Ο Άδωνις και οι ακτές, ή αλλιώς μάγκες και τρίχες

                               

Διάβασα την Παρασκευή 18 Ιουλίου μια συνέντευξη του υπουργού Άδωνη Γεωργιάδη, όπου, ανάμεσα στα διάφορα, μιλάει για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό. Αν και κάθε σημείο της συνέντευξης θα έπρεπε να πάρει απάντηση, θα επικεντρωθώ μόνον σε δυο θέματα που γνωρίζω από πρώτο χέρι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις.

Κατά τον υπουργό «βρίζει τώρα το σύμπαν στο νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς», το οποίο σύμπαν όμως στη συνέχεια το περιορίζει:...

«ο Τσίπρας, ο Κουβέλης, όλοι αυτοί που είδαμε» (ποιοι δηλαδή;) και παρακάτω «επειδή γουστάρει... ο κάθε αριστερός». Ο υπουργός θα πρέπει να ζει σε απομόνωση όλους αυτούς τους μήνες για να μην έχει δει πως η κατακραυγή για το νομοσχέδιο είναι καθολική: από αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς - και από πολλούς που θα χαρακτήριζαν τον εαυτό τους μη πολιτικοποιημένο. Στις 30 του Απρίλη που μας πέρασε, μια μικρή στην αρχή ομάδα διάβασε το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό και κινητοποιήθηκε, λίγο πριν περάσει η προθεσμία της διαβούλευσης, καταφέρνοντας να πάρει μαζί της ένα τεράστιο αριθμό ανθρώπων σε ελάχιστο χρόνο. Αν και λίγες μόνον μέρες πριν τις εκλογές, τα κόμματα της αντιπολίτευσης ασχολήθηκαν μόνο περιστασιακά με το ζήτημα ενώ ακόμη και κάποιες, κυρίως περιβαλλοντικές, ΜΚΟ το αγκάλιασαν (κατά καιρούς με τάσεις οικειοποίησης) με καθυστέρηση. Για κάποιο λόγο, που αδυνατώ να εξηγήσω, δημιουργήθηκε μια ανεξάρτητη κίνηση πολιτών, από τις πιο ισχυρές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, που πέτυχε, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, να αποσυρθεί το ανατριχιαστικό νομοσχέδιο. Η κίνηση αυτή δεν αυτοχαρακτηρίστηκε ποτέ ως αριστερή και ίσως εκεί να βρίσκεται και ένα κομμάτι της επιτυχίας της. Σήμερα, μήνες αργότερα, όλα σχεδόν τα κόμματα (μέχρι και το συμπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ που θεωρεί την απόσυρση του νομοσχεδίου δική του επιτυχία) έχουν υιοθετήσει την κριτική για το νομοσχέδιο.  Τώρα πώς ο κ. υπουργός βλέπει μόνον Τσίπρες και Κουβέληδες, δεν ξέρω να το απαντήσω...

Από την άλλη μεριά ο υπουργός είναι πολύ ειλικρινής: «Για καθίστε, ρε μάγκες» (ναι, αυτολεξεί)... «Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο;». Αποστομωτικό, θα μου πείτε, αν κι εγώ θα ήθελα να μάθω ποιοι είναι αυτοί που θα το βγάλουν (το φράγκο).  Ονομαστικά δηλαδή, να ξέρουμε. Κανείς δεν έχει αντίρρηση (όχι κ. υπουργέ, κατά πάσα πιθανότητα ούτε ο κ. Τσίπρας) πως οι ακτές αποτελούν, ανάμεσα στ'άλλα και ένα οικονομικό κεφάλαιο για τη χώρα. Όμως θα ήθελα να τονίσω αυτό το «ανάμεσα στ'άλλα». Οι ακτές αποτελούν μια περιουσία που δεν καταγράφεται μόνον σε χρήματα και δεν έχουν μόνον οικονομική σημασία. Για να αποφασίσουμε λοιπόν ποια κομμάτια μπορούν να αναπτυχθούν με οικονομικό όφελος και ποια όχι, χρειαζόμαστε κάτι που ονομάζαμε (τις εποχές των δεινοσαύρων) «σχεδιασμό». Που σημαίνει πως δεν δίνουμε γη και ύδωρ σε όποιον μας προσφέρει τα περισσότερα (το οποίο προέβλεπε σαφώς το νομοσχέδιο που αποσύρθηκε), αλλά πως υπάρχει ένας μακροπρόθεσμος και εξισσοροπημένος συμβιβασμός ανάμεσα σε διαφορετικά συμφέροντα.

Έπειτα, δεν είναι ακριβώς «τρίχες» (ναι, επίσης αυτολεξεί) το αν ο κάθε Λάτσης πληρώνει «και μηδέν» για δημόσια γη, γιατί μιλούμε για εκποίηση περιουσιακού στοιχείου που διαχειρίζεται η κυβέρνηση εκ μέρους του Ελληνικού λαού. Φυσικά μετρούν οι θέσεις εργασίας, φυσικά μετρούν οι επιχειρήσεις που θα πληρώσουν φόρο (παρεπιπτόντως όχι μόνο ΦΠΑ, κ. υπουργέ, εκτός αν έχετε αποφασίσει πως από τους άλλους φόρους θα εξαιρούνται, οπότε να μας το πείτε να το ξέρουμε), φυσικά μετρούν και τα ένσημα. Αλλά όλα αυτά μπαίνουν σε έναν ευρύτερο υπολογισμό στον οποίο η τιμή πώλησης της δημόσιας γης παίζει τεράστιο αλλά όχι και μοναδικό ρόλο. Επίσης, ποιες ακριβώς εναλλακτικές ερευνήθηκαν πραγματικά και σε βάθος για να ξέρουμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Ναι, όντως το Ελληνικό δημόσιο τα έχει κάνει θάλασσα στη διαχείριση των κοινών. Αλλά να χαρίζουμε τα κοινά σε αυτούς τους ίδιους που φροντίζουν, εδώ και χρόνια, να τα κάνει θάλασσα το Ελληνικό δημόσιο, δεν ξέρω πώς ονομάζεται. Λεηλασία;

Επειδή η λέξη «μάγκας» δε με αφορούσε ποτέ προσωπικά κι επειδή το νομοσχέδιο το είδα με τα μάτια μου πριν αποσυρθεί, δεν δέχομαι αυτό που ισχυρίζεται ο κ. υπουργός «εδώ δεν ξέρουν ακόμη τι θα κάνουμε». Μπορεί να μην ξέρω τις τελευταίες αλλαγές του νομοσχεδίου, έχω όμως αρκετά δείγματα γραφής της κυβέρνησης σε χωροταξικά ζητήματα για να έχω ελάχιστες αμφιβολίες για τις προθέσεις της, τις οποίες άλλωστε ο υπουργός δηλώνει ξεκάθαρα στη συνέντευξη. Ούτε ο χωρικός σχεδιασμός ούτε και τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι «τρίχες» ούτε τον υποστηρίζω γιατί «έτσι γουστάρω». Ο χωρικός σχεδιασμός είναι κομμάτι του κοινωνικού συμβολαίου για τη διαχείριση των κοινών και, ως τέτοιος, έχει κεντρική σημασία σ'αυτό που ονομάζουμε δημοκρατία.

H συνέντευξη του Αδ. Γεωργιάδη.

Αδ. Γεωργιάδης: «Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο αφού έχουμε τον μεγαλύτερο αιγιαλό;»

Την Παρασκευή 18 Ιουλίου ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., Άδωνις Γεωργιάδης μίλησε στον Βασίλη Χιώτη για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠαΣοΚ.

Για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό
«Κάθεται ένα κράτος και σκέφτεται: πώς με συμφέρει να βγάλω περισσότερα λεφτά; Όταν έχω την διαχείριση του Ελληνικού ως Δημόσιο ή όταν το κάνω ιδιωτικό και το παίρνει τώρα π.χ ο Λάτσης; Ως κράτος θα πάρω περισσότερα λεφτά τώρα που θα το πάρει ο Λάτσης. Γιατί το έχει το Ελληνικό το Δημόσιο 15 χρόνια και έχει μηδενικές εισπράξεις. Αντίθετα έχει ξοδέψει χρήματα σε φύλακες, ανθρώπους που το ποτίζουν κλπ. Τώρα που το πήρε ο Λάτσης ή όποιος κατάφερνε να πάρει το διαγωνισμό, το κράτος θα εισπράξει άπειρα λεφτά. Γιατί δεν θα εισπράξει μόνο από την πώληση. Και μηδέν να το έπαιρνε, δεν έχει σημασία, είναι τρίχες αυτό, δεν περιμένει να πάρει τα λεφτά του το κράτος από εκεί, αλλά θα τα πάρει από τον ΦΠΑ που θα κόβονται οι αποδείξεις από τα καταστήματα που θα υπάρχουν μέσα,από τα ένσημα του ΙΚΑ που θα δουλέψουν οι εργάτες για να γίνει, από τα ένσημα των υπαλλήλων που θα δουλεύουν μέσα.
Βρίζει τώρα το σύμπαν στο νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς, ο Τσίπρας, ο Κουβέλης, όλοι αυτοί που είδαμε. Το έχουν δει το νομοσχέδιο; Όχι , αφού δεν έχει κατατεθεί ακόμη. Βρίζουν το νομοσχέδιο, γιατί δεν βρίζουν επειδή δεν τους αρέσει  το άρθρο ένα, πέντε, δέκα, αφού δεν το έχουν διαβάσει ακόμη, αφού δεν υπάρχει. Βρίζουν την ιδέα ότι πρόκειται το κράτος να βγάλει λεφτά από τους αιγιαλούς. Για καθίστε, ρε μάγκες. Έχουμε τον μεγαλύτερο αιγιαλό στον πλανήτη. Να μην βγάλουμε κανένα φράγκο, να βρει και κανένας άνθρωπος δουλειά, να μειωθούν οι φόροι να περνάμε καλύτερα; Να τα έχουμε μονίμως έτσι, επειδή γουστάρει ο Τσίπρας, ο Κουβέλης ή ο κάθε αριστερός; Δεν λένε να μπουν κανόνες . Εάν περίμεναν να δουν το νομοσχέδιο και να πουν «κάνουμε μάχη γι αυτό γιατί δεν βάζει κανόνες και η δική μας γνώμη είναι ότι πρέπει να  υπάρχουν κανόνες», θα έχουν δίκιο. Αυτοί δεν κάνουν αυτό.  Λένε «αξιοποίηση του αιγιαλού»; Ξεπούλημα, οι προδότες, οι γερμανοτσολιάδες, οι δοσίλογοι! Εδώ δεν ξέρουν ακόμη τι θα κάνουμε! Η οξεία διαβούλευση υπάρχει ακριβώς για να τίθενται διάφορες ιδέες και να αλλάζουν. Ξέρεις πόσο αλλάζει ένα νομοσχέδιο από την κατάθεση μέχρι την ψήφιση; Αν μπει η αντιπολίτευση και πει ότι είναι λάθος το νομοσχέδιο γι' αυτούς τους λόγους, είναι μια συζήτηση που μπορούμε να την συζητήσουμε. Εάν όμως η συζήτηση είναι ότι δεν θέλουμε καμία αξιοποίηση των αιγιαλών, τι συζήτηση να κάνεις;»

Για το ζήτημα της αξιολόγησης στο Δημόσιο
«Θέλω να είμαι ειλικρινής. Άκουγα το πρωί τον κ. Κεγκέρογλου στο Μέγκα, όπου σήκωσε την παντιέρα κατά του νόμου που έχει ψηφίσει η Βουλή και ζητούσε αλλαγές που δεν κατάλαβα ακριβώς. Το νόημα πάντως ήταν πως παρακινούσε να μην ακολουθηθεί αυτός ο νόμος γιατί θα τον αλλάξουμε. Θεωρώ ότι είναι τραγικό λάθος για την κυβέρνηση, σχεδόν καταστροφικό, να δίνουμε το μήνυμα ότι πρόκειται να ψηφίζουμε νόμους που δεν πρόκειται να εφαρμόσουμε. Αν συμβεί αυτό θα μας οδηγούσε χωρίς αμφιβολία σε ρήξη με την Ευρώπη, άρα δεν έχει νόημα να μιλάμε για καμία συμμαχία. Δεν κρύβω ότι σαν βουλευτής πια, αλλά και ως πρώην υπουργός, θεωρώ πως αυτό είναι τεράστιο πρόβλημα. Είμαι βέβαιος πως δεν πρόκειται να επιτρέχει ούτε ο πρωθυπουργός ούτε ο αρμόδιος υπουργός να κάνουμε πίσω. Ο Σαμαράς είναι πρωθυπουργός, αλλά δυστυχώς χωρίς αυτοδυναμία, άρα πρέπει αν συνυπολογίσει αυτή την παράμετρο, το αν δηλαδή θέσει βέτο το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι θέμα ότι θα κάνει το χατίρι του Βενιζέλου. Για να είμαι όμως σαφής και καθαρός, ο νόμος για την αξιολόγηση δεν μπορεί να ανατραπεί Γιατί αν τον ανατρέψουμε θα έχουμε καταργήσει μια από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις στο ελληνικό Δημόσιο των τελευταίων χρόνων και θα έχουμε φέρει την συζήτηση με την Τρόικα στο χειρότερο δυνατό σημείο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την διαπραγμάτευση για το χρέος που θα γίνει το φθινόπωρο. Αν το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μια λογική ράβε -ξήλωνε αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πολιτικό πρόβλημα για την χώρα και την κυβέρνηση χωρίς καμία αμφιβολία.»

Για την τιμή του γάλακτος
«Ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Αυτοί που φώναζαν για να μην περάσει τότε ο νόμος που πρότεινε ο Χατζηδάκης και αναγκάστηκε ο Χατζηδάκης να οπισθοχωρήσει και να περάσει η ρύθμιση για την οποία έλεγαν ότι θα είναι λειτουργική, ενώ ο Χατζηδάκης έλεγε ότι δεν θα είναι λειτουργική. Τώρα λένε είχαμε δίκιο, δεν έπεσε η τιμή του γάλακτος. Δηλαδή ο Χατζηδάκης  πρότεινε το σχέδιο α' που λέει ότι μ' αυτό θα πέσουν οι τιμές του γάλακτος, γίνεται όλη αυτή η φασαρία, δεν περνάει η ρύθμιση του, οπισθοχωρεί, πάει σε ρύθμιση β' με ένα είδος πολιτικού συμβιβασμού, ο ίδιος  λέει στην Βουλή ότι δεν θα πέσουν οι τιμές έτσι. Πράγματι δεν πέφτουν οι τιμές στο γάλα κι αυτοί που φώναζαν για να μην περάσει η πρόταση Χατζηδάκη λένε «τώρα είδατε»; Δικαιωθήκαμε .Δεν πέφτουν οι τιμές στο γάλα. Δεν βρίσκουμε άκρη στην χώρα αυτή. Είμαστε η χώρα της παράνοιας.»

Για την πολιτική σταθερότητα και το ρόλο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ
«Αυτό που είναι πραγματικά αληθές είναι ότι έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο μπροστά μας προς την αξιολόγηση του Σεπτεμβρίου. Δεν θα είναι εύκολη η αξιολόγηση, γιατί από αυτή θα κριθεί η διαπραγμάτευση για το χρέος, περίπου δηλαδή 100 δις ευρώ. Κατά συνέπεια δεν θα το πάρουμε εύκολα και γι' αυτό τρέχει ο Σαμαράς από την μια πρωτεύουσα στην άλλη, γιατί δεν φθάνει μόνο η αξιολόγηση.  Χρειάζονται πολιτικές συμμαχίες σοβαρές. Είναι δυστυχώς τραγωδία για την χώρα ότι αυτή την στιγμή που έχουμε αυτό το δύσκολο θέμα μπροστά μας η αξιωματική αντιπολίτευση προκαλεί πολιτική αστάθεια με το θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και το κόμμα  της συγκυβέρνησης προκαλεί πολιτική αστάθεια μ' αυτά που λέει τον τελευταίο καιρό. Δεν έχω κανένα λόγο να το κρύψω. Καταλαβαίνω τους πολιτικούς λόγους για τους οποίους τα λέει ο Βενιζέλος για το ΠΑΣΟΚ, αλλά σίγουρα βλάπτουν πολύ την κυβερνητική προσπάθεια. Προφανώς δε η ιδέα για εκλογές για Πρόεδρο της Δημοκρατίας αναγκάζει τα κόμματα να αναπροσαρμόσουν την στρατηγική τους. Κι αυτό είναι άλλη μια ζημιά που προκαλεί ο Τσίπρας.
Πιστεύω πως αν η κυβέρνηση έχει πετύχει την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων και μια εφικτά καλή λύση για το χρέος, μπορεί και να αποφύγει τις εκλογές. Γιατί βουλευτές που θα βλέπουν πως θα κρίνεται το αν θα έχουμε εκλογές ή όχι από το αν η χώρα θα πετύχει την ελάφρυνση του χρέους ή όχι θα το σκεφτούν δύο και τρεις φορές πριν προκαλέσουν εκλογές με την ψήφο τους και αύριο η Ευρώπη να υπαναχωρήσει σε όποια συμφωνία  έχουμε πετύχει και να φορτωθούμε μερικά δις  παραπάνω. Το δίλημμα θα είναι σοβαρό και για τους βουλευτές. Γιατί η ψηφοφορία θα είναι φανερή και φαντάζεστε να πάμε σε μια ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου που θα λέει, εάν δεν γίνουν εκλογές έχεις αυτή την λύση για το χρέος και ελαφρύνεται η χώρα, εάν όμως γίνουν εκλογές  θα πει η Ευρώπη τα ξαναλέμε όλα από την αρχή. Και αν πάμε σε εκλογές το αποτέλεσμα θα είναι 100 δις περισσότερα για την χώρα. Ο κάθε βουλευτής θα το σκεφτεί ξεχωριστά, τι θα ψηφίσει για να ρίξει την κυβέρνηση, θα έχει φορτωθεί προσωπικά την ευθύνη για αυτά τα δις. Δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι πολύ σύνθετη αυτή η προεδρική εκλογή, δεν είναι άσχετη με την μεγάλη εικόνα και σωστά προσπαθεί ο πρωθυπουργός να επικεντρωθεί στην μεγάλη εικόνα, γιατί αυτή είναι η ρύθμιση του χρέους και η υλοποίηση του προγράμματος και το να πάρει μπρος η πραγματική οικονομία.»

Του Άρη Καλαντίδη
www.parallaximag.gr