Μια μεγάλη διαφορά καταγράφεται εντός του τετραμήνου. Ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα διαπραγματεύεται άφραγκος. Τα ταμεία είναι άδεια και κάθε μέρα που περνά λιγοστεύουν οι επιλογές για εύρεση ρευστού. Τι άλλο θα κάνει άραγε για να πληρώσει τις συντάξεις και για να είναι συνεπής στους δανειστές; Θα μπορούσε να βάλει χέρι στις καταθέσεις αλλά δεν υπάρχουν πια καταθέσεις. Εφυγαν από τις τράπεζες ακόμη 35 δισ. ευρώ το τελευταίο εξάμηνο. Με λίγη προσπάθεια ακόμη, δηλαδή με παράταση της αβεβαιότητας, θα κοπεί η χρηματοδότηση ρευστότητας και οι συναλλαγές θα γίνονται με φασόλια. 

Το άδειασμα των ταμείων και το στέγνωμα των τραπεζών είναι αποτελέσματα στρατηγικών αποφάσεων. Ο Αλέξης Τσίπρας απειλεί τους δανειστές από την πρώτη ημέρα: «αν δεν περάσει το δικό μου, θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω». Κοντεύει να το πετύχει. Εχοντας μείνει εντελώς άφραγκος επιμένει σε κόκκινες γραμμές αποσιωπώντας παραμέτρους της ισχύουσας κατάστασης. Τα κράτος χρωστά 4,5 δισ. ευρώ σε προμηθευτές του, χρωστά 860 εκατ. σε επιστροφές ΦΠΑ.  
Με αυτά τα δεδομένα συνεχίζεται η συζήτηση για το νέο μνημόνιο, που δεν το αποκαλούμε «μνημόνιο» αλλά «συμφωνία». Η διαπραγμάτευση λοιπόν έχει κολλήσει σε τρεις θεματικές.  Η Αθήνα προτείνει τρεις συντελεστές ΦΠΑ ενώ οι θεσμοί ζητούν δύο συντελεστές. Η Αθήνα να ζητά επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και αύξηση κατώτατου μισθού σε δύο δόσεις. Η Αθήνα θα εξετάσει αναλογιστικές μελέτες για το ασφαλιστικό και θα σταματήσει τις πρόωρες συντάξεις_ εξαιρώντας όσους έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Με όλα αυτά στο τραπέζι της αβεβαιότητας, τι θα μπορούσε να γίνει ώστε να θεωρηθεί επιτυχία; Πως θα πορευτεί η χώρα αν λάβει όχι 7 αλλά 17 ή 27 δισ.;  Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει δημιουργήσει καμία προοπτική ανάπτυξης και μεταρρύθμισης που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να σταθεί κάπως στα πόδια της_ υπογραμμίζουμε το «κάπως». Είναι περισσότερο  από προφανές ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν παιδαριώδες, είναι περισσότερο από προφανές ότι δεν υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο όμως περίσσευε η άγνοια κινδύνου. Τούτα αποδεικνύονται καθημερινά ενόσω η χώρα γίνεται από φτωχή φτωχότερη.

Tης Λώρη Κέζα