Ο σχηματισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η βαριά ήττα της Ν.Δ. θα αναδιατάξει τις
δυνάμεις της κεντροδεξιάς παράταξης. Η ηγεσία Σαμαρά θα εισπράξει όλο το κόστος
της βαριάς ήττας, που εάν μάλιστα συνοδευτεί και από μια συμφωνία της νέας
κυβέρνησης με την Ε.Ε., τότε μπορεί να πάρει τα χαρακτηριστικά στρατηγικής
υποχώρησης. Για να μην συμβεί αυτό και να παραμείνει η κεντροδεξιά παράταξη
ενωμένη, θα γίνουν άμεσα κινήσεις συσπείρωσης που θα ξεκινήσουν από την εκλογή
νέας ηγεσίας. Αυτό είναι το κλίμα αυτή τη στιγμή ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη
της Ν.Δ.
Η ηγεσία Σαμαρά βαρύνεται με τα εξής πολύ σοβαρά λάθη, τα οποία και
θα καταλογιστούν άμεσα στον ίδιο και στο περιβάλλον του.
1) Ο Σαμαράς
προσδέθηκε χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς δική του εθνική αντζέντα, στις προσωπικές
επιδιώξεις της Μέρκελ. Δεν έκανε τίποτε απολύτως για να προστατέψει την πολιτική
παράδοση της κεντροδεξιάς, δηλαδή παρέδωσε άνευ όρων την πολιτική εξουσία στην
τρόικα, με αποτέλεσμα να απαξιώσει το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου και να
φέρει έτσι τον Τσίπρα στη θέση του εκπροσώπου του συνόλου σχεδόν του πολιτικού
κόσμου της χώρας. Ήταν ο πρωθυπουργός του email. Μιλούσε στον κόσμο, ο ίδιος και
οι ακραίοι υπουργοί του (Κυριάκος, Χατζηδάκης, Άδωνης, Βορίδης, Χαρδούβελης), με
τη φωνή των δανειστών. Ο πολιτικός λόγος της Ν.Δ. έγινε έτσι η μεταγλώττιση της
φωνής της τρόικας.
2) Εξαπάτησε σε απόλυτο βαθμό το εκλογικό σώμα, καθώς η
διακυβέρνησή του δεν τήρησε απολύτως καμία προεκλογική δέσμευση (με εξαίρεση
ορισμένους τομείς, όπως η παιδεία και ο τουρισμός). Όλες οι μεταπολιτευτικές
κυβερνήσεις προσάρμοζαν σε έναν βαθμό τις αποφάσεις τους και είχαν έναν βαθμό
απόκλισης από τις προεκλογικές τους εξαγγελίες. Όμως δεν εξαπατούσαν στον
απόλυτο βαθμό. Ο Σαμαράς έσπασε όλα τα κοντέρ της αναξιοπιστίας ανάμεσα στα
Ζάππεια και στις πράξεις του.
3) Υποβάθμισε το κοινοβούλιο, σε βαθμό
κατάργησης. Νομοθετούσε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, μεταφράζοντας τις
απαιτήσεις της τρόικας και των δανειστών, τις οποίες διαβίβαζε στους βουλευτές
στο παραπέντε, υποχρεώνοντάς τους να τις ψηφίζουν με την απειλή της διαγραφής.
Κυβερνούσε με κατεπείγοντα και άσχετες τροπολογίες, ενώ ο ίδιος ήταν
εξαφανισμένος και εμφανιζόταν μόνον στον προϋπολογισμό! Ουδέποτε πρωθυπουργός
είχε απαξιώσει σε τέτοιο βαθμό το κοινοβούλιο. Επιπλέον, διέκοψε κάθε επαφή με
τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πράγμα επίσης πρωτοφανές.
4)
Διολίσθησε προς την ακροδεξιά και έστρεψε την Ν.Δ. σε μια αντιαριστερή ρητορεία,
εντελώς ξένη προς την παράδοσή της. Τοποθέτησε σε καίριες θέσεις τους
εκπροσώπους της ακροδεξιάς, τον Βορίδη, τον Μπαλτάκο και τον Άδωνη, ενώ ο ίδιος
εμφάνισε την εικόνα ενός έξαλλου δεξιού πολιτικού της μετεμφυλιακής περιόδου.
Αυτή η στροφή της Ν.Δ. άνοιξε κυριολεκτικά το δρόμο στον ΣΥΡΙΖΑ, αποενοχοποίησε
σημαντικά τμήματα των κεντροδεξιών ψηφοφόρων και τα οδήγησε απευθείας στην κάλπη
της αριστεράς, που εμφανίστηκε ως ο μόνος υπερασπιστής της αστικής νομιμότητας
και των δημοκρατικών θεσμών.
5) Διεξήγαγε μια εντελώς αποτυχημένη ακροδεξιά
προεκλογική εκστρατεία. Αντί να προστρέξει σε έμπειρα πολιτικά στελέχη,
τοποθέτησε στην κρίσιμη θέση του εκπροσώπου τύπου άπειρα στελέχη, στα οποία
μάλιστα έδωσε και εντολή να κινδυνολογούν με ακραίο τρόπο. Με τις γραφικές τους
δηλώσεις εξέθεσαν ανεπανόρθωτα το σύνολο της κεντροδεξιάς παράταξης. Στο
επιτελείο του είχε τοποθετήσει πρόσωπα χωρίς συνθετική ικανότητα, με ιδεολογικές
εμμονές, πρόσωπα ουσιαστικά εκτός κλίματος και εποχής.
Κατόπιν όλων αυτών, η
ήττα της ΝΔ θα οδηγήσει σε αλλαγή αρχηγού. Η διαδικασία αμφισβήτησης και η
απαίτηση αντικατάστασης θα ξεκινήσει άμεσα και απαιτείται τυπικά η υπογραφή του
ενός τρίτου της κοινοβουλευτικής ομάδας, ώστε να τεθεί το θέμα. Δηλαδή θα
απαιτηθούν περίπου 25 βουλευτές.
Ποιος θα είναι ο στόχος της αλλαγής αυτής; Η
επανένωση της κεντροδεξιάς παράταξης, δηλαδή η απομάκρυνσή της από τις ακραίες
δεξιές ιδεοληψίες και η επαναφορά της στη βασική της πολιτική κοίτη,
χαρακτηριστικά της οποίας είναι η φιλελεύθερη και λαϊκή της παράδοση και ο
ευρωπαϊσμός. Η Ν.Δ. θα προσπαθήσει να ανακτήσει την κεντρική της θέση στον
εθνικό πολιτικό κορμό και να αποφύγει τον κίνδυνο του κατακερματισμού, στον
οποίο έχει περιπέσει η κεντροαριστερά. Για τον σκοπό αυτό ο νέος αρχηγός είναι
βέβαιον ότι θα λειτουργήσει συνθετικά, ώστε να επανακάμψουν πολιτικές,
συνδικαλιστικές και ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις της κεντροδεξιάς στην πολιτική
τους κοίτη.
Ποιος θα είναι αυτός ο αρχηγός; Δεν είναι εύκολο να το προβλέψει
κανείς. Ωστόσο, έχουμε ορισμένες ενδείξεις, με βάση το πολιτικό σκηνικό που θα
διαμορφωθεί από Δευτέρα. Η πρωθυπουργία Τσίπρα είναι βέβαιον ότι αποστρατεύει το
παλιό ηλικιακά πολιτικό προσωπικό. Ήδη το ΠΑΣΟΚ, με δήλωση Βενιζέλου,
ετοιμάζεται για αρχηγό σχεδόν τριαντάρη. Διότι δεν είναι δυνατόν να σταθεί
απέναντι στον Τσίπρα, μέσα στη Βουλή, πρόσωπο που θα συμβολίζει το χρεοκοπημένο
πολιτικό παρελθόν. Επομένως, η Ν.Δ. θα πάει στην νεώτερη γενιά.
Υπάρχει,
όμως, και κάτι επιπλέον: αποκλείεται το πρόσωπο αυτό να ανήκει στην ακροδεξιά, ή
στην ακραία νεοφιλελεύθερη τάση που απλώς υπέγραφε μέχρι σήμερα τις αποφάσεις
της τρόικας. Θα είναι κάποιος ή κάποια με συνθετικό προφίλ, που να έχει
επικοινωνιακές δυνατότητες, ώστε να δημιουργήσει αίσθηση ανανέωσης και
σιγουριάς.
Ο ρόλος του Καραμανλή θα είναι εδώ καθοριστικός, καθώς αυτός ο
πόλος θα είναι εκείνος που θα διασφαλίσει την ομαλή διαδοχή και θα δώσει την
ελπίδα στην ηττημένη κεντροδεξιά πως θα σταθεί σύντομα στα πόδια
της.
Του Απόστολου Διαμαντή
Ο Απόστολος Διαμαντής είναι
πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου