Κοκκινολιθάρι-Άγιος Μηνάς Θεσπρωτίας.

Δείτε τα video

Το Κοκκινολιθάρι, ή Κόκκινο Λιθάρι, είναι ελληνικό ορεινό χωριό του δήμου Φιλιατών της περιφέρειας Ηπείρου (Σχέδιο Καλλικράτης). Παλαιότερα ανήκε στην άλλοτε επαρχία Φιλιατών του νομού Θεσπρωτίας. Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας αποτελούσε έδρα κοινότητας του δήμο Φιλιατών. Από 1 Ιανουαρίου 2011 αποτελεί έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας Φιλιατών, του ομώνυμου Δήμου.

Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 30 χλμ. από την Ηγουμενίτσα, ΒΑ. των Φιλιατών και σε υψόμετρο περίπου 420 μ. Πρόκειται για ένα ιστορικό χωριό από εποχής ενετοκρατίας. Ο πληθυσμός του, ασχολούμενος κυρίως με την μικροκτηνοτροφία και τη γεωργία, το 1928 αριθμούσε 140 κατοίκους διαθέτοντας δημοτικό σχολείο. Το 2001 αριθμούσε 76 κατοίκους.

Εκκλησιαστικά υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας. Η εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αποστόλους. Τη κορυφή παρακείμενου χαρακτηριστικού βραχώδους υψώματος που φέρει τη προσωνυμία "μετέωρο Θεσπρωτίας", επιστέφει η "Μονή του Αγίου Μηνά Κοκκινολιθαρίου", που αποτελεί μετόχι της Ιεράς Μονής Γηρομερίου.

Ιστορία Κατά τον Π. Αραβαντινό το χωριό αυτό αποτελούσε τα όρια των ενετικών κτήσεων από της παραλίας της Ηπείρου μέχρι το 1463 όταν ο Σουλτάνος κατέλαβε τις ηπειρωτικές παραλίες και εκδίωξε αυτούς. Ίσως απ΄ αυτό να δικαιολογείται ως οριακό σημείο το όνομα του χωριού.

Μονή Αγίου Μηνά Κοκκινολιθαρίου 

Η Μονή του Αγίου Μηνά βρίσκεται στο χωριό Κοκκινολιθάρι και αποτελεί ένα από τα πλέον γραφικά αξιοθέατα του νομού Θεσπρωτίας. Βρίσκεται κτισμένο στην κορυφή ενός απότομου βράχου και είναι γνωστό και ως «Μετέωρο της Ηπείρου».         

« Η ιστορία του Μετοχίου χάνεται στα βάθη των αιώνων και καλύπτεται με πλήθος θρύλων και παραδόσεων, που διατηρήθηκαν από γενεά σε γενεά ως τις ημέρες μας. Μεγαλύτερη έμφαση στις διηγήσεις αυτές δίδεται στην ίδρυση του Ναού. Αναφέρεται, δηλαδή, ότι η αρχική ονομασία ήταν Εικονολιθάρι, επειδή κάποτε - άδηλο πότε - βρέθηκε η εικόνα του Αγίου Μηνά επάνω στον βράχο και κατόπιν κτίστηκε ο Ναός στο όνομα του Αγίου.      

Άλλη παράδοση λέγει ότι ο βράχος, όπου βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Μηνά, βρισκόταν σε υψηλότερο σημείο. Κάποτε αποκολλήθηκε από την αρχική του θέση και θαυματουργικώς στάθηκε στο μέρος όπου είναι τώρα, με τα κτίσματα επάνω του, χωρίς να πάθουν τίποτε. Διαφορετική εκδοχή αυτής της παραδόσεως αναφέρει, ότι όλος ο τόπος γύρω από τον Άγιο Μηνά βούλιαξε κάποτε και έμεινε μόνον ο βράχος να ορθώνεται, με τον Ναό στην κορυφή του.

Τα σωζόμενα ιστορικά στοιχεία μας πληροφορούν, ότι ο Άγιος Μηνάς ανήκε ως Μετόχι στην κυριαρχία της Μονής Γηρομερίου, τουλάχιστον από το 1667, όπως βεβαιώνει το έτος εκείνο με σιγίλλιό του ο Πατριάρχης Παρθένιος Δ΄. Το Mετόχι περιελάμβανε, εκτός των σημερινών κτισμάτων επάνω στον βράχο και πέριξ αυτού, το λεγόμενο Δεσποτικό, όπου φιλοξενούνταν οι ιερείς, το μαγειρείο, κελλιά, καθώς επίσης στάβλους για τα ζώα των προσκυνητών. Λέγεται ακόμη ότι, πριν από την κατασκευή του σημερινού κωδωνοστασίου το έτος 1888 και της πέτρινης σκάλας, η πρόσβαση στην κορυφή του βράχου γινόταν με καλάθι προσαρτημένο σε τροχαλία με σχοινί.    

Σήμερα το Μετόχι του Αγίου Μηνά αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά προσκυνήματα του Θεσπρωτικού χώρου με πολλούς προσκυνητές και επισκέπτες καθ΄ όλη την διάρκεια του έτους, κυρίως κατά την θερινή περίοδο και κατ' εξοχήν στις 11 Νοεμβρίου, ημέρα της μνήμης του Αγίου Μηνά».  

www.romiazirou.blogspot.gr