Οι εκλογές και το παρδαλό κατσίκι...

         

Εδώ ΠΑΣΟΚ (στα σωματεία), εκεί ΠΑΣΟΚ (στους φοιτητές). Πού είναι το ΠΑΣΟΚ; Στις δημοσκοπήσεις χάνεται. Μαγική εικόνα.

Χάνεται στην τόσο πλούσια βιοποικιλότητα της πολιτικής μας πανίδας. Από όλα έχει ο μπαξές: Κόμματα με αρχηγό, πρόγραμμα και οπαδούς χωρίς όμως τη σφραγίδα του... βιολογικού προϊόντος (στην πολιτική λέγεται «προοδευτικό»). Κόμματα με αρχηγό, οπαδούς, αλλά με πρόγραμμα σαν την κινούμενη άμμο. Μετακινείται αν φυσήξει... Λαφαζάνης, Ζωή ή Σταθάκης. Κόμματα με αρχηγό, οπαδούς χωρίς πρόγραμμα και όποιον πάρει το ποτάμι. Κόμματα γραφικά και... άγραφα.

Μαγική εικόνα, μόνον το ΠΑΣΟΚ. Ολοι το υπονομεύουν και όλοι το χρειάζονται. Η ΝΔ για να διατηρηθεί το σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να έχει κυβερνητικό εταίρο εάν κερδίσει την εξουσία. Και η ΔΗΜΑΡ για να επιστρέψει στην κυβέρνηση πριν εξατμισθεί.

Πού είναι επιτέλους το ΠΑΣΟΚ; Μια θεωρία αποδίδει τη δημοσκοπική έκλειψή του στη διαμάχη του δίδυμου ΓΑΠ-Βενιζέλου. Οι γνωρίζοντες την ευφυΐα και των δύο δικαιούνται να αμφιβάλλουν ότι έχουν εμπλακεί σε έναν αγώνα που δεν έχει νικητή. Ο μόνος ηττημένος θα είναι το ΠΑΣΟΚ. (Σημ.: στον κύκλο των ευφυών δεν περιλαμβάνονται, φυσικά, και οι παρατρεχάμενοι, που επιδιώκουν την προσωπική εκλογική σωτηρία τους υποδαυλίζοντας την -υπαρκτή ή ανύπαρκτη- διαμάχη των δύο.)

Υπάρχει και η... ΜΚΟ «Εθελοντές Νεκροθάφτες του ΠΑΣΟΚ». Χρόνια τώρα σκάβουν τον λάκκο του. Αξίνα, η καινοτόμος θεωρία του «ιστορικού κύκλου που έκλεισε», πολύ πειστική για τους πιστεύοντες στην... εκσυγχρονιστική διαλεκτική.

Μέχρις εδώ όμως. Αν σκάψουν πολύ μπορεί να φθάσουν στην έκθεση της Εξεταστικής Επιτροπής της ΕΕ, που αποτελεί συντριπτική δικαίωση της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Και τότε άντε να κλείσεις τον έναν ιστορικό κύκλο και ν' ανοίξεις άλλον. Φασαρία.

Δικαιώνεται πράγματι το ΠΑΣΟΚ; Και μόνον το γεγονός ότι όλοι- και ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ που κορυβαντιούσε- την έκαναν... γαργάρα, κατά πώς λέει ο λαός, μας απαλλάσσει της ανάγκης οιασδήποτε βαθυστόχαστης ανάλυσης.

Το ερώτημα όμως παραμένει: Ποιος, επιτέλους, θα λύσει τη μαγική εικόνα του ΠΑΣΟΚ; Ο Ανδρέας ξέφυγε προς το εμπρός με την αυτό-οργάνω­ση. Παλιές, όμως, συνταγές, στην καινούργια εκλογική πανδαισία θα ήταν αποτυχία. Το καινούργιο;

Ο αισιόδοξος ρομαντικός θα οραματιζότανε μια κοινή διακήρυξη- πρόσκλη­ση των δύο φερομένων σαν μονομάχων, προς όλους στους ΠΑΣΟΚους, να επαναπατρισθούν. Απαραίτητη η πολιτική γενναιότητα. Και η πολιτική ιστορία διδάσκει ότι όλοι οι μεγάλοι (Τσόρτσιλ - Ντε Γκολ - Μιτεράν) κέρδισαν τη σφραγίδα του «μεγάλου» παίρνοντας γενναίες και ριψοκίνδυνες αποφάσεις.

Ο απαισιόδοξος; Μαυρίλα. Μοναδική ελπίδα του, ο παραμελημένος μέσος ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ -που στη ράχη του σκαρφαλώνουν όλοι οι επίδοξοι σωτήρες για να γίνουν «βεζίρηδες στη θέση του Βεζίρη»-, μήπως ανακαλύψει τη μαγική δύναμη της ψήφου του. Ισως τότε.

Κάθε προφητεία, επικίνδυνη. Η φαντασία ελεύθερη να συλλάβει ενδεχόμενη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, αν λειτουργήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης του προπηλακιζο­μένου στις δημοσκοπήσεις ΠΑΣΟΚου.

Και το αποτέλεσμα; Μόνον ο αλησμόνητος Φωκίων Δημητριάδης, με το παρδαλό κατσίκι του, θα μπορούσε να το ζωγραφίσει. Το παρδαλό κατσίκι και η εποχή του που έγραψε ο Ψαθάς. Τότε λέγαμε: θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Μήπως ήρθε η ώρα να γελάσουμε κι εμείς;;;

www.ethnos.gr