το παραδοσιακό τραγούδι "Μηλίτσα" έγινε τσιφτελοκαγκέλι με εκατό και βάλε " πω πω πω πω πω......". Ο αείμνηστος Τάκης Καρναβάς πρέπει να έκλαιγε κάπου εκεί ψηλά στα Ακαρνανικά όρη για την σκύλευση των τραγουδιών του.
Ευτυχώς οι παρευρισκόμενοι χωριανοί για να ανταμείψουν τους κόπους και τα έξοδα του μεγάλου αριθμού των εθελοντών και για να συνεχιστεί το έθιμο στο χωριό, παρά την δυσαρέσκεια του ακουστικού αποτελέσματος κάθισε στις θέσεις του για πολλές ώρες .
Ας προβληματιστούμε και ας διδαχθούμε τι ενέργειες πρέπει να γίνουν τα επόμενα χρόνια. Υπάρχουν καλλιτέχνες , λίγοι μεν αλλά υπάρχουν, που σέβονται και υπηρετούν το γνήσιο δημοτικό τραγούδι.
Ας τους προτιμήσουμε αλλά να κατεβάσουν και αυτοί τις οικονομικές απαιτήσεις τους για το καλό όλων.
Χριστόφορος Ευθυμίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου