Κατατέθηκε η βελτιωμένη πρόταση της ΛΑΜΔΑ για
την αξιοποίηση του Ελληνικού, ύψους 915 εκατ. σε βάθος 10 χρόνων ή 577 εκατ. σε
παρούσα αξία.
Το ερώτημα είναι εάν το τίμημα είναι λογικό. Το ερώτημα το θέτουν πολίτες που πιστεύουν στην αξιοποίηση, το θέτουν και δυνάμεις που παραδοσιακά αντιτίθενται σε κάθε επένδυση. Εσχάτως το θέτουν και υποτίθεται «καλοπροαίρετες» πλευρές που είτε έχουν σχέση με την επιχειρηματικότητα είτε προωθούν τις μεταρρυθμίσεις.
Καταρχάς, θα έλεγα ότι για την αξιολόγηση κάθε επένδυσης συνυπολογίζονται πολλές παράμετροι, μια από τις οποίες είναι και το χρηματικό τίμημα. Αλλά ακόμα και στο τίμημα, έχει διαφορετική αξία το εάν αυτό καταβάλλεται άμεσα κι διαφορετική αξία όταν το τίμημα καταβάλλεται σε βάθος χρόνου.
Μιλώντας ειδικά για το τίμημα, δεν συγκρίνεται το ποσό των 915 εκατ. σε βάθος 10 χρόνων με την προηγούμενη πρόταση των 430 εκατ. Για να συγκρίνουμε μήλα με μήλα, συγκρίνουμε το πόσο της αρχικής προσφοράς ύψους 430 εκατ. με το ποσό των 577 εκατ., το οποίο αποτελεί την παρούσα αξία των 915 εκατ. σε βάθος 10 χρόνων. Κι αυτό γιατί η αξία ενός ευρώ σήμερα είναι μεγαλύτερη από την αξία ενός ευρώ σε βάθος 10 χρόνων.
Αλλά και πάλι το χρηματικό τίμημα δεν μπορεί να αποτελεί το βασικό στοιχείο αξιολόγησης της επένδυσης. Κι επίσης, αποτελεί μέγιστο λαϊκισμό ή υπεραπλούστευση, ο υπολογισμός του χρηματικού τιμήματος ανά τετραγωνικό μέτρο, καθώς και η σύγκριση του με την αντίστοιχη τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο ενός διαμερίσματος μίας γειτνιάζουσας πολυκατοικίας. Ο λόγος είναι προφανής γιατί στο τίμημα θα πρέπει να προστεθεί:
α) το επενδυτικό πρόγραμμα, το οποίο σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις ανέρχεται περί τα 6 δις ευρώ
β) η προστιθέμενη αξία, δηλαδή τι κεφάλαια θα εισέρθουν στην ελληνική οικονομία κατά τη δημιουργία του πρότζεκτ και τι θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν.
γ) τι οικονομική δραστηριότητα θα προκαλέσει το έργο στην ευρύτερη περιοχή και στην ελληνική οικονομία, μετά τη δημιουργία του.
δ) τι κοινωνικού χαρακτήρα παρεμβάσεις θα δημιουργηθούν στο πλαίσιο της αξιοποίησης, οι οποίες θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, όπως το πάρκο, ποδηλατοδρόμοι, ανάπτυξη δικτύου μέσων σταθερής τροχιάς , μαρίνας κλπ.
Το πιο σημαντικό όμως στη συνολική αξιολόγηση είναι ότι έχουμε μία επεξεργασμένη, αξιόλογη πρόταση για την αξιοποίηση μίας τεράστιας περιοχής που σήμερα είναι αναξιοποίητη και εστία μόλυνσης ή παραβατικών δραστηριοτήτων.
Σε γενικές γραμμές το πρότζεκτ της αξιοποίησης του Ελληνικού είναι μεγάλο σε μέγεθος. Ταυτόχρονα εμπεριέχει και πολλά ρίσκα. Υπάρχουν ρίσκα που αφορούν την αξιοποίηση, την εύρεση δηλαδή ενοικιαστών/αγοραστών που θα καταστήσουν το πρότζεκτ βιώσιμο.
Αναφέρομαι στον στρατηγικό στόχο που κινείται παράλληλα με το κατασκευαστικό τμήμα του έργου και που αφορά την προσέλκυση επιχειρήσεων περιφερειακού χαρακτήρα, οι οποίες θα αναβαθμίσουν το περιφερειακό ρόλο της Αθήνας στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής. Σε εκείνες τις δραστηριότητες που θα «δέσουν» με τη δημιουργία του διεθνούς διαμετακομιστικού κέντρου στον Πειραιά και την ανάδειξη της Αθήνας ως safe heaven πολιτιστικών, επιχειρηματικών, εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε περιφερειακό επίπεδο.
Υπάρχουν όμως και πολλά ρίσκα που αφορούν την ίδια την εξέλιξη της αξιοποίησης του Ελληνικού. Αφορούν την ελληνική γραφειοκρατία ή τις δυνάμεις που θα δραστηριοποιηθούν ενάντια στο έργο και οι οποίες θα μπορούσαν να το καθυστερήσουν σε σημαντικό βαθμό ή και να το εκτροχιάσουν.
Αναφέρομαι στους κάθε λογής περιφερειάρχες, δημάρχους, προέδρους δήθεν φυσιολατρικών συλλόγων, οι οποίοι θα δραστηριοποιηθούν ενάντια στο έργο, είτε γιατί μέσω της αντίδρασης τους θα αποδείξουν την πολιτική ύπαρξη τους είτε γιατί θα θελήσουν εκβιαστικά να λάβουν χρήματα κάτω από το τραπέζι.
Όμως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η αξιοποίηση του Ελληνικού δεν αφορά μόνο την περιοχή της Νότιας Αθήνας, είναι ένα έργο υπερτοπικού, εθνικού ή ακόμα περιφερειακού χαρακτήρα. Με λίγα λόγια, η αξιοποίηση του Ελληνικού είναι έργο της ευρύτερης Αθήνας κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους τους πολίτες και το πολιτικό σύστημα. Από αυτή την άποψη, η αξιοποίηση του Ελληνικού θα έχει επιτυχία μόνο εάν εμείς οι πολίτες της Αθήνας γίνουμε οι «ιδιοκτήτες» του.
www.athensvoice.com
Το ερώτημα είναι εάν το τίμημα είναι λογικό. Το ερώτημα το θέτουν πολίτες που πιστεύουν στην αξιοποίηση, το θέτουν και δυνάμεις που παραδοσιακά αντιτίθενται σε κάθε επένδυση. Εσχάτως το θέτουν και υποτίθεται «καλοπροαίρετες» πλευρές που είτε έχουν σχέση με την επιχειρηματικότητα είτε προωθούν τις μεταρρυθμίσεις.
Καταρχάς, θα έλεγα ότι για την αξιολόγηση κάθε επένδυσης συνυπολογίζονται πολλές παράμετροι, μια από τις οποίες είναι και το χρηματικό τίμημα. Αλλά ακόμα και στο τίμημα, έχει διαφορετική αξία το εάν αυτό καταβάλλεται άμεσα κι διαφορετική αξία όταν το τίμημα καταβάλλεται σε βάθος χρόνου.
Μιλώντας ειδικά για το τίμημα, δεν συγκρίνεται το ποσό των 915 εκατ. σε βάθος 10 χρόνων με την προηγούμενη πρόταση των 430 εκατ. Για να συγκρίνουμε μήλα με μήλα, συγκρίνουμε το πόσο της αρχικής προσφοράς ύψους 430 εκατ. με το ποσό των 577 εκατ., το οποίο αποτελεί την παρούσα αξία των 915 εκατ. σε βάθος 10 χρόνων. Κι αυτό γιατί η αξία ενός ευρώ σήμερα είναι μεγαλύτερη από την αξία ενός ευρώ σε βάθος 10 χρόνων.
Αλλά και πάλι το χρηματικό τίμημα δεν μπορεί να αποτελεί το βασικό στοιχείο αξιολόγησης της επένδυσης. Κι επίσης, αποτελεί μέγιστο λαϊκισμό ή υπεραπλούστευση, ο υπολογισμός του χρηματικού τιμήματος ανά τετραγωνικό μέτρο, καθώς και η σύγκριση του με την αντίστοιχη τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο ενός διαμερίσματος μίας γειτνιάζουσας πολυκατοικίας. Ο λόγος είναι προφανής γιατί στο τίμημα θα πρέπει να προστεθεί:
α) το επενδυτικό πρόγραμμα, το οποίο σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις ανέρχεται περί τα 6 δις ευρώ
β) η προστιθέμενη αξία, δηλαδή τι κεφάλαια θα εισέρθουν στην ελληνική οικονομία κατά τη δημιουργία του πρότζεκτ και τι θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν.
γ) τι οικονομική δραστηριότητα θα προκαλέσει το έργο στην ευρύτερη περιοχή και στην ελληνική οικονομία, μετά τη δημιουργία του.
δ) τι κοινωνικού χαρακτήρα παρεμβάσεις θα δημιουργηθούν στο πλαίσιο της αξιοποίησης, οι οποίες θα συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, όπως το πάρκο, ποδηλατοδρόμοι, ανάπτυξη δικτύου μέσων σταθερής τροχιάς , μαρίνας κλπ.
Το πιο σημαντικό όμως στη συνολική αξιολόγηση είναι ότι έχουμε μία επεξεργασμένη, αξιόλογη πρόταση για την αξιοποίηση μίας τεράστιας περιοχής που σήμερα είναι αναξιοποίητη και εστία μόλυνσης ή παραβατικών δραστηριοτήτων.
Σε γενικές γραμμές το πρότζεκτ της αξιοποίησης του Ελληνικού είναι μεγάλο σε μέγεθος. Ταυτόχρονα εμπεριέχει και πολλά ρίσκα. Υπάρχουν ρίσκα που αφορούν την αξιοποίηση, την εύρεση δηλαδή ενοικιαστών/αγοραστών που θα καταστήσουν το πρότζεκτ βιώσιμο.
Αναφέρομαι στον στρατηγικό στόχο που κινείται παράλληλα με το κατασκευαστικό τμήμα του έργου και που αφορά την προσέλκυση επιχειρήσεων περιφερειακού χαρακτήρα, οι οποίες θα αναβαθμίσουν το περιφερειακό ρόλο της Αθήνας στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής. Σε εκείνες τις δραστηριότητες που θα «δέσουν» με τη δημιουργία του διεθνούς διαμετακομιστικού κέντρου στον Πειραιά και την ανάδειξη της Αθήνας ως safe heaven πολιτιστικών, επιχειρηματικών, εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε περιφερειακό επίπεδο.
Υπάρχουν όμως και πολλά ρίσκα που αφορούν την ίδια την εξέλιξη της αξιοποίησης του Ελληνικού. Αφορούν την ελληνική γραφειοκρατία ή τις δυνάμεις που θα δραστηριοποιηθούν ενάντια στο έργο και οι οποίες θα μπορούσαν να το καθυστερήσουν σε σημαντικό βαθμό ή και να το εκτροχιάσουν.
Αναφέρομαι στους κάθε λογής περιφερειάρχες, δημάρχους, προέδρους δήθεν φυσιολατρικών συλλόγων, οι οποίοι θα δραστηριοποιηθούν ενάντια στο έργο, είτε γιατί μέσω της αντίδρασης τους θα αποδείξουν την πολιτική ύπαρξη τους είτε γιατί θα θελήσουν εκβιαστικά να λάβουν χρήματα κάτω από το τραπέζι.
Όμως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι η αξιοποίηση του Ελληνικού δεν αφορά μόνο την περιοχή της Νότιας Αθήνας, είναι ένα έργο υπερτοπικού, εθνικού ή ακόμα περιφερειακού χαρακτήρα. Με λίγα λόγια, η αξιοποίηση του Ελληνικού είναι έργο της ευρύτερης Αθήνας κι έτσι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλους τους πολίτες και το πολιτικό σύστημα. Από αυτή την άποψη, η αξιοποίηση του Ελληνικού θα έχει επιτυχία μόνο εάν εμείς οι πολίτες της Αθήνας γίνουμε οι «ιδιοκτήτες» του.
www.athensvoice.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου