Μια γιορτή με φρέσκες ιδέες και πολύχρωμο ακροατήριο. Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Δημοσιογράφου Χρήστου Μέγα «Αναπιάσματα»

Είναι άκρως συγκινητικό να πηγαίνεις σε μια γιορτή, στην κορωνίδα των εορτών όπως είναι η παρουσίαση ενός βιβλίου, να βλέπεις πολλούς φίλους, ένα πολύχρωμο και δυναμικό ακροατήριο, να σου θυμίζει ο τίτλος του την πατρώα Ηπειρωτική γη, άκου «ΑΝΑΠΙΑΣΜΑΤΑ»; και την ευθύνη του συντονισμού να έχει ένα 14χρονο παιδί. Σε γεμίζει ελπίδα, σου δίνει κουράγιο, βλέπεις ότι μέσα στην κοινωνία κάτι νέο… φουρνίζεται. Αυτό μέλλει να ακουστεί με πάταγο σύντομα… Αναφερόμαστε το βιβλίο του Ηπειρώτη (από την Άρτα) Δημοσιογράφου Χρήστου Μέγα: «Αναπιάσματα-Μιλώντας για την Οικονομία με τα παιδιά μου» (εκδόσεις Καμπύλη) που παρουσίασε ο συγγραφέας χθες (26/6/18) στο café του βιβλιοπωλείου IANOS. Στο πάνελ μίλησαν για το βιβλίο με ιδιαίτερα θερμά λόγια οι : Κώστας Ζαχαριάδης (Διευθυντής Κοινοβουλευτικής ομάδας ΣΥΡΙΖΑ), Κωστής Χατζηδάκης (Αντιπρόεδρος της ΝΔ), Θανάσης Θεοχαρόπουλος (Πρόεδρος ΔΗΜΑΡ-Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΔΗΣΥ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ) και ο καθηγητής Σάββας Ρομπόλης. Στον συντονισμό ήταν ο μαθητής Θανάσης Μπάρκας (και αυτός Ηπειρώτης, από τη Φιλιππιάδα) Μεταξύ των παρευρισκομένων οι: Χρηστος Μπιάλας (βουλευτής ΣΥΝ), Θανάσης Μπακαλέξης (πρώην διοικητής του ΕΦΚΑ και τώρα Πρόεδρος του αγροτικού οργανισμού «Δήμητρα»), ο καθηγητής Μιχάλης Εγγλεζάκος, ο Νομικός Αντώνης Βγόντζας, ο Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης, το μέλος του Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελευθερία Σιαμέτη, η Έφη Μπέκου και ο Μιχάλης Καχριμάκης από το Κίνημα Αλλαγής και περισσότεροι από 200 ακροατές αλλά, ταυτόχρονα, και αναγνώστες…

 Φανερά συγκινημένος ο συγγραφέας σημείωσε μεταξύ άλλων ότι: «…Το 50% του στόχου μου με αυτό το βιβλίο, να στρέψω δηλαδή τα φώτα στη νέα γενιά (αυτή που γεννήθηκε γιατί υπάρχει και μια άλλη που δεν θα γεννηθεί λόγω των γνωστών προβλημάτων) πέτυχε. Το βιβλίο αποτέλεσε την αφορμή να κινητοποίησαν τόσους σημαντικούς ανθρώπους να γράψουν, να πουν, να εισφέρουν με ιδέες πάνω στο δημογραφικό. Το κατ εξοχήν εθνικό πρόβλημα: αφενός πρόβλημα λόγω αφελληνισμού και αφετέρου γιατί χωρίς νέους για τους οποίους θα εργαστούν οι γονείς, χωρίς τα παιδιά που θα καταναλώσουν και δίχως να έχουμε νέους επιστήμονες που θα δημιουργήσουν, ανάπτυξη και ευημερία δεν υπάρχει. Μια χώρα με λίγα παιδιά είναι μια αδύναμη πατρίδα… Πραγματικά σε συγκινήσατε…  …Πρέπει να καταλάβουμε ότι «εκεί έξω» υπάρχει ένα άλλος κόσμος. Τον οποίο δεν τον βλέπουμε κατάματα αλλά, μέσα από τις στατιστικές. Πολλές φορές ακούω, δεν θέλω να το εξειδικεύσω τώρα, ότι η ευελιξία ήταν το τίμημα της προσαρμογής. Δηλαδή η ανεργία, το μισό μεροκάματο κ.λπ .(Έστω ας το συζητήσουμε για την εσωτερική υποτίμηση. Έχω ένα ολόκληρο κεφάλαιο πάνω σε αυτό, σε σχέση με το εθνικό νόμισμα. Γιατί κάποιοι αριστερίζοντες τάχα μας λένε ότι η «λύση» είναι η Δραχμή. Μια νέα υποτίμηση της εργατικής δύναμης δηλαδή). Αυτά να τα συζητήσουμε πώς, σε ποιο βαθμό έπρεπε να γίνουν, τι έμελλε να διορθωθεί και ποιος είναι ο (αρνητικός) απολογισμός της 10χρονης κρίσης. Αλλά, να προβάλουν την ευελιξία σαν διόρθωση στην «εργασιακή ακαμψία» που κτίσαμε το προηγούμενο διάστημα οδηγεί τουλάχιστον στην αναξιοπρέπεια… Πρέπει να πάρουμε και εμείς κάτι ολόκληρο στο κάτω-κάτω: ας πούμε την απασχόληση και την αξιοπρέπειά μας! … Κοντολογίς θα έλεγα ότι πρέπει να εργαστούμε τουλάχιστον να κρατήσουμε εδώ τα λίγα παιδιά που γεννάμε και σπουδάζουμε με τεράστιες θυσίες. Είναι λαμπρά μυαλά. Και από την άλλη, τα μικρής εξειδίκευσης εργατικά χέρια ας μην κυλήσουν από γκαρσόνια σε υποδοχείς μεταναστών. Να μην γίνει η πατρίδα μας κέντρο υποδοχής και οι Έλληνες ανθρωποφύλακες... … Δυο λόγια για το βιβλίο: Το έγραψα σε αυτόματη γραφή. Το είχα σαν φορτίο μέσα μου. Αλλά δεν είχα χρόνο για να το πληκτρολογήσω. Φέτος, από τον Σεπτέμβριο δηλαδή, πήγαινα κάθε πρωί στις 8 την κόρη μου στο Νηπιαγωγείο και μετά γύριζα και έγραφα. Ξέρετε, επειδή στην εφηβεία εργαζόμουν πολύ σκληρά στα καπνοχώραφα (πάντα στις διακοπές υπήρχε ένταση εργασία: το Πάσχα στο φύτεμα, το καλοκαίρι στη συλλογή των φύλλων, ενώ στις διακοπές των Χριστουγέννων μαζεύαμε πορτοκάλια στον κάμπο της Άρτας). Έτσι λοιπόν μου έλειπε ύπνος. Στα 14 αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος. Τόσο για την πολική δουλειά όσο και για τον πρωινό ύπνο. Κάπου είχα εντοπίσει ότι οι δημοσιογράφοι (στις εφημερίδες τότε) δεν χρειαζόταν να πηγαίνουν πρωί στη δουλειά. Το τέλειο επάγγελμα για ένα παιδί που ήθελε να κοιμάται το πρωί. Είναι κάτι που δεν χόρτασα μικρός… Φέτος με το παιδί μου είδα τον κόσμο αλλιώς . Μετά ήταν οι συζητήσεις με τον Περικλή και την Έρρικα που ξέφευγαν των συνηθισμένων. Οι μετανάστες και πρόσφυγες ήταν το θέμα, η Οικονομία και πώς μας επηρεάζει επίσης. Το βιβλίο πραγματικά ανήκει στα παιδιά μου. Είναι μια κατάθεση οικογενειακής ψυχής και ορισμένες προβολές στο μέλλον μέσα από τα μάτια (ή για τα μάτια) των παιδιών μου…»

Ακολουθεί ένα φωτογραφικό

αφιέρωμα στην
εξαιρετική εκδήλωση-παρουσίαση,  305 φωτογραφιών. 

Φωτο: Χριστόφορος Ευθυμίου