Τις τελευταίες ημέρες μία γυναίκα βρίσκεται συνέχεια
στην άκρη του μυαλού μου. Η κυρία Ερωφίλη, αυτή η καλοκάγαθη γιαγιά από τη
γειτονιά του Άγιου Παντελεήμονα που φοβόταν να περάσει μόνη το πεζοδρόμιο και να
πάει ως την τράπεζα για να πάρει την σύνταξή της από το μηχάνημα. Είναι αυτή η
συμπαθητική κυρία που το δράμα της έγινε θέμα στις εφημερίδες και στα κανάλια.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα, μόνη και απροστάτευτη μέσα σε έναν κόσμο έγχρωμων
εγκληματιών που καραδοκούσαν στη γωνία να την ληστέψουν.
Μια
συνταξιούχος που τελικά επιβίωσε όχι χάρη στην γαλαντομία του Στουρνάρα αλλά
χάρη στα στιβαρά μπράτσα των παιδιών με τις μαύρες μπλούζες. Βλέπεις η κυρία
Ερωφίλη αναγκάσθηκε να προστρέξει για βοήθεια στους μελανοχίτωνες προσκόπους της
γειτονιάς αφού ο γιος της δεν ευκαιρούσε να την συνοδεύσει ως την τράπεζα. Ο
κανακάρης της Αλέξανδρος, ήταν απασχολημένος με το να κλωτσάει Πακιστανούς στις
λαϊκές αγορές και να δίνει συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους περιγράφοντας πως θα
φτιάξει λαμπατέρ από δέρμα Εβραίων.
Έτσι λοιπόν τον τελευταίο
χρόνο, η συμπαθής γιαγιά μαζί με τις φίλες της πήγαινε κάθε πρώτη και δεκαπέντε
του μήνα στην τράπεζα συνοδεία «φουσκωτών», ενίοτε και δημοσιογράφων. Κι εκεί
που οι γιαγιάδες του Αγίου Παντελεήμονα είχαν βρει την ησυχία τους από τα
λαθραία αρπακτικά συντάξεων, ήρθε όλη αυτή η «σκευωρία» να αναστατώσει τη ζωή
τους.
Τα παιδιά έβγαλαν τις μαύρες μπλούζες και εξαφανίστηκαν
από τη γειτονιά, ο γιος της κυρίας Ερωφίλης κρύφτηκε κάπου στους φούρνους του
Νταχάου και οι γιαγιάδες έμειναν απροστάτευτες και πάλι. Μόνες και απελπισμένες
σε ένα παγκάκι της πλατείας του Άγιου Παντελεήμονα να μην μπορούν να πάνε με
ασφάλεια ως το ΑΤΜ. Εξαφανίστηκαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα οι αγανακτισμένοι
κάτοικοι και ένας φόβος βασιλεύει πάλι στη γειτονιά.
Γιαγιάδες, μόνες ψάχνουν έναν ευγενικό χρυσαυγίτη να τις
προστατεύσει. Και αφού χρυσαυγίτης ούτε για δείγμα πια στην πλατεία, ευκαιρία να
εμφανιστεί κανένας δαιμόνιος ρεπόρτερ να κάνει την «καλή πράξη» της
ημέρας.
Του Πέτρου Κατσάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου