'Ως ευ παρέστητε...'' του Ηπειρώτη ποιητή και λογοτέχνη Γιάννη Δάλλα. Ένα χειρόγραφο ποιημά του στο blog μας, από την υπό έκδοση νέα ποιητική συλλογή του.

Bιογραφικό του Γιάννη Δάλλα.

 Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση. Καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Το 1999 του απονέμεται το κρατικό «Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου» του. Επίσης έχει βραβευτεί με το Α΄ Κρατικό Βραβείο κριτικής-δοκιμίου (1987) και το Βραβείο δοκιμίου Ίδρύματος Π. Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών (2009) για το βιβλίο του "Σολωμός και Κάλβος". Μετέχει στα πρώτα «Καβάφεια» της Αλεξάνδρειας, και προσκαλείται για διαλέξεις και παρουσίαση του έργου του σε Πανεπιστήμια της Αλλοδαπής, όπου λειτουργούν Τμήματα Μεταβυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών (Μιλάνο, Κατάνια, Βενετία, Στρασβούργο, Βουδαπέστη, Μόσχα, Τυφλίδα, κλπ.) Η ποίησή του μεταφράστηκε αποσπασματικά σε ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, Ιταλικά, Αλβανικά) και πληρέστερα ετοιμάζονται για έκδοση προσεχώς οι δύο τελευταίες συλλογές του στα Ισπανικά από την Isabel Garcia Gálvez και εκτενής επιλογή του ποιητικού έργου του στα Ιταλικά από τον Massimo Cazzulo.

Επίσης εξέδωσε σειρά συγκεντρωτικών μελετημάτων «H δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη» (1988) και «Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας», φιλολογικές εκδόσεις των πεζών του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (Κορφιάτικες Ιστορίες, Κατάδικος, Oι σκλάβοι στα δεσμά τους), των συνθετικών συλλογών του K. Βάρναλη («Σκλάβοι πολιορκημένοι», 1990 και «Tο φως που καίει», 2003) και των έργων του A. Κάλβου «Oι Ψαλμοί του Δαβίδ», (1981) «H Ιωνιάς», (1992) «Ωδαί», (1997). Δημοσίευσε ακόμη δύο συνθετικά κριτικά βιβλία γύρω από το θέμα της Ποιητικής (1994) και το θέμα του κλασικισμού του Κάλβου (1999), άλλα τέσσερα για την ποίηση του Καβάφη από τα οποία, τα σημαντικότερα είναι τα: «Καβάφης και ιστορία» (1974) και «Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική» (1984) και Σκαπτή ύλη. Από τα Σολωμικά μεταλλεία (2002). Τελευταίες σχετικές εκδόσεις μελετημάτων είναι τα: Σολωμός και Κάλβος. Δύο αντίζυγες ποιητικές (2009) και ολίγο θα τον ξαναγγίξω. Η στρατηγική του εργαστηρίου. Ύστερα Καβαφολογικά (2009). Αρκετά βιβλία δοκιμίων του που αναφέρονται σε θέματα και κείμενα της παλαιότερης, της μεσοπολεμικής και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας «Εποπτείες A΄» (1954), «Υπερβατική Συντεχνία» (1958), «Πλάγιος λόγος» (1989), «Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης» (1997), «Ευρυγώνια» (2000), «Μανόλης Αναγνωστάκης - Ποίηση και ιδεολογία» (2000), Συνεκδοχές (2010).

Συστηματική υπήρξε η φιλολογική και μεταφραστική του ενασχόληση με την ποίηση των αρχαίων Λυρικών των αρχαϊκών αιώνων «Ελεγειακοί», «Ιαμβογράφοι», «Μελικοί», «Χορικολυρικοί», (1976-2007) και των Ελληνιστικών επιγραμμάτων, «Ελληνιστικός μικρόκοσμος», «Καλλίμαχος», «Ρουφίνος», «Πλάτωνος τα αποδιδόμενα επιγράμματα», (2008-2009).

Ο χαρακτήρας του ποιητικού του έργου

Συγγενεύει με τον Σαχτούρη και τον Τάκη Σινόπουλο:στα ποιήματά του υπάρχει το στοιχείο της φυσιολατρείας, αλλά και του παράλογου.

Εργογραφία

Ποίηση

• “Federico Garcia Lorca”. Αθήνα: Μαυρίδης, 1948.
• “Εφτά πληγές”. Μαυρίδης, 1950.
• “Απόπειρα Μυθολογίας”. Δαμιανάκης, 1952.
• “Κυκλοδίωκτα”. Κακουλίδης, 1956
• “Πόρτες εξόδου”. Γιάννενα: Ενδοχώρα, 1962.
• “Εξαγορά”. Γιάννενα: Ενδοχώρα, 1965.
• “Ανατομία”. Αθήνα: Κείμενα, 1971.
• “Το τίμημα.” Αθήνα: Κείμενα, 1981.
• “Ο ζωντανός χρόνος”. Αθήνα: Κείμενα, 1985.
• “Δόκιμος σε συντεχνία”. Αθήνα: Στιγμή, 1986.
• “Ο ποιητής και το ποίημα”. Φλώρινα: Βιβλιοθήκη Πιτόσκα-Βάρνα, 1988.
• “Ποιήματα 1948-1988″. Αθήνα: Νεφέλη, 1990.
• “Αποθέτης”. Αθήνα: Συνέχεια, 1993.
• “Στοιχεία ταυτότητας”. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 1999.
• “Γεννήτριες”. Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθήτω, 2004.
• "Περίακτος". Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθήτω, 2011.
  Μελέτες - Υπόλοιπο έργο

• Υπερβατική συντεχνία. Αθήνα: Κοντός, 1958.

• Καβάφης και ιστορία: αισθητικές λειτουργίες. Αθήνα: Ερμής, 1974.

• Αρχαίοι λυρικοί Α': Ιαμβογράφοι. Κείμενα, 1976.

• Εισαγωγή στην ποιητική του Μίλτου Σαχτούρη. Αθήνα: Κείμενα, 1979.

• Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική. Αθήνα: Στιγμή, 1984.

• Στο ρεύμα του ποταμού. Αθήνα: Ερμής, 1986. (επανέκδοση: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2004).

• Ο ελληνισμός και η θεολογία στον Καβάφη. Αθήνα: Στιγμή, 1986.

• Σπουδές στον Καβάφη. Αθήνα: Ερμής, 1987.

• Η δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη. Αθήνα: Κέδρος, 1988.

• Πλάγιος λόγος: Δοκίμια κριτικής εφαρμογής. Αθήνα: Εκδόσεις Καστανιώτη, 1989.

• Η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου. Αθήνα: Κέδρος, 1994.

• Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης. Αθήνα: Κέδρος, 1997. ISBN 960-04-1171-9

• Ο κλασικισμός του Ανδρέα Κάλβου: η αρχαία βάση και η υπέρβασή της. Αθήνα: Σοκόλης, 1999.

• Ρώμος Φιλύρας, ο ιδαλγός της ουτοπίας. Αθήνα: Σοκόλης, 1999.

• Εις τα άγια νήπια. Ρωμανού του Μελωδού. Αθήνα: Απόστροφος, 1999

• Ευρυγώνια. Αθήνα: Εκδόσεις Νεφέλη, 2000.

• Ζήσης Οικονόμου, μια ποίηση εναντίον του ρεύματος. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001.

• Κωνσταντίνος Θεοτόκης: κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας. Αθήνα: Σοκόλης, 2001.

• Τα δημώδη των αρχαίων - Αττικά συμποτικά. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001.

• Επιγράμματα - Προς Τελχίνες. Καλλίμαχου. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001.

• Αρχαίοι λυρικοί: Χορικολυρικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2003.

• Επιγράμματα - Προς Τελχίνες. Καλλίμαχου. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2001.

• Η σημασία και η χρήση ενός συμβόλου: η «Μαϊμού» στα κείμενα του Βάρναλη. Αθήνα: Γαβριηλίδης, 2003.

• Αρχαίοι λυρικοί: Χορικολυρικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2003.

• Σκαπτή ύλη από τα Σολωμικά μεταλλεία. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2004.

• Αρχαίοι λυρικοί: Μελικοί. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2004.

• “Χρονοδείκτες”. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2004

• Από την ύπαρξη στην συνύπαρξη. Αθήνα: Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2008.

• Συνεκδοχές. Αθήνα: Εκδόσεις Ίκαρος, 2010.

 www.romiazirou.blogspot.gr