Στο ίδιο έργο, όχι πια, θεατές...

Το Γενάρη του 2006 το διοικητικό συμβούλιο της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων αποφάσισε τη διακοπή της λειτουργίας του εργοστασίου της εταιρίας στη Θεσσαλονίκη και την πώληση του εργοστασίου της Καβάλας και όλα αυτά στο πλαίσιο του «αδειάσματος» του χαρτοφυλακίου της, δημοσίου ενδιαφέροντος, Εμπορικής Τράπεζας, μετά το κλείσιμο της συμφωνίας για την πώληση της στην, επίσης δημοσίου ενδιαφέροντος, Αγροτική Τράπεζα της Γαλλίας. Μετά από πολύμηνες αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΒΦΛ στη Θεσσαλονίκη το εργοστάσιο στη Νέα Ιωνία έκλεισε οριστικά, ενώ το εργοστάσιο της Καβάλας πέρασε στο χαρτοφυλάκιο της «Νεοχημικής» του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.

Ενώ τότε, το 2006, η εγχώρια παραγωγή λιπασμάτων κάλυπτε περίπου το 80% της ζήτησης και ενώ η ΒΦΛ, με τα δύο εργοστάσια της, είχε μεγάλες εξαγωγικές δυνατότητες, σήμερα η εγχώρια παραγωγή καλύπτει ένα μικρό μέρος της ζήτησης και δεν υπάρχει απολύτως καμία εξαγωγική δυνατότητα καθώς το εργοστάσιο της Καβάλας βρίσκεται σε μία μόνιμα παραπαίουσα κατάσταση.

Το έργο της ΒΦΛ, αυτές τις μέρες, παίζεται σε επανάληψη με την Ελληνική Εταιρία Ζάχαρης, με τη διοίκηση της ΕΒΖ, που πλέον ανήκει στην Τράπεζα Πειραιώς στην οποία χαρίστηκε η Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας, να αποφασίζει το κλείσιμο των δύο από τα τρία, εναπομείναντα, εργοστάσια της εταιρίας στις Σέρρες και την Ορεστιάδα. Ανοιχτό, σύμφωνα με το σχέδιο της εταιρίας συμβούλων ΚΑΝΤΟΡ, που έχει απευθείας σχέσεις με τους ανθρώπους του ΤΑΙΠΕΔ, θα μείνει μόνο το εργοστάσιο στο Πλατύ της Ημαθίας, για την εξαγορά του οποίου, φήμες λένε πως, υπάρχει ενδιαφέρον από μία μεγάλη πολυεθνική εταιρία, που αν όντως προχωρήσει σε αυτή την εξαγορά θα ελέγχει το σύνολο της παραγωγής ζάχαρης και ζαχαρότευτλων στην Ελλάδα, οπότε θα κάνει ότι γουστάρει.

Το «όχι πια» του τίτλου έχει να κάνει με τ' ότι οι πολλοί καλοί άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν τώρα την ευκαιρία να σταματήσουν όλη αυτή την καταστροφή που έχει πάει την, επίσημη, ανεργία στο 27%, το ένα τρίτο του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, δύο εκατομμύρια ανθρώπους να εργάζονται αλλά οι μισθοί τους να μην έχουν βιοποριστική διάσταση, νέοι άνθρωποι που έχουν τα προσόντα για να κάνουν τρεις δουλειές να μην βρίσκουν καμία και να φεύγουν μετανάστες και βάλε κι εσύ ότι θες. Το «όχι πια» δεν έχει να κάνει μόνο με το να σωθούν κάποιες θέσεις εργασίας, έχει να κάνει με το να σωθεί το μέλλον.

www.alterthess.gr