Το γάλα, η καρδάρα, το γλείψιμο και το χύσιμο.

Εμφύλιος, γαλατικός, ενδοκυβερνητικός πόλεμος

Τα γάλατα και τα «γαργάλατα»

Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας

Το γάλα παραλίγο να γίνει αιτία απώλειας «για το ελληνικό έθνος» τοιούτων εθνοπατέρων που η μόνη τους έγνοια είναι να υλοποιήσουν το ηθικό τους χρέος: «Στην υπηρεσία του Δουνουτού».

Εμφύλιος, γαλατικός, ενδοκυβερνητικός πόλεμος.

«Το νομοσχέδιο για το γάλα δεν πρόκειται να περάσει».

«Μέχρις εδώ, εμείς θα προστατέψουμε τους κτηνοτρόφους».

«Εμείς υπηρετούμε τον ελληνικό λαό. Τους κτηνοτρόφους δεν πουλάμε».

Αυτά και τόσα άλλα -στοκοειδή- για κάμποσες μέρες εκστόμιζαν «τα λιοντάρια της ελληνικής βουλής», μεταλλαγμένα σε φύλακες της συμπαθέστατης τάξης των κτηνοτρόφων, «οίτινες τα μάλα συνεισέφεραν διά την απόκτησιν του πρωτογενούς πλεονάσματος», γεμάτο υποκρισία και χρωματισμένο από συνεχές -και όχι πρωτογενές- δούλεμα.

Και δεν έχει ο δρόμος τελειωμό. Όλο τραβά εμπρός…

«Παράλληλα, θα συνδράμουμε, ώστε στον απλό λαό να φτάνει το καθαρό - ελληνικό γάλα».

Και ο λαός, σφόδρα περήφανος -πανάξιοι οι εθνοπατέρες μας!!!- «καθεύδει ηρεμών τε και ησυχάζων».

Και ακολούθως:

«Κατέβηκαν τα γάλατα, μας έπιασαν τα ζουμιά»

Ποιος να πιστέψει και ποιος να αρνηθεί τοιαύτη προσφορά! Μέχρι και τη θέση τους -για θέση πρόκειται πλέον το βουλευτικό αξίωμα- διακινδυνεύουν, για να έχει ο Έλληνας στο σπίτι του, φθηνό και υγιεινό γάλα. Το γάλα μαζί με όλα τα παράγωγά του.

Κι ήταν τα στήθη σου

άσπρα σαν τα γάλατα,

μου τα ‘δειχνες και μου ‘λεγες

γαργάλατα, γαργάλατα.

Αυτά κι αν είναι παράγωγα! Παράγωγα δια της χούφτας δοκιμαζόμενα…

Παράγωγα «αποστασιακής παρακμής» -από το 65 χρονολογούνται- που μέχρι σήμερα μας έζωσαν και μας έπνιξαν τα ζουμιά της πολιτικής κωλοτούμπας. Βόθροι υπερχείλισαν και τα λύματα «έκοψαν κατά διαόλ’» και κοντεύουμε όλοι να πνιγούμε μέσα σε «γαλατένιους τροϊκανικούς δυσώδεις αφρούς».

Μια μπόχα μουλιασμένη λερώνει ανθρώπους και ψυχές. Και η βρώμα αποπνικτική, απέπνιξε δυσσωδώς κάθε έννοια αρετής.

(Ο μπάρμπα Γιώργος είχε απ’ όλα. Περισσότερο όμως είχε φιλότιμο! )

Κι άρχισαν οι κωλοτούμπες.

Ναι, μεν, αλλά, όταν και εφόσον, εάν και επειδάν. Ότε και οπότε διαβάσουμε το νομοσχέδιο θα γνωστοποιήσουμε την άποψή μας και θα τοποθετηθούμε αρμοδίως, προκειμένου ο λαός να έχει πλήρη και σαφή γνώση της θέσης μας, η οποία εκχέεται από τον αγώνα και την αγωνία μας για το καλό του τόπου.

-Μα, χτες άλλα είπατε.

-Χτες, ήταν χτες. Νεότερες σκέψεις, μετά από πλήρη και σαφή ενημέρωση των αρμοδίων μας οδήγησαν να αποφασίσουμε και να στηρίξουμε τον ελληνικό λαό, για να τον σώσουμε απ’ όσους τον παραπλανούν και τον εκμεταλλεύονται. «Η διάταξη του πολυνομοσχεδίου για το γάλα είναι όχι μόνο σωστή, αλλά καθαρώς εθνική».

Η όλη ενημέρωση έλαβε χώρα στα κατώγια ή στα ανώγια -αδιάφορο- της Συγγρού, και είχε ως εξής:

-Και πιστεύεις αυτώ;

-Το ποιο;

-Πιστεύεις στους άοκνους αγώνες μας για την καλυτέρευση του τόπου;

-Α, ναι, βέβαια. Ήμουν σίγουρος/η, ασφαλώς και έτσι πρέπει να γίνει…

-Θα ψηφίσεις το νομοσχέδιο;

-Βεβαίως, δε θέλει ερώτημα.

-Πετάει ο γάιδαρος;

-Πετάει, πετάει μαζί με το σαμάρι.

 Φωτο Κώστας Μαυροπάνος

(Ως γνωστόν τη φούρλα την έχουμε για να βαράμε το γάλα και όχι για να ζιοκιάσουμε κανέναν εθνοπατέρα)

-Θα το ξανακάνεις;

-Α, μπα. Να χάσω τη θέση μου; Θα κάνω ό,τι μού πείτε.

Να επαναλάβεις το ΠΙΣΤΕΥΩ.

«Πιστεύω εις ένα Ευρώ, πατέρα λαοκράτορα, ποιητήν ΔΟΥΝΟΥΤΟΥ και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων».
-Τώρα είσαι έτοιμος να βγεις στα κανάλια και να ενημερώσεις το λαό για το πολυνομοσχέδιο.

-Δεν το διάβασα.

-Πες ό,τι θέλεις. Εμείς, την ψήφο σου θέλουμε.

Και η ψήφος νοηματοδοτείται ως εξής: «Πώς είναι δυνατόν να αλωθεί η ελληνική αγορά από γάλατα εισαγωγής. Αδιάφορο αν ο κτηνοτροφικός κλάδος αφανιστεί. Αφανιστεί δηλαδή ένας δυναμικός τομέας οικονομικής ανάπτυξης».

Γνωστός ο τρόπος: Βαφτίζουμε το γάλα υψηλής παστερίωσης σε φρέσκο, προκειμένου να επεκτείνουμε τις ημέρες διατήρησής του και να αποκτήσουν πλέον οι «μεγάλοι» τη δυνατότητα αθρόας εισαγωγής αμφιβόλου ποιότητας γάλακτος υψηλής παστερίωσης σε δήθεν φθηνότερες τιμές».

Φωτο Κώστας Μαυροπάνος

( Άντε, να πείσει αυτή τη γιαγιούλα ο κ. βουλευτής για την αναγκαιότητα του νομοσχεδίου. Θα τον περιλάβει με τις ελατίσες φούρκες και θα τον κάνει τ’ αλατιού)

Αλλά εκεί που όλα βάδιζαν κατ’ ευχήν του Δουνουτού και με την καθοδήγηση του κομματικού μαντριού φυσικά, ανεφάνη κρυπτός εχθρός της μεταρρύθμισης.

Άνθρωπος με ιστορία στον γεωργοκτηνοτροφικό χώρο. Όργωσε χωράφια και μαντριά. Κοντά στον αγρότη. Αγκαλιά με τον κτηνοτρόφο.

Και να του λόγου το αληθές:

(Τι κάνει ο άνθρωπος για να μαυλίσει ψήφους, δε μολογιέται!)

(Αλήθεια λέω, βοήθησε και ο κ. Υπουργός στην κουρά. Ας μην παρασυρθεί κάποιος  από το γεγονός,  ότι δεν ξέρει ούτε το ψαλίδι να πιάσει)

Και να οι συνειρμοί. Κομπολόι.

Κουρά αμνοεριφίων

Κουρά συντάξεων

Κουρά καταθέσεων

Κουρεμένα κεφάλια και

Κουρεμένα μυαλά. Κουρεμένα μυαλά σημαίνει Μεταρρύθμιση.

Κουρεμένη συνείδηση

Κουρεμένη αξιοπρέπεια

Κουρεμένα ιδανικά. Τα πάντα κουρεμένα και θυσία στην Τροϊκανική απαίτηση. Κι όλα αυτά στο βωμό της πολιτικής επιβίωσης!

Αντέστη ο Μάξιμος. «Στη ζωή μου έχω μάθει να βαδίζω «την οδόν την στενήν». Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, όπως άλλωστε είπα και στον πρωθυπουργό, ότι εφόσον η διάταξη για το γάλα δεν είναι ξεχωριστό άρθρο -που θα ήταν και το ορθό- η πολιτική μου ηθική δεν μου επιτρέπει, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, να θέσω σε δοκιμασία την απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας».

Και παραιτήθηκε. Όχι, όχι δεν θα καταψηφίσει.

Λόγω «πολιτικής ηθικής» επιτρέπονται οι κωλοτούμπες ή -επί το επιστημονικότερον- κυβιστήσεις.

Βάρτα να τα αρμέξουμε.

Ο λαϊκισμός και οι επικοινωνιακές ταχτικές δεν παράγουν φιλολαϊκή πολιτική, αλλά κουτόχορτο.

Φωτο Κώστας Μαυροπάνος

(Βαθιά - απόλυτη σιωπή. Απ’ ό,τι φαίνεται σε λίγα χρόνια δεν θα ακούγεται στα βουνά «ούτε κουδούνι, ούτε κυπρί, ούτε του τσοπάνου η φωνή»)

Το πρόσωπο της πόλης είναι βλογιοκομένο

απ’ τη σκουριά και την απόγνωση

οι ευρύχωροι δρόμοι της μοιάζουνε σάμπως

αγορασμένοι από δημοπρατήριο

κι έρχεται η παλίρροια των ερειπίων

μ’ ένα βραδύ καλπασμόν, ανελέητο…

Γιώργης Σαραντής

Και οι επί της γης αργυραμοιβοί, πουλώντας τη «βασιλεία των ουρανών» ξεπούλησαν το όραμα και την ελπίδα των Ελλήνων, για να σκαρφαλώσουν στα απάτητα κορφοβούνια της θεαματικότητας και να στεριώσουν την πολιτική τους θέση, «τακτοποιώντας»  συγγενείς τε και φίλους.

Και η καρδάρα γύρισε και το γάλα χύθηκε.

Το πήξιμο και το χύσιμο του γάλακτος.

Το μάντρωμα και το σκάπεμα.

 Φωτο Κώστας Μαυροπάνος

(Δύσκολο το διάβα στα ελληνικά βουνά)

Ζητείται φιλότιμο. Πού να βρεθεί και ποιος να το χάσει;

Και οι εναπομείναντες, χειροκροτητές, τυμπανοκρούστες, συναγελαζόμενοι αγεληδόν στα κομματικά  μαντριά,  χωρίς σκέψη, χωρίς αιδώ και χωρίς τσίπα -όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου-  οι κολαούζοι, τα ενεργούμενα, οργανέτα και υποπόδια των «κατακτητών» και «εξυγιαντών» της χώρας, αυτοί που θέλουν να κάνουν τον Έλληνα σαν την αφεντομουτσουνάρα τους:   

Καχύποπτοι και μίζεροι μέσα στα φρούρια της σιωπής
να κλειδωνόμαστε άβουλοι, να κάνουμ’ έτσι χάζι
τον κόσμον εξετάζοντας πίσω ἀπ᾿ τον κύκλο μιας οπής
και, θαρραλέοι, σκιά μικρού πουλιού να μάς τρομάζει.

Γιάννης Ρίτσος

Κι άλλοι  να πουλάνε αγοραίο πατριωτισμό και παράγωγα γάλακτος μπαγιατισμένου και μουχλιασμένου. Μουχλιασμένο γάλα - μουχλιασμένα μυαλά.

Για τον «περιούσιο» αυτό λαό, για την πατρίδα αυτή που σαν τον «ήλιο της, ήλιος αλλού δεν λάμπει», και γι’ αυτούς τους ήρωες των ελληνικών βουνών και τους μαχητές της ελληνικής υπαίθρου -για τους κτηνοτρόφους μιλάω- ίτς κρίσ’. Περιφανή σιγή μώκου.

Έτσι για να τους ξαναδιώξουμε κι αυτούς, να τους αποδιώξουμε κυριολεκτικά από τον τόπο και την πατρίδας τους. Εκεί, όπου    ξαναγέμισαν οι φάμπρικες  κλπ. κλπ., με «επιστημονικό προλεταριάτο». Ελληνικό!

Και μεις « αραχτοί και λάιτ», υπνώττουμε. Φάγαμε το Αυγουστιάτικο βραστόγαλο, ήπιαμε και νερό και ρεκλιαστήκαμε στον ύπνο. Γέμισε ο τόπος από τους αδιάφορους και αλλοτριωμένους ανθρώπους που «πάντα βιαστικοί μέσα στους άσκοπους δρόμους προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό» (Μανόλης Αναγνωστάκης), ανήμποροι να νιώσουν τον συνάνθρωπό τους, να αναπτύξουν κοινωνική συνείδηση και να αγωνιστούν… συναγελαζόμενοι ενίοτε και στα διάφορα κομματικά γραφεία, όπου αναπτύσσονται τα πολιτικά βιλαέτια προς «εξυπηρέτηση των ψηφοφόρων μας».

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Όχι, όχι. Το θάμα δεν είναι η «μεταρρύθμισή» τους.

Το θάμα είναι ότι  έγινε (;) ο καθένας κι ένας «ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΣ».

Υπό αυτές τις συνθήκες θα το ομολογήσω:

«Σε φοβάμαι ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι, επειδή το κυριότερο μέλημά σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γι ‘ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς»

Είναι επικίνδυνος αυτός ο ανθρωπάκος γιατί:

Τώρα είναι απλός θεατής
Ασήμαντος ανθρωπάκος μέσα στο πλήθος
Τώρα πια δε χειροκροτεί δε χειροκροτείται
Ξένος περιφέρεται στων οδών το κάλεσμα.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Φωτο φωτο Κώστας Μαυροπάνος

Όχι, δεν πρέπει ο έλληνας κτηνοτρόφος να πει τα παρακάτω:

Δεν είναι τούτος τώρα ο τόπος μας

μια συνοικία από κουρέλια και μπαλώματα

εκεί π’ αλώνιζε η λεβεντιά τα μάτια δακρύζουν αίμα

που πάει ο ήλιος την αυγή και οι σταυροί πληθαίνουν

τώρα βαστάμε την ανάσα μας ν’ αφουγκραστούμε

τις άφωνες κραυγές

μέσα σε μια πατρίδα που δεν είναι πια δική μας (Κάρτερ)

pasias1952@gmail.com