Η
φιέστα των "Τσάμηδων" (το απόγευμα
του Σαββάτου 23 Ιουνίου) για τα "θύματα"
της ανύπαρκτης γενοκτονίας, που
περιορίστηκε στο "μνημείο" της
Τζάρας και δεν έκαναν πορεία προς τα
σύνορα Μαυροματίου, ήταν μια ακόμη
προκλητική ενέργεια, χωρίς κανέναν
ουσιαστικά αντίκτυπο. Γι' αυτό και μπορεί
να χαρακτηριστεί αποτυχημένη ως προς
το σκοπό της. Η συμμετοχή κυμαίνονταν
σε χαμηλότερα επίπεδα από τις προηγούμενες
εκδηλώσεις, κάποιες εκατοντάδες
μεταφερόμενοι οπαδοί, που μαζί με τους
ομιλητές, εκτόξευσαν κραυγές και απειλές.
Τα συνηθισμένα δηλαδή...
Ο
πρόεδρος του "Τσάμικου κόμματος"
Σπετίμ Ιντρίζι, όπως και άλλοι παράγοντες,
κάλεσαν την αλβανική κυβέρνηση του Έντι
Ράμα να βάλει ως πρώτο θέμα στη συμφωνία
το ζήτημα των "Τσάμηδων", ενώ την
κατηγόρησαν για υποχώρηση απέναντι
στους Έλληνες. Τόνισαν χαρακτηριστικά
ότι "με
αυτή την αδύναμη πολιτική εναντίον της
Ελλάδας, δεν έχουμε σήμερα ασπίδες για
να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας".
Ανήγγειλαν ότι θα καταφύγουν στο
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις ιδιοκτησίες
των "Τσάμηδων" στη Θεσπρωτία. Ζήτησαν
την ίδρυση "τσάμικων" νεκροταφείων,
όπως και ένα μνημείο για τους "Τσάμηδες",
αλλά και τη λειτουργία αλβανικών σχολείων
στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ότι "είναι
θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων".
Συμμετείχαν
η βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος
(που ίδρυσε ο Σαλί Μπερίσα) Αλμπάνα
Βόξη, ο
δήμαρχος Κονίσπολης Σουαίπ
Μπεκίρι, ο αντιδήμαρχος Αγίων Σαράντα
Ραμίζ Χούσι (μαζί και η φιλαρμονική του
δήμου), καθώς και εκπρόσωπος των Αλβανών
του Κοσσυφοπεδίου.
Η
ΔΗΘΕΝ "ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ"
Να
σημειωθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν
μπορούν να μιλούν για "γενοκτονία"
οι "Τσάμηδες", αφού κάτι τέτοιο δε
συνέβη. Αποχώρησαν οικειοθελώς, πριν
την καταδίκη τους για εγκλήματα
πολέμου. Σε
18.000 άτομα υπολογίζονται οι "Τσάμηδες",
που εγκατέλειψαν τη Θεσπρωτία στα τέλη
του 1944, μαζί με τα τελευταία υπολείμματα
των γερμανικών δυνάμεων. Συναισθανόμενοι
τις συνέπειες των όσων έπραξαν κατά του
ελληνικού πληθυσμού, τράπηκαν σε φυγή
προς την Αλβανία παίρνοντας μαζί τους
και τις οικογένειές τους. Με αποφάσεις
δικαστηρίων τούς αφαιρέθηκε η ελληνική
ιθαγένεια, ενώ η ακίνητη περιουσία τους
απαλλοτριώθηκε και αποδόθηκε σε ντόπιους
της περιοχής Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο
Δωσίλογων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην
σε θάνατο 1.930 Τσάμηδες, που βαρύνονταν
με εγκλήματα πολέμου. Τα τελευταία
χρόνια το θέμα των "Τσάμηδων"
αποτελεί παράμετρο του αλβανικού
μεγαλοϊδεατισμού. Μόνιμη θέση της
Ελλάδας στις αλβανικές αξιώσεις είναι
ότι «θέμα Τσαμουριάς" δεν υφίσταται»
και ότι διάλογος με εγκληματίες πολέμου,
που έχουν καταδικαστεί από δικαστήρια
δεν μπορεί να γίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου