Γράφει ο Άρης Μπιτσώρης
Ύπουλη –ο κορονοϊός- ασθένεια μπαμπέσα
παράπλευρες απώλειες στα σπίτια έφερε μέσα.
Η γκρίνια με του λόγου του δίδυμα είναι αδέρφια
κι αυτές της μέρες η άτιμη έχει μεγάλα κέφια.
Άμα είσαι ξεκούραστος η ένταση αγριεύει
κάθε πρωτόγονο ένστικτο παίρνει φωτιά, θεριεύει.
Ακούω στις γύρω οικοδομές τα γυαλικά να σπάνε
κραυγές και δυνατές γροθιές τούς τοίχους να χτυπάνε.
Απέναντι είδα πολλούς αλλόφρονες να βγαίνουν
κι ύστερα απ’ τα περίπολα τα πρόστιμα να παίρνουν.
Βέβαια η υπομονή είναι μεγάλο πράγμα
φάρμακο -τώρα ειδικά- στου εγκλεισμού το τραύμα.
Μέγα προσόν και άξιος αυτός που το κατέχει
και δε μιλώ για αναίσθητους και για τους πέρα βρέχει.
Κι ενώ μέρες παγκόσμιες πολλές έχουν ορίσει
τη δόλια την υπομονή την έχουν αγνοήσει.
Όπως και της υπομονής το μέγα αρχιερέα ∙
δεν έχουν βάλει τον Ιώβ ούτε σε αμφορέα.
Νόμπελ στο Φλέμιγκ δώσανε για μια πενικιλίνη
τίμησαν τον Λουί Ρεάρ που ’φτιαξε το μπικίνι.
Αγάλματα και προτομές για τον κάθε τυχόντα
μα απ’ τα μουσεία τον Ιώβ τον έχουμε απόντα.
Προτείνω να στηθεί για αυτόν άγαλμα σε πλατεία
όταν του κορονοϊού λήξει η ιστορία.
Όμως ο αγαλματοποιός πρέπει να ’χει μια βάση,
το πρότυπο ως μπούσουλα στο έργο που θα πλάσει.
Πρόσωπο με υπομονής χνάρια αποτυπωμένα ∙
άρα ως μοντέλο προφανώς ο γλύπτης θα ’χει εμένα.
Χρόνια Πολλά, Καλή Λευτεριά.
Με την ευκαιρία σας στέλνω και μια φωτογραφία από το light ψήσιμο.
Χωρίς τα αγαπημένα πρόσωπα.
Επίσης και ένα τραγούδι –Το Ανεστάκι- που ταιριάζει στην περίσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου