Αν υπάρχει ένα τουριστικό νησί της Ελλάδας,
που διατηρεί στο μεγαλύτερό του μέρος ανέπαφο και πολύ καλά αξιοποιημένα το
φυσικό, κτιστό και πολιτιστικό του περιβάλλον και κυρίως τον τόσο ευδιάθετο
χαρακτήρα των κατοίκων του, σίγουρα αυτό είναι η αρχόντισσα
Κέρκυρα.
Το φυσικό τοπίο με τους συγκλονιστικούς ελαιώνες, η πόλη - το ιστορικό κέντρο της Κέρκυρας έχει
ενταχθεί στα μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco - η
ύπαιθρος με τα γραφικά χωριουδάκια, οι μοναδικές παραλίες, τα κτίσματα και
ιδρύματα, οι εντυπωσιακές εκκλησίες, τα απόρθητα φρούρια και τα μεγαλοπρεπή
παλάτια, η ιδιότυπη ρυμοτομία και αρχιτεκτονική, τα ρομαντικά καντούνια, οι
Άγιοι και οι άνθρωποι (αριστοκράτες, αστοί, χωρικοί), η λογοτεχνία και η μουσική
(οι 17 φιλαρμονικές ορχήστρες του νησιού με τις πολύχρωμες
στολές τους παιανίζουν και δίνουν έναν χαρμόσυνο και εορταστικό τόνο στα
πρωτοκύριακα και τις γιορτές), το πρώτο Πανεπιστήμιο, συγκροτούν όλα τους ένα
ετερόκλητο έμψυχο και άψυχο δυναμικό που δημιουργεί μια παράδοξη απογειωτική
ατμόσφαιρα.
Η ιστορία της
Κέρκυρας
Η Κέρκυρα, το βορειότερο νησί των Επτανήσων, είχε την τύχη, την
εποχή που όλη η Ελλάδα ήταν υποδουλωμένη στην Οθωμανική αυτοκρατορία, να είναι
υπό Ενετική κατοχή. Τα δύο χαρακτηριστικά της Κέρκυρας, η γόνιμη και πανέμορφη
φύση της και το μοναδικά ασφαλές λιμάνι της πάνω στη ρότα Ιταλίας-Ανατολής,
έμελλε να καθορίσουν την ιστορία της και να την καταστήσουν μήλο της
Έριδος.
Η ιστορία της Κέρκυρας ένα ανεπανάληπτο κομπολόι με χάντρες,
καθώς για πολλούς αιώνες πολλοί κατακτητές επεδίωξαν την κυριαρχία του χώρου για
λόγους στρατιωτικούς, στην πορεία όμως μαγεύτηκαν και «κατακτήθηκαν» από τον
τόπο και αφού εγκαταστάθηκαν άφησαν τα πολιτιστικά τους αποτυπώματα.
Τις
ομορφιές του νησιού εξάρει πρώτος ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» περιγράφοντας
ειδυλλιακά τους κήπους του βασιλιά Αλκίνοου που επισκέφτηκε ο Οδυσσέας στο τέλος
της περιπετειώδους επιστροφής του και λίγο πριν φθάσει στην Ιθάκη, ενώ Ρωμαίοι
χρησιμοποιούν την Κέρκυρα αργότερα ως προορισμό αναψυχής.
Το 1386 η Κέρκυρα
ζήτησε τη προστασία της Βενετίας και έτσι ξεκίνησε η περίοδος της Βενετοκρατίας
(1386-1797) που βάστηξε 411 χρόνια, 11 μήνες και 11 ημέρες.
Για τη Γαληνότατη
Δημοκρατία της Βενετίας, η Κέρκυρα ήταν ένα από τα πιο καλά οχυρωμένα
λιμάνια-πόλεις της Μεσογείου καθώς αποτελούσε σημαντικό σταθμό για τον δρόμο
προς της Ινδίες, τον περίφημο δρόμο του μεταξιού. Κάθε χρόνο που εμπορικοί
στόλοι μετέφεραν στην Βενετία μπαχάρια, ζάχαρες, μετάξια, αρώματα και βαμβάκι
από τις άκρες της Ινδίας, της Περσίας και της Κίνας, σταματούσαν στην Κέρκυρα
για ανεφοδιασμό. Οι Γάλλοι στο σύντομό τους πέρασμα (1797-1799 και 1807-1814)
έχτισαν το Liston (1807), την πανέμορφη κιονοστοιχία που θυμίζει την Rue de
Rivoli του Παρισιού, στην Δυτική πλευρά της Σπινιάδας, ενός συνδυασμού πάρκου
και πλατείας, ενώ μετέφεραν παράλληλα τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές ιδέες
της γαλλικής Επανάστασης (Liberté, Fraternité, Egalité) και έσπειραν «καινά
δαιμόνια» στον Κερκυραϊκό λαό.
Γαστρονομία
Κέρκυρας
Γαστρονομικά η Κέρκυρα έχει μια παραδοσιακή κουζίνα με επιρροές απ' όλους τους «κατακτητές»
της. Η κουζίνα της αριστοκρατίας, αναμείχθηκε τελικά με την κουζίνα της
υπαίθρου, Βενετσιάνοι, Γάλλοι, Βρετανοί και Ρώσοι, κατέθεσαν τις συνταγές τους
και έτσι τώρα στην Κέρκυρα, στα περισσότερα εστιατόρια (ξεχωρίσαμε το Lemon
Garden και το Rex) και στα ταβερνάκια της (Βιόπορος, Ωγνίστρα, Φόρος, Μαρίνα)
μπορεί κανείς να βρει τοπικές συνταγές που δεν απαντούνται σ' άλλα μέρη της
Ελλάδας.
Σοφρίτο, παστιτσάδα, σαβόρο, συκομαΐδα, τίνγκολα, φιγαδέλια,
μπιάνκο, νεραντζοσαλάτα, είναι μερικά από τα διαδεδομένα κερκυραϊκά πιάτα , ενώ
δημιουργικοί σεφ όπως ο Botrini στο Etrusco, ο Αριστέλης Μέγκουλας στο Pomo
d'Oro και ο Σπύρος Αυθίνος στο Κάθε πράμα στον καιρό του, παρουσιάζουν τις
δημιουργικές προτάσεις τους, ανανεώνοντας την κερκυραϊκή
κουζίνα.
Παραγωγοί Κέρκυρας
Η «Κέρκυρα παράγει» είναι μια πρωτοπόρα
ομάδα παραγωγών που ξαναβάζουν την Κέρκυρα στον χώρο της ανάπτυξης του
αγροδιατροφικού τομέα αναπτύσσοντας κυρίως τοπικά προϊόντα. Πρωταγωνιστούν ο
Σπύρος Καλούδης με την Corfu beer, o Χρίστος Λαβράνος με την Comeco (αλλαντικά,
νούμπουλο, κρέατα), η Κερκυραϊκή ποτοποιία Μαυρομάτης με τα Κουμκουάτ και
ακολουθούν, η Μελισσοκομική Κέρκυρας Βασιλάκης, το Κτήμα Θεοτόκη, το Κτήμα
Γραμμένου κα τα Μακαρονοποιήματα Pasta Corfu.
Ένα είναι το σίγουρο, κανείς
δεν πρόκειται να φύγει από το γαλοζοαίματο νησί ανικανοποίητος και αχόρταστος
από ομορφιά και γεύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου