O μονόδρομος, δεν παύει, να είναι δρόμος.

Όσοι βρίσκονται σήμερα στο δρόμο και διεκδικούν τη χρεοκοπία της Ελλάδας, εκπορευομένοι από την έλλειψη βασικών αναγκών, οργή, θυμό και συρρικνωμένη εθνική περηφάνεια, θα ᾽ναι και αύριο στον ίδιο δρόμο, με τα ίδια αισθήματα σε πολλαπλάσιο βαθμό, προδομένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό, ηθικοί αυτόχειρες κ υπονομευτές της ελπίδας.

Όσοι βρίσκονται σήμερα στο σπίτι τους και διεκδικούν τη χρεοκοπία της Ελλάδος, εκπορευόμενοι από το κέρδος, την απληστία, την εθνική αδιαφορία, την επένδυση στην εξαθλίωση των συνανθρώπων τους και τον απάνθρωπο αριβισμό, θα ᾽ναι κ αύριο στο σπίτι τους, με περισσότερα χρήματα και γη, αγοράζοντας φθηνά από το παγκάρι της φτώχιας και κάνοντας εικονικές φιλανθρωπίες επειδή βαυκαλίζονται όταν η απάτη συνοδεύεται κ με το χειροκρότημα κουρελιασμένων παλαμών.

Η χρεοκοπία δε συνιστά επιλογή για τούτο τον τόπο...

Θα πρέπει να αποφύγουμε αυτή με όποιο κόστος, με όσο πόνο, με κάθε τρόπο. Δεν υπάρχουν ψευτοδιλήμματα, ούτε εκβιασμοί. Δεν είναι απαραίτητο να περιγράψουμε με ζoφερούς τόνους την περίπτωση της χρεοκοπίας. Η χρεοκοπία ισούται με την απόλυτη καταστροφή και την είσοδο μας σε μία δίνη που θα μας μεταφέρει από κακό σε κακό.

Όχι, η χρεοκοπία δε θα σημάνει το τέλος. Η ζωή συνεχίζεται. Μα θα ´ναι κάτι σαν τέλος. Θα λείπει ο δρόμος. Και μείς; Έντομα τυφλωμένα από το φως που θα χτυπάμε από τοίχο σε τοίχο.

Όχι, Το κάθε μνημόνιο ή PSI δε μας διασφαλίζει την έξοδο της χώρας μας από την κρίση, μα τουλάχιστον είναι ένας δρόμος. Δύσβατος ή μονόδρομος, μα δεν παύει να είναι δρόμος. Και είναι ο μόνος διαθέσιμος.

Όσο οι δυσκολίες θα περισσεύουν, το ίδιο θα κάνουν και οι σωτήρες. Ας μην αποφασίσουν οι δυσκολίες για μας αλλά εμείς για κείνες.

www.epikairo.gr