Yποψήφιος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Στέφανος Τζουμάκας. Το ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου.

Την υποψηφιότητά του για τη διεκδίκηση της προεδρίας του ΠαΣοΚ ανακοίνωσε ο πρώην βουλευτής του κόμματος κ. Στέφανος Τζουμάκας, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε το μεσημέρι της Πέμπτης.

Συνέντευξη Τύπου Στέφανου Τζουμάκα, 12 Ιανουαρίου 2012.

Να είναι υποψήφια η Προοδευτική Πολιτική –

Ό,τι δεν είναι δίκαιο, δεν είναι σύγχρονο -

Η ελληνική κοινωνία και η προοδευτική παράταξη θέλει λύση για το τώρα και το αύριο. -Η λύση θα είναι η Προοδευτική πολιτική και η στροφή στην πραγματική οικονομία και στην εργασία.

Αγαπητές φίλες και φίλοι, 

Αγαπητοί εκπρόσωποι των ΜΜΕ,

 Σας ευχαριστώ που ήρθατε σήμερα εδώ για να καλύψετε τη συνέντευξη και θεωρώ ότι θα συνεχίσετε να προβάλλετε τις θέσεις μας και τις προτάσεις μας για να δώσουμε λύση από κοινού για τη χώρα. Διερχόμαστε κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση και θα ήθελα να πω το αυτονόητο: ότι η χώρα δεν χρειάζεται μονοφωνία, ούτε μονόδρομους. Η μονοφωνία και οι μονόδρομοι απαξιώνουν την πολιτική τη δημοκρατία και τους Έλληνες πολίτες.  Θέλω, επίσης να ευχαριστήσω τους Έλληνες πολίτες που με έχουν τιμήσει κατ’ επανάληψη με την ψήφο τους και μου έδωσαν τη δυνατότητα να συμμετάσχω σε πολλές προσπάθειες για τη χώρα και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θέλω να ευχαριστήσω τους φίλους, τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ για τους κοινούς μας αγώνες, για τις νίκες και τις ήττες. Θα συνεχίσουμε. Θέλω να ευχαριστήσω τις εκάστοτε ηγεσίες του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που άλλοτε συμφωνώντας και άλλοτε διαφωνώντας, διαμορφώσαμε και ασκήσαμε προοδευτικές πολιτικές τόσο στη χώρα όσο και στην Ε.Ε. αλλά και συνολικά σε διεθνές επίπεδο. Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τις δυνάμεις με τις οποίες συμπαρατάχθηκα δηλαδή, τις δυνάμεις της εργασίας, τις δυνάμεις της αγροτικής παραγωγής και της υπαίθρου, τις παραγωγικές επιχειρήσεις και το παραγωγικό κεφάλαιο, τις γυναίκες και τη νεολαία.

Είναι γνωστό ότι πάντα στάθηκα απέναντι σε εκφυλιστικά φαινόμενα τόσο στο χώρος του ΠΑΣΟΚ όσο και στις κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις και αγωνίστηκα για κανόνες, για τον εκδημοκρατισμό και τη δημοκρατική νομιμότητα σε παρασιτικές δραστηριότητες και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα και σε υπηρεσίες και στην παραγωγή. Και έμπρακτα όχι στα λόγια είναι γνωστό ότι υπερασπίστηκα την πολιτική αυτονομία έναντι παρεμβάσεων για εξυπηρέτηση συμφερόντων. Είναι γνωστό ότι και τώρα έχω τοποθετηθεί από το Φλεβάρη του 2010 και είχα προδιαγράψει που θα οδηγούσε τη χώρα, μια νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και αυτό όχι μόνο θεωρητικά, γιατί το έζησα έμπρακτα συμμετέχοντας στα συμβούλια παραγωγικών υπουργείων το τι επέφερε σε μια σειρά από χώρες στην Ε.Ε. και τι βλάβες έχει υποστεί και η χώρα μας από την απόπειρα να εφαρμοστεί αυτή η πολιτική, την περίοδο 1990-1993.

Έχω μιλήσει τα τελευταία δύο χρόνια σε πάνω από 30 πόλεις στη χώρα, συμμετέχω σε κίνηση για την προοδευτική έξοδο από την κρίση απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική και στις αντίστοιχες επιλογές. Κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ετών, όλο το υπουργικό συμβούλιο καθώς και ορισμένα στελέχη υποστήριξαν και εφάρμοσαν αυτή την πολιτική, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Τότε, ορισμένοι ήταν οι πραιτοριανοί και οι πρωτεργάτες εφαρμογής αυτής της πολιτικής. Τώρα, άρχισαν τους λιθοβολισμούς. Τώρα, συνεχίζουν να συμμετέχουν στην κυβέρνηση με την ίδια πολιτική. Αυτό όμως αφορά τον πολιτισμό, τις αξίες και τις αρχές που είναι ξένα με την πολιτική ηθική και τις προοδευτικές αρχές. Αφορούν την πολιτική ηθική, τις ανθρώπινες αξίες και το λιγότερο που θα είχαν να κάνουν θα ήταν ή να σιωπήσουν ή να παραιτηθούν. Γιατί το θέατρο σκιών δεν έχει σχέση με δημοκρατικούς ανθρώπους. Η αλλοτρίωση, ο κυνισμός και η λειτουργία αξιωματούχων καθ’ υπόδειξη είτε των χορηγών τους, είτε της διαπλοκής, είτε ακόμα και ξένων κυβερνήσεων λειτουργώντας ως υπάλληλοι τους, θα αντιμετωπιστεί ανάλογα από τους Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα από κομματικές παρατάξεις και εντάξεις. Οι ‘Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτως παρατάξεων, οι φίλοι, τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν μνήμη και κρίση, διακατέχονται από έντονα συναισθήματα πικρίας αλλά είναι αγωνιστές παραμερίζουν την απογοήτευση και θα δώσουμε όλοι μαζί τη μάχη για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Μπορούμε.

Α. Στη χώρα μας και στην ελληνική κοινωνία, η περίοδος που διανύουμε προσδιορίζεται  από έντονη πολιτική κρίση, κοινωνική κρίση και με ολοένα και περισσότερο εκτεταμένα φαινόμενα ανθρωπιστικής κρίσης. Το να μιλάμε για Πολιτική, Δημοκρατία αποτελεί φωνή βοώντος εν τη ερήμω όταν δίπλα μας υπάρχουν συσσίτια, άνεργοι, άστεγοι, άνθρωποι με εισοδηματική κατάρρευση. Σε μια κοινωνία που δεν υπάρχει σιγουριά για περίθαλψη, για εργασία, για ασφάλιση, για στέγη, είναι όχι μόνο δημαγωγία αλλά και ψεύδος να μιλάνε ορισμένοι πολιτικοί για δημοκρατία, ελευθερία και εθνικές επιδιώξεις. Οι αναχρονιστικές θεωρίες ότι στον σύγχρονο κόσμο ο καθένας θα επιβιώσει και θα φροντίσει τον εαυτό του χωριστά, αποτελούν μύθο γιατί είναι δεδομένο ότι σε μια κοινωνία ανισοτήτων δεν μπορούν όλοι να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Ό,τι δεν είναι δίκαιο, δεν είναι σύγχρονο. Και είναι προφανής η επιδίωξη των παρασιτικών κύκλων της χώρας να ταυτίζουν την αποτυχημένη πολιτική του νεοφιλελευθερισμού με άλλες πολιτικές και άλλες λύσεις που είναι εφικτές. Διότι η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση είναι από τα απλά μαθήματα της πολιτικής και της οικονομίας και ότι όταν διεθνείς οργανισμοί δανείζουν τη χώρα για αποπληρωμή δανείων και εξυπηρέτηση των τραπεζών, γιατί δεν υπάρχει χώρος για κονδύλια που θα αποτελούσαν ένα έκτακτο πρόγραμμα παραγωγικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων για ένα μέρος του πληθυσμού που είναι στο περιθώριο και στη χαμηλότερη κλίμακα των ανθρώπων που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Η μόνιμη χειραγώγηση για τα σταθεροποιητικά προγράμματα και η καθήλωση της χώρας για κάθε άλλη παραγωγική και οικονομική δραστηριότητα δεν φέρνει μόνο σε απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους αλλά και χιλιάδες επιχειρήσεις που έχουν ως βάση το παραγωγικό κεφάλαιο, την παραγωγή, τις εξαγωγές και τη δημιουργικότητα. Όλοι γνωρίζουμε ότι καμιά λύση δεν βασίζεται αποκλειστικά στην αγορά. Ασφαλώς και είναι σαφής η ανάγκη για οικονομική αποτελεσματικότητα με βάση τον υγιή ανταγωνισμό και τα κίνητρα, για κατανομή των πόρων, για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, για τη δημιουργία της ευημερίας.

Β. Η κυβέρνηση Παπαδήμου προβάλλει διαρκώς ότι λειτουργεί υπό το βάρος πιέσεων και εκβιασμών για υιοθέτηση μέτρων και πολιτικών περαιτέρω νεοφιλελεύθερων μέτρων παρά την αποτυχία σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες των μέχρι τώρα εφαρμοζόμενων πολιτικών. Η απειλή για ένα νέο μνημόνιο αποτελεί τόσο για τους εμπνευστές του -από το νεοφιλελεύθερο Διευθυντήριο της Ε.Ε.- μεγάλη ανευθυνότητα όσο και για την παρούσα κυβέρνηση δείγμα ότι είναι εκτός κάθε οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Το επαναλαμβανόμενο εμπόριο του φόβου περί χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας από το ευρώ, ούτε επαληθεύτηκε, ούτε θα επαληθευτεί.

Γ. Έχουμε επίσης, κρίση ηγεσίας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. που συνίσταται στα εξής θέματα:

1)  Ότι η διαπλοκή, το διευθυντήριο της Ε.Ε. και ελεγχόμενοι βουλευτές και υπουργοί της κυβέρνησης προέβηκαν σε πρωτοφανείς ενέργειες που δεν έχουν καμία σχέση με την κοινωνία και τη δημοκρατία αλλά προέρχονται από άλλους χώρους προκειμένου να οδηγήσουν τον Πρωθυπουργό σε παραίτηση, οργανώνοντας κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.

2)  Έχουμε αυτή την περίοδο που διέρχεται κρίση η χώρα μια πρωτοφανή κατάλυση της πολιτικής αυτονομίας, της κυβέρνησης και του πασοκ αλλά και άλλων κομμάτων από τη διαπλοκή, από το παρασιτικό κεφάλαιο και από το ότι τηλεοπτικά κανάλια έχουν γίνει παραρτήματα ομάδων και προσώπων που έχουν προβεί σε μία πρωτοφανή εξαπάτηση για το ποια είναι η φυσιογνωμία και η έκφραση τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και άλλων κομμάτων. Και όπου δημόσια πρόσωπα ή έχουν εκπέσει σε καθημερινά τηλεοπτικά προϊόντα ή λοιδορούνται με έναν πρωτοφανή νεοφασιστικό τρόπο.

3)  Οι δυνάμεις που οδήγησαν στην παραίτηση του πρωθυπουργού οργανώνουν μια δεύτερη επιχείρηση ελέγχου και κατάληψης της ηγεσίας του πασοκ με πρόσωπα διαχρονικά ελεγχόμενα από επιχειρηματικούς κύκλους και άλλες διασυνδέσεις

4)  Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι οι πολιτικές αυτές επιλογές είναι έξω από τις π[πολιτικές του πασοκ γεγονός που ελάχιστοι υπουργοί το υποστήριξαν και ενσωματώθηκαν πλήρων στις πολιτικές αυτές. Το φάσμα των δυνάμεων του πασοκ αποτελείται από τη μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία των φίλων των μελών του πασοκ ενάντια σε αυτή πολιτική που ήταν και είναι έξω από τις πολιτικές του ΠΑΣΟΚ Είμαστε με αυτές τις δυνάμεις ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τόσο της νεότερης γενιάς όσο και στελεχών και φίλων που αγωνιστήκαμε εναντία στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Κ. Μητσοτάκη. Υπάρχει ένα δεύτερο φάσμα δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ που συμφωνεί ότι ήταν εκτός πασοκ, αλλά ισχυρίζεται ότι αναγκάστηκε να εφαρμόσει αυτή την πολιτική. Και υπάρχουν και ομάδες στελεχών που υποστηρίζουν ότι αυτή η πολιτική έπρεπε να εφαρμοστεί και δεν είχαν ούτε την ελάχιστη ευαισθησία να υποστηρίξουν τουλάχιστον τη δημοκρατία έναντι της λαίλαπας των αγορών με αυτέ τις δυνάμεις δεν έχουμε κοινό δρόμο και είναι δυνάμεις που διασπούν την κοινωνική και πολιτική συνοχή του ΠΑΣΟΚ πέραν από το ότι είναι γνωστό ότι συνέβαλλαν στην πολυδιάσπαση της ελληνικής κοινωνίας.

5)  Είναι πρωτοφανές οι δυνάμεις που εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές να θέλουν διαδεχτούν για να εφαρμόσουν την ίδια πολιτική. Είναι από το νόμο της ζούγκλας και όχι της κοινωνίας και της πολιτικής αυτός ο κυνικός σχεδιασμός αφού αυτή η ομάδα οδήγησε σε παραίτηση τον πρωθυπουργό τώρα θέλει να καταλάβει με την υποστήριξη και ως παράρτημα καναλιών, τηλεοπτικών εκπομπών πέρα και έξω από την ελληνική κοινωνία και την παράταξη του πασοκ που εδραίωσε τη δημοκρατία και την πολιτική ομαλότητα και μια ορισμένη μικρομεσαία ευημερία. Το ερώτημα λοιπόν, είναι ποιος προκάλεσε την κρίση ηγεσίας; Την προκάλεσαν οι ίδιοι. Και αυτό θα αποτελεί ένα μελανό στίγμα που δείχνει εκφυλιστικά φαινόμενα από πρόσωπα ανάξια αξιωμάτων και θεσμικών ιδιοτήτων. Στο Ε.Σ. θα τοποθετηθούμε στην πρόταση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ που υπέστη αυτή την πρωτοφανή αντιδημοκρατική και εξωθεσμική επίθεση. Έχουμε διαφωνήσει με την πολιτική που εφάρμοσε. Αλλά είναι άλλο να ηττάται μια πολιτική και άλλο να συγκεντρώνεται μια ομάδα ανθρώπων της εξουσίας και όχι της πολιτικής που με πρωτοφανή μέσα να θέλουν να καταλάβουν την ηγεσία ενός κόμματος προβαίνοντας σε πρωτοφανείς κανιβαλισμούς για την πολιτική και για ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, δεν έχουν να πουν τίποτα. Συμπεριφέρονται ως κοινοί αξιωματούχοι π[ου θα μπορούσαν να είναι σε μια επιχείρηση , σε μια στρατιωτική μονάδα σε ένα ν οργανισμό. Γ ια το αξίωμα και την εξουσία. Γιατί την πολιτική την έχουν αποφασίσει άλλοι αυτοί αποτελούν και το δηλώνουν εκτελεστικά όργανα. Είναι οι διαχειριστές τους. Διαχειριστές που οδήγησαν σε αποτυχία σε όλους τους οικονομικούς και κοινωνικούς τομείς, τη χώρα . Με αυτές τις πρακτικές και σε προηγούμενες περιόδους αναπτύχτηκαν εκφυλιστικά φαινόμενα από πολιτικά πρόσωπα που λειτούργησαν ιδιοτελώς και εισήγαγαν τον όρο «λαμογια» στο δημόσιο βίο και που καλώς η ελληνική κοινωνία τα απαξίωσε. Οι σκοποί είναι προφανείς. Για να εμπεδώσουν παρασιτικά συμφέροντα μακροχρόνιες πολιτικές μνημονίων με εδραίωση της υποτίμησης της εργασίας και αμοιβές και κάτω των 400 ευρώ, με μορφές εργασίας ενός νέου μεσαίωνα με περαιτέρω υποτίμηση των παραγωγικών δομών της χώρας και την επέκταση των ιδιωτικών μονοπωλίων και των καρτέλ.

6) Αναδείχθηκε μέσα από αυτή την κρίση για άλλη μια φορά η θέση μας για τη συλλογική ηγεσία τόσο στο πασοκ όσο και σε όλα τα κόμματα για τη συλλογικότητα στις αποφάσεις για να αποκλείονται ηγεμονισμοί και βοναπαρτικές συμπεριφορές γιατί τα αρχηγικά κόμματα αποτελούν μια συντηρητική θεσμική λειτουργία προηγούμενων περιόδων και τώρα και στα όργανα θα προτείνουμε τη θεσμοθέτηση δύο αντιπροέδρων άμεσα στο πασοκ. Δεύτερον, τη δυνατότητα πολιτικών αποφάσεων όλων των οργανώσεων και οργάνων σε πανελλήνια κλίμακα για να μην είναι το πασοκ ένας μηχανισμός διοργάνωσης εκλογών και στα πλαίσια της ανασύνταξης του κινήματος χρειαζόμαστε να κυριαρχήσει η ιδεολογική και πολιτική  γιατί το ζήτημα των κομμάτων δεν είναι οργανωτικό, το ζήτημα είναι αν είναι ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός από την κοινωνία και μέσα στην κοινωνία.

7)  Ένα πρωτοφανές κύμα μεταμορφισμού εμφανίζεται στη χώρα. Δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης που είχαν φτάσει μέχρι παροξυσμού να κινδυνολογούν υπέρ των μέτρων και του μνημονίου, υπέρ της κατεδάφισης δικαιωμάτων και αμοιβών προκειμένου να αποφευχθεί η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Σε ένα πρωτοφανές εμπόριο φόβου. Οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια μέσα είδαν ξαφνικά το φως τους και μαζί με πολιτικά πρόσωπα που υποστήριξαν τα πάντα και τα αντίθετα, τη συγκυβέρνηση με Σαμαρά, το δημοψήφισμα, την προσφυγή στο ΔΝΤ και το μνημόνιο, τώρα είναι λάβροι εναντίον αυτών που και υποστήριξαν και ψήφισαν και εφάρμοσαν. Οδηγώντας σε περαιτέρω αναξιοπιστία κάθε δημόσια συμπεριφορά και αντίστοιχη ευθύνη. Έχουμε όλοι γνωρίσει ένα προηγούμενο φαινόμενο μεταμορφισμού στην παράταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όταν ορισμένοι επιτήδειοι ανέπτυξαν μια προπαγάνδα φανατισμού, επιθέσεων και φόβου κατά άλλων πολιτικών αντιλήψεων την περίοδο του ’89, το φαινόμενο του αυριανισμού. Και τότε μια δεκάδα στελεχών αντισταθήκαμε σε αυτό το φαινόμενο και υποστήκαμε προπηλακισμούς και επιθέσεις από τους φανατικούς δήθεν δημοκράτες. Σε μαζική κλίμακα αυτό το βαθιά νέο-συντηρητικό φαινόμενο του αυριανισμού και του λαϊκισμού μεταμορφώθηκε και εμφανίστηκε την επόμενη περίοδο ως μαζικό φαινόμενο του εκσυγχρονισμού σε ένα ρεσιτάλ μεταμορφισμού

Δ. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειαζόμαστε ως χώρα, ως κοινωνία και ως πολίτες και δυστυχώς την χρειάζονται και ορισμένοι στην πολιτική, την συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης της χώρας γιατί πολλοί πολίτες είναι απογοητευμένοι, είναι θυμωμένοι, έχουν σύγχυση ανάμεσα σε προοδευτική και συντηρητική πολιτική, έχουν υποστεί καταιγισμό μαύρης προπαγάνδας για τα αίτια της κρίσης καθότι ενώ είναι γνωστό ότι τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου τα τελευταία 25 χρόνια έχουν συγκεντρώσει πάνω από 3 τρις δηλαδή πάνω από 8 φόρες το δημόσιο χρέος με τη φοροδιαφυγή,  την εισφοροδιαφυγή, τη διαφθορά, τα καρτέλ και τη κερδοσκοπία. Επιχειρούν επί δυο χρόνια να καθηλώσουν τους πολίτες, ότι ευθύνονται για το έλλειμμα και το χρέος της χώρας οι άνθρωποι της μισθωτής εργασίας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Αυτή η επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης δεν βρήκε έδαφος στην συντριπτική πλειοψηφία. Για τι γνωρίζουν ότι ένα μέρος της παρασιτικής επιχειρηματικής τάξης λαφυραγώγησε ένα μεγάλο μέρος του εθνικού πλούτου και άφησε πίσω πάνω από 30000 επιχειρήσεις νεκροταφεία στις βιομηχανικές περιοχές της χώρας.

Διότι ένα μέρος της παρασιτικής επιχειρηματικής τάξης οδήγησε τον τομέα της υγείας να είναι ο πρώτος σε αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους κατασπαταλώντας εθνικό πλούτο ιδιωτικό δημόσιο. Διότι ένα μέρος των παρασιτικών δραστηριοτήτων οδήγησε την παιδεία να είναι πρώτη σε ιδιωτικές δαπάνες. Αυτά τα γεγονότα εξελίχθηκαν με την εναλλαγή των κυβερνήσεων αλλά υπάρχουν διαχρονικά πολιτικοί και αμέτρητα στελέχη και στην παιδεία και στην υγεία και στις επιχειρήσεις που ήταν αντίθετοι με αυτές τις πολιτικές. Σήμερα, το κυριότερο πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή, η παραοικονομία η ανεξέλεγκτη εξαγωγή καταθέσεων σε ξένες τράπεζες και η εισφοροδιαφυγή και αυτά θα έπρεπε να είναι τα κεντρικά ζητήματα μιας κυβέρνησης και να ενδιαφέρουν και τους εταίρους μας στην Ε.Ε Αντιθέτως, επιβάλλουν τις αγοραίες επιλογές τους εναντίον των δυνάμεων της παράγωγης, των [παραγωγικών επιχειρήσεων και της εργασίας με αποτέλεσμα ιδιαίτερα την διάλυση υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες για την υποστήριξη παραγωγικών δραστηριοτήτων. Αυτή η πολιτική δεν έχει μέλλον, είναι αδιέξοδη και χρειαζόμαστε λύσεις που υπάρχουν και έχουμε υποδείξει.

Ε.  Είναι προφανές ότι στις εκλογές η πραγματική και αληθινή εξέλιξη, μας οδηγεί στην εκτίμηση ότι το αίτημα μας πρέπει να είναι οι μετεκλογικές κυβερνήσεις συνεργασίας. Από τη μια πλευρά είναι οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού, των αγορών, των επιχειρηματικών κύκλων που θέλουν ξανά μια συσσώρευση πλούτου με πρωτοφανή μείωση αμοιβών και εφεδρεία ανέργων για να αντλούν φθηνή εργασία. Αυτό το πολιτικό τόξο είναι του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονίου, δεν είναι προοδευτικό τόξο και το πλέον ουσιώδες είναι ότι δεν δίνει λύσεις. Θα οδηγεί στο φαύλο κύκλο της ύφεσης της λιτότητας και της ανεργίας και πρέπει να βγούμε έξω από αυτή τη στρατηγική. Την πολιτική συνεργασία για την διακυβέρνηση της χώρας την ορίζουμε με τις δυνάμεις που θα δώσουν λύσεις στην παράγωγη, στην εργασία, στην αύξηση των εισοδημάτων που έχουν καταρρακωθεί, στην μείωση της πρωτοφανούς ανεργίας. Η συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί στη βάση ενός αντί-νεοφιλελεύθερου τόξου, με τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσει μέσα από τις εκλογές η ελληνική κοινωνία. Και στην προοδευτική λύση εξόδου από την κρίση μπορεί να συμβάλλει ένα πασοκ δημοκρατικό, προοδευτικό μαζί με την κοινωνία. Οι κυβερνητικές συνεργασίες καθορίζονται από το περιεχόμενο της πολιτικής. Είναι γνωστή η παροιμία πώς «αν δεν ξέρεις που θες να πας, δεν υπάρχει δρόμος να σε πάει». Και εμείς θέλουμε να πάμε σε μία αλλαγή πολιτικής γιατί αλλιώς δεν θα μιλάμε για Πολιτική. Γιατί αλλιώς θα συνεχίσουμε να μιλάμε για την συνεχόμενη ήττα πολιτικής. Κυβερνήσεις μικρών ή μεγάλων συνασπισμών προϋποθέτουν συμφωνία ως προς τη συντηρητική ή την προοδευτική πλευρά της οικονομίας της κοινωνίας και της πολιτικής. Από αυτό καθορίζονται και οι συμμαχίες και οι συνεργασίες στην κοινωνία και σε όλους τους θεσμούς.

ΣΤ.  Η Ε.Ε. για να έχει μέλλον χρειάζεται όρους και προϋποθέσεις όπως και κάθε οργανωμένο σύνολο, όπως καθετί που συνενώνει πολίτες, λαούς κυβερνήσεις εργαζόμενους, επιχειρήσεις, παιδεία, πολιτισμό και ευημερία. Όροι για αυτό είναι: 1) Η πολιτική ενοποίηση, 2) η πολιτική ισοτιμία, 3) οι αυτόματες οικονομικές μεταβιβάσεις ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και πολιτικών 4) η πολιτική συνεργασία 5) η κοινωνική συνοχή και 6) η αλληλεγγύη. Η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση κάτω και από τις επιταγές του παγκοσμίου και ευρωπαϊκού χρηματιστηριακού κεφαλαίου, την τελευταία περίοδο στην Ε.Ε. εφαρμόζει πολιτικές διάλυσης. Ασφαλώς και υπάρχουν δυνάμεις και στη χώρα που θα ήθελαν κάτι τέτοιο. Δεν είμαστε σύμφωνοι. Οι ευρωπαϊκοί λαοί αγωνίζονται εδώ και 60 χρόνια για μια Ευρώπη δημοκρατική και προοδευτική. Οι προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη δίνουμε τη μάχη για να ξανά κυριαρχήσει η πολιτική στην παρασιτική και χρηματιστηριακή οικονομία, στο χρηματιστηριακό και παρασιτικό κεφάλαιο. Όλες οι προοδευτικές ηγεσίες στην Ευρώπη και στη χώρα μας υποστηρίζουμε ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και παγκόσμια, κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Μόνο οι συντηρητικές δυνάμεις επικαλούνται το χρέος και το έλλειμμα για να επιβάλλουν νεοφιλελεύθερα μέτρα καθώς σήμερα κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και η ευρωπαϊκή δεξιά. Χρειαζόμαστε μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει ηγεσία, το Παρίσι και το Βερολίνο. Για να ηττηθεί η συντηρητική πολιτική στην ΕΕ. Γιατί μόνο με τις προοδευτικές δυνάμεις μπορούμε να θέσουμε ζητήματα αλλαγών και πολιτικές άμεσης εξόδου από της κρίση. Θέσεις μας είναι ότι: Άμεση θεσμοθέτηση ευρωομόλογου και ευρωομόλογου ανάπτυξης, φορολογία χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, κεντρική διαχείριση του συνολικού χρέους των κρατών της Ευρωζώνης από την ΕΚΤ- μεταβατικές δημοσιονομικές διατάξεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν χρόνια δημοσιονομικά προβλήματα των χωρών με μέσο βαθμό ανάπτυξης, χρηματοδότηση από την ευρωπαϊκή αναπτυξιακή τράπεζα παραγωγικών επενδύσεων. Πρέπει  οι προοδευτικές δυνάμεις να επιμείνουμε στην  τροποποίηση του καταστατικού της ΕΚΤ ώστε να δανείζει απευθείας με χαμηλά επιτόκια τα κράτη μέλη και να συγκροτήσει υπηρεσίες αξιολόγησης των οικονομιών των Κρατών Μελών της. Να ενισχυθεί ο ρόλος του ευρωπαϊκού  ταμείου διάσωσης και να εξελιχτεί σε ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο. Το Διευθυντήριο  της Ε.Ε έχει καταστρατηγήσει όλες τις συνθήκες επιβάλλοντας την διακυβερνητική. Η Ε.Ε. χρειάζεται σύνταγμα, εκλογή προέδρου από το σύνολο των ευρωπαϊκών λαών της ένωσης, δευτεροβάθμιο νομοθετικό σώμα και να μεταφερθούν όλες οι νομοθετικές αρμοδιότητες  από τη γραφειοκρατία της ΕΕ στα νομοθετικά όργανα.. Χρειάζεται ισοτιμία στην αντιπροσώπευση και αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού. Χρειαζόμαστε ομοσπονδιακή Ευρώπη με δικαιοσύνη, δημοκρατική νομιμοποίηση και συνοχή. Χρειαζόμαστε πραγματική οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Εκτός από το σύμφωνο νομισματικής σταθερότητας να θεσμοθετηθεί και ένα σύμφωνο βιώσιμης ανάπτυξης, αντιμετώπισης της ανεργίας και ευημερίας. Δεν χρειαζόμαστε μια γερμανική Ευρώπη αλλά μια Ευρώπη ισοτιμίας, αλληλεγγύης δημοκρατίας και αξιοπιστίας από τους πολίτες. Όλα αυτά προϋποθέτουν να ηττηθούν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις που οδήγησαν σε κρίση όλο το θεσμικό εποικοδόμημα της ΕΕ διότι οι νεοφιλελεύθερες ηγεσίες με βάση τις ιδεοληψίες τους ήθελαν να είναι αξιόπιστες στις αγορές και όχι στους ευρωπαίους πολίτες.

Ζ. Ενόψει όλων αυτών είμαστε εδώ για να πούμε ότι θα ξαναχτίσουμε την πολιτική στο βάθρο που τη θέλει η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας και κυρίως τη προοδευτική πολιτική που έχει υποστεί βίαιο χτύπημα από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και των αντίστοιχων μέτρων που επιβλήθηκαν. Και να ξαναπούμε πως εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει όταν λέμε κάτι να το εννοούμε και να το πράττουμε. Ότι εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει ότι δεν πράττουμε παρά μόνο ό,τι είναι προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος και όχι για οφέλη άλλων. Ότι εντιμότητα στην πολιτική σημαίνει ότι είμαστε υπό την κρίση των πολιτών και όχι ελεγχόμενοι από κέντρα δύναμης χρήματος και διαπλοκής. Είμαστε εδώ για να πούμε ότι η χώρα έχει δυνάμεις αξιοπιστίας. Ότι έχουμε πολιτικές και κοινωνικές αρχές, ότι διαχρονικά έχουμε αποδείξει εντιμότητα, ειλικρίνεια  και αξιοπιστία ανεξάρτητα από κόστος και έχουμε πάρει θέση ενάντια στις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενάντια στα καρτέλ την παρασιτική οικονομία και ενάντια σε εκφυλιστικά φαινόμενα στο συνδικαλιστικό κίνημα, από τη δεκαετία του 80 σταθερά, ενάντια στα εκφυλιστικά φαινόμενα του πασοκ που διήλθε και άλλες κρίσεις όπως το ‘89, όπως της χρηματιστηριακής φούσκας και υπερασπιστήκαμε το παραγωγικό κεφάλαιο, τις δυνάμεις της εργασίας και την εφαρμογή και όχι μόνο επίκληση κανόνων και αρχών στην λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων και των πολιτικών κομμάτων.  Ορισμένοι ενώ εμφανίζονται με το προσωπείο της ανανέωσης φέρνουν πρακτικές από το παρελθόν, σκηνοθετούν το πασοκ έξω από το πασοκ με εξωπολιτικές δυνάμεις, προβάλλουν τους εαυτούς τους που έχουν διέλθει από διάφορα κόμματα και μηχανισμούς, για να αποσιωπήσουν τις βαθιά συντηρητικές πολιτικές τους θέσει ενώ άλλοι εμφανίζονται με περισσή επιπολαιότητα ως αν να ζουν οι έλληνες πολίτες σε χώρα λωτοφάγων, με προκλητικό μεταμορφισμό.  Και όλα αυτά την ώρα που σε πολλές πόλεις της χώρας υπάρχουν συσσίτια, άστεγοι, άνεργοι και για το πρώτο που θα έπρεπε να μιλούν είναι για ένα κίνημα αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας και υποστήριξης σε ανθρώπους που δοκιμάζονται ενώ άλλοι μεταμορφώνονται και μάχονται για εξουσία. Αλλά αυτό είναι το πρότυπο του νεοφιλελευθέρου: το άτομο και όχι η συλλογικότητα. Ο καθένας μόνος του και όχι όλοι αλληλέγγυοι. Η χώρα έχει και πόρους και δυνάμεις.  Με συλλογική προσπάθεια  θα ανοίξουμε το δρόμο, μπορούμε. Είμαστε σήμερα εδώ για να που με ότι είναι υποψήφια η Προοδευτική πολιτική, οι προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές αρχές γιατί δεν μπορεί να είναι οι σοσιαλιστές με τον νεοφιλελευθερισμό και με αντιλαϊκές πολιτικές που χαρακτηρίζουν την παράδοση των συντηρητικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη .Και θα δώσουμε τη μάχη σε όλες τις φάσεις των εξελίξεων στο ΠΑΣΟΚ και σε αυτό τον αγώνα καλούμε κάθε πολίτη καλόπιστο ανεξάρτητα από κομματική ένταξη, κάθε φίλο και ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ, κάθε μέλος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να δώσουμε αυτόν τον αγώνα. Θα συμβάλλουμε  στην έξοδο της χώρας από την κρίση και θα το αποδείξουμε έμπρακτα. Είμαστε συνειδητοποιημένοι, είμαστε αισιόδοξοι. 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ:

1)      Ανθρωπιστική κρίση. Αίτια: Κατάρρευση εισοδήματος, ανεργία, φαύλος κύκλος ύφεσης και λιτότητας.

o   Η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που κύριους άξονες είχε και έχει τη μονόπλευρη δημοσιονομική σταθερότητα και τη μείωση του ελλείμματος σε μια οικονομία που μειώνεται ήδη ο εθνικός πλούτος και τα έσοδα, έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική ανισορροπία και σε :

Σε ένα εκατομμύριο σχεδόν ανέργους, σε πρωτοφανή φτωχοποίηση, σε διάλυση  των εργασιακών σχέσεων. Έχει οδηγήσει τη χώρα στο φαύλο κύκλο της ύφεσης και της λιτότητας και σε περαιτέρω υποτίμηση.

Σε εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου μεσαίωνα που συνεπάγεται: περαιτέρω μείωση εισοδημάτων, μείωση του μισθολογικού κόστους εργασίας, ανεργία, κατεδάφιση του οικοδομήματος του κοινωνικού κράτους, μια νέα φτώχεια, μια νέα ύφεση.

Σε ακύρωση κοινωνικών κατακτήσεων, την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, την υπό-χρηματοδότηση υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους ή των δημοσίων επενδύσεων, τις απολύσεις εργαζομένων, τη καθιέρωση της ημι-απασχόλησης, τη μείωση αποδοχών, τη διεύρυνση της παραοικονομίας. Αυτή η στρατηγική και αυτές οι αντικοινωνικές και αντί-αναπτυξιακές επιλογές, έχουν όνομα. Αποτελούν μια «νέα» μορφή της Αντιμεταρρύθμισης και της συντηρητικής πολιτικής.

o   Η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία τόσο στην Ε.Ε. όσο και στη χώρα μας και μέσω της εγκατάστασης του Δ.Ν.Τ. στους κόλπους της, οδήγησε σε ήττα της πολιτικής και ιδιαίτερα σε ήττα της Προοδευτικής πολιτικής. Οδήγησε σε ήττα τις δυνάμεις της εργασίας. Δεν μιλάμε πλέον για κρίση εισοδήματος, για κρίση ανεργίας, θα μιλάμε για κρίση ανθρωπιστική και για τους ανθρώπους  της κρίσης.

2)      Πολιτική κρίση. Κοινοβουλευτική εκτροπή. Κυβέρνηση Παπαδήμου που δεν έχει εκλεγεί από το λαό.

o   Η κρίση είναι πολιτική και πολιτική θα είναι η λύση. Διότι δεν υπάρχει διέξοδος με την νεοφιλελεύθερη και συντηρητική στρατηγική, με τους επαχθείς όρους δανεισμού και την στρατηγική του δημόσιου χρέους σε βάρος κρατών-μελών της Ε.Ε., που διαμόρφωσαν οι κύκλοι της χρηματιστηριακής, χρηματοπιστωτικής και παρασιτικής ολιγαρχίας σε αγαστή συνεργασία με το νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., και οδηγεί σε ένα νέο φαύλο κύκλο κρίσης χρέους κρατών, κρίσης χρέους τραπεζών και ύφεσης.

o   Όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση μέσα από τις πολιτικές που δημιούργησαν την κρίση ή έχουν αυταπάτες ή έχουν ψευδαισθήσεις ή ψεύδονται. Και όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, τα αδιέξοδα και η κρίση θα συνεχίζονται. Και αποτελεί κοινό τόπο ότι ο μονόδρομος της λιτότητας και της «έκτακτης ανάγκης»  και των «έκτακτων περιστάσεων» απέτυχε και ήδη το δημόσιο χρέος από το 120% ανήλθε στο 180% του Α.Ε.Π. και πλέον. Μόνο οι εθελοτυφλούντες του νεοφιλελευθερισμού δεν αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο αυτής της πορείας.( σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης του BBC, η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ε.Ε.)

o   Η άρχουσα τάξη βρίσκεται σε μια κρίση ιδεολογίας και πολιτικής. Έχει τεθεί σε αμφισβήτηση η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονίου από την έμπρακτη άρνηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, απέναντι στην νεοφιλελεύθερη αυτή πολιτική.

o   Επιδίωξη του  συντηρητικού μετώπου διαπλοκής της παρασιτικής ολιγαρχίας, των ΜΜΕ και ελεγχόμενων πολιτικών προσώπων είναι να επιβάλλουν ως «βιώσιμη» πολιτική λύση και κορμό της πολιτικής ζωής της χώρας το «συγκρότημα του μνημονίου», και με πιθανή δημιουργία νέων κομμάτων  με ρυθμιστικό ρόλο που θα είναι τόσο παλιά όσο και το παρελθόν του νεοφιλελευθερισμού και ορισμένων σοσιαλ-φιλελεύθερων, αντιδημοκρατικών και αναχρονιστικών ομάδων. Το περιτύλιγμα θα αποτελούν «νέα πρόσωπα» στην υπηρεσία των παραδοσιακών συμφερόντων της ευρωπαϊκής και εγχώριας ολιγαρχίας. Και στο πολιτικό επίπεδο, οι αχυράνθρωποι αυτοί  θα λειτουργήσουν ως ιμάντες μεταβίβασης των πολιτικών που θα επιβάλλουν και που σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τα ελληνικά συμφέροντα. Οι επιδιώξεις αυτές συνιστούν φρούδες ελπίδες και δεν θα αποτελέσουν μακροπρόθεσμα «βιώσιμες» λύσεις για την πολιτική ζωή της χώρας. Αυτοί οι σχεδιασμοί «από τα πάνω» θα έχουν το τέλος που είχαν όλοι οι αντίστοιχοι και το ‘67 και το ‘74 και το ‘89. Επιβεβαιώνοντας κλασικά το βασικό λόγο για τον οποίο έγινε το πραξικόπημα το ‘67 καθώς και τότε, ήταν γνωστό ότι διακυβεύονταν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Η πρόσφατη ωμή πολιτική επέμβαση για τη διαμόρφωση λύσης για τα συμφέροντα τους, θα γραφτεί στις μελανότερες σελίδες της νεώτερης ιστορίας της χώρας που η πλέον ευτελή όψη της ήταν η πάση θυσία ακύρωση πολιτικών προσώπων ως δυνάμει επικεφαλείς της Κυβέρνησης προκειμένου να τοποθετήσουν έναν τραπεζίτη των συμφερόντων τους.

o   Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα είναι μεν παρένθεση αλλά οι κύκλοι αυτοί επιδιώκουν να αποτελέσει το πρόπλασμα μιας τερατογένεσης που προωθείται ως νέο πολιτικό σύστημα. Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της συμμαχίας; Μα η επιδίωξη τους για την εδραίωση του «μνημονιακού συγκροτήματος» που σχεδιάζεται από κοινού από τις εγχώριες δυνάμεις του μνημονίου και το νεοφιλελεύθερο Διευθυντήριο της Ε.Ε., που θα οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στην αντιδραστική οπισθοδρόμηση, στο «στραγγάλισμα» κάθε τι δημοκρατικού και προοδευτικού στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο, σε μια νέα υποταγή, σε μια εκτεταμένη φτωχοποίηση της χώρας, στην ανεργία και σε διαρκή ύφεση.

o   Το θέμα δεν είναι ότι αυτός ο σχεδιασμός θα αποτελέσει ένα ράπισμα για ορισμένους που παπαγαλίζουν τη χρεοκοπία του «μεταπολιτευτικού πολιτικού μοντέλου» και ευαγγελίζονται μία «νέα Μεταπολίτευση», το θέμα είναι το ζοφερό και βαθιά αντιδραστικό περιεχόμενο αυτής. Το θέμα δεν είναι ότι θα βγουν ορισμένοι από τις αυταπάτες τους, το θέμα είναι ότι συμπράττουν στην προετοιμασία ενός μακροχρόνιου «γκρίζου» για τη χώρα και την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, γι’ αυτό θα πρέπει η απάντηση του εκλογικού σώματος να είναι ανάλογη.

o   Η χώρα οδηγήθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται σε διαρκή κρίση χωρίς προοπτική εξόδου, με βασικό μοτίβο το δημόσιο χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Σε αυτό το αδιέξοδο, το νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο της ΕΕ δεν οδήγησε μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες-μέλη της Ευρωζώνης. Στα πλαίσια της επιμονής του για μια νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, έχει οδηγήσει σε ένα εκατομμύριο σχεδόν ανέργους, σε πρωτοφανή φτωχοποίηση, σε διάλυση των εργασιακών σχέσεων και σε μεγάλη ύφεση και υποτίμηση τη χώρα. Βασικές επιδιώξεις τους ήταν και είναι, η επιβολή ενός εργασιακού μεσαίωνα, η υποτίμηση των δυνάμεων της εργασίας, η επιβολή της κυριαρχίας των ιδιωτικών μονοπωλίων, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου και η λαφυραγώγηση των υποδομών του δημόσιου τομέα.

o   Ο νεοφιλελευθερισμός θα υποστεί στρατηγική ήττα αλλά ήδη έχει δημιουργήσει συνθήκες οικονομικού και κοινωνικού ολέθρου. Οι εγχώριες δυνάμεις του μνημονίου, συντονισμένες και υποταγμένες στον εκβιασμό του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου ενώ γνωρίζουν ότι οι μονόδρομοι και οι πανηγυρισμοί των δήθεν λύσεων είναι αδιέξοδες, σέρνονται στην στρατηγική του «να αγοράζουν χρόνο». Αυτή η πολιτική είναι προφανώς αδιέξοδη, οδηγεί ήδη στα πρόθυρα οξείας κρίσης την Ευρωζώνη και θα ηττηθεί αλλά με βλάβες που θα έχουν μακροχρόνιες συνέπειες για τις χώρες, τους λαούς και φυσικά την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Απέναντι στην καταστροφική αυτή πολιτική του Διευθυντηρίου της Ε.Ε. που εμμένει στην εξυπηρέτηση των νεοφιλελεύθερων συμφερόντων, έχει κατ’ επανάληψη προταθεί η προοδευτική λύση που ήταν και είναι η εκτύπωση ευρώ και η χρηματοδότηση του μηχανισμού στήριξης, η δανειοδότηση από την ΕΚΤ των κρατών και όχι μέσω των τραπεζών, η έκδοση ευρωομολόγου που θα θωρακίζει την Ευρωζώνη και τα κράτη-μέλη έναντι των αγορών, των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων.

o   Προοδευτικοί ευρωπαίοι πολιτικοί όπως ο Michel Rocard, πρώην Πρωθυπουργός της Προεδρίας Μιτεράν στη Γαλλία, προτείνει εφόσον η «ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα» (ΕΚΤ) δεν επιτρέπεται να δανείζει τα κράτη-μέλη, επιτρέπεται όμως να δανείζει απεριόριστα κρατικούς οργανισμούς (άρθρο 21.3 του καταστατικού του ευρωπαϊκού συστήματος κεντρικών τραπεζών) και διεθνείς οργανισμούς (άρθρο 23 του ιδίου καταστατικού). Μπορεί άρα να δανείσει με 0.01% την «ευρωπαϊκή τράπεζα επενδύσεων» (EIB) ή τα ταμεία παρακαταθηκών και δανείων που στη συνέχεια θα δανείζουν με 0.02% τα κράτη, προκειμένου αυτά να εξυπηρετήσουν τα παλαιά τους χρέη. Και αυτό χωρίς καμία αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών

o   Ο Λαφοντέν πρώην Υπουργός Οικονομικών, σε πρόσφατη συνέντευξη του αναφέρει ως μία και μοναδική λύση: παροχή δανείων στα κράτη κατευθείαν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το πάτημα ενός κουμπιού αρκεί για να καταρρεύσουν αμέσως οι χρηματιστηριακές αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης. Είναι το μοναδικό φάρμακο που θα συνέβαλλε στην ανάρρωση της ελληνικής οικονομίας

o   Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την γαλλική προεδρία Φρανσουά Ολάντ ανακοίνωσε πρόσφατα πως: εάν εκλεγεί, θα επαναδιαπραγματευθεί τη συμφωνία για τη νέα ευρωπαϊκή συνθήκη με στόχο την επίλυση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη.

«Αν εκλεγώ Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα επαναδιαπραγματευθώ τη συμφωνία αυτή για να προσθέσω αυτά που σήμερα λείπουν, αποτελεσματικότητα απέναντι στις αγορές. Εύχομαι να μην έχουμε υποβαθμιστεί μέχρι τότε για το συμφέρον της χώρας μου».
«Δεύτερον, θα φροντίσω να συμπεριληφθούν (στη συμφωνία) όσα λείπουν, όπως η επέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τα ευρωομόλογα και ένα Ταμείο Οικονομικής Βοήθειας, δηλαδή όλα όσα θα επιλύσουν τη σημερινή πίεση στις αγορές, ώστε τελικά να υπάρξει ανάπτυξη»

3) -    Νεοφιλελευθερισμός και Σοσιαλιστικό κίνημα.

-          Μνημόνιο και όλα τα παρεπόμενα

-          ρόλος χρηματιστηριακού κεφαλαίου

-          ήττα της Πολιτικής.

o   Από τη δεκαετία του ΄80 οι ηγεσίες και οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού έθεσαν ως προτάγματα: το Τέλος της Ιστορίας, το τέλος της Ιδεολογίας και της Πολιτικής, το τέλος της Εργασίας, το τέλος της Κοινωνίας, το τέλος της διακυβέρνησης (Μάργκαρετ Θάτσερ: Η διακυβέρνηση αποτελεί μέρος του προβλήματος και όχι μέρος της λύσης), τη λύση θα τη δώσουν οι αγορές και τα άτομα, το τέλος του Κράτους, την αυτορρύθμιση των αγορών και μια παγκοσμιοποίηση νεφελώδη και χωρίς αρχές, με όρους συντήρησης απέναντι στην προοδευτική διεθνοποίηση, την ειρήνη, την συνεργασία, την αμοιβαιότητα και την αλληλεγγύη των λαών, των εθνών και των κρατών. Αυτό αποτελούσε και αποτελεί μια προκλητικά προσχηματική προπαγάνδα  προκειμένου να αποσιωπηθούν οι πραγματικές επιδιώξεις του νεοφιλελευθερισμού που ήταν:

•           η επιβολή της χρηματιστικής και χρηματιστηριακής ολιγαρχίας επί της πολιτικής και ιδιαίτερα επί της προοδευτικής πολιτικής, καθότι είναι γνωστό ότι οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις προσεταιρίστηκαν και όχι μόνο, τις συντηρητικές πολιτικές ηγεσίες,

•           η υποτίμηση των δυνάμεων της εργασίας,

•           η συμπίεση και μείωση των εισοδημάτων,

•           η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας,

•           η χρηματο-οικονομία ως υποκατάστατο της πραγματικής οικονομίας, η μετατροπή του χρήματος από μέσον σε προϊόν, η άυλη οικονομία ως προκάλυμμα της παραοικονομίας και της κερδοσκοπίας.

·         Δύο στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης:

• Η συντηρητική-νεοφιλελεύθερη που κυριαρχείται από τη πρόταξη των δημοσιονομικών (έλλειμμα-χρέος-πληθωρισμός) της οικονομίας. Η στρατηγική αυτή οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας και ύφεσης.

Άλλωστε, είναι γνωστό το ζήτημα που αποτέλεσε έναν από τους κυριότερους λόγους που η ανθρωπότητα οδηγήθηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπου οι προοδευτικές δυνάμεις έθεταν ως κύριο ζήτημα τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία ενώ οι δυνάμεις της συντήρησης προέτασσαν την αντιμετώπιση του πληθωρισμού και είχε διατυπωθεί το δίλημμα: «Πληθωρισμός ή Ανεργία;». Και

• Η προοδευτική με αναπτυξιακό και αναδιανεμητικό προσανατολισμό, με ενεργητικές πολιτικές για νέες θέσεις εργασίας και βιώσιμης ανάπτυξης.

·         Πάντα όσοι υποστηρίζουν ή είναι εκπρόσωποι συντηρητικών πολιτικών θέτουν τα γνωστά τρία διλήμματα:

•           Πρώτα η σταθερότητα μετά η ανάπτυξη.

•           Πρώτα η «αύξηση της πίτας» μετά η αναδιανομή του πλούτου.

•           Πρώτα η μείωση δαπανών και ύστερα η αύξηση εσόδων

·         Οι προοδευτικές δυνάμεις, είναι αυτονόητο ότι μέρος της πολιτικής τους  αποτελεί η δημοσιονομική σταθερότητα και εξυγίανση ωστόσο, πάντα επιζητούν τη διαλεκτική σχέση των τριών, τη σύνθεση της σταθερότητας και της ανάπτυξης, της αύξησης του πλούτου και της αναδιανομής του, της αύξησης των εσόδων του κράτους μέσω ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος, της πάταξης της φοροδιαφυγής και της αντιμετώπισης της διαφθοράς και μείωσης των δαπανών μέσω της πάταξης της δημόσιας σπατάλης.

o   Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από θέση αρχών είναι ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό. Και αντιμετώπισε την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα του Μητσοτάκη τη δεκαετία του ‘90. Την τελευταία διετία, όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υποστηρίζουμε ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που μας οδήγησε στην κρίση δεν μπορεί να μας οδηγήσει στην έξοδο από αυτή, ότι υπήρχε και υπάρχει ο προοδευτικός δρόμος τόσο στην Ε.Ε. όσο και στη χώρα. Όσο συνεχίζουν να ασκούνται οι πολιτικές των μνημονιακών δυνάμεων της χώρας και του νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου της ΕΕ, η κρίση θα βαθαίνει. Έμπρακτη απόδειξη αποτελεί η κοινωνική και οικονομική αποτυχία αυτής της διετίας. Σε πανελλήνια κλίμακα, τα μέλη, οι φίλοι και τα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υποστηρίζουν σταθερά αυτές τις αρχές και αυτές τις πολιτικές θέσεις. Ωστόσο, σε στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά την υπογραφή του Μνημονίου διαμορφώθηκαν και άλλες δύο πολιτικές αντιλήψεις. Η μία που συνέβαλε στην μνημονιακή πολιτική, με την λογική ότι αυτή η πολιτική είναι έξω από τις αρχές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση και «δεν γινόταν αλλιώς» και μία τρίτη, βαθιά συντηρητική και έξω από τη φυσιογνωμία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που έχουν συνταχθεί με το παρασιτικό κεφάλαιο, τους καναλάρχες και τους τραπεζίτες και υποστηρίζουν ότι «έτσι πρέπει να γίνει», οι γνωστές δυνάμεις του σοσιαλφιλελευθερισμού και του νεοσυντηρητισμού.

o   Οι δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., οι κοινωνικές του οργανώσεις και η νεολαία του κόμματος ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και το αποτέλεσμα του το μνημόνιο και ό,τι ακολούθησε αυτού, έχουν σοσιαλιστικές, προοδευτικές αρχές, έχουν δημοκρατική πολιτική δράση, επιδιώκουν την ενότητα και την κοινή δράση απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές και απέναντι σε ένα σύστημα με το οποίο το νεοφιλελεύθερο Διευθυντήριο της Ε.Ε., η ολιγαρχία, το παρασιτικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες και οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ επιχειρούν να υποκαταστήσουν την Πολιτική.

o   Επιδίωξη αυτών των δυνάμεων είναι να αποδομήσουν τις προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προκειμένου να επιβάλλουν μια αναχρονιστική και συντηρητική έκφραση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χρειαζόμαστε ένα μαζικό κίνημα ενωτικό με εναλλακτική λύση, γιατί ολοένα αυξάνονται τα φαινόμενα κατάρρευσης. (Ήδη το ποσοστό της φτώχειας ανέρχεται στο 25% και πλέον, 1 στους 4 πολίτες, 2.500.000 άνθρωποι και πλέον με μέσο εισόδημα 5800 ευρώ το χρόνο).

4)      Μεταμορφισμός:

o   Θα ξέρετε ίσως  ότι η 6^η Αυγούστου , είναι η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Από εκεί εμπνεύστηκαν όσοι σωστά έχουν γράψει –εδώ και πολλά χρόνια-για το πολιτικό και κοινωνικό μεταμορφισμό που το σύστημα με τη χειραγώγηση και τη προπαγάνδα έχει προωθήσει πολλές φορές μέσω αλλαγής προσώπων που συνεχίζουν τις ίδιες πολιτικές . Ωραία το έλεγε και ο μακαρίτης τραγουδοποιός Μ. Ρασούλης: <όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν>!! διότι στελέχη της Κυβέρνησης που υπερασπίστηκαν και εφάρμοσαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τώρα  που οι πολιτικές αυτές οδήγησαν σε μεγάλες  βλάβες την ελληνική οικονομία και κοινωνία, εμφανίζονται ως αντίθετοι, κυριολεκτικά μεταμορφωμένοι και είναι φυσικό για απλούς φίλους, μέλη στελέχη να μην έχουν όλα τα δεδομένα αλλά το να το ισχυρίζονται άνθρωποι που κυβέρνησαν και κυβερνούν αποτελεί ένα ακόμα χτύπημα στην αξιοπιστία και στην πολιτική εντιμότητα.
Το ερώτημα -για ένα προοδευτικό πολίτη είναι: Ποιά βουλή, Με Νεοφιλελεύθερους ή με Προοδευτικούς πολιτικούς.

o   Από την κρίση δεν θα βγούμε με πρόσωπα νέα ή παλιά, θέλουμε πολιτικές και πρόσωπα κατά του νεοφιλελευθερισμού και των αποτελεσμάτων του.
Μεταμορφωμένοι ή Αληθινοί;-Πρόοδος ή Συντήρηση;

o   Πρέπει να τεθεί ένα όριο στην πλήρη αντιστροφή των νοημάτων που επιχειρείται μέσω μιας προσχηματικής προπαγάνδας προκειμένου να αποσιωπηθούν οι πραγματικές επιδιώξεις του νεοφιλελευθερισμού και να νομιμοποιηθούν οι ασκούμενες αντιλαϊκές πολιτικές. Οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και όσοι υλοποιούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μέτρα, προβαίνουν σε κατάφωρη καταστρατήγηση και βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις: την ακύρωση κοινωνικών κατακτήσεων, την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, την υπό-χρηματοδότηση υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους ή των δημοσίων επενδύσεων, τις απολύσεις εργαζομένων, τη καθιέρωση της ημι-απασχόλησης, τη μείωση αποδοχών, τη διεύρυνση της παραοικονομίας. Αυτή η στρατηγική και αυτές οι αντικοινωνικές και αντι-αναπτυξιακές επιλογές, έχουν όνομα. Αποτελούν μια «νέα» μορφή της Αντιμεταρρύθμισης και της συντηρητικής πολιτικής.

o   Αυτές οι νέο-συντηρητικές επιλογές που βαφτίζονται μεταρρυθμίσεις δεν έχουν περιλάβει ούτε μέτρα καθήλωσης, ούτε υποχρεώσεις για ανάλογη συμμετοχή σε βάρη από τους έχοντες και κατέχοντες. Δεν αφορούν σε κάποιες εξελίξεις. Δεν αφορούν στο αύριο. Αυτές οι πολιτικές και ο μεταμορφισμός τους έρχονται από το παρελθόν, από περιόδους που οι εργαζόμενοι και οι πολίτες ήταν υποβαθμισμένοι κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά. Η μεταρρύθμιση -με το προοδευτικό περιεχόμενο της- καθορίζει και προσδιορίζει προοδευτικές αλλαγές. Η αναφορά σε μεταρρυθμίσεις αποτελεί προαναγγελία πολιτικών και μέτρων με κέντρο τον άνθρωπο, τον πολίτη, τον εργαζόμενο. Οι μεταρρυθμίσεις και τα αντίστοιχα σχέδια αποτελούν τη βάση για τη διεύρυνση δικαιωμάτων και κατακτήσεων με δημοκρατικό, πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. διακρίνουμε τον πρωτοφανή συντηρητικό και αντιπολιτικό μεταμορφισμό και θεωρούμε ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην προοδευτική πολιτική, σκέψη και ανάλυση, στις προοδευτικές πολιτικές επιλογές και συνεργασίες και στους πολιτικούς προσδιορισμούς στην οικονομία, στην κοινωνία και στους θεσμούς. Διακρίνουμε τον πρωτοφανή συντηρητικό και αντιπολιτικό μεταμορφισμό και θεωρούμε ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην προοδευτική πολιτική, σκέψη και ανάλυση, στις προοδευτικές πολιτικές επιλογές και συνεργασίες και στους πολιτικούς προσδιορισμούς στην οικονομία, στην κοινωνία και στους θεσμούς.

5)      Εκλογικό πρόγραμμα ΠΑ.ΣΟ.Κ.

o   Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λειτουργούσε πάντα στο δημόσιο βίο με δημοκρατικά και προοδευτικά προτάγματα, με ιδεολογικές και πολιτικές αρχές, ήταν πάντοτε η κεντρική δύναμη αναφοράς των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων της χώρας προς προοδευτικές πολιτικές και κοινωνικές κατευθύνσεις.

o   Για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτή την κρίσιμη περίοδο ο δρόμος είναι η πολιτική ενός κόμματος με πολιτικές και κοινωνικές αρχές, με ιδεολογικό και πολιτικό λόγο, με προγραμματισμό και με σταθερή αναφορά στις κοινωνικές δυνάμεις. Για να γίνονται οι αντιπαραθέσεις με πολιτικά δεδομένα και όχι με ομαδοποιήσεις, παραπολιτική, παρασκήνια, ψιθύρους στους διαδρόμους, μεθοδεύσεις, προσφυγή στο star system και οικονομικές ενισχύσεις που οδηγούν σε πολιτικές δεσμεύσεις. Αυτά είναι φαινόμενα που τροφοδοτούν την πόλωση, τον λαϊκισμό και τον φανατισμό. Εμφανίζονται όταν σταματούν οι κανόνες. Κι αυτές οι συμπεριφορές θα απομονωθούν, όταν επανέλθει η Προοδευτική πολιτική πάνω στο τραπέζι. Οι γνωστές δυνάμεις του σοσιαλφιλελευθερισμού και του νεοσυντηρητισμού θα οδηγηθούν εκ των πραγμάτων να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους για τις πολιτικές που υιοθετούν και τις συνεργασίες τις οποίες επιδιώκουν. Στη νέα Βουλή θα κριθούν σημαντικές επιλογές για τη χώρα. Και σ’ αυτή τη Βουλή το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρέπει να είναι ακριβώς η πολιτική δύναμη που μάχεται με θέσεις για τον προοδευτικό προσανατολισμό της χώρας. Μετά τις εκλογές θέλουμε να είμαστε ενωμένοι και ισχυροί σε ένα συγκροτημένο προοδευτικό κίνημα.

o   Στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρξει σύμπραξη ή κοινός τόπος με μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις. Ούτε μπορούν να ευοδωθούν επιδιώξεις μεταμορφισμού και μετάλλαξης. Ναι στην ενότητα μέσα και από τη διαφορετικότητα, αλλά είναι ασυμφιλίωτο, αγεφύρωτο το χάσμα ανάμεσα στους σοσιαλιστές και στους σοσιαλδημοκράτες από τη μια μεριά και σε νεοφιλελεύθερους, μονεταριστές, σοσιαλ-φιλελεύθερους και της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας από την άλλη. Κόμματα ή τμήματα αυτών χωρίς ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αρχές καταλήγουν να είναι απλώς μηχανισμοί μακριά από την κοινωνία και σε διάρρηξη των σχέσεων τους με τον λαό, και έτσι καθίσταται δυνατόν, μεταξύ των άλλων να ελεγχθούν από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας και κέντρα οικονομικής ισχύος και προβολής.

o   Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με τη συμβολή όλων των δυνάμεων του προχωρά στην πραγματοποίηση της Εθνικής Συνδιάσκεψης του κόμματος για την πραγματική οικονομία και ανάπτυξη της χώρας. Όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δίνουμε τη μάχη για θέματα που αφορούν στην προοδευτική του ανασύνταξη, την προγραμματική και πολιτική του ενότητα που έχουν πληγεί από τις εφαρμοζόμενες μονεταριστικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τελευταίας περιόδου. Αυτές αποτελούν μειοψηφικές πολιτικές. Οι προοδευτικές δυνάμεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με την ανατροπή των πολιτικών αυτών, επιδιώκουμε να ορθώσουμε και να ξεδιπλώσουμε μια σισύφεια προσπάθεια για τη προώθηση πολιτικών νίκης, προοδευτικών πολιτικών που θα ενώσουν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και της παραγωγής. Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήδη είναι στην ημερήσια διάταξη στο ιδεολογικό-πολιτικό πεδίο η αυτονόητη αντιπαράθεση μεταξύ νεοφιλελεύθερης και προοδευτικής πολιτικής. Δεν μπορεί να υπάρξει λύση χωρίς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά ΠΑ.ΣΟ.Κ. με προοδευτική πολιτική.

o   Το κεντρικό ζήτημα είναι με ποιες πολιτικές επιλογές, με ποιες οικονομικές πολιτικές και με ποιο πρόγραμμα θα πάμε στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Η ανασύνταξη της Προοδευτικής πολιτικής είναι από τις βασικές προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

o   Προτεραιότητα μας είναι η συγκρότηση μιας προοδευτικής πολιτικής και η υποστήριξη για την εκπόνηση ενός προγράμματος εξόδου από την οικονομική και κοινωνική κρίση και ύφεση με αναπτυξιακό και αναδιανεμητικό προσανατολισμό. Ανάπτυξη με όρους κοινωνίας και όχι με όρους λιτότητας, και ακραίων οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων που οδηγούν αναπόφευκτα σε μια άνευ προηγουμένου αναδιανομή ισχύος, πλούτου και δικαιωμάτων εις βάρος των πολλών και των ασθενέστερων και σε υποχώρηση κάθε έννοιας δημοκρατίας. Με σχεδιασμό και εξειδίκευση πολιτικών, προωθούμε τον επανασχεδιασμό της στρατηγικής για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, μέσω της ενίσχυσης του παραγωγικού δυναμικού, της ποιότητας, των θέσεων εργασίας και εντέλει, της ανασύνταξης της ελληνικής οικονομίας στη διεθνή αγορά.

6)      Εκλογές και Μετεκλογικές συνεργασίες: Το βράδυ της Κυριακής δεν θα υπάρξουν μονοκομματικές λύσεις. Το πρόβλημα των πολιτικών συμμαχιών και συνεργασιών θα αποτελέσει ζήτημα, για την επόμενη πολιτική περίοδο. Θα δοκιμαστεί η σταθερότητα και οι λύσεις σε κρίσιμα θέματα. Η αναμέτρηση θα γίνει ανάμεσα στον νεοφιλελευθερισμό και τα προοδευτικά προγράμματα των δημοκρατικών δυνάμεων κάτω από οποιουσδήποτε συσχετισμούς

o   Σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση προετοιμάζεται να επιβληθεί ένας ελεγχόμενος «πολιτικός βίος» με ελεγχόμενες ηγεσίες και ελεγχόμενους πολιτικούς σχηματισμούς στα πλαίσια μιας διαρκούς ύφεσης και λιτότητας στη χώρα τόσο από μέρους της νεοφιλελεύθερης ηγεσίας της Ε.Ε. όσο και από την εγχώρια ολιγαρχία και τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Η αναμέτρηση θα γίνει ανάμεσα στις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονίου και τις προοδευτικές δυνάμεις

o   Εκλογές και μετεκλογικές συνεργασίες: Η κυβέρνηση θα  προκηρύξει τις εκλογές όχι μόνο με βάση την εξειδίκευση και την εφαρμογή των αποφάσεων των Συνόδων Κορυφής  αλλά κυρίως με βάση τις επιδιώξεις των κύκλων που οργάνωσαν αυτή την κυβέρνηση μαζί με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Είναι προφανές ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό είναι ένα από τα κυρίαρχα στρατηγικά ζητήματα της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης. Το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, η άρχουσα τάξη της χώρας και οι ηγεσίες των πολιτικών δυνάμεων προετοιμάζονται με βάση αυτή την εξέλιξη για το επόμενο στρατηγικό ζήτημα που είναι οι συμμαχικές κυβερνήσεις ή κυβερνήσεις συνεργασίας.

o   Και ασφαλώς, οι καναλάρχες και άλλοι κύκλοι είναι έτοιμοι να χειραγωγήσουν και αυτή την εξέλιξη. Οι ομάδες του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου τόσο από την πλευρά των Σοσιαλιστικών όσο και των Χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων έχουν εγείρει τεράστιο ζήτημα για την απαράδεκτη συμμετοχή της ακροδεξιάς στην ελληνική κυβέρνηση. Επιλογή του Διευθυντηρίου της ΕΕ και χρηματιστηριακών κύκλων είναι να μεθοδεύσουν τις κυβερνήσεις στην επόμενη φάση με βάση το «συγκρότημα του μνημονίου» προκειμένου να είναι «κυβερνήσεις των δανειστών και της διαπλοκής» και να εφαρμόζουν πιστά τις αποφάσεις του Διευθυντηρίου της Ε.Ε. για τη συνέχιση της εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

o   Οι συμμαχίες και συνεργασίες ανάμεσα σε προοδευτικές δυνάμεις που είναι ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και στο μνημόνιο και με σαφή επιδίωξη την προοδευτική έξοδο από την κρίση, είναι το κεντρικό ζήτημα για την επόμενη πολιτική περίοδο. Στη βάση της υιοθέτησης βασικών, κοινών αξόνων προοδευτικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Επίσης, στρατηγικής σημασίας ζήτημα για την επίτευξη προοδευτικής πλειοψηφίας όσον αφορά το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, είναι η διαρκής προσπάθεια όλων των προοδευτικών δυνάμεων για να μην λειτουργήσουν τα συντηρητικά σύνδρομα και οι στοχεύσεις των κινδυνολόγων και της απαξίωσης της πολιτικής που στόχο θα έχουν την μαζική αποχή των πολιτών από αυτή την κρίσιμη εκλογική διαδικασία. Το κυρίαρχο πρόβλημα σήμερα για την πολιτική είναι, πώς θα επιβληθεί σε κάθε χώρα και διεθνώς πάνω σε αυτά τα συμφέροντα που ήδη έχουν αυτονομηθεί από τα κέντρα του πολιτικού ελέγχου. Για να δυναμώσει η Προοδευτική πολιτική- γιατί δεν είναι όλες οι πολιτικές ίδιες-, για να επιβάλλουν οι προοδευτικές δυνάμεις την πολιτική έναντι της κυριαρχίας των αγορών για να γίνουν οι κοινωνίες κυρίαρχες, βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή των πολιτών. Η συμμετοχή στα κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι. Γιατί, σήμερα όσοι κατακρίνουν την πολιτική θα πρέπει να αντιληφθούν ότι βρίσκεται σε θέση αδυναμίας να επιβληθεί σε εγχώρια και διεθνή δίκτυα συμφερόντων. Όταν δεν συμμετέχουμε στις εξελίξεις, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι θα τις διαμορφώνουν άλλοι. Το έλλειμμα στην εκπροσώπηση είναι έλλειμμα στην πολιτική, είναι έλλειμμα στη δημοκρατία.