Η απλοποίηση της
επιχειρηματικότητας είναι ίσως το κλειδί για την αλλαγή νοοτροπίας και
ψυχολογίας, τα οποία είναι και τα βασικά συστατικά για την απελευθέρωση των
δημιουργικών δυνάμεων μιας κοινωνίας που μπορούνα να φέρουν την πολυπόθητη
ανάπτυξη.
Προσπαθώντας να αντιληφθεί κανείς το
'επιχειρείν´ ή 'entrerpreneurship' στην Aγγλικήν (όπως αναφέρεται σε όλα τα
εγχειρίδια Business Administration, Finance) από την ακαδημαϊκή, πολιτική και
πολλές φορές δημοσιογραφική οπτική γωνία, μένει κάποιος ερευνητής με την εικόνα
μιας διαδικασίας που ξεκινά από μια ιδέα, έναν άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων, έρευνα
αγοράς για τον ανταγωνισμό, εύρεση χρηματοδότησης και τελικά υλοποίηση της ιδέας
και κέρδος.
Λειτουργώντας αντίστροφα και βλέποντας
το επιχειρηματικό τοπίο στην Ελλάδα, και αφαιρώντας τις επιχειρήσεις που έχουν
σαν μοναδικό πελάτη το Ελληνικό Δημόσιο είτε με την μορφή παροχής υπηρεσιών είτε
προμηθειών, ένα μόνο είδος ευδοκιμεί σε όλη την Ελληνική επικράτεια. 'ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ
& ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΑ'.
Μια βόλτα στην γειτονιά σας και αρκεί να
ανακαλύψετε όχι μόνο τον αριθμό που αναπτύσσονται, εξελίσσονται και
μεταλλάσσονται, αλλά πως σαν είδος επικρατεί και πολλά παραδοσιακά εστιατόρια
μετατρέπονται σε 'souvlaki boutiques' και πως καφετεριες κάνουν τζίρους που θα
ζήλευαν μικρομεσαίες βιοτεχνίες ή γραφεία παροχής επιστημονικών υπηρεσιών
(Δικηγορικά, Τεχνικά, Φοροτεχνικά γραφεία) ακόμα και πετυχημένα
franchises.
Οι λόγοι της εξάπλωσης και ευδοκίμησης
είναι συγχρόνως οι ίδιοι λόγοι που δεν επιτρέπουν επιχειρήσεις που θα μπορούσαν
να ξεκινήσουν από πρώτες ύλες ή καινοτόμες ιδέες να καταλήξουν σε προϊόντα ή
υπηρεσίες και που θα δημιουργoύσαν υπεραξίες και κέρδος. Πιο συγκεκριμένα
παρατηρεί κανείς:
1. Μια
έτοιμη αγορά, μια έτοιμη συνταγή που ακολουθεί ο 'επιχειρών' την πεπατημένη
οδό.
Σχόλιο: Άρα καμία νέα καινοτόμα
ιδέα.
2. Τα
προϊόντα απευθύνονται σε όλο τον Ελληνικό πληθυσμό ανεξαρτήτου ηλικίας,
μορφωτικού επιπέδου, οικονομικής κατάστασης.
Σχόλιο: Μια επιχείρηση με καθαρά
Ελληνικά χαρακτηριστικά (εσωστρέφεια), δεν μπορεί να έχει εξωστρέφεια και
εξαγωγή (Η καφετερία στην Ευρώπη είναι μια γρήγορη στάση για έναν καφέ στα
όρθια).
3. Οι
επιχειρήσεις αυτές πολλές φορές παρέχουν και άλλα προϊόντα πέραν αυτών που
αναγράφονται στις άδειες τους και μετατρέπονται σε bar, εστιατόρια, χώρους
συνεστιάσεων και μουσικών ζωντανών βραδειών.
Σχόλιο: α) Δημιουργία στρέβλωσης στην
αγορά και αθέμιτο ανταγωνισμό και β) Έλλειψη Δημόσιου ελέγχου ομιχλώδες
επαγγελματικό -επιχειρηματικό περιβάλλον 'ποιος κάνει τι'.
4. Ασαφής
οριοθέτηση χώρου εναπόθεσης τραπεζοκαθισμάτων.
Σχόλιο: Οικοδομική
αυθαιρεσία
5. Για
την ορθή τελική αδειοδότηση μια τέτοια επιχείρηση χρειάζεται να περάσει από 7
κατ' ελάχιστον υπηρεσίες-φορείς-οργανισμούς Δημόσιου χαρακτήρα όπως:
Εφορία-έναρξη, πολεοδομία-επαγγελματική χρήση, Δήμος Δ.Σ-έγκριση, Υγειονομικό,
ΑΕΠΙ, Πυροσβεστική, Άδεια μουσικών οργάνων. Πολλές λειτουργούν με άδεια
αναψυκτηρίου.
Σχόλιο: Γραφειοκρατία επαφή με
Δημόσιους λειτουργούς και τελικά επιβίωση του
'καταφερτζή'.
Ολοκληρώνοντας, αν αναλογιστεί κανείς
ότι ένας cappuccino στην Αθήνα στον Άγιο Ελευθέριο στην Αχαρνών στοιχίζει 3,80
ευρώ και στην Ιταλία σε οποιαδήποτε γειτονιά ή τουριστική πόλη όχι πάνω από 1,20
ευρώ τότε αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ευδοκιμεί το επιχειρείν με τίτλο
'ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ & ΣΟΥΒΛΑΤΖΙΔΙΚΑ'...
Άρθρο του Δημήτρη Παπαδόπουλου. | |
Δημήτρης Παπαδόπουλος
Ο Δημήτρης
Παπαδόπουλος είναι Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός, μέλος ΤΕΕ, κάτοχος
Μεταπτυχιακού σε Ανεπτυγμένα Συστήματα Παραγωγής (Kingston London University),
καθώς και κάτοχος μεταπτυχιακού στη Διοίκηση Eπιχειρήσεων (MBA Industrialisation
and Development, Liverpool University).
Έχει εργαστεί σαν επιβλέπων Mηχανικός σε
ιδιωτικές και Δημόσιες Κατασκευές, καθώς και στον τομέα του Τουριστικού Real
Estate. Το τελευταίο καιρό εργάζεται σαν Μηχανικός στο χώρο της συντήρησης δομών
διδασκαλίας και κατασκευής έργων Α.Π.Ε. Δηλώνει ανήσυχο πνεύμα που αναζητά το
αυτονόητο και το αληθινό.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου