O σύζυγος της Τερέζα Μέι είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Θα ζήσουν στη
Downing Street, αλλά η κυρία του δεν πρόκειται να ασχοληθεί ούτε λεπτό με τη
μετακόμιση, αν και ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με τις γυναίκες. Λογικά,
όμως, η κυρία Μέι θα έχει άλλες προτεραιότητες. Από την Τετάρτη είναι «πρώτη
μεταξύ ίσων», πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
Και αν στις ΗΠΑ
επιβεβαιωθούν τα προγνωστικά, τότε στο τραπέζι του G7 θα βρίσκονται τρεις
κυρίες. Δεν είναι φυσικά πολιτικά ορθό να το συζητάμε. Εχει καμιά σημασία το
φύλο; Παλιά έλεγαν ότι έχει και πρόσθεταν κάτι χαριτωμένα για «το άλλο μισό του
ουρανού». Ηταν και το ψυχροπολεμικό κλίμα που, υποτίθεται, θα γινόταν πιο ήπιο
αν οι γυναίκες πάρουν τον κόσμο στα χέρια τους. Ανοησίες. Δεν υπάρχει διαφορά
εκτός και αν τολμήσεις να πεις ότι η φυσική επιμονή και η προσήλωση των γυναικών
στο στόχο τους, δημιουργεί σκληρότερους ηγέτες. Όμως όπως και να 'χει, ο κόσμος
κυβερνάται από τους άνδρες. Στη δε Ελλάδα, το παιχνίδι της εξουσίας είναι κατά
βάση τάβλι με τα πούλια να υποφέρουν από τα χτυπήματα των παλικαριών.
Αυτό δεν είναι περίεργο. Είμαστε μία χώρα κατά βάση
συντηρητική, ανδροκρατική που χρησιμοποιεί την ποσόστωση σε κομματικά όργανα
προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευάριθμη εκπροσώπηση των γυναικών στη δημόσια
ζωή. Ομοίως δε, οι Πρωθυπουργοί κρατούν στην άκρη μερικά χαρτοφυλάκια, τα οποία
ανατίθενται σε κυρίες, έτσι ώστε στο υπουργικό συμβούλιο να μυρίζει και λίγο
άρωμα.
H Βασιλική
Θάνου είναι η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός, αλλά δεν πιάνεται. Το θέμα μας είναι
οι γυναίκες που θα μπορούσαν να φουσκώσουν πανιά με τη λαϊκή ψήφο και να
κατακτήσουν την πρωθυπουργία στην Ελλάδα. Ελάτε να δούμε εν δυνάμει υποψήφιες ή
έστω ενδιαφερόμενες.
Στην ελληνική πολιτική ιστορία υπάρχουν μόλις τρεις
γυναίκες που χρημάτισαν πολιτικοί αρχηγοί κοινοβουλευτικού κόμματος. Η Μαρία
Δαμανάκη, η Αλέκα Παπαρήγα και η Φώφη Γεννηματά. Η Δαμανάκη έφτασε στην κορύφωση
της πολιτικής της διαδρομής ως Επίτροπος -εκεί, βέβαια, διορίστηκε. Η Παπαρήγα
δεν ευτύχησε να ζήσει την Επανάσταση για να μπει στο Μαξίμου. Μένει η Φώφη που
ναι, είναι μία εν δυνάμει υποψήφια Πρωθυπουργός. Αλλά επειδή δεν έχουμε χρόνο
για σενάρια φαντασίας μακριά από την παραλία, θα την αφήσουμε στα βάσανα της
Χαριλάου Τρικούπη.
Πολιτικός
αρχηγός, επικεφαλής βουλευτών, αλλά όχι κοινοβουλευτικής ομάδας, βρέθηκε και η
Ντόρα Μπακογιάννη, όταν έφτιαξε τη Δημοκρατική Συμμαχία. Όμως η Ντόρα είναι μία
κατηγορία από μόνη της και, αντικειμενικά, καμία γυναίκα δεν έφτασε πιο κοντά
στην πρωθυπουργία όσο αυτή. Θεωρητικά, ακόμα και σήμερα, αν έκανες μια
δημοσκόπηση και ζητούσες να σου υποδείξουν μία γυναίκα κατάλληλη για
πρωθυπουργία, η Ντόρα θα κατέγραφε την υψηλότερη επίδοση.
Όμως ποιος τρέχει
να προλάβει τρένα που χάθηκαν; Και η Βάσω Παπανδρέου είχε συγκεντρώσει παλιά
ενδείξεις δυναμικής για πιο ψηλά. Το ίδιο και η Αννα Διαμαντοπούλου που, αν και
απούσα από τη Βουλή, θα τα πήγαινε καλά στη μέτρηση καταλληλότητας για
πρωθυπουργία.
Δείτε, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει γυναίκα που, σε θεωρητικό
επίπεδο, θα μπορούσε να εγείρει αξιώσεις; Μα, εδώ δεν υπάρχει γυναίκα σε
πρωτοκλασάτο υπουργείο, θα βρεθεί να κοιτάξει την καρέκλα του Τσίπρα ακόμα και
στο απώτερο μέλλον; Εντάξει και εγώ τη Δούρου σκέφτομαι να καταφθάνει ως
εφεδρεία όταν ο Τσίπρας υποστεί μεγάλη φθορά. Αλλά και αυτό είναι σταυρόλεξο με
πολλά λευκά τετράγωνα, έχει μόνο θεωρία και καθόλου πράξη.
Γνωρίζουμε γυναίκα, πλην Ντόρας, στη Νέα Δημοκρατία
που να υπολογίζεται ως ένας πόλος με ενδιαφέρον; Κάτι σαν Δένδιας, ας πούμε.
Όχι. Ελαφρώς ξεχωρίζουν η Νίκη Κεραμέως άντε και η Ολγα Κεφαλογιάννη, αλλά οι
περισσότερες είναι για τα λαϊκά πάνελ. Kαι αυτό είναι ένα σημείο που έχει
ενδιαφέρον: έχετε προσέξει πόσο μεγάλη είναι η εκπροσώπηση των γυναικών στη
λαϊκή πρωινή τηλεόραση; Προφανώς επειδή υπάρχουν αρκετές διαθέσιμες για να
λογομαχήσουν ως τα άκρα ή να αφήσουν στο τραπέζι την ατάκα που θα γίνει viral
στο δίκτυο -η Αννα Βαγενά, ας πούμε, έχει τόση ζήτηση που θα χρειαστεί
ατζέντη.
Όπως και αν το δεις, οι συνθήκες και η συγκυρία είναι κατά των
γυναικών. Υπάρχουν μόλις 54 στη Βουλή και από αυτές οι τέσσερις ήταν σε
ψηφοδέλτια Επικρατείας. Είναι συγκυριακό ή έχει να κάνει με το φύλο; Ετυχε ή
είναι αποτέλεσμα συνθηκών; Εχω την αίσθηση ότι είναι το δεύτερο. Mπορεί να μην
το παραδεχόμαστε, αλλά η κοινωνία μας διαπνέεται από ένα κλίμα υφέρποντος
μισογυνισμού, με τις γυναίκες στη δημόσια ζωή να προκαλούν το ενδιαφέρον
πρωτίστως με σεξιστική διάθεση. Δεν υπάρχει όμορφη υποψήφια που να μην
επιβραβεύεται από το εκλογικό σώμα. Όπως και δεν υπάρχει όμορφη βουλευτής που να
μην προκαλεί δημοσιότητα για την εμφάνιση της. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως
κάτι ιδιαίτερο, ως κάτι εξωτικό για την πολιτική μας ζωή. Από όλους. Και πολύ
περισσότερο, από τις ίδιες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου