Διλήμματα προ της κάλπης.

Τα διλήμματα

Έχει λεχθεί κατά κόρον ότι το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών θα κρίνει το μέλλον της χώρας. Αλλά το μέλλον δεν θα εξαρτηθεί τόσο από το «ποιος» θα κυβερνήσει μετά την 6^η Μαϊου 2012 όσο από το αν θα γίνουν οι κατάλληλες αλλαγές στις δομές του πολιτικού συστήματος και του κράτους αλλά και στις κυριαρχούσες νοοτροπίες.

Κατά τη γνώμη μου, το πραγματικό δίλημμα για την ψήφο δεν θά 'πρεπε να είναι «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» διότι τα μνημόνια (σε συνδυασμό με την task force) εμπεριέχουν και πολλές σωστές επιταγές για την αναμόρφωση του κράτους, τη μείωση της σπατάλης, την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Μάλλον θά 'πρεπε να είναι η αντιπαράθεση του επιθυμητού  σχήματος  {Όραμα – πατριωτισμός – αυτοεκτίμηση - εντιμότητα – αξιοκρατία - συνέπεια  – διαφάνεια – χρηστή διαχείριση – λογοδοσία – ισονομία – ασφάλεια - παιδεία – εργασία -  δημιουργικότητα - κοινωνική δικαιοσύνη – σεβασμός στον πολίτη}  με το σημερινό  {Συντήρηση – αμνήστευση πολιτικών  – αδικία – φοροδιαφυγή - κατασπατάληση και λεηλασία των δημοσίων εσόδων – συστηματική παραπλάνηση και τρομοκράτηση του πολίτη – ανεργία – αναξιοκρατία - λαθρομετανάστευση – εγκληματικότητα - αδιαφορία για όλα τα σοβαρά προβλήματα, κατάργηση του κοινωνικού κράτους και ενδοτικότητα στους δανειστές}.

Υπάρχουν όμως σήμερα αξιόπιστοι πολιτικοί σχηματισμοί που θα μπορούσαν να εγγυηθούν ότι θα επιδιώξουν με σοβαρότητα το παραπάνω επιθυμητό σχήμα;

Η πρόσφατη πορεία των πραγμάτων με τις πολυάριθμες ρουσφετολογικές τροπολογίες και την πρόσθετη χρηματοδότηση των κομμάτων στο παρά πέντε, τις λαϊκίστικες ψευδείς υποσχέσεις, τις συνεχείς προεκλογικές αποκαλύψεις σκανδάλων και την ατιμωρησία της ασυνέπειας και της διαφθοράς έχουν προκαλέσει τη λαϊκή οργή που ζητάει εκτόνωση. Έτσι, στις εκλογές αυτές, η ψήφος θα είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα συναισθηματικής αντίδρασης. Υπάρχει διάχυτη απαίτηση να τιμωρηθούν τα δύο κόμματα εξουσίας. Παράλληλα όμως δεν διαφαίνεται και ένα πειστικό και λειτουργικό  εναλλακτικό σχήμα εξουσίας από τους υπόλοιπους. Έτσι, προ του διλήμματος της ακυβερνησίας, πολλοί θα είναι εκείνοι που θα προτιμήσουν και πάλι τα δύο αυτά κόμματα.

Συναισθηματική αντίδραση και λογική

Είναι όμως η απαίτηση να αποκλεισθούν τα δύο κόμματα εξουσίας μόνο θέμα οργής ή μήπως αποτελεί και λογική αναγκαιότητα; Είναι γεγονός ότι τα δύο αυτά κόμματα παρέλαβαν πρίν 30 χρόνια μια Ελλάδα αξιοπρεπή και, παρά την εισροή άφθονων κοινοτικών ενισχύσεων, την παρέδοσαν δυστυχή και εξευτελισμένη. Υποβάθμισαν την Παιδεία. Επί ημερών τους το κράτος και ο συνδικαλισμός αντιστρατεύτηκαν κάθε προσπάθεια δημιουργικότητας και αξιοκρατίας. Αποτελούν μόνο σκιά του παλιού τους εαυτού. Είναι ψευδεπώνυμα, ανίκανα και διεφθαρμένα, δηλαδή επικίνδυνα. Μας κορόϊδεψαν κατ’ επανάληψη και συνεχίζουν να το κάνουν και σήμερα χωρίς ντροπή και διάθεση μεταμέλειας.  Δεν διαπραγματεύτηκαν τα Μνημόνια. Δεν όρθωσαν όπως οι Ισλανδοί το ανάστημά τους στις απαιτήσεις των δανειστών. Μετέτρεψαν τα δάνεια προς ιδιώτες σε δάνεια προς κράτη χρεώνοντας τη χώρα για πολύ περισσότερα χρόνια. Τι καλό μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από αυτά; Ούτε επαναδιαπραγμάτευση των όρων λιτότητας μπορούν να κάνουν επειδή έχουν γραπτώς δεσμευτεί. Συμπεραίνω λοιπόν ότι δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης και ότι  η απόρριψή τους αποτελεί αναγκαία επιλογή ακόμα και με βάση την ψυχρή λογική.

Και ποιοι τελικά  θα μας κυβερνήσουν;

Εκτιμώ ότι μάλλον θα υπάρξουν τουλάχιστον 3 κόμματα που θα θελήσουν να συνεργαστούν.  Άν πάλι δεν έρθουν έτσι τα πράγματα, η ακυβερνησία είναι επίσης πιθανή για τουλάχιστον 1 τρίμηνο και μέχρι νά προκύψει κυβέρνηση μέσω νέων εκλογών. Ίσως όμως να είναι και απαραίτητη προκειμένου να απαλλαγούμε από αποστήματα του πολιτικού μας συστήματος ώστε να οργανώσουμε αργότερα την άμυνά μας απέναντι στους δανειστές. Αν η καταδίκη των δύο μεγάλων κομμάτων είναι συντριπτική, μάλλον θα ακολουθήσουν διασπάσεις, συνεργασίες και συγχωνεύσεις. Αν και δεν θάπρεπε να χάνουμε χρόνο, δυστυχώς τέτοιες μεγάλες ανατροπές χρειάζονται κάποια ωρίμανση στα Δημοκρατικά πολιτεύματα. Μόνον οι επαναστάσεις και τα πραξικοπήματα φέρνουν στιγμιαίες ανατροπές. Ευελπιστώ ότι θα βρούμε κατανόηση και χρονική πίστωση από τους εταίρους μας που γνωρίζουν καλά το ποιόν των περισσότερων πολιτικών μας και αρχίζουν πλέον να αντιλαμβάνονται και το αδιέξοδο της πολιτικής της άγριας λιτότητας.

Προτεινόμενα κριτήρια αποκλεισμού και επιλογής

Θεωρώ επωφελές για όλους να ψηφίσει σ’ αυτές τις εκλογές ο καθένας με τη λογική και με βάση τη συνείδησή του. Τότε θα προκύψει μια πιο αξιόπιστη καταγραφή των επιθυμιών του εκλογικού σώματος, η οποία στη συνέχεια θα αποτελέσει μια ασφαλέστερη βάση για θέματα πολιτικής και για τη δημιουργία νέων κομματικών σχηματισμών. Ας μη μετρήσει λοιπόν η λογική της χαμένης ψήφου: ας εκφράσουμε ψύχραιμα στην κάλπη την πραγματική μας επιθυμία.  Άς προσέξουμε όμως ιδιαίτερα, όχι μόνο σε κομματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο (σταυρός):

1.       Να αρθούμε οι πολίτες στο ύψος των περιστάσεων και να μη ψηφίσουμε με ρουσφετολογικά κριτήρια, σκοπιμότητες και ιδεοληψίες.

2.       Να κρίνουμε τους υποψήφιους με βάση τα έργα τους και όχι με βάση τα λόγια τους. Το «ωραία τα είπε» συνήθως δεν έχει κανένα πραγματικό αντίκρυσμα.

3.       Να αποκλείσουμε τους ψεύτες, τους κλέφτες και τους λαϊκιστές.

4.       Να προτιμήσουμε όσους επισήμαιναν τα προβλήματα όταν οι άλλοι αδιαφορούσαν.

5.       Να επιβραβεύσουμε την εντιμότητα, τον καθαρό λόγο, τη διαχρονική συνέπεια στις θέσεις, τη διάθεση για διάλογο και συνεργασία για το καλό του τόπου και τις τεκμηριωμένες εξαγγελίες. Οι γενικόλογες υποσχέσεις και συνθήματα είναι ύποπτα.

Τέλος, ένας πρακτικός τρόπος για να καταλήξουμε είναι:

α.    Να επιλέξουμε αν θέλουμε  ή όχι κόμμα Ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Σε μικρότερα κόμματα, επιτελεία μπορούν να επανδρωθούν και με μη κομματικά πρόσωπα.

β.    Να αντιπαραθέσουμε στο μυαλό μας ανά δύο τους αρχηγούς των κομμάτων που απομένουν: «Θεωρώ τον Β καταλληλότερο από τον Α, άρα ο Α αποκλείεται. Στη συνέχεια συγκρίνω τον Β με τον Γ και αποκλείω τον ένα και ούτω καθεξής.

Κι ας μη ξεχνάμε: «Μετά την απομάκρυνση απ’ το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Ό,τι προκύψει από τις κάλπες θα το φορτωθούμε στις πλάτες μας για μία πολύ δύσκολη και κρίσιμη τετραετία!...  Ας πάρουμε λοιπόν αυτή την ψήφο στα σοβαρά.

 Tου Δημήτρη Κάζη 

Ο κ. Δημήτρης Αρ. Κάζης, είναι τ. Ερευνητής του ΚΕΠΕ

www.apokaukos.blogspot.com