Ο μεγαλύτερος κίνδυνος
για την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς - με την συμμετοχή σε αυτήν και ενός
μέρους της κοινωνικής έως εθνικιστικής δεξιάς - είναι να υποταχθεί στα
επικοινωνιακά αυτονόητα και στις δομές ηγεμονίας που όριζαν τις προηγούμενες
κυβερνήσεις, εξελικτικά από το 1974 και εντεύθεν.
Εάν συνεχίσουν οι
τηλεπολιτικές να κάνουν πολιτική και να ορίζουν τις νέες μεταρρυθμιστικές
πολιτικές της αριστεράς - όπως συνέβαινε την τελευταία εικοσαετία σε ό, τι αφορά
στις πρωτοβουλίες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων - η κυβέρνηση του Αλέξη
Τσίπρα σύντομα θα παγιδευτεί σε μια δομή που θα την καταστήσει από
προβληματοποιητικό, αποφασιστικό παράγοντα στην επίλυση κρίσεων, πρόβλημα την
ίδια.
Κάπως έτσι, ωστόσο,
ξεκίνησαν κάποιοι υπουργοί της νέας κυβέρνησης, μάλλον από «κεκτημένη ταχύτητα»!
Μάλλον ακολουθώντας την ρουτίνα και τις τηλεπαραδόσεις της προηγούμενης
περιόδου! Είναι σοβαρό σφάλμα επίσης ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι υπουργοί
έσπευσαν να γνωστοποιήσουν τον διορισμό τους ή να ανακοινώσουν πρόχειρα τις
αρχικές νομοθετικές και διοικητικές πρωτοβουλίες τους. Η εικόνα
υπήρξε άσχημη και το πρώιμο κυβερνητικό ύφος επιβαρυντικό για το κύρος του νέου
υπουργικού συμβουλίου ως γενική δομή.
Το κυβερνητικό κύρος κτίζεται στους
θεσμούς της πολιτείας και στα όργανα του κράτους, όπως και στο πλαίσιο της
σχέσης κυβέρνηση-διοίκηση-πολίτης και όχι στα κανάλια! Εκεί μάλλον γκρεμίζεται
και ίσως καλώς συμβαίνει, με δημοκρατικούς όρους! Δεν γίνεται να αντιμετωπίσεις
την διαπλοκή - όπως υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό ο σημερινός πρωθυπουργός -
κάνοντας πολιτική μέσω αυτών!
Στην Ελλάδα πρέπει να πάψει αμέσως το
φαινόμενο οι τρείς θεσπισμένες εξουσίες να βρίσκονται υπό την κυριαρχία της
άτυπης «τέταρτης»! Μόνον έτσι θα υπηρετηθεί η δημοκρατία στην χώρα και θα
απελευθερωθεί κάπως ο δόλιος ο δημοσιογράφος!
Η δεξιά στην Ελλάδα είχε διαμορφώσει
μια ολοκληρωτική κουλτούρα στα ΜΜΕ, την οποία συνέχισε, εμβάθυνε και επέκτεινε
το ΠΑΣΟΚ και αυτό θα πρέπει να αντιστραφεί αμέσως από την σημερινή κυβέρνηση
ευρωπαίων αριστερών, στο βαθμό που επιμένει στις προεκλογικές της
διακηρύξεις.
Ο αναγνώστης των
σημειωμάτων μου γνωρίζει πόσο πολύ αναζήτησα μια κυβέρνηση της αριστεράς και
ποσό πολύ ποθώ να την δω να πετυχαίνει τους στόχους της, τους οποίους αναπτύσσει
το πρόγραμμά της, ενώ αναμένεται να διατυπωθούν εναργέστερα κατά την απαγγελία
των Προγραμματικών της Δηλώσεων στη νέα βουλή! Μια βασική ωστόσο παράμετρος
αυτής της επιτυχίας είναι η επικοινωνιακή στρατηγική. Αυτή πρέπει να αλλάξει
αμέσως και να μην ακολουθήσει την πεπατημένη - τα επικοινωνιακά αυτονόητα - στο
πιο «χαλαρό» μάλιστα!
Η
δημοκρατία προϋποθέτει απολύτως ελεύθερο τον Τύπο, μόνον που για να το πετύχεις
απαιτείται καλοδομημένη στρατηγική επικοινωνίας που αφορά στο ύφος της
κυβέρνησης - πέραν των ζητημάτων που αφορούν στην λειτουργία των Μέσων και στην
χρήση των οπτικοακουστικών συχνοτήτων, που ασφαλώς είναι μείζονα
«non-discursive» ζητήματα αυτής της
στρατηγικής. Και με το ύφος των προηγούμενων κυβερνήσεων δημοκρατία δεν
κτίζεται, αλλά αντίθετα γκρεμίζεται, υπονομεύεται! Ας μην μιμηθεί αυτή η νέα
κυβέρνηση «ελπίδας και αξιοπρέπειας» το γενικό ύφος των προηγουμένων και ας μην
ακολουθήσει, εντασσόμενη στην στρατηγική των ΜΜΕ!
Κι ας σημειωθεί πως η «γραβάτα» δεν
έχει να κάνει με το ύφος, αλλά αποκλειστικά με το υφάκι του καθενός και με την
έννοια αυτή δεν έχει ουσιαστική σημασία στην επικοινωνιακή στρατηγική! Αντίθετα
η μορφή της ορκωμοσίας του πρωθυπουργού και του υπόλοιπου υπουργικού συμβουλίου
έχει, και ως προς αυτό έγινε πράγματι ένα θετικό βήμα. Πρόκειται για ένα
αυτονόητο για κάθε δημοκράτη και όχι απλώς αριστερό ή άθεο, που καθυστέρησε
πολλά χρόνια για να θεσπισθεί εθιμοτυπικώς στην πατρίδα μας!
Το δημοκρατικό ύφος προσφέρει τελικά
καί στην ορθόδοξη εκκλησία, στο βαθμό που η ίδια δεν ταυτίζει με την «Δεξιά του
Κυρίου»! Πάντα πίστευα πως οι άθεοι ηγέτες που δεν μπερδεύουν την πολιτική και
την διοίκηση με τα θρησκευτικά, την θρησκοληψία, τις θρησκευτικές προκαταλήψεις
και δεν ορίζονται από δογματικού/θεολογικού χαρακτήρα στερεότυπα και
ανταγωνισμούς, κατά την άρθρωση του πολιτικού τους λόγου, είναι αυτοί που
σέβονται περισσότερο τους «πιστούς» πολίτες και την εκκλησία
τους!
Την ίδια γενική
φιλοσοφία ας ακολουθήσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και στο γενικότερο ύφος
της! Αυτή ας γίνει η φιλοσοφία που θα δομεί ολόκληρη την επικοινωνιακή της
στρατηγική. για να μην επαναληφτούν τα αυτονόητα των τελευταίων 20+ χρόνων, με
του υπουργούς «προσκυνητές» ή/και «αγιοποιημένους» ή έστω «ιεροκήρυκες» και
«τηλεθεσμούς» των καναλιών και των εφημερίδων ασφαλώς που συνδέονται με το κάθε
ένα από αυτά!
Και κάτι άλλο συναφές με την
στρατηγική επικοινωνίας: Η Ελλάδα έχει αφήσει ανεκμετάλλευτο ένα τεράστιο πεδίο
στην ανάπτυξη της εξωτερικής της πολιτικής, της διπλωματίας και των διεθνών
σχέσεων, ακόμη και στην επίλυση διεθνών κρίσεων. Έχει σημαντικό κεφάλαιο η χώρα
σε αυτά και καλές προοπτικές ανάπτυξης στη συγκυρία. Η οικονομική κρίση από
εμπόδιο θα μπορούσε με μια διαφορετική, προοδευτική στρατηγική αντίληψη να
μετατραπεί σε ευνοϊκή παράμετρο σε αυτό το πεδίο. Επιτρέψτε μου την άποψη: Η
εξωτερική μας πολιτική και οι διεθνείς σχέσεις αποτελούν στη συγκυρία ένα πεδίο
ανάπτυξης σημαντικότερο από τον τουρισμό. Εξίσου σημαντικό με την παραγωγική
ανασυγκρότηση και βιομηχανική ανάπτυξη στο εσωτερικό.
Ο
Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα
πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου