Αθάνατο διαχρονικό ελληνικό δαιμόνιο... 6 #thug_life περιστατικά από την αρχαιότητα που τεκμηριώνουν την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού

3000 χρόνια μπρεηκντανζ, όργια, μπαχαλα και εθνική σουαγκίλα

Είμαστε άξιοι συνεχιστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού; Πολλοί μεμψιμοιρούν και αναπολούν τις εποχές χρυσών αιώνων του Περικλέους και Περσικών Πολέμων, στις οποίες οι αρχαίοι ημών πρόγονοι γαμούσαν από πολλές απόψεις. Σε αυτή τη γη που την πατούμε όντως ξεκίνησαν πριν από μερικές χιλιάδες χρονιά, πολλά όμορφα πράγματα όπως το θέατρο, η δημοκρατία, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα στημένα, η φοροδιαφυγή, το DAB κ.α.

Ιδού, λοιπόν, για του λόγου το αληθές 6 ιστορίες που δείχνουν γιατί είμαστε όντως άξιοι συνεχιστές ενός ακόμα πιο άξιου Ελληνισμού.

Ο πιο ‪#‎THUG_LIFE‬ Ιππο εζησε το 576 π. Χ. 

Το 576 π.Χ., ο τύραννος της Σικυώνας Κλεισθένης έχει μόλις κερδίσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του Αγαρίστη. Ανακηρύσσει λοιπόν πανελλήνιο ανοιχτό διαγωνισμό (όπως το δημόσιο όταν είναι ξεπουλήσει πραματάκια σε εταιρείες), για να της βρει ένα γαμπρό μέσα από το αφάν γκατέ των νεολαίων της εποχής.

Οι πλούσιοι γόνοι,aka δαπίτες της εποχής πέρασαν ένα χρόνο στο σπίτι του Κλεισθένους (όλα πληρωμένα), μέχρι να αποφασίσει ποιον θέλει για την κόρη του ο τύραννος. Στο τέλος ο Κλεισθένης κατέληξε σε δυο υποψηφίους που είχαν το “πακέτο” να γίνουν γαμπρουδάκια του. Τον Ιπποκλείδη (ΙΠΠΟ) που ήταν ματσό και ωραίος, και το Μεγακλή που ήταν γόνος της οικογενείας των Αλκμεωνιδών, η οποία έλυνε κι έδενε εκείνη την εποχή.

Ο Κλεισθένης αποφάσισε, μεταξύ των νικητών του Boot Camp, να δώσει τελικά την κόρη του στον Ιπποκλείδη και διοργάνωσε μια παρτάρα με άφθονο αλκοόλ για να το ανακοινώσει. Τότε ο ΙΠΠΟ όντας υπερκόκκαλο, ζήτησε από την ορχήστρα να του παίξει κάτι ανεβαστικό για να χορέψει. Η μπάντα άρχισε να βαράει σε απλίφτινγκ ρυθμούς της εποχής και ο Ιπποκλείδης άρχισε να μοιράζει πόνο σαν τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο στα μπουζούκια, χορεύοντας τον κόρδακα (αρχαίο τσιφτετέλιον).

Σε κάποια φάση όμως βαρέθηκε τις ντεμοντέ φιγούρες, ξάπλωσε πλάτη πάνω στα τραπέζια και άρχισε να τινάζει τα πόδια του στο αέρα, ωσάν να άκουγε μπιτάκια από γκετομπλάστερ στο Μπρονξ των 80ς, δίνοντας στον κόσμο κάτι ολότελα πρωτοποριακό.

Βreakdance. Βefore it was cool.

Ο Κλεισθένης έπαθε κοκομπλόκο, και του πε ότι με αυτόν τον πολύ προχώ για την εποχή χορό έχασε τη σπάνια τύχη που είχε να γίνει ο γαμπρός του. Η απάντηση του Ιπποκλείδη ήταν “Ου φροντίς Ιπποκλείδη”. Δηλαδή Iπποκλείδης doesn’t care aka “ΣΤΑΡΧΙΔΙΑΜΟΥ”.

Όταν ο Παρθενώνας έγινε μπουρδέλο για χάρη του τότε ΔΝΤ Eίναι το 307 π.Χ. και ο Δημήτριος ο πολιορκητής, πιστοποιημένος απόγονος του Μεγαλεξάνδρου, μπαίνει δριμύτερος στην Αθήνα και την απελευθερώνει από τον Κάσσανδρο. Οι Αθηναίοι ενθουσιάστηκαν με το μεταρρυθμιστή που ήρθε να τους αλλάξει τις ζωές και να τους βγάλει από τα μνημόνια του Κασσάνδρου και έσπασαν όλα τα ρεκόρ δουλικότητας μπρος στο νέο τους ηγέτη.

Ονομάσαν αρχικά ένα μήνα με το όνομα του Δημήτριου και έχτισαν άπειρα αγάλματα και αλλάξανε και το όνομα του φεστιβάλ “Διονύσια” σε “Δημήτρια”. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, έκαναν και το Δημήτριο θεό για τους Αθηναίους (ναι, κανονικό Θεό), σε ένα από τα μεγαλύτερα γλειψίματα που χουν γίνει ποτές.

Το καλύτερο μάλιστα ήταν πως σύμφωνα με τον Πλούταρχο, οι Αθηναίοι τον έχρισαν αδερφό της θεάς Αθηνάς και του δώσανε για σπίτι τον Παρθενώνα, στον οποίο ο κατακτητής διοργάνωνε sessions ομαδικού σεξ με νεαρούς πόρνους και νεαράς παλλακίδες των Αθηνών. Τουλάχιστον αυτός δεν τον μετέτρεψε σε εκκλησία, όπως ο Ιουστινιανός ο Α’, κάποιους αιώνες after. (Κατακαημένες Καρυάτιδες πώς να μη λακίσετε με αυτά που χουν δει τα ματάκια σας)

Για να μη λέτε πως μόνο οι Τούρκοι είναι μαλάκες και δε σέβονται τους ναούς μας και το γήπεδο της ΑΕΚ.

2.431 χρόνια μπάχαλα στη Στουρνάρη Ήταν καλοκαιράκι του 415 π.Χ., ερκοντίσιο δεν έπαιζε και ο Πελοποννησιακός Πόλεμος είχε μπει στο 17ο έτος χωρίς να βλέπει άμεσα πτυχίο. Μετά από συνεχείς επιτροπές στην Βουλή μες στο λιοπύρι, οι Αθηναίοι αποφασίζουν να κάνουν ντου στη Σικελία, με σκοπό να την κατακτήσουν μπας και γίνει και καμιά σοβαρή λεηλασία, γιατί στα ταμεία δεν έπαιζε μία.

Ενα πρωινό πριν από τη μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση που είχε κάνει πότε η Αθηναϊκή Συμμαχία, οι Αθηναίοι ξυπνάνε και βρίσκουν τους δρόμους γης μαδιάμ. Κάποιοι μπάχαλοι της εποχής, ελλείψει τρόλεϊ, είχαν σπάσει το βράδυ τις μαρμάρινες Ερμαϊκές Στήλες που ήταν γνωστές ως”Ερμές“. Όχι αυτές ρε τσοπάνηδες:

Oι Ερμές ήταν κάτι τετράγωνες κολώνες με το κεφάλι του μουσάτου και χωρίς τατουάζ Ερμή στο πάνω μέρος και ένα (για κάποιο λόγο) σε στύση πέος στο κάτω, οι οποίες χρησίμευαν στο να δείχνουν το δρόμο με την κατεύθυνση της διεγερμένης μαλαπέρδας. Τέτοια φάση:

Μια παράδοση που κρατάει ως τις μέρες μας:

Σοκαρισμένη η τοπική κοινωνία αναζητούσε τους αλητάμπουρες, με το πρώτο φταίξιμο να ρίχνεται κλασσικά στους Ξένοι. Έτσι, κατηγόρησαν τους Κορίνθιους, αλλά αυτό δεν αποδείχθηκε, με αποτέλεσμα οι ρουφιάνοι – ευυπόληπτοι πολίτες να τα ρίχνουν όλα στο party animal και bon viveur Αλκιβιάδη, που ήταν έτοιμος να ηγηθεί τον στόλο για τη Σικελία.

Τελικά, μετά από δεκάδες προσαγωγές, συλλήψεις και εκτελέσεις, κάποιος ονόματι Ανδοκίδης παραδέχτηκε ότι η φάση ήταν ότι ένα τρελό παρεόνι τα ήπιε σε πάρτυ στο κάτω Πολυτεχνείο της εποχής και αποφάσισε στο τσακίρ κέφι να κόψει τα κεφάλια και τα πουλιά των “Ερμών”.

Όταν προσλαμβάνεις ντούκια κούρους λαμόγια για να πιάσεις φοροφυγάδες Το 378-377 π.χ τα αθηναϊκά ταμεία ήταν άδεια (καλή ώρα), αλλά λεφτά υπήρχαν σύμφωνα με το ΓΑΠ της εποχής, Ανδροτίονα Ανδρώνος. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να βρεθεί και τρόπος να μπουν στα κρατικά ταμεία. Οι 3 λύσεις που πρότεινε ο Ανδροτίων ήταν:

• Λιώσιμο των χρυσών αγαλμάτων και μετατροπή τους σε χρυσά κέρματα (πράγμα που φυσικά δε γούσταρε το ιερατείο της εποχής)
• Έκτακτη εισφορά – χαράτσι, all time classic διαχρονική μέθοδος
• Κυνήγι των φοροφυγάδων

Οι Αθηναίοι όπως ήταν λογικό, επέλεξαν το τρίτο. Ο Ανδροτίων έπεισε έτσι την πόλη να τον κάνει υπεύθυνο για να συλλέξει τα κρυμμένα φράγκα. Η μέθοδος του ήταν απλή: παρέα με κάτι νταγλαράδες, μπράβους δηλαδή αλλά της κλασσικής εποχής, έκανε ντου στα σπίτια των Αθηναίων σπάζοντας πόρτες και έψαχνε κάτω από στρώματα για τις καβάτζες των νοικοκυριών. Κι άμα δεν έβρισκε φράγκα, υπήρχε και ο βασανισμός των ταλαίπωρων εν δυνάμει φοροφυγάδων.

Βέβαια, η τακτική αυτή δεν απέδωσε και πολλά τελικώς, με το κλεινόν άστυ να περιμένει ταμείο από Ιωάννη Τσιλιγγίρη.

Ο Ανδροτίων δεν τα έκανε οbviously όλα αυτά με το αζημίωτο. Έβαζε και το χεράκι του στο μέλι, όπως θα λεγαν και οι Ραπτόπουλοι της εποχής. Μια μέρα τον έπιασαν να’χει καβατζώσει μαζί με κάτι φιλαράκια του το διόλου ευκαταφρόνητο ποσόν των 9,5 ταλάντων (1 ασημένιο τάλαντο έφτανε να καλύψει τη μισθοδοσία 200 ΕΠΟΠ του αθηναϊκού ναυτικού για ένα μήνα κουπί στην τριήρη). Όταν όμως πήγαν να τόνε χώσουν οριστικά στη μπουζού, έβαλε τα κονέ που είχε από τις εποχές που ρητόρευε, έδωσε πίσω τα λεφτά και καθάρισε.

Το στήσιμο αγώνων ήταν ανέκαθεν ελληνικό σπορ Είναι το χαρμόσυνο έτος 267 μ.Χ. και στην Αίγυπτο (τι λέτε ρε μαλάκες, προφανώς και Έλληνες την είχαν την Αίγυπτο, μην ακούτε τι σας λένε) διεξάγονται οι 138οι αγώνες της Αντινόπολης, κάτι σαν τα μήτινγκ στίβου “Βαρδινογιάννεια”. Στον τελικό θα έρχονταν αντιμέτωποι ο γίγας Νικαντίνος με τον τιτάνα Δημήτριο, με τις overseas στοιχηματικές σε Θήβα και Συρακούσες να δίνουν για φαβορί το δεύτερο.

Ο πατέρα, όμως του Νικαντίνου, πιθανόν με ρίζες στην ευρύτερη περιοχή της Βοιωτίας (δεν υπήρχε ακόμα η Λιβαδειά και τα σουβλάκια της) ή της Μαγνησίας δωροδόκησε το κρου του Δημητρίου, ώστε αυτός να πέσει τρεις φορές και να υποχωρήσει, προφανώς αποσκοπώντας σε κέρδη από κάποιο ειδικό στοίχημα σε γνωστή στοιχηματική της Αλεξάνδρειας. Οι 3.800 δραχμές που έδωσε μάλλον δεν ήταν τίποτα μπροστά στα κέρδη που θα σήκωνε μετά το πέρας του αγώνα του γιου του.

Οι μεταφραστές και όσοι ασχολήθηκαν με τον πάπυρο της Οξυρρύγχου, απ’ όπου και προέκυψαν όλες αυτές οι καυτές αποκαλύψεις για την παράγκα στα πρώτα μετά Χριστόν χρόνια, έχουν να λένε πως κίνητρο ήταν το πολύ χρήμα που έπαιρνε ο πρώτος σε τέτοιους αγώνες.

Η πρόβλεψη όμως μέσα στο συμβόλαιο μεταξύ μπαμπά Νικαντίνου και κόουτς Δημητρίου, που έγραφε ότι ότι “ακόμα και αν καταλάβουν τη σκευωρία οι κριτές τα λεφτά θα ήταν στάνταρ δικά μας”, μας κάνει να υποψιαζόμαστε πως, όντως, κάποιο ειδικό στοίχημα ήταν από πίσω. Τύπου “Άρης-Μάντσεστερ Σίτι, τη σέντρα θα κάνει η Μάντσεστερ Σίτι”, για όσους δε θυμούνται.

Η Κλεοπάτρα ήτανε πιο ΠΑΣΟΚ και από τους Πρωτοπασόκους Γόνος των Πτολεμαίων, της γενιάς του μεγάλου Μακεδόνα στρατηγού, η γνωστή Drama Queen των Αιγυπτίων είχε εγγεγραμμένη την ελληνικότητα στο DNA της, όπως αποδεικνύει και το παρακάτω στόρι της.

Τον καιρό των μεγάλων της ερώτων με το Ρωμαίο παικταρά Marcos Antonio, ο κολλητός του εραστή της, Publius Canidius δραστηριοποιείτο στον τομέα του εμπορίου και της κτηνοτροφίας. Ο Canidius έπρεπε να καταβάλλει πολλούς φόρους για τις πολλαπλές επιχειρηματικές του δραστηριότητες, πράγμα το οποίο δεν πολυήθελε να κάνει. Έτσι, ζήτησε από την αγαπητικιά του κολλητού που ήταν μες στα πράγματα μια μικρή φοροαπαλλαγή.

Η Κλεοπάτρα λίγο νοιαζότανε για αυτά τα φοροτεχνικά και για να μη στεναχωρηθεί ο glamorous εραστής της, υπέγραψε και έστειλε στις ΔΟΥ της εποχής έναν πάπυρο που ως προς το αίτημα του Publius περιείχε τη φράση “γενέσθω“. Δηλαδή “ας γίνει”, για όσους είστε των θετικοτεχνολογικών και δε νιώθετε από αρχαία. Βέρα Ελληνίδα παιδιά η κοπελιά, μην το ψάχνετε.

Αθάνατο διαχρονικό ελληνικό δαιμόνιο.

www.luben.tv