Προσκλητήριο νεκρών.... Και μετά σιωπή... Αθάνατοι...Εκεί. Στον τόπο της θυσίας. Στα ίδια χώματα που γράφτηκαν οι πιο ηρωικές σελίδες του ελληνοιταλικού πολέμου. Εκεί που η μικρή Ελλάδα πέτυχε το θαύμα, κάνοντας την ανθρωπότητα να παραμιλά.
Στο ελληνικό στρατιωτικό νεκροταφείο στους Βουλιαράτες.
Βρίσκονται θαμμένοι μόλις 59 Έλληνες στρατιώτες από τους χιλιάδες που έπεσαν στα βουνά της Αλβανίας.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1940 ο ελληνικός στρατός έμπαινε στο χωριό. Εκεί δημιούργησε ένα πρόχειρο πεδινό νοσοκομείο. Στο συγκεκριμένο χώρο ενταφιάζονταν όσοι χάνονταν. Για πολλά χρόνια συντηρούσε τους τάφους η εκκλησία.
Το 1972, αφηγείται στο Epiruspost, ο Γιώργος Μπάκος, ένας από τους ηλικιωμένους κατοίκους του χωριού, οι Αλβανοί πέταξαν τους σταυρούς. Τότε ένας κάτοικος έβαλε σημάδια.. Ένα σημάδι για τον καθένα. Το 1991, μετά την αλλαγή του καθεστώτος, οι κάτοικοι επανέφεραν τους σταυρούς στους τάφους των στρατιωτών.
Το νεκροταφείο στη σημερινή του μορφή, έγινε το 1999, με τη συνδρομή του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου....
Εκεί βρίσκονται 58 νεκροί, τα στοιχεία των οποίων είναι γνωστά. Κάποιοι βρήκαν τους δικούς τους σε αυτό το χώρο κι έχουν τοποθετήσει φωτογραφίες πάνω στο μάρμαρο.
Δίπλα ακριβώς, μαρμάρινες οστεοθήκες με νεκρούς που συγκεντρώθηκαν από διάφορα σημεία. Τα ονόματά τους γνωστά, όμως δεν έχει γίνει ταυτοποίηση.
Πάνω στο μάρμαρο ξεχωρίζει μία φωτογραφία. Θωμάς Δεβέλογλου... Ήταν από την Κωνσταντινούπολη, εθελοντής στον πόλεμο του 1940. Συγγενείς του αναζήτησαν τα οστά του σε κάθε οργανωμένο σημείο που βρίσκεται στην Αλβανία. Δεν κατάφεραν να τα εντοπίσουν. Κι άφησαν την ασπρόμαυρη φωτογραφία... Ανάμνηση και πόνος μαζί.
Κάθε τάφος είναι και μια ανθρώπινη ιστορία... Μια ιστορία ζωής.
«Το 1991, ένας συγχωριανός μου, μεγάλης ηλικίας, σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή, με φώναξε για να μου υποδείξει ένα σημείο στο Πλατυβούνι, όπου είχε δει να πέφτει ένας Έλληνας αξιωματικός... Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να έχουν μαζέψει τα κόκκαλά του, ήταν η φράση και ο καημός του», αφηγείται ο Ορφέας Μπέτσης.
Ένα χρόνο αργότερα, και ύστερα από τις απαραίτητες διακρατικές συμφωνίες, έγινε η επιχείρηση. Ο παππούς υπέδειξε το σημείο. Ήταν παιδί τότε και είχε εντυπωσιαστεί από το ρολόι του νεκρού.
Τα οστά βρέθηκαν... Πρόκειται για τον ταγματάρχη Ζώη Ζακυνθινό από τη Λευκάδα. Από τους ελάχιστους Έλληνες νεκρούς στην Αλβανία που έχουν ταυτοποιηθεί.
Στον αριστερό βραχίονα το σκουριασμένο ρολόι....
Το ρολόι που σταμάτησε για τους Έλληνες ήρωες περιμένοντας την αιώνια ανάπαυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου