Η ευφορία στις αγορές κρύβει τα σύννεφα πάνω από την Ευρωζώνη.

«Είναι η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη έτοιμη να αναζωπυρωθεί;». Το ερώτημα αυτό έθεσε σε δημοσίευμά του το «Der Spiegel». Αν παρακολουθούσε κανείς μόνο τους δείκτες των χρηματιστηρίων, μάλλον θα απαντούσε «όχι»: Ο δείκτης Dow Jones στη Wall ξεπέρασε χθες το ρεκόρ όλων των εποχών του Οκτωβρίου του 2007 και κινείται πλέον σε αχαρτογράφητη περιοχή και οι ευρωπαϊκές κεφαλαιαγορές έκλεισαν στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών, μη θέλοντας να χάσουν το πάρτι.

Το κλίμα ευφορίας στις αγορές καλύπτει τα σύννεφα που πυκνώνουν στον ορίζοντα της Ευρωζώνης: Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία την καθιστά βραδυφλεγή βόμβα, αφού απειλείται με παρατεταμένη πολιτική και οικονομική παράλυση. Συναγερμός έχει σημάνει και για τη Γαλλία, καθώς ο κλοιός στενεύει επικίνδυνα γύρω και από την δική της οικονομία: Το έλλειμμα κινείται εκτός στόχων, η ανεργία καλπάζει κι ως αποτέλεσμα εκφράζονται φόβοι για ανεπανόρθωτες βλάβες στον γαλλο-γερμανικό άξονα και μετακίνηση της Γαλλίας από το κλαμπ των ισχυρών χωρών σε αυτό των αδύναμων: Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν μπορεί να πιστέψει πώς η κυβέρνηση Ολάντ εδώ και μήνες παρακολουθεί αμέτοχη τη Γαλλία να βυθίζεται στην ύφεση, γράφουν τα γερμανικά ΜΜΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες, τις ανησυχίες του Βερολίνου συμμερίζεται και η Ουάσιγκτον: Η Γαλλίδα επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ φέρεται έτοιμη να επικρίνει σε υψηλούς τόνους τις διαρθρωτικές αδυναμίες της γαλλικής οικονομίας και να ζητήσει τολμηρά μέτρα από τον Ολάντ.

Την ίδια στιγμή, η Ισπανία παραμένει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, το ίδιο και η Κύπρος, καθώς η συμφωνία με την τρόικα ως το τέλος του μήνα μόνο βέβαιη δεν είναι, παρά τις υποσχέσεις του Eurogroup. Σε κρίσιμη καμπή βρίσκονται και οι δυο «καλοί μαθητές» του Μνημονίου, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία που αντιμετωπίζουν τη μεγάλη πρόκληση της επιστροφής στις χρηματαγορές τους επόμενους μήνες και ζητούν από τους εταίρους τους στην Ευρωζώνη να τους εξομαλύνουν τον δρόμο.

Στο περιβάλλον αυτό, ως μοναδικός ισχυρός πόλος αναδεικνύεται η Γερμανία, η στάση της οποίας όμως σκληραίνει ολοένα και περισσότερο σε όλα τα μέτωπα όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου, οξύνοντας τις εντάσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης: Δεν φτάνει που διέλυσε τις ελπίδες για σπάσιμο του φαύλου κύκλου αλληλοχρέωσης τραπεζών και κυβερνήσεων παραδεχόμενη πρόσφατα ότι δεν θα συναινέσει στην απευθείας ανακεφαλαιοποίηση προβληματικών τραπεζών μέσω του ESM. Άφησε παράλληλα να διαρρεύσουν και οι «έντονες επιφυλάξεις» που διατηρούν τα στελέχη της για την συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην τρόικα. Όλα αυτά παραπέμπουν σε ανησυχητική αποστασιοποίηση του Βερολίνου από τα τεκταινόμενα στην υπόλοιπη Ευρωζώνη.

Στην παρούσα φάση, αποτελεί ευχής έργον που οι αγορές δεν φαίνονται διατεθειμένες να δοκιμάσουν τις αντοχές του τείχους προστασίας της Ευρωζώνης. Γιατί αν το έπρατταν, ίσως να συμπέραιναν ότι είναι διάτρητο. Και πολύ περισσότερο που το βασικό οχυρωματικό έργο, δηλαδή η δέσμευση της ΕΚΤ για απεριόριστες αγορές κρατικών ομολόγων είναι απενεργοποιημένη: Όπως παραδέχθηκε το στέλεχος της Τράπεζας Μπενουά Κερ, «εάν το κόστος δανεισμού εκτιναχθεί λόγω πολιτικών γεγονότων (υπονοώντας την κρίση στην Ιταλία) η ΕΚΤ δεν μπορεί να κάνει πολλά». Θέση που αναμένεται να επαναλάβει και ο πρόεδρος της τράπεζας Μάριο Ντράγκι αύριο. Εάν και η ΕΚΤ σηκώνει τα χέρια ψηλά, ποιος μπορεί να σώσει τώρα την Ευρωζώνη;

ΛΑΛΕΛΑ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ

www.imerisia.gr