''Στο βασίλειο'' της Κρανιάς Πρέβεζας. Απολαύστε τα video.

Απολαύστε τα video.

Ανάμεσα στη Μεγάλη και στη Μικρή Λάκκα Σουλίου σε υψόμετρο 600μ. βρίσκεται το χωριό Κρανιά.

Μαζί με το συνοικισμό της Τύριας αποτελούν ενιαία διοικητική μονάδα με πληθυσμό 1.150 κατοίκους. Μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καποδίστρια παρέμεινε η μόνη κοινότητα στο νομό, γεγονός που θυμίζει σε πολλούς το παλιό όνομα της κοινότητας: "Ανεξάρτητο Βασίλειο Κρανιάς".

Το σημερινό χωριό βρίσκεται κοντά στη θέση Βολέτσι και Σκρεβένικο τα οποία καταστράφηκαν από Βουλγάρους (1034 μ.Χ.), σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Δημ. Παπακωσταντίνου. Σώζονται αρκετά ερείπια από τον οικισμό Βολέτσι και πολλά πηγάδια. Εκτός απ τους ντόπιους κατοίκους, στην περιοχή βρήκαν καταφύγιο και οι Χριστιανοί ορθόδοξοι φυγάδες από τον πλούσιο καμπότοπο του Λούρου, τους οποίους λυμαίνονταν οι Οθωμανοί κυρίαρχοι. Οι κάτοικοι αγωνίστηκαν σκληρά για την επιβίωση τους, συμμετέχοντας και σε δολιοφθορές κατά του Οθωμανού "αφέντη". Συγκεκριμένα, ο Μάρκος Μπότσαρης συμμετείχε σε εχθροπραξίες κατά των τοπικών αγάδων έχοντας μαζί του 200 παλικάρια απ' την Κρανιά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Οδυσσέας Μπέτσιος στο έργο του "Μνήμη Σουλίου". Ένοπλη αντίσταση πρόβαλαν οι Κρανιώτες και κατά των Γερμανών, οι οποίοι σε αντίποινα έκαψαν το χωριό το Μάρτιο του 1944.

Στα 37.000 στρέμματα Βοσκήσιμης έκτασης με το πλούσιο ανάγλυφο και σε υψόμετρο που κυμαίνεται από 30 έως 1250μ. βόσκουν ελεύθερα 13.000 αιγοπρόβατα και 3.500 βοειδή. Τα αρίστης ποιότητας παραγόμενα προϊόντα αποτελούν την κύρια πηγή εσόδων των κατοίκων. Επίσης στις θέσεις Βαλαωρίτη και Μπαλντενέσι διαβιούν σε άγρια κατάσταση δύο κοπάδια αλόγων, 8 και 25 ζώων. Η πίστη και η ευσέβεια των κατοίκων διαφαίνεται από τις τέσσερις εκκλησίες που υπάρχουν στους οικισμούς και από τα διάσπαρτα ερημοκλήσια, που κανείς δε γνωρίζει με ακρίβεια την ιστορία τους.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι από το ομώνυμο δάσος, έλκει την καταγωγή του και ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.

Την πλατεία του χωριού στολίζουν βαθύσκια πλατάνια, ενώ δεσπόζουν αγέρωχα η πέτρινη εκκλησία με το καμπαναριό της, και το παλιό πέτρινο σχολείο.

Οι κάτοικοι και οι επισκέπτες απολαμβάνουν σήμερα τα αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού, ενώ οι παλιές ιστορίες και οι θρύλοι της τοπικής παράδοσης προκαλούν πάντα δέος.

Διαβάστε ακόμη για το «Βασίλειο» της Κρανιάς

Η φράση «Βασίλειο της Κρανιάς» αποδόθηκε στο χωριό Κρανέα Πρεβέζης (ευρύτερα γνωστού ως Κρανιά Πρέβεζας) λόγω της δράσης του Δημητρίου Μπουζούκη (γνωστού ως Μήτρο-Μπουζούκη). Ο Μήτρο Μπουζούκης με τα αδέλφια του Αναστάσιο και Ηλία, τον ετεροθαλή αδελφό του Κωνσταντίνο, καθώς και τους γαμπρούς από τις αδελφές του Χρήστο Ι. Λάμπρο, Βασίλη Μήτρο-Χρήστο και Δημήτριο Θεοδ. Πανταζή επιδίδονταν, μεταξύ των άλλων, σε ληστείες και κλοπές, κυρίως ζώων, φαινόμενο αρκετά διαδεδομένο, κατά την εποχή τους, σε όλη την χώρα λόγω της μεγάλης φτώχειας και της ανέχειας που πληθυσμού. Για να επιστρέψουν τα κλοπιμαία στους ιδιοκτήτες τους ζητούσαν, συνήθως, λύτρα κυρίως σε όσπρια και δημητριακά. Οι κάτοικοι του γειτονικού με την Κρανιά χωριού Λέλοβα (σημερινό Θεσπρωτικό) κατήγγειλαν τις κλοπές και τις ληστείες στις τοπικές αρχές και ζήτησαν την επέμβασή τους για να σταματήσει το φαινόμενο της ζωοκλοπής. Οι αρχές διόρισαν δύο νυχτοφύλακες τους Ντούλα Παπαδιώτη και Βασίλη Μπαλούμη οι οποίοι τη νύχτα περιπολούσαν στο χωριό και με τις σφυρίχτρες τους προσπαθούσαν να ειδοποιήσουν τους κατοίκους για τις επιδρομές των ληστών. Τότε ο διοικητής των αποσπασμάτων του Νομού, Λύκας, ταγματάρχης χωροφυλακής με έδρα την Άρτα, διέταξε τον ενωματάρχη Χασιώτη να καταδιώξει και να συλλάβει τους ληστές, κυρίως την ομάδα του Μήτρο Μπουζούκη. Αυτοί επιχείρησαν να ανέβουν στην Κρανιά και να συλλάβουν τον Μήτρο Μπουζούκη και την ομάδα του. Εκεί όμως έπεσαν σε ενέδρα του Μήτρο Μπουζούκη και τους προέτρεψαν να παραδώσουν τα όπλα τους. Ο ενωματάρχης προκειμένου να αποφύγει την συμπλοκή και τους σκοτωμούς, παραδόθηκε και το απόγευμα της ίδιας ημέρας αποχώρησαν ταπεινωμένοι από την Κρανιά. Μάλιστα όπως αναφέρει ο Οδυσσέας Μπέτσος στο βιβλίο του Λέλοβα (το σημερινόν Θεσπρωτικόν) και η κάτω Λάκκα Σούλι, η κοινότητα Λελόβου αναγκάστηκε να δίνει στην συμμορία του Μπουζούκη 3.000 δρχ. ετησίως για να μην κλέβουν τους κατοίκους του.
Φεύγοντας ο Μήτρο Μπουζούκης τους είπε: Όταν πάτε στην έδρα σας να πείτε στον διοικητή σας «να μην μας ξαναενοχλήσει, γιατί εμείς εδώ στην Κρανιά έχομε δικό μας Βασίλειο και δεν δεχόμαστε κανέναν άλλον. Βασιλιάς είμαι εγώ ο Μήτρο Μπουζούκης, πρωθυπουργός ο Ηλίας Μπουζούκης και επιτελάρχης ο Χρήστο Γενάκης Λάμπρος».
Ο Διοικητής Χασιώτης πονηρά σκεπτόμενος δακτυλογράφησε και θυρροκόλησε στις πόλεις Φιλιππιάδα, Άρτα και Πρέβεζα το Φθινόπωρο του 1919, προκηρύξεις περί ανακηρύξεως ανεξαρτήτου Βασιλείου Κρανιάς και των περιχώρων της, με όρια τις δύο Λάκκες Σουλίου και το όνομα του βασιλιά Μήτρο Μπουζούκης. Την επόμενη ημέρα οι ανταποκριτές των Αθηναϊκών εφημερίδων μετέδωσαν την είδηση περί της ανακυρήξεως ανεξαρτήτου Βασιλείου Κρανιάς και το περιεχόμενο των προκηρύξεων με αποτέλεσμα να θορυβηθεί η τότε κυβέρνηση και από το γεγονός ότι την εποχή εκείνη η κατάσταση ήταν πολύ έκρυθμη και ταραχώδης. Έτσι έδωσε εντολή να κινηθούν κατά της Κρανιάς όλα τα αποσπάσματα της χωροφυλακής και μα συλλάβουν τους κλέφτες. Ένα πρωινό η Κρανιά βρέθηκε περικυκλωμένη από το τάγμα του Ζήρα. Στο χωριό δεν βρήκαν καμία αντίσταση παρά μόνο φιλοξενία και διαπίστωσαν ότι οι Κρανιώτες ήταν φιλόξενοι και πατριώτες. Ο Μήτρο Μπουζούκης με την ομάδα του είχε υποπτευθεί τις κινήσεις της χωροφυλακής και φρόντισε να κρυφτεί έξω από το χωριό και έτσι απέφυγε τη σύλληψη. Εδώ τελείωσε το θέμα του ανεξαρτήτου Βασιλείου Κρανιάς, όμως το γεγονός αυτό παραμένει και αναφέρεται ακόμη και σήμερα όχι μόνο από τους κατοίκους του Νομού Πρέβεζας αλλά και των γειτονικών νομών και ακόμη παραπέρα.
Ο επωνομαζόμενος βασιλιάς της Κρανιάς Μήτρο Μπουζούκης σκοτώθηκε το Γενάρη του 1921 από τους περιβόητους δολοφόνους, απαγωγείς και ληστές αδελφούς Θύμιο και Γιάννη Ρέντζιο. Η δολοφονία αυτή κρύβει ένα τραγικό γεγονός το οποίο δεν είναι ευρύτερα γνωστό. Τα αδέλφια Θύμιος και Γιάννης Ρέντζιος μετά την δολοφονία του πατέρα τους μικρά παιδιά για να αποφύγουν τους δράστες της δολοφονίας κατέφυγαν στην καλύβα του Μήτρο Μπουζούκη και της γυναίκας του στην Κρανιά στη θέση Αβρό. Ο Μήτρο Μπουζούκης τα είχε σαν παιδιά του και τα απασχολούσε σε διάφορες κτηνοτροφικές εργασίες, κτισίματα τοίχων και καλυβιών.
Όταν μεγάλωσαν αρκετά έφυγαν από την Κρανιά και άρχισαν το δολοφονικό τους έργο με πρώτη δολοφονία, τον φονιά του πατέρα τους.  Έκτοτε οι σχέσεις των αδελφών Ρεντζαίων και του Μήτρο Μπουζούκη ήταν πολύ καλές. Όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Τα παληκάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν» ο Βασίλης Τζανακάρης, ο Μήτρο Μπουζούκης υπήρξε ταμίας των λύτρων και των κλοπιμαίων των Ρεντζαίων.
Το έτος 1920 ο αδελφός του Μήτρο Μπουζούκη, Ηλίας ήταν φυλακισμένος στις φυλακές Ιωαννίνων για κλοπές. Με αφορμή μια επίσκεψη του Μήτρο Μπουζούκη στις φυλακές Ιωαννίνων για να δει τον αδελφό του, μεταφέρθηκε στους Ρεντζαίους ότι ο Μήτρο Μπουζούκης υποσχέθηκε στον διοικητή της χωροφυλακής Ιωαννίνων να του παραδώσει τα κεφάλια των Ρεντζαίων με αντάλλαγμα την απελευθέρωση του αδελφού του. Οι Ρεντζαίοι έπεσαν στην παγίδα που του έστησαν είτε ο διοικητής χωροφυλακής Ιωαννίνων, είτε ο πρώην φίλος του Μπουζούκη, Γιάννης Μητροκώστας και μια ημέρα του Γενάρη του 1921 έφτασαν στην Κρανιά και ειδοποίησαν τον Μήτρο Μπουζούκη που βρισκόταν στο καφενείο του γαμπρού του Χρήστου Ι. Λάμπρο, να πάει να τους συναντήσει στα καλύβια του στη θέση Αβρό.
Παρά τις υποψίες του ο Μήτρο Μπουζούκης δεν δείλιασε και πήγε να τους συναντήσει, τον ακολούθησε όμως και η γυναίκα του Βασιλική. Αφού έφτιαξαν και κάπνισαν λαθραία τσιγάρα, ξαφνικά οι Ρεντζαίοι τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα. Έξαλλη ο γυναίκα του Βασιλική ρίχτηκε πάνω τους για να τους χτυπήσει, με αποτέλεσμα οι Ρεντζαίοι να την πυροβολήσουν εξ’ επαφής και να την σκοτώσουν.

www.romiazirou.blogspot.gr