Ιδού πώς επαναλαμβάνεται η ιστορία ως τραγωδία:
Πρωταγωνιστές σε ανθελληνισμό και τότε οι Γερμανοί, πρωταγωνιστές οι δανειστές
και οι αντίστοιχες κυβερνήσεις, μόνιμοι ελεγκτές στην Αθήνα για την τήρηση των
συμφωνιών, υπερψήφιση του τότε «Μνημονίου» από την ελληνική Βουλή, εκχώρηση
πλουτοπαραγωγικών πηγών
Γελοιογραφία στην εφημερίδα «Άστυ» της Κυριακής 22
Φεβρουαρίου 1898, μία ημέρα μετά την ψήφιση του νόμου περί του Διεθνούς
Οικονομικού Ελέγχου
Από τον Δημήτρη Στεργίου*
Σαν σήμερα, 21
Φεβρουαρίου, πριν από 114 ακριβώς χρόνια, η Ελλάδα υπέστη, με την έγκριση της
Βουλής, την πρώτη, μετά την ανεξαρτησία, εθνική ταπείνωση: Ψηφίσθηκε στη Βουλή
ο Νόμος ΒΦΙΘ για τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, ο οποίος άρχισε να εφαρμόζεται
από τις 28 Απριλίου του 1898 και διήρκεσε έως το 1978, δηλαδή 80 ολόκληρα
χρόνια.....
Η ιστορία
επαναλαμβάνεται ως τραγωδία επί 114
χρόνια με πρωταγωνιστές πάλι τους
ανίκανους Έλληνες, τις
αλλεπάλληλες εθνικές ήττες, τους μόνιμα ανθέλληνες Γερμανούς, τους δανειστές μας και το υψηλό ελληνικό δημόσιο χρέος .
Προσέξτε τις
επαναλήψεις της ιστορίας:
Πρώτον, μετά
την πτώχευση του 1893, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις που ακολούθησαν,
προσπάθησαν να έρθουν σε συμβιβαστική συμφωνία με τους δανειστές χωρίς αποτέλεσμα, καθώς οι ξένοι αυτοί
κεφαλαιούχοι και τραπεζίτες τηρούσαν σκληρή στάση απαιτώντας την άμεση καταβολή
όλου του χρέους.
Οι ξένοι
κεφαλαιούχοι που είχαν αγοράσει το ελληνικό χρέος στηρίζονταν από τις
κυβερνήσεις τους και περισσότερο από τη Γερμανία, την Αγγλία και τη Γαλλία που
πίεζαν την Ελλάδα να φανεί συνεπής (όπως ακριβώς και σήμερα που δίνουν τη
βοήθεια για να πληρώνουμε τους δανειστές μας!)
Δεύτερον, είναι αδιαμφισβήτητο ιστορικά πως η Ελλάδα
εξωθήθηκε στον ατυχή πόλεμο του 1897 από τη Γερμανία Κάιζερ Γουλιέλμου ΙΙ, η
οποία προεξοφλώντας την ελληνική ήττα αρχικά στήριξε με θέρμη τις ελληνικές
απόψεις για την ανεξαρτησία της Κρήτης, αλλά μετά τη συντριβή του ελληνικού
στρατού, αξίωνε την επιβολή Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου στην Ελλάδα (όπως
ακριβώς και σήμερα με τα Μνημόνια!)
Τρίτον, οι
μεγάλες δυνάμεις επενέβησαν για να σταματήσει ο πόλεμος του 1897, επιδικάζοντας
στην Ελλάδα να πληρώσει αποζημίωση 95.000.000 χρυσά φράγκα στην οθωμανική
Αυτοκρατορία, ποσό μεγάλο για την εποχή εκείνη που η ελληνική κυβέρνηση δεν
υπήρχε περίπτωση να το εξασφαλίσει χωρίς εξωτερικό δανεισμό. Η Ελλάδα
αναγκάστηκε να δεχτεί τους δυσμενείς αυτούς όρους της αρχικής συμφωνίας που
υπογράφτηκε ως συνθήκη ειρήνης τον Σεπτέμβριο του 1897. Στο άρθρο 2 της
συνθήκης προβλεπόταν πως η καταβολή της αποζημίωσης δεν θα καθυστερούσε την
ικανοποίηση των παλαιών δανειστών της Ελλάδος και προέβλεπε την ίδρυση
Επιτροπής Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου από αντιπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων.
Η Επιτροπή αυτή θα βρίσκονταν μονίμως στην Αθήνα και θα επέβλεπε την τήρηση των
συμφωνιών, την εξόφληση των δανειστών της Ελλάδας και την καταβολή της
αποζημίωσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (όπως ακριβώς και σήμερα με τους
ελεγκτές της τρόικας!)
Τέταρτον, η συνθήκη αυτή περιείχε την πρωτοφανή ρήτρα
πως η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να εξασφαλίσει την υπερψήφιση των όρων της
συνθήκης από την ελληνική βουλή (όπως ακριβώς και σήμερα!)
Πέμπτον,
τον Οκτώβριο του 1897 έφτασαν στην Αθήνα οι απεσταλμένοι των Μεγάλων Δυνάμεων
για την επιβολή των όρων της συνθήκης Ειρήνης. Η ελληνική κυβέρνηση υπό τον
Ζαίμη προσπάθησε να διαπραγματευθεί και να πετύχει κάποιο συμβιβασμό που θα
μείωνε την επέμβαση των ξένων στη διοίκηση του κράτους, αλλά τα αποτελέσματα
ήταν πενιχρά, λόγω κυρίως την αρνητικής στάσης των Γερμανών απεσταλμένων.
Αντιθέτως οι Βρετανοί και οι Ιταλοί έδειξαν κάποια κατανόηση στις Ελληνικές
ευαισθησίες (όπως και σήμερα, με τη διαφορά ότι ο μοιραίος πρωθυπουργός Γιώργος
Παπανδρέου και στελέχη της κυβέρνησής του δεν διάβαζαν τα Μνημόνια και
υπέγραφαν ότι τους έδιναν οι επικυρίαρχοι!)
Έκτον, το
τεχνοκρατικό τμήμα της δουλειάς της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου ολοκληρώθηκε
στις 21 Ιανουαρίου 1898 (όπως ακριβώς και σήμερα με τους τεχνοκράτες της
τρόικας!)
Τελικά, ο
νόμος που συνέταξε η εξαμελής αυτή επιτροπή ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή
στις 21 Φεβρουαρίου 1898 και επισήμως η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου ανέλαβε την
οικονομική διοίκηση της Ελλάδας στις 28 Απριλίου 1898.
Σημειώνεται
ότι η πρώτη απόφαση της Επιτροπής ήταν να χρησιμοποιήσει τις βασικότερες
πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας για την εξόφληση του Χρέους. Έτσι εκχωρήθηκαν
οι κάτωθι πηγές εσόδων
1. Κρατικά μονοπώλια άλατος, πετρελαίου, σπίρτων,
παιγνιοχάρτων, σμύριδος, σιγαροχάρτου (δραχμές)................12.300.000
2. Φόρος καπνού δραχμές)........6.600.000
3. Τέλη χαρτοσήμου (δραχμές)... 10.000.000
4. Δασμοί τελωνείου Πειραιώς (δραχμές).. 10.700.000
Σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνονταν τα ποσά
αυτά προβλέπονταν επικουρικά τα εξής:
1. Δασμοί τελωνείου Λαυρίου (δραχμές)...1.500.000
2. Δασμοί τελωνείου Πατρών (δραχμές).....2.400.000
3. Δασμοί τελωνείου Βόλου (δραχμές) 700.000
4. Δασμοί τελωνείου Κέρκυρας (δραχμές) 1.600.000
Οι όροι
Οι κυριότεροι όροι
που επιβλήθηκαν από τον Διεθνή Οικονομικό έλεγχο ήταν οι εξής:
1. Τα
χρωστούμενα δάνεια χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με την παλαιότητα
τους και υπολογίστηκε τόσο ο τόκος για τα τέσσερα έτη της πτώχευσης που η Ελλάδα δεν
αναγνώριζε, αλλά επιβλήθηκε και επιπλέον ένα χαμηλό επιτόκιο ως την πλήρη
αποπληρωμή τους.
2. Στην
Ελλάδα επιβλήθηκε επίσης μια ισοτιμία της δραχμής προς τα ξένα νομίσματα
(ευνοϊκή για τους δανειστές προφανώς) και επίσης της αφαιρέθηκε το δικαίωμα της
τύπωσης χαρτονομίσματος.
3. Η
Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου έθεσε υπό τον έλεγχο της και τις προσλήψεις, τις
μεταθέσεις και προαγωγές των υπαλλήλων του στενού δημοσίου τομέα.
Όταν λειτούργησε
η επιτροπή του Ελέγχου, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις χορήγησαν νέο δάνειο 170.000.000
χρυσών φράγκων, ώστε η Ελλάδα να
πληρώσει την πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία για την πολεμική της ήττα και να
αντιμετωπίσει το τρέχον υψηλό της έλλειμμα.
(* Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Στεργίου κατάγεται από την
Παλαιομάνινα Αιτωλοακαρνανίας, είναι δημοσιογράφος και διετέλεσε διευθυντής
μεγάλων αθηναϊκών εφημερίδων)
http://www.xiromeronews.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου