Η νέα ηττοπάθεια... Η εφεύρεση εχθρών που θέλουν το κακό «μας» (αυτή η γενίκευση των πάντων, το εξ ονόματος όλων...) είναι ευθέως ανάλογη με καφενειακού τύπου αναλύσεις

Σε οποιοδήποτε ερώτημα, η απάντηση είναι «ηθική υπεροχή». Όλα τα επιχειρήματα, από τις 25 Ιανουαρίου τ.έ. κι έπειτα, εξαντλούνται στο «μεγαλείο», στο «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Προφανώς.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος (ΒΗΜΑ FM) είπε κάτι πολύ ενδιαφέρον: η Αριστερά έχει χτίσει την πρωτοκαθεδρία της στις ήττες. Η μονοθεματική πολιτική της, είτε θεωρητική είτε εν τοις πράγμασιν, ολοκληρώνεται στο κυκλικό σχήμα: ηττώμαστε, εορτάζουμε, ανασυγκροτούμαστε, ξαναηττώμαστε - sorry. Θα μπορούσε κανείς να δώσει μία καινούργια ερμηνεία της λέξης «ηττοπάθεια». Και δεν είναι η μοιρολατρία - είναι η παθογένεια της ήττας που μετασχηματίζεται σε παράσημα αγώνα, τα οποία, με τη σειρά τους, οδηγούν στην ηθική υπεροχή και σ' ένα λαϊκιστικό «εμάς η ζωή μάς χρωστάει».

Κι όμως, η 25η Ιανουαρίου τ.έ. ήταν ημέρα νίκης για την ηττολατρική καθ' ημάς Αριστερά. Ήταν η μέρα όπου «η ελπίδα ήρθε». Και που μέσα σε εκατό ημέρες μετατράπηκε σε έναν δονκιχωτισμό που παλεύει με ανεμόμυλους, τους οποίους ονομάζει καπιταλισμό, ξένα συμφέροντα/κέντρα, σκληρό πόκερ των πιστωτών, άτεγκτο ΔΝΤ, δαιδαλώδη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.

Η ονοματοθεσία του ΣΥΡΙΖΑ (και των ΑΝΕΛ προφανώς) συναντάται, έκτοτε, στην ηττοπαθή μοιρολατρία «μας έφαγαν και πάλι». Η εφεύρεση εχθρών που θέλουν το κακό «μας» (αυτή η γενίκευση των πάντων, το εξ ονόματος όλων...) είναι ευθέως ανάλογη με τον καφενειακού τύπου μιζεραμπιλισμό μιας Αριστεράς που έχει βάλει στόχο να χάνει. Η ηττοπάθεια δεν είναι ζήτημα χαμηλού ηθικού· είναι βασικός παράγοντας αναζήτησης και -όπως η Ιστορία αποδεικνύει- κατάκτησης ενός υψωμένου δάχτυλου που δείχνει τον δρόμο ή, σε περίπτωση στραβοπατήματος του αντιπάλου/εχθρού, κλείνει το μάτι, βάζει τον δείκτη στον κρόταφο, ετοιμάζει ένα σαρδόνιο χαμόγελο και λέει «εμείς σας τα λέγαμε».

Από τις 25 Ιανουαρίου τ.έ., η Αριστερά, ωστόσο, θα έπρεπε να τα είχε ξεχάσει όλα αυτά και να έχει έτοιμη την πραγμάτωση των επί δεκαετίες «εμείς σας τα λέγαμε» και «ορίστε πού μας φέρατε». Κι όμως· ο ΣΥΡΙΖΑ (και οι ΑΝΕΛ προφανώς) δοκιμάζουν και πάλι τη συνταγή της τρικλοποδιάς από τους αντιπάλους, για να διαιωνίσουν το ως άνω κυκλικό σχήμα της αιώνιας ήττας.

Μιας ήττας που πάντοτε μας κάνει ηθικά ανώτερους από τους νικητές. Κι αυτό είναι, τελικά, ο πολιτικός (ή άλλος) μιζεραμπιλισμός.

Δεν είναι να λυπάται κανείς πλέον - είναι να φοβάται. Να φοβάται την κυκλική επανάληψη της ίδιας, μίζερης τώρα που πραγματώθηκε, ιστορίας, με πεζό «ι». Γιατί μια τέτοια ιστορία δεν δικαιούται να γράφεται με κεφαλαίο.

του Δημήτρη Αθηνάκη 

Ο Δημήτρης Αθηνάκης είναι ποιητής.

www.protagon.com