Ξέμειναν!...

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν προβλήματα, λέει. Κάποιοι διαφωνούν με τις επιλογές του Τσίπρα και απαιτούν αλλαγή γραμμής. Δεν είναι καινούργιο.

Πάντα υπήρχαν διαφωνίες, απλώς δεν εκδηλώνονταν. Τώρα έχουν πληθύνει, έχουν δυναμώσει, εκφράζονται πιεστικότερα. Και δικαιολογημένα. Οι εξελίξεις τους ευνοούν. Αν δεν σηκώσουν τώρα τον τόνο οι αντιευρωπαϊστές, πότε θα το κάνουν ;

Δεν ξέρω αν περίμεναν κάτι διαφορετικό στην Κύπρο ο αρχηγός και οι περί αυτόν, αλλά οι εξελίξεις διέψευσαν τις όποιες προσδοκίες τους. Το «όχι» δεν απέδωσε. Αντίθετα επιδείνωσε την κατάσταση. Και οι ψευδαισθήσεις του ντουέτου Τσίπρας Καμμένος διαλύθηκαν.

Η Κύπρος έψαξε αλλά δεν βρήκε κάπου ν΄ ακουμπήσει. Και ήταν φυσικό. Αν η Ρωσία αποφασίσει να κοντράρει την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα το κάνει για πολύ σοβαρότερο λόγο από τη διάσωση ενός τραπεζικού συστήματος που ούτως ή άλλως είχε ήδη απαξιωθεί.

Αναπόφευκτο, λοιπόν, το ερώτημα : και τώρα τι θα γίνει ; Μάλλον και οι ίδιοι δεν το ξέρουν. Σε ανοιχτή διαφωνία αποκλείεται να πάνε. Ούτε στη μία πλευρά συμφέρει, ούτε στην άλλη. Το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν να οδηγηθούν σε ρήξεις, και ποιος ξέρει τι άλλο. Αρα θα συνεχίσουν στην ίδια γραμμή. Με μεγαλοστομίες, λαϊκισμούς, ακόμη και εθνικιστικές υστερίες - λόγω Καμμένου αυτές.

Μόνο που τα πράγματα δεν είναι πια όπως ήταν. Και όχι μόνο λόγω της Κύπρου. Η τράπουλα μοιάζει να ξαναμοιράζεται στην ανατολική Μεσόγειο μετά το πέρασμα του Ομπάμα και την προσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ. Κι αυτή την παράμετρο δεν θα πρέπει να την παραγνωρίζουν όσοι υποτίθεται ότι μάχονται για εθνική ανεξαρτησία. Γιατί οι δυσκολίες δεν εξουδετερώνονται με κραυγές και ψευτο-παλικαρισμούς.

Η πολιτική θέλει μυαλό, σύνεση και σοβαρότητα. Δεν θα ισχυριστώ ότι η κυβερνητική πλευρά αποτελεί υπόδειγμα τέτοιων αρετών. Είναι πολλά τα λάθη και μεγάλες οι ευθύνες εκείνων που τη συγκροτούν (τουλάχιστον των δύο) για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.

Αλλά είναι βέβαιο ότι και το μυαλό και τη σύνεση και τη σοβαρότητα τις διαθέτουν σε σημαντικά μεγαλύτερη ποσότητα από κάποιους οι οποίοι, αν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, θα αγωνιούσαν για την επανεκλογή τους ή θα παρακαλούσαν για ένα υφυπουργείο. Γιατί ποτέ δεν ήταν - ούτε και είναι - για παραπάνω.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

www.ethnos.gr