Εκλογές της πλάκας ή για πλάκα...

Οσοι πίεζαν να στηθούν κάλπες προκειμένου να «εκτονωθεί» ο κόσμος - μεγαλύτερη βλακεία δεν έχω ακούσει, λες και ο κόσμος δεν έχει ΚΑΙ άλλους τρόπους να εκτονωθεί - τώρα θα πρέπει να το έχουν μετανιώσει πικρά. Μιλάω φυσικά γι' αυτή την απίθανη άτυπη «συμμαχία» Σαμαρά, ΣΥΡΙΖΑ, οικονομικών συμφερόντων, και βεβαίως (λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;) δημοσιογράφων και δημοσιολόγων, που ζητούσαν απεγνωσμένα εκλογές, εδώ και δύο χρόνια - καθημερινά. Λες και ήθελε μεγάλη φιλοσοφία να δεις ότι οι εκλογές δεν θα έλυναν κανένα πρόβλημα. Αντίθετα θα επιδείνωναν την κατάσταση...

Για να δούμε τι θα δούμε

Αυτά όμως είναι πλέον ιστορία. Εδώ, σε 15 μέρες ακριβώς, έχουμε εκλογές, και... εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου πες μου τι βλέπεις. Εχουμε και λέμε, λοιπόν: ο Σαμαράς πρωθυπουργός να γίνει δεν το βλέπω, όσο και να προσπαθήσω - μόνο με στήριξη ΠΑΣΟΚ, κι αυτό δύσκολο μου φαίνεται, έως αδύνατον, μη σου πω. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη (που κρύβεται πίσω από τις λέξεις, και λαϊκίζει τρελά!) δεύτερο κόμμα, κι αυτό δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Θα διπλασιάσει ή και λίγο περισσότερο τους βουλευτές του, κι αυτό είναι. Το ΚΚΕ θα ανέβει επίσης λίγο, ίσα που να διατηρεί τον ηγεμονικό του ρόλο στην Αριστερά, και η φιλόδοξη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, με υποδιπλασιασμένα τα ποσοστά της σε σχέση με ό,τι της έδιναν οι δημοσκοπήσεις, δύσκολα θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, συγγνώμη, ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ! Κι όσο για το ΠΑΣΟΚ; Ανετα δεύτερο κόμμα, να προσπαθεί να συμμαζέψει τα κομμάτια του και να σταθεί στα πόδια του με ό,τι του έχει απομείνει...

Τραγωδία και κάθαρση

Ο,τι του έχει απομείνει λέμε, αλλά όχι και να γίνει και δεκανίκι του Σαμαρά για να γίνει πρωθυπουργός το παλικάρι. Το ΠΑΣΟΚ θα εισπράξει, και καλώς, τα επίχειρα των πράξεών του, για ό,τι έκανε και ό,τι παρέλειψε να κάνει αυτά τα δυόμισι χρόνια. Και αυτό πρέπει να γίνει, γιατί κάθε τραγωδία πρέπει να έχει την κάθαρσή της - αλλιώς θα μένει αδικαίωτη στον αιώνα τον άπαντα. Η κάθαρση του ΠΑΣΟΚ περνάει λοιπόν μέσα από τις εκλογές, και στις κάλπες θα ξεκαθαρίσει τελείως η ήρα από το στάρι, να μείνει το κόμμα καθαρό, χωρίς βαρίδια και χωρίς σκελετούς στις ντουλάπες του. Κι έπειτα αφού περάσει μια ικανή περίοδο στην αντιπολίτευση που θα είναι περίοδος αυτογνωσίας και επαναπροσδιορισμού της φυσιογνωμίας και της πολιτικής του ταυτότητας να μπορέσει να παρουσιάσει μια σοβαρή πρόταση για τη χώρα. Σοβαρή πρόταση λέμε, κι όχι πασαλείμματα, ε;

Ομαδικός αυτοχειριασμός

Και τίθεται ξανά το κεφαλαιώδες ερώτημα: αφού έτσι είναι διαμορφωμένη η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό, τι τις θέλαμε τις εκλογές; Για να γίνει νοματαίος ο Καμμένος ή να δούμε να στρογγυλοκάθονται στα έδρανα της Βουλής τα «μπουμπούκια» της Χρυσαυγής; Διότι εγώ να καταλάβω πως ο κόσμος θέλει να τιμωρήσει τα δύο μεγάλα κόμματα. Μάλιστα, να τα τιμωρήσει. Αλλά μπορεί να αποτελέσει τιμωρία μια Βουλή δέκα κομμάτων, την ώρα που η χώρα χρειάζεται ισχυρή διακυβέρνηση μπας και τα καταφέρει να διασωθεί; Εδώ στην πιο κρίσιμη φάση της, με τις εκλογές έχει αποδιοργανωθεί και δεν δουλεύει τίποτε. Και κατά τα φαινόμενα, με απολύτως αποδυναμωμένους τους δύο μεγάλους δεν θα λειτουργεί και μετά τις εκλογές. Οπότε; Εμένα αυτό μου κάνει με ομαδικό αυτοχειριασμό. Εκτός πια κι αν μου πει κάποιος ότι εκλογές γίνονται για να κάνουμε πάλι πρωθυπουργό τον Παπαδήμο ή έναν «παπαδήμο» τέλος πάντων, οπότε σηκώνω ψηλά τα χέρια και δεν λέω κουβέντα!..

Καραγκιοζιλίκια των ημερών

Κουβέντα δεν μπορώ να πω επίσης γι' αυτά τα καραγκιοζιλίκια που βλέπουμε να εξελίσσονται αυτές τις μέρες, γιατί όπως είπαμε εκλογές της πλάκας θα έχουμε, τι άλλο να περιμένει κανείς από καραγκιοζιλίκια; Ως εκ τούτου μην περιμένετε να σχολιάσω την ιστορικής σημασίας συνεργασία του Καμμένου με τον Δημαρά (α, ρε Γιάννη...), η οποία απ' ό,τι μου λένε, έχει προκαλέσει έντονες ανησυχίες σε Βερολίνο, ΔΝΤ και Βρυξέλλες επειδή ενισχύει τρομακτικά τις αντιμνημονιακές δυνάμεις στη χώρα. Δεν θα πω λέξη επίσης για την ανάλογης σημασίας συνεργασία του Αντώνη Σαμαρά με την Αρια Αγάτσα, η οποία πραγματικά περιποιεί τιμή και στις δύο πλευρές και ενισχύει την εικόνα που έχει ο κόσμος για την πολιτική και τους πολιτικούς. Θα πω μόνο πως ευτυχώς που οι εκλογές τελειώνουν σε δύο εβδομάδες, διότι αν παρατείνονταν, γύρευε τι άλλο θα βλέπαμε ακόμη...

Αγανακτισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι

Μου έλεγαν πρόσφατα ότι από μια έρευνα που έγινε, αποκαλύφθηκε πως στο κίνημα της πλατείας, αλλά και των «Αγανακτισμένων», πρωταγωνιστικό ρόλο διεκδίκησαν δημόσιοι υπάλληλοι και κυρίως υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Δηλαδή οι καλύτερα αμειβόμενοι και αυτοί που απολάμβαναν τα περισσότερα προνόμια από όλους τους υπόλοιπους έλληνες εργαζομένους. Αυτοί ήταν που έκαναν την περισσότερη φασαρία - αυτοί εμφανίζονταν ως οι πιο μάχιμοι απέναντι στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είχαν ηλικία γύρω στα 50, και αρκετοί ήταν ήδη (!..) συνταξιούχοι.

Η έρευνα, δυστυχώς, ήταν ελλιπής. Διότι ενώ τους περιέγραφε, δεν συμπεριέλαβε το καίριο ερώτημα: ρε παιδιά, εσείς πώς γίνατε δημόσιοι υπάλληλοι; Πώς μπήκατε στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ;

Θα αποκαλυπτόταν φυσικά ότι η συντριπτική πλειοψηφία ήταν διορισμένοι από αυτό το φαύλο πολιτικό σύστημα το οποίο κατήγγελλαν με τόση σφοδρότητα! Καλό;

Το ψάρι βρωμάει από... παντού

Και ενώ όλοι ασχολούμαστε με τον Ακη (και τη συμμορία του), με τον Ακη που από μόνος του είναι μια απέραντη θλίψη, μας διαφεύγουν μερικά μικρά μικρά που ενισχύουν την άποψη ότι μπορεί το ψάρι να βρωμάει από το κεφάλι, αλλά εξίσου δύσοσμο είναι και στη μέση, και στην ουρά! Διότι δεν φταίει ας πούμε κανένας Ακης για το νέο τεράστιο σκάνδαλο με τον «κοινωνικό τουρισμό» της Εργατικής Εστίας, στο οποίο εμπλέκεται κόσμος και κοσμάκης σε όλη την Ελλάδα, και έρχεται σε συνέχεια των σκανδάλων με τους ανάπηρους - μαϊμούδες σε όλη την Ελλάδα επίσης, το οποίο ήταν συνέχεια ενός άλλου σκανδάλου με απατεώνες που εισέπρατταν συντάξεις εκλιπόντων, το οποίο ακολουθούσε άλλο σκάνδαλο με φάρμακα, γιατρούς, εξετάσεις στο ΙΚΑ, και πάει λέγοντας. Διότι πατριώτες, μας αρέσει ή όχι, αυτοί είμαστε: εικόνα και ομοίωση αυτών που μας κυβερνούν ή εκείνων που μας κυβέρνησαν προηγουμένως. Τι να λέμε τώρα...

Γιώργος Παπαχρήστος

www.tanea.gr