Η Ιαπωνία δεν φημίζεται για την καλή εικόνα της οικονομίας της, όχι τώρα, αλλά εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον. Συγκρινόμενη με την Ιταλία, βρίσκεται σαφώς σε χειρότερη θέση, όπως φαίνεται από την πορεία του ελλείμματος,
και την πορεία του χρέους, (Το χρέος της Ιταλίας βρίσκεται στα ίδια περίπου επίπεδα από το 1995, ενώ της Ιαπωνίας όλο και ανεβαίνει).
(All data is from the OECD; figures for 2011 and 2012 are forecasts.)
Αν δούμε το ρυθμό ανάπτυξης αυτός είναι περίπου ο ίδιος και στις δυο χώρες, με την Ιαπωνία να μην παρουσιάζει κάποιο ιδιαίτερο πλεονέκτημα.
παρ' όλα αυτά η Ιαπωνία δανείζεται περίπου με 1%, ενώ η Ιταλία με το "άσε να πάει στο διάολο"...
Πού έγκειται τότε η διαφορά;
Στο ότι,
1. Η Ιαπωνία έχει το πλεονέκτημα του δικού της νομίσματος, το οποίο και αποτελεί εγγύηση ότι πάντοτε θα της βρίσκονται ψιλά για ν' αποπληρώνει τα χρέη της. Καλά νάναι η ανεξάντλητη ικανότητα της κεντρικής της τράπεζας να τυπώνει.
2. Η Ιαπωνία έχει θετικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ενώ η Ιταλία αρνητικό, όπως φαίνεται στο επόμενο γράφημα
Πού οφείλεται αυτό το έλλειμμα, το οποίο είναι εξ ίσου αρνητικό σε ολόκληρο το Νότο; Μα στις ροές κεφαλαίων από το Βορρά για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της. Η Ιαπωνία εξάγει κεφάλαια, ενώ η Ιταλία εισάγει. Σε περίπτωση που σταματήσει η στρόφιγγα ροών, για λόγους, μπορεί και ανεξάρτητα της ιδίας, ας πούμε λόγω κάποιου προβλήματος κάποιου άλλου μέλους της νομισματικής ένωσης, τότε δημιουργείται πρόβλημα ρευστότητας, το οποίο στη συνέχεια μετατρέπεται σε πρόβλημα φερεγγυότητας.
Αναφορικά λοιπόν με την Ιταλία, ό,τι και να κάνει με τη μείωση των δημοσιονομικών της, όση λιτότητα και να επιβάλει, τα σπρεντς θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν.
Στοιχεία από το StreetLight
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου