Αφορμή για το
συγκεκριμένο σχόλιο απετέλεσαν πρόσφατες συζητήσεις που είχα για την κατάσταση
τόσο του Νοσοκομείου όσο και της Υγείας γενικότερα στην Πρέβεζα με συναδέλφους
αλλά και συμπολίτες μου. Όχι ότι δεν είχα σχηματισμένη κατά κάποιο τρόπο άποψη
αλλά ειδικότερα, τοποθετήσεις συναδέλφων στο συγκεκριμένο ζήτημα απλά
επιβεβαίωσαν την κατάσταση. Μια γενική διάθεση διεκτραγώδησης της κατάστασης
επικρατεί αλλά χωρίς να αποτυπώνεται σε ανάλογα μαχητικές θέσεις των υπεύθυνων
παραγόντων. Συνέπεια αυτού η αδυναμία να προσφερθούν στους κατοίκους της
Πρέβεζας και της γύρω περιοχής αξιόλογες υπηρεσίες Υγείας.
Τίποτε όμως δεν είναι τυχαίο. Είχα διαβάσει στο
πρόσφατο παρελθόν ένα κείμενο της επιτροπής αγώνα για την Υγεία και το κείμενο
ξεκινούσε καλώντας τους συμπολίτες να προσυπογράψουν την στήριξη για συνέχιση
παροχής Δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας.
Είναι γεγονός ότι ο αγώνας για την παροχή
υπηρεσιών Υγείας, με τις παραπάνω προϋποθέσεις, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να
είναι ευκαιριακός και προσωρινός .
Είναι ανάγκη να αναζητηθούν πηγές
χρηματοδότησης και να δημιουργηθούν κατάλληλες υποδομές και κατάλληλη οργάνωση.
Πρέπει ο αγώναςνα έχει τον χαρακτήρα της διάρκειας, της συνέχειας, και να
συνοδεύεται από προτάσεις που δεν έχουν στενό συντεχνιακό χαρακτήρα η να
συνδέονται με την εκάστοτε εξουσία. Πρέπει οι προτάσεις να έχουν σαν στόχο την
υλοποίηση καλύτερων ποιοτικών χαρακτηριστικών των προσφερόμενων υπηρεσιών υγείας
με Δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα σε συνδυασμό με την βέλτιστη δαπάνη για το
συμφέρον των φορολογούμενων πολιτών.
Αλήθεια μπορεί να γίνει κάποιου είδους
αναδρομή, και αποτίμηση των μέχρι τώρα ενεργειών και προτάσεων που να στηρίζει
την άποψη ότι ενεργά γινόταν κάποιος σχετικός αγώνας προς αυτήν την
κατεύθυνση;
Γιατί όταν ζητείται η στήριξη των συμπολιτών μας σε κάτι θα
πρέπει να υπάρχει και ένα παρελθόν που δικαιολογεί αυτήν την στήριξη. Πως είναι
δυνατόν να γίνει θελκτικό το Νοσοκομείο για το σύνολο του προσωπικού (ιατρικό,
νοσηλευτικό, διοικητικό .) και τους τελικούς χρήστες (πολίτες), όταν
επιστημονικά, εκπαιδευτικά αλλά και διοικητικά και οργανωτικά κινείται σε χαμηλή
πτήση.
Μήπως θυμάται κανείς κάποιου είδους ολοκληρωμένη μελέτη νέου
Νοσοκομείου (έστω και μακέτα) με συνοδευτικά, δημογραφικά χαρακτηριστικά και
στοιχεία προκειμένου να ζητηθεί η ένταξη του στο περιβόητο ΕΣΠΑ η στις δημόσιες
επενδύσεις για αντληθούν οι ανάλογοι πόροι και να υλοποιηθεί (Μόνο ένα κείμενο
σε επίπεδο τεχνικής αξιολόγησης από τον κ. Ανωγιάτη έχω διαβάσει σχετικά χωρίς
να μπορεί να το κρίνει κανείς ολοκληρωμένη μελέτη γιατί δεν ήταν αυτός ο στόχος
του κειμένου) .
Αντίθετα το μόνο που θυμούνται οι πολίτες είναι συνεχείς
εμμονές και αγκυλώσεις, ιδεολογικές και πολιτικές που στην ουσία, κράτησαν την
όλη υπόθεση σε επίπεδο προσφοράς του οικοπέδου, αλλά ακύρωσης της οποιασδήποτε
προσπάθειας υλοποίησης του νέου Νοσοκομείου.
Είχα παλαιότερα γράψει ότι με ΣΔΙΤ,ή Δημόσιες
επενδύσεις η με ότι άλλο τρόπο που κατοχύρωνε τον Δημόσιο χαρακτήρα του
Νοσοκομείου και την ένταξη του στο Ε.Σ.Υ. θα έπρεπε να προχωρήσει η υλοποίηση
του και να αφεθούν κατά μέρος μαξιμαλιστικές απαιτήσεις που ακουμπούσαν ακόμα
και ιδεολογικές και πολιτικές εμμονές. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε. Να
γίνεται απαίτηση του αυτονόητου, (του νέου δηλ. Νοσοκομείου) σε επίπεδο
διαμαρτυρίας, και μεσημεριανού σχολιασμού, και να αυτοϊκανοποιούμαστε,
δηλώνοντας γύρω μας ότι κάναμε το καθήκον μας αλλά η «κακιά κοινωνία» και οι
εχθροί δεν μας συμπονάνε.
Είναι όμως σαν να ρωτάνε, κάποιον στην Πρέβεζα για
τις ανάγκες υγείας μιας άλλης πόλης, και να είναι σε θέση αυτός να απαντήσει η
να πάρει αποφάσεις μη έχοντας στην ουσία ιδέα για πιο πράγμα μιλάει, και χωρίς
να έχει στα χέρια του τίποτε στοιχεία.
Και αφού τίποτε από όλα αυτά δεν
κάναμε, συζητάμε σε επίπεδο ζηλότυπης συζύγου για την έναρξη κτισίματος του νέου
Γ.Ν. Λευκάδας μιας υλοποίησης που έγινε πραγματικότητα με ολοκληρωμένη μελέτη,
με άντληση πόρων μέσω ένταξης στο Ε.Σ.Π.Α., με εκμετάλλευση επαφών και γνωριμιών
και αναζήτηση συμμάχων, σε επίπεδο οργανισμών (βλέπε ΔΕΠΑΝΟΜ) και Υπουργείου, με
συγκέντρωση δυνάμεων σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας αλλά και διάσπαρτων
Λευκαδιτών, με λίγα λόγια με κινητοποίηση όλων εκείνων των αναγκαίων δυνάμεων
που πίστεψαν σε αυτό και που έγκαιρα κινήθηκαν και πέτυχαν (οποιαδήποτε σύγκριση
με εμάς θα αποβεί σε βάρος μας-ανικανότητα).
Και εδώ βέβαια γίνεται φανερό το
πόσο ανόητα και λανθασμένα σχεδιάζει το Υπουργείο την Υγεία σε όλα τα επίπεδα.
Αρκεί κάποιοι παράγοντες να μπορούν κάθε φορά να επιβάλλουν αυτό που επιδιώκουν,
πείθοντας ότι είναι και το σωστό. Κάποιοι γίναμε κακοί όταν καλούσαμε στο
παρελθόν, τους τοπικούς υπεύθυνους να καταγγείλουν την συμπεριφορά συγκεκριμένων
υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου, προς θεσμούς της πόλης μας, όταν αυτοί οι
παράγοντες αρνούνταν οποιαδήποτε πρόοδο στο Θέμα του Νοσοκομείου. Γιατί δεν
μπορείς με οποιαδήποτε λογική να κτίζεις νέο, σύγχρονο Νοσοκομείο σε νησί 20.000
κατοίκων πατώντας στην τουριστική σαιζόν, και να αφήνεις κεντρικότερη, ευρύτερη
περιφέρεια με πληθυσμό κοντά 80000 ανθρώπων με υποτυπώδεις υποδομές
Υγείας.
Και ασφαλώς είναι μαξιμαλισμός να απαιτούμε, (αλήθεια με βάση ποια
σύγχρονη λογική) την διοικητική και υγειονομική αυτοτέλεια του Νοσοκομείου στην
Πρέβεζα, έτσι όπως είναι αρνούμενοι με αρχοντοχωριατισμό, να δούμε τα προβλήματα
κατάματα (κακός σχεδιασμός). Άστα να πάνε.
Συνάδελφος μου περιέγραψε αποφάσεις για
διατομεακές εφημερίες (αλήθεια τίνος ιδέα είναι να εφημερεύει παθολόγος η
νευρολόγος για καρδιολογικούς ασθενείς και το αντίθετο) και άλλα ευτράπελα και
δυνητικά προβληματικά προκειμένου να επιλυθούν υπαρκτές αδυναμίες. Στον τοπικό
τύπο διαβάζει κανείς για αδυναμία λειτουργίας των κλινικών, ενώ πουθενά δεν
σκιαγραφείται μέσα από προτάσεις η παρεμβάσεις προοπτική, έχοντας έτσι η
πραγματικότητα οδηγήσει και τον κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη σε αδράνεια και θέση
θεατή.Απελπισία δηλαδή.
Ε λοιπόν η Διοίκηση γενικότερα σαν λειτουργία δεν
είναι απλά ευκαιρία κατάληψης θέσης αλλά ούτε ευκαιρία για παρασκηνιακά
παιχνίδια. Είναι λειτούργημα που πάνω από όλα πρέπει να είναι αποτελεσματική και
επαγγελματική. Ας αποφασίσει η κεντρική διοίκηση και οι τοπικοί παράγοντες τι
θέλουν πραγματικά.
Θέλουν συνέχιση της λογικής οι δικοί σου πριν οι δικοί μου
τώρα και οι άλλοι αύριο, ή λογική διάσωσης της χώρας;
Φαίνεται να οδηγούμαστε
μάλλον στον αργό θάνατο του Νοσοκομείου έτσι όπως διαγράφεται η κατάσταση.
Ή
θα κτιστεί και θα λειτουργήσει νέο ή δεν θα παραμείνει παρά μόνον ένα μεγάλο
κέντρο υγείας και τίποτε άλλο. Δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν σε ακτίνα 50-60
χιλιομέτρων τρία μεγάλα νοσοκομεία. Αυτό είναι σπατάλη πόρων, ανθρώπινων και
υλικών. Αν έγκαιρα η Πρέβεζα διεκδικήσει νέο μεγάλο νοσοκομείο, τότε μπορεί να
διεκδικήσει και τον ρόλο του κέντρου αναφοράς για όλη την περιοχή. Διαφορετικά
άλλος θα παίξει αυτόν τον ρόλο.
Το Νοσοκομείο δεν είναι μόνο το κτίσμα και οι
υποδομές, αλλά κύρια το επιστημονικό προσωπικό που αναβαθμίζει την λειτουργία
και τις υπηρεσίες.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όλες οι ενέργειες από εδώ
και πέρα πρέπει να συνδέονται στενά με το νέο Νοσοκομείο, σκοπό στον οποίο θα
στρατευθούν οι πάντες. Καμία χαλάρωση και ηττοπάθεια. Αλλά θα πρέπει να υπάρχει
συγκεκριμένο αντικείμενο διεκδίκησης, με σχεδιασμό, με καθημερινή αγωνία, με
αναζήτηση πηγών χρηματοδότησης με ολοκληρωμένη μελέτη, με στράτευση των πάντων
και όχι απλά μια γενική ιδέα σε φιλολογικό επίπεδο(όχι άλλο πιά, το γνωστό
μοτίβο « το κακό το κράτος και οι καλοί πολίτες»). Καλά θα έκαναν να έπαιρναν
θέση οι πάντες μιας και οδηγούμαστε σε αυτοδιοικητικές εκλογές.
Είμαι
σίγουρος ότι δεν εκπροσωπώ και δεν διεκδικώ με την άποψη μου το αλάθητο αλλά
σίγουρα θα κεντρίσω τους γύρω μου για κατάθεση απόψεων, και ουσιαστικών
προτάσεων.
Αν δεν καταλάβουν έγκαιρα όλοι ότι χωρίς υποδομές Υγείαςδεν
πρόκειται να υπάρξεικαμία πρόοδος σε κανένα τομέα όπως επίσης ότι η μιζέρια και
η ανασφάλεια θα μείνει βαθιά ριζωμένη στην καθημερινότητα της πόλης και της
περιοχής τότε το παιχνίδι είναι χαμένο.
Η σύγχρονη μονάδα υγείας δεν είναι
πολυτέλεια αλλά ο βασικός θεμέλιος λίθος που θα κτιστούν επάνω του ο τουρισμός,
η επιχειρηματικότητα, τα μελλοντικά έργα, η ασφάλεια της πόλης και της υπαίθρου,
η πρωτοβάθμια υγεία και οι δυνατότητα διαπραγμάτευσης των μελλοντικών
απαιτήσεων.
Ευστάθιος (Άκης) Λάζαρης
Καρδιολόγος,
Δ/ντής Ε.Σ.Υ
Πρώην υποψήφιος βουλευτής ΠΑΣΟΚ Πρέβεζας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου