Τους τάραξαν στη νομιμότητα, ή τάραξαν τη νομιμότητα;

Δεν είναι από εκείνους, που υποστηρίζουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Πολύ περισσότερο, όταν υπάρχουν πολλά μέσα για να πετύχεις έναν σκοπό, οπότε δεν είναι ανάγκη να καταφύγεις σε αμφιλεγόμενα, αν όχι κα σε επικίνδυνα τελικά μέσα. Διότι εάν τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν δεν είναι σε αντιστοιχία και με το σκοπό, τότε τίθεται σε αμφιβολία η πραγματική επίτευξη του σκοπού.

Η υπόθεση με την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής φοβάμαι ότι μπορεί να αποδειχθεί μακροπρόθεσμα μία προβληματική υπόθεση για τη Δημοκρατία, εάν οι κινήσεις της Πολιτείας δεν είναι προσεκτικές, δεν εδράζονται και δεν εκπορεύονται από έναν απόλυτο σεβασμό στη νομιμότητα. Εάν το κατηγορητήριο δεν είναι δεμένο και νομικά ισχυρό και βάσιμο, εάν τα στοιχεία δεν είναι ατράνταχτα, εάν η θεσμική αντιμετώπιση των πολιτικών απειλών της Χρυσής Αυγής είναι σπασμωδική, καιροσκοπική και με αμφιλεγόμενες ρυθμίσεις, τότε τα πράγματα θα γίνουν τουλάχιστον περίεργα, αν όχι επικίνδυνα.

Θα εξαρθρώσουν τη Χρυσή Αυγή, αλλά θα μας μείνει ο φασισμός.

Γιατί εκτός των άλλων η ποινική αντιμετώπιση του ακροδεξιού και φασιστικού φαινομένου δεν αντιμετωπίζεται μόνο ποινικά, αλλά κυρίως πολιτικά και κοινωνικά. Και όσο δεν ασχολούνται και με τη «διόρθωση» των κοινωνικών αιτιών εμφάνισης του φαινομένου, τότε το φαινόμενα δεν θα εξαλειφθεί, απλά θα φορέσει άλλο μανδύα.  

Φοβάμαι ότι για πολλούς απ' όσους χειρίζονται πολιτικά την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, το πρόβλημα δεν είναι τι πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή, αλλά ότι η Χρυσή Αυγή γίνεται απειλή για την εξουσία τους. Εάν για παράδειγμα βολεύει η Χρυσή Αυγή, για τη διατήρηση της εξουσίας τους, δεν έχουν κανένα πρόβλημα και να την ανεχθούν και να τη χαϊδέψουν και να τη γιγαντώσουν, γιατί όχι και να συνεργαστούν μαζί της.

Και εάν έχουν αυτή τη λογική, τότε φοβάμαι ότι δεν θα έχουν και κανένα πρόβλημα να την εφαρμόσουν προς οποιοδήποτε πολιτικό τους αντίπαλο. Εάν το θέμα τους δεν είναι η Δημοκρατία, η φασιστική απειλή, η διάλυση της κοινωνίας, αλλά μόνο η διατήρηση της εξουσίας, είναι σαφές ότι έρχονται σκοτεινές μέρες.

Γιατί για τους πραγματικούς Δημοκράτες το θέμα είναι η Δημοκρατία, δεν είναι η εξουσία. Οποιαδήποτε άλλη λογική είναι επικίνδυνη:

Γιατί θα ξεμπερδέψουμε μεν με τον υπόκοσμο της Χρυσής αυγής, αλλά όχι με την πραγματική Χρυσή Αυγή.

Θα ξεμπερδέψουμε με τους παρανοϊκούς, αλλά θα μπλέξουμε με τους πραγματικά επικίνδυνους ακροδεξιούς.

Θα απαλλαγούμε από τα φιντάνια της Χρυσής Αυγής και θα μας μείνουν οι κανονικοί φασίστες.

Θα κλείσουμε στη φυλακή τα νούμερα, αλλά θα μείνουν οι πραγματικοί  νοσταλγοί της χούντας.

Θα περιορίσουμε τις μούντζες και τα βρισίδια κατά του πολιτικού κόσμου, αλλά θα ενισχυθούν οι πιο αδίστακτοι εχθροί της δημοκρατίας, που είναι αποφασισμένοι να ποδοπατήσουν κάθε έννοια σεβασμού στους θεσμούς, αρκεί να διατηρήσουν την εξουσία τους.

Είναι οφθαλμοφανές ότι κάποιοι στην κυβέρνηση και ιδίως στη ΝΔ δεν θεωρούν πρόβλημα ούτε τον εθνικισμό, ούτε το ρατσισμό, ούτε την ξενοφοβία, ούτε καν το φασισμό. Να μην πω ότι δεν θεωρούν πρόβλημα ούτε τους νοσταλγούς της χούντας, ούτε τον ακροδεξιό εξτρεμισμό.

Για κάποιους φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι ότι τη φασιστική ακροδεξιά και τον εθνικισμό την εκφράζουν τύποι, όπως ένας νονός της νύχτας, ένας κοινός μπράβος της παραλιακής ή ένας γραφικός, αγράμματος μπολτιμπιντεράς. Και θα προτιμούσαν το χώρο αυτό να τον εκφράσουν γραβατωμένοι, δήθεν σοβαροί παράγοντες - ήδη οι «γαμπροί», όπως οι «φαηλοχρύσανθοι» έσπευσαν. Και πάλι το πρόβλημα δεν θα ήταν μεγάλο - δικαίωμά τους. Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι τελευταίοι είναι οικότροφοι στο Μαξίμου και διαχειρίζονται εξουσία, με την ανοχή και κεντροαριστερών δυνάμεων.

Γιάννης Μακρυγιάννης

www.protothema.gr