Όταν το 2003 συμμετείχαμε
με το ΤΕΕ στη συνδιοργάνωση ημερίδας στη Θεοφάνειο με θέμα «Κυανή Ακτή,
Προστασία και Ανάπλαση», σε καμιά περίπτωση δεν περιμέναμε τη σημερινή
εξέλιξη. Ότι δηλαδή σήμερα, το αποτέλεσμα εκείνων των προσπαθειών θα είναι κατ
αρχάς, ένα μεγάλο πάρκινγκ «θέας!» στο μοναδικό «ηλιοβασίλεμα
του Παντοκράτορα», ένα «μικρό» φοινικόδασος, όπου δεν υπάρχει κανένα σκιάδιο για
τον ήλιο ή ένα τουλάχιστον μικρό πέτρινο θεατράκι για να απολαύσει κανείς το
τοπίο ή να ξεκουραστεί. Τσιμεντένια πεζοδρόμια με ελάχιστα καθίσματα σε
απομακρύνουν από το χώρο μιας και δεν υπάρχουν συνθήκες στάσης ή ανάπαυσης, σε
ένα παράταιρο σκηνικό «νανοφοινίκων», τα οποία όπως λένε, ίσως ξεραθούν τελικά
από τον «κόκκινο ρυγχωτό κάνθαρο» κοινώς «σκαθάρι των φοινίκων»!
Παρότι μας λυπούν τα όσα
γίνονται στο «αδιάφορο» έργο στον Παντοκράτορα, φοβάμαι ότι μας περιμένουν πολύ
χειρότερα πράγματα «ανάπλασης» στον ευαίσθητο χώρο της Κυανής Ακτής. Πρόκειται
να κοπούν 15 μεγάλα δέντρα ευκαλύπτου για να περάσει ένας «μικρός»
ποδηλατόδρομος μήκους 300 μέτρων περίπου από το δημοτικό καφενείο μέχρι τις
εργατικές κατοικίες του Αγίου Γεωργίου.
Με την «Κίνηση Φίλων του
Ποδηλάτου Πρέβεζας» έχουμε αναδείξει όλα τα προβλήματα και τις ανάγκες της πόλης
όσον αφορά την κίνηση και την ασφάλεια του ποδηλάτου. Όσες φορές ο Δήμος
Πρέβεζας τόλμησε να κατασκευάσει ποδηλατοδρόμους τους δυσφήμησε, αφού είτε τους
δενδροφύτευσε, είτε τους έφραξε με κάδους και κολώνες σήμανσης, είτε τους έκανε
πολύ μικρούς και στενούς και συνεπώς τους μετέτρεψε σε κάτι άλλο που θα το
ονομάτιζα «πεζοδρομιοπάρκινγκ». Θα παρακαλούσαμε τη δημοτική αρχή, να εμποδίσει
την κοπή των δέντρων για τους ποδηλάτες και να φτιάξει αν θέλει πεζοδρόμια
οποιασδήποτε διατομής και κατεύθυνσης για τους πεζούς συμπολίτες μας, αρκεί
φυσικά να μπορούν να τους .διασχίζουν!
Ο δρόμος της Κυανής Ακτής
ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα πρέπει να γίνει μονοδρομος ή πεζόδρομος και δεν
θα απαιτείται ειδικός ποδηλατόδρομος για τη διέλευσή του. Ποδηλατοδρόμοι των 200
ή 300 μέτρων προσβάλλουν κάθε λογική έργου και δεν καταλαβαίνω ποιοί τα
εγκρίνουν και για ποιους λόγους!
Τέλος, το χειρότερο είναι
ότι πρόκειται να κατασκευαστούν δύο μεγάλα αποδυτήρια μήκους 15 και ύψους 2
μέτρων, αριστερά και δεξιά του κολυμβητηρίου κατά μήκος της ακτής. Τα αποδυτήρια
όταν είχαν σχεδιαστεί από το 1987(!) από το γραφείο «Βοκοτόπουλου», εξείχαν 1
μέτρο από το έδαφος και αναφέρονταν στην ιδέα κλειστής και οργανωμένης πλαζ,
όπου θα υπήρχαν, λουτρικές εγκαταστάσεις, διοίκηση και προσωπικό συντήρησης,
αποδυτήρια, εγκαταστάσεις παιχνιδιών αναψυχής, εστιατόρια, αναψυκτήριο,
περίπτερα, εγκαταστάσεις ανάπαυσης, αθλητικοί χώροι, εξέδρες σκι, κλπ. Επίσης
προβλέπονταν ανοιχτό θέατρο στο αλσύλλιο κάτω από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου
και πεζοδρόμηση του αξονικού δρόμου στο τμήμα Β της Κυανής Ακτής. Στόχος, η
«..αποδοτικότητα των επενδύσεων όχι μόνο οικονομικά, αλλά και στην επίτευξη
ευρύτερων κοινωνικών στόχων, για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής ενός όσον το
δυνατόν ευρύτερου φάσματος ηλικιών και οικονομικού επιπέδου χρηστών». Στην ουσία
το τμήμα Β της πρότασης αναφέρονταν σε μια οργανωμένη πλαζ τύπου Βούλας,
Βάρκιζας κλπ. με υψηλές παροχές και ανταποδοτική λειτουργία. Ενδιαφέρον θέμα
και συζητήσιμο!
Σήμερα όμως δεν έχουμε
καταλάβει τι θα γίνει, τι περικόπηκε από την αρχική μελέτη, τι περικόπηκε από
τις επόμενες επεμβάσεις και τι μένει για το τέλος. Από τα παραπάνω όμως που
ξέραμε, σίγουρα μας μένουν τα αποδυτήρια και κόβονται μάλλον τα υπόλοιπα και η
κλειστή πλαζ!
Ποιό ρόλο όμως θα παίξουν
τα αποδυτήρια (διαφοροποιημένα και αυτά από τον αρχικό σχεδιασμό) μέσα στο δάσος
της Κυανής Ακτής, σε μια ανοιχτή πλαζ, χωρίς φύλαξη και χωρίς συντήρηση
και καθαριότητα; Θα κόψουμε το οπτικό πεδίο προς τη θάλασσα για να χτίσουμε
τσιμεντένια 15μετρα αποδυτήρια; Δεν μπορούμε να προσθέσουμε κάποια αποδυτήρια
στο καφενείο της Κυανής Ακτής και στο κολυμβητήριο αν απαιτούνται;
Σημειωτέο ότι θα πρέπει να κοπούν και νέα δένδρα για την κατασκευή τους (μεταξύ κολυμβητηρίου και καφενείου Κυανής Ακτής), μιας και οι σχεδιασμοί με τα έργα προστασίας από τη διάβρωση, δεν δημιούργησαν ελεύθερες πλαζ στα προβλεπόμενα σημεία. Επίσης, παραδόξως έχει εξαιρεθεί από την εργολαβία, ίσως το πιο σημαντικό τμήμα του έργου που όντως απαιτούσε άμεσα έργα ανάπλασης, από την «Αγράμπελη» μέχρι το κάστρο του Παντοκράτορα, για τη σύνδεση του παραλιακού μετώπου της Κυανής Ακτής.
Είναι πολύ ανησυχητικό που
δεν υπήρχαν μέχρι πρόσφατα, στο Δήμο τα τελικά σχέδια εφαρμογής του έργου, μιας
και ο ΕΟΤ, φρόντισε να μονοπωλεί τις επιλογές του και να εκμεταλλεύεται τον
«ωχαδερφισμό» μας. Φοβάμαι ότι κατασκευάζεται ακόμη ένα έργο χωρίς ουσία, με
πολύ προχειρότητα και μάλιστα οι πιθανότητες υποβάθμισης φαίνεται ότι
υπερισχύουν. Αν δε αναλογιστούμε ότι, το έργο επιβλέπεται από τις απρόσωπες
τεχνικές υπηρεσίες του ΕΟΤ, φοβάμαι ακόμη περισσότερο!
Το συγκεκριμένο έργο όπως
κατασκευάζεται έχει πρόβλημα ταυτότητας γιατί είναι προϊόν συρραφής-αλλοίωσης
ιδεών και όχι προϊόν ολοκληρωμένης μελέτης!
Τα δημόσια έργα χωρίς
ακριβείς μελέτες και στόχους πολλές φορές προκαλούν αντίθετα αποτελέσματα από τα
επιδιωκόμενα.
Μάλλον θα ήταν πιο υγιεινό
να μην κατασκευάζονταν ερήμην μας αυτό το έργο, παρά, τόσο επιδερμικά και
αδιάφορα να παρακολουθούμε αναπλάσεις «placebo» και
μάλιστα στη σημαντικότερη και μοναδική πλαζ της πόλης μας. Μια χαρά ήταν φέτος
καθαρισμένη η Κυανή Ακτή και δεν καταλαβαίνω, το επί πλέον που
στοχεύει.
Η δημοτική αρχή αν δεν
γνωρίζει τι θέλει να κάνει, είναι προτιμότερο είναι να μην το κάνει.
Δυστυχώς στην Πρέβεζα ο
κεντρικός σχεδιασμός έχει κάνει από δεκαετίες φτερά, και πρέπει να παλεύουμε
για την ανάπτυξη κόντρα στην «ανάπτυξη»!
Το πρόσφατο παράδειγμα με
το λιμάνι Πρέβεζας που ανατράπηκε(!) (σε βάρος της πόλης και των πολλών)
η συνδυασμένη ανάπλαση της χερσαίας ζώνης και η ένταξη του λιμανιού πιο αρμονικά
στις ανάγκες της πόλης, δείχνει ότι πρώτα πρέπει να τα βρούμε με τον εαυτό μας,
τι θέλουμε και τι ζητάμε και μετά να μιλήσουμε για έργα και αναπλάσεις. Οι
φούσκες μας περιτριγυρνούν!
(Η
Κυανή Ακτή κινδυνεύει με αποπλάνηση-SOS!)
ΥΓ: Είναι άδικο για
μια τόσο παλιά και σημαντική πόλη, να λειτουργούμε τόσο επιφανειακά, να μην
ελέγχουμε και να απεμπολούμε την ουσία των στόχων και των έργων που
σχεδιάζονται. Η πολιτισμική και πολιτιστική κρίση στη χώρα μας ήταν μεγάλη και
είναι η αιτία και ο προάγγελος της οικονομικής που ακολούθησε. Η διαφάνεια και η
διαβούλευση είναι εικονική, η αδιαφορία και το πολιτισμικό έλλειμμα
τεράστιο. Ελάχιστοι αγαπούν πραγματικά τη
...δημιουργία!
Σπύρος
Κανιώρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου