Τα χρέη από την Οθωμανικού τύπου φορολόγηση των Ελλήνων φέρνουν στιγμές απόγνωσης.

Πολλοί το έλεγαν εδώ και αρκετό καιρό, άλλοι προειδοποιούσαν ότι αυτό που θα συμβεί με την φορολογία δεν θα έχει προηγούμενο και ακόμη υπάρχουν ορισμένοι, που εξακολουθούν να φωνάζουν ότι ακόμα το «βαρέλι έχει πολύ βάθος, είναι σχεδόν άπατο».

Πάρα πολλοί όμως είναι και εκείνοι που δεν πίστευαν τις προειδοποιήσεις και ενδόμυχα περίμεναν την ανάκαμψη. Δεν είχαν καταλάβει, ίσως ακόμα και τώρα ακόμη, ότι αυτή η κρίση δεν είναι σαν τις άλλες, δεν είναι παροδική. Στην Ελλάδα την κρίση την έφεραν για να μείνει για πάρα πολλά χρόνια, εκτός και αν...... τη λύση τη δώσει ο λαός.

Είναι σίγουρο, αφού αυτό δείχνει η ιστορικότητα του φαινομένου της επιβολής μέτρων βαριάς ...

φορολόγησης, ότι αυτοί που σήμερα, αν και μειοψηφία στο λαό, κυβερνούν τυπικά τη χώρα, όσο δεν βλέπουν να υπάρχει ουσιαστική αντίδραση από τον κόσμο αν και υποφέρει, τόσο θα τραβάνε το σκοινί και θα σφίγγουν τη θηλιά περισσότερο στο λαιμό του.

Αυτοί όμως όλοι οι χονδρόπετσοι, που δεν τους καίγεται καρφί για το αν ο κόσμος υποφέρει και άσχετα με το τι λένε, δεν πρόκειται να ησυχάσουν ούτε λεπτό μέχρι να βουτήξουν και το τελευταίο περιουσιακό στοιχείο των Ελλήνων, αφού η πίεση που δέχονται από τα αφεντικά τους είναι πολύ μεγάλη και αυτοί είναι εντελώς μικροί και ανίκανοι να τους αρνηθούν το παραμικρό!

Για αυτό, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας από το 2010 μέχρι και σήμερα, τα φορολογικά μέτρα έχουν φτάσει στο απίθανο ποσό των 25 δις ευρώ και οι αφιλότιμοι, δεν λένε να σταματήσουν να επιβάλουν συνεχώς νέα.

Έχουν εξαντλήσει το λεξιλόγιο της Ελληνικής γλώσσας για να μπορούν να ονοματίζουν νέα φορολογικά μέτρα. Και ενώ συμβαίνει αυτό το καταπληκτικό της ονοματολογίας, έχουν τρελάνει τον κόσμο με τα ξεδιάντροπα ψέματά τους ότι δεν πρόκειται μόνο για φορολογικά μέτρα, αλλά για μεταρρυθμίσεις και όπου νάναι έρχεται η ανάκαμψη και όλα θα τελειώσουν!

Ποιος όμως είδε, εκτός από αυτούς, μέχρι σήμερα κάτι αίσιο στην Ελληνική οικονομία που να αφήνει κάποια χαραμάδα ελπίδας για μικρές ανάσες ανακούφισης στον κόσμο; Απολύτως τίποτα!

Ακόμα και το ΔΝΤ σε αλλεπάλληλες ανακοινώσεις και εκθέσεις του, όπως και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με άλλες αντίστοιχες και άσχετα με το τι λένε προφορικά οι εκπρόσωποι τους, δηλώνουν έγγραφα ότι τα «πρόστιμα για τα ληξιπρόθεσμα χρέη έχουν εκτιναχθεί σε τέτοιο βαθμό, που οι φορολογούμενοι, είτε φυσικά πρόσωπα είτε επιχειρήσεις, αδυνατούν πλέον να αντεπεξέλθουν σε αυτά».

Και το αντίτιμο όλων αυτών των θυσιών, που αναγνωρίζεται βεβαίως μεγαλόκαρδα με κάθε ευκαιρία από τους υποτιθέμενους κυβερνήτες μας, είναι η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη, όπως με περισσή ευτυχία και καμάρι δηλώνουν!

Ευρώ λοιπόν και ας « ψοφήσουν» όλοι!

Οι δανειστές και η Μέρκελ να είναι καλά, μην τυχόν και μας παρεξηγήσουν αν σηκώσουμε έστω και για λίγο το ανάστημα μας και απαιτήσουμε να σταματήσει αυτός ο αφανισμός!

Και ενώ ολόκληροι κλάδοι της Ελληνικής οικονομίας έχουν καταρρεύσει στην κυριολεξία και η δημόσια περιουσία όποια και αν είναι αυτή, ξεπουλιέται όσο - όσο, από την άλλη πλευρά, το όνειρο του κάθε Έλληνα να βάλει το κεφάλι του "κάτω από ένα κεραμίδι", με το νέο χαράτσι της ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ ), που βάρεσε ξαφνικά κατακούτελα όλους τους Έλληνες, έγινε και αυτό ένα «όνειρο απατηλό».

Ακόμα και αυτοί που είχαν κατορθώσει να πετύχουν το στόχο τους και μπόρεσαν να αποκτήσουν ένα σπίτι, από εδώ και στο εξής θα πρέπει να σκέφτονται με ποιον τρόπο θα μπορέσουν να το διατηρήσουν αυτοί ή τα παιδιά τους, αφού είναι αδύνατο με το «ρυθμό που παίζει η φορολογία» πάνω στο κεφάλι τους, να μπορέσουν να ανταποκριθούν στα βάρη που τους έχουν συσσωρευτεί.

Αυτό που έγινε με τον ΕΝΦΙΑ είναι απίθανο! Σκέτη απάτη! Και είναι τόσο μεγάλη, αφού πολύ καιρό τώρα διαφήμιζαν οι άθλιοι ότι αυτός ο φόρος θα είναι μικρότερος από το χαράτσι της ΔΕΗ! Και τελικά, πια είναι η πραγματικότητα που αντικρίσαμε από χθες όλοι μας; 

Ενώ το χαράτσι αφορούσε ηλεκτροδοτούμενα κτίρια και μόνο, τώρα το ΕΝΦΙΑ επιβάλλεται όχι στο οίκημα, είτε είναι ηλεκτροδοτούμενο είτε όχι, αλλά σε κάθε πρόσωπο που έχει σχέση με το οίκημα ή με το αγροτεμάχιο, είτε σαν ψιλή κυριότητα, είτε σαν επικαρπία, είτε σαν εξ αδιαιρέτου κλπ.!

Οι κύριοι λοιπόν, που θεωρούν τους εαυτούς τους «κυβέρνηση», βροντοφώναξαν σε όλους τους Έλληνες με το νέο αυτό φόρο που επέβαλαν με περισσή αυθάδεια και αυταρχικότητα:

"Όλοι μπροστά στα ταμεία της εφορίας και βγάλτε το σκασμό".

Αν λοιπόν εμείς «βγάλουμε το σκασμό» και τώρα, τότε θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για το επόμενο βήμα. Να τους παραδώσουμε και «το βρακί» μας, αφού την τσέπη μας μπόρεσαν και την άδειασαν.

Για να μην γίνει όμως αυτό, υπάρχει ένας μόνο τρόπος και μάλιστα σίγουρος. Και αυτός είναι γνωστός σε όλους από «παλαιόθεν» Αντίσταση και δράση, η μόνη διέξοδος!

Η άρνηση πληρωμής αυτού του φόρου είναι τώρα το πρώτο αλλά αποφασιστικό βήμα, έστω και αν οι μεγάλης ηλικίας συνάνθρωποί μας αρχίσουν να στριμώχνονται και πάλι στις ουρές της εφορίας μην τυχόν και δεν προλάβουν να στείλουν στους δανειστές-τοκογλύφους την πραμάτεια τους. Αυτήν τη φορά όμως δεν θα πρέπει κανείς να παρασυρθεί από μια τέτοια συμπεριφορά.

Από χθες, που ανακοινώθηκε ο νέος φόρος, έχουν ήδη ξεκινήσει οι ευαίσθητοι Δικηγόροι της χώρας μας, γιατί κανείς δεν περιμένει τίποτε από τους δικηγορικούς συλλόγους, να προβληματίζονται και να ετοιμάζουν την αντεπίθεση τους, για να μπορέσουν να καταγγείλουν αυτόν τον φονικό νόμο της φορολόγησης της ιδιοκατοίκησης με διάφορα νομικά επιχειρήματα, ακόμη και την αντισυνταγματικότητά του.

Όμως, δεν θα φτάσει μόνο αυτό. Δεν θα πρέπει να επαναπαυθεί κανείς και να πιστέψει ότι μόνο με νομικές ενέργειες μπορεί να κατακτηθεί κάτι το ουσιαστικό. Αν αυτές, δεν συνδυαστούν με την αυθόρμητη αλλά οργανωμένη λαϊκή εξέγερση, είναι σίγουρο ότι μετά από λίγο καιρό και μόλις κοπάσει ο θόρυβος, θα φτάσουμε και πάλι σε αδιέξοδο.

Τώρα είναι η ώρα της καθολικής αντίστασης. Η μεσαία τάξη με το μέτρο αυτό και με αυτά που θα ακολουθήσουν εξαφανίζεται. Όποιος πιστεύει ακόμη, ότι την ελεεινή και τρισάθλια αυτήν κατάσταση που βιώνει η χώρα θα την αλλάξουν οι υπεύθυνοι της συμφοράς, ας περιμένουν και το δικό τους θάνατο πολύ σύντομα. Τότε όμως θα είναι πολύ αργά για δάκρυα...

του Δημήτρη Κυπριώτη

www.seisaxthia-epam.blogspot.gr