Στα
χέρια του κ. Αντώνη Σαμαρά η "καυτή πατάτα" της πλήρους αποβιομηχάνισης της
χώρας. Πρόκειται για τον δεύτερο γύρο εκδίκησης του κράτους προς την ιδιωτική
πρωτοβουλία. Αυτή την φορά για χατίρι του μονοπωλίου της ΔΕΗ. Ο πρώτος γύρος
1974-1984 των Καραμανλή - Παπανδρέου διέλυσε ομίλους χτίζοντας κρατικά
μονοπώλια.
Η κυβέρνηση τινάζει κυριολεκτικά στον αέρα την ενεργοβόρα
βαριά βιομηχανία της χώρας, από το κρατικό νικέλιο, μέχρι τη χαλυβουργία, το
αλουμίνιο την τσιμεντοβιομηχανία, την μια και μοναδική υαλουργία, ότι απομένει
από ναυπηγική βιομηχανία και τις τελευταίες βιομηχανίες μέσης τάσης φορτώνοντας
στις πλάτες τους επιπλέον, συνολικό, κόστος 22.000.000 ευρώ για ένα και μόνο
λόγο.
Γιατί αδυνατεί να πείσει τις συντεχνίες της ΔΕΗ να
αποσύρουν τις εισηγήσεις, που υποχρέωσαν ήδη τον κ. Αρθούρο Ζερβό να αποδεχθεί,
για πλήρη μεταφορά του κόστους ρύπων στα βιομηχανικά τιμολόγια και για αύξηση
των τιμολογίων αυτών μέχρι και 12% σε δεύτερη φάση...
Πρόκειται για
στραγγαλισμό της βιομηχανίας, των εξαγωγών και της ανταγωνιστικότητας της
εθνικής παραγωγής για το οποίο αδιαφορεί η ΓΕΝΟΠ κάτω από την "φιλοσοφία" ότι
"...αν κλείσουν οι βιομηχανίες είναι δικό τους πρόβλημα και όχι της ΔΕΗ και της
οικονομίας!!!."
Όπως αποδεικνύεται στην πράξη όμως οι εντολές και οι
εξαναγκασμοί της συντεχνίας της ΔΕΗ υποχρέωσαν μέχρι και τον έως πρότινος
δυναμικό υφυπουργό ΥΠΕΚΑ αρμόδιο σε θέματα ενέργειας κ. Μάκη Παπαγεωργίου να
"καταπιεί" ακόμη και όσα είχε διαβεβαιώσει τους εκπροσώπους της βιομηχανίας στο
Γενικό Συμβούλιο του ΣΕΒ για παρέμβαση της πολιτείας έστω και την τελευταία
στιγμή με σκοπό να αποφευχθεί η τελική αποβιομηχάνιση του τόπου. (Διαβάστε και
το εξαιρετικό χθεσινό ρεπορτάζ του κ. Χάρη Φλουδόπουλου στο
Capital.gr)
Γιατί μόνο ως άτακτη υποχώρηση του κ. Παπαγεωργίου και της
ΡΑΕ μπορεί να δικαιολογηθεί η δεύτερη εκβιαστική επιστολή της ΔΕΗ προς τις
παραπάνω ενεργοβόρες βιομηχανίες ότι : "... αν θέλετε να μην περάσει στα
βιομηχανικά τιμολόγια το κόστος ρύπων θα σας κάνω τη χάρη να μην σας χρεώσω για
ένα χρόνο αλλά θα μου υπογράψετε συμβάσεις για αυξήσεις του ρεύματος από
6-12%...".
Προσέξτε εθνική συμπεριφορά του κρατικού μονοπωλίου ρεύματος
της ΔΕΗ που βρίσκεται στην προνομιακή αυτή θέση επειδή το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα
Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία, όλων των αρχηγών της, χαρακτήρισαν την ΔΕΗ
στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και την εξαίρεσαν από τις
αποκρατικοποιήσεις.
Τι στρατηγικός τομέας είναι για την οικονομία όταν
με την προστασία του μονοπωλιακού του χαρακτήρα φροντίζει μόνο να τρέφει τις
συντεχνίες του και αγνοεί παντελώς την οικονομική ανάπτυξη του τόπου;
Τι
στρατηγικός και κοινωνικός τομέας είναι η ΔΕΗ όταν αδιαφορεί για το μέλλον
χιλιάδων εργαζομένων στην βιομηχανία;
Γιατί αν απέδιδε ως φορέας
στρατηγικής σημασίας για την οικονομία θα ήταν σε θέση τουλάχιστον να καλύψει
τις απαιτήσεις σε ζήτηση ρεύματος στην περίπτωση παραπέρα βιομηχανικής ανάπτυξη
του τόπου;
Σήμερα όμως η ΔΕΗ δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες
μιας βιομηχανικής ανάπτυξης ούτε κατά 1%.
Και δεν είναι σε θέση να
καλύψει τις ανάγκες της χώρας ακόμη και αν αυξηθούν κατά 2-3% οι εγκαταστάσεις
κλιματιστικών.
Να είναι λοιπόν καλά η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Αλβανία
και μας σώζουν, με εισαγωγές, από το ρεζιλίκι να βυθιστεί η χώρα στο σκοτάδι
είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι.
Να είναι καλά και οι επενδυτές που
προσκαλεί ο κ. Σαμαράς, αν έλθουν ποτέ, που θα δεχθούν να στήσουν μονάδες
περιμένοντας την Βουλγαρία και την Τουρκία να μας "ελεήσει"
ενεργειακά...
Η φθηνή επιχειρηματολογία που προβάλλουν οι συντεχνίες της
ΔΕΗ και η ΓΕΝΟΠ επισήμως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση καθήλωσε τις επενδύσεις και τα
ελληνικά και ξένα κέντρα ιδιωτών υπονόμευαν πάντα την ΔΕΗ είναι μόνο για αγρίους
και ηλίθιους.
Γιατί οι πάντες γνωρίζουν ότι σε μια χώρα με βιομηχανικές
ανάγκες και με βαριά βιομηχανία σχεδιάζεται μακροπρόθεσμα ηλεκτροπαραγωγή και
χρησιμοποιούνται (αν κριθεί σκόπιμο) και στρατηγικοί επενδυτές.
Το
επίσης φθηνό επιχείρημα για ότι το κόστος των ρύπων (Co2) είναι υποχρέωση της
Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι πρωτοβουλία της ΔΕΗ είναι επίσης απαράδεκτο για δύο
λόγους:
Πρώτον γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και η σχετική οδηγία της δεν
επιβάλλει σε καμία περίπτωση μεταφορά του κόστους των ρύπων στα βιομηχανικά
τιμολόγια.
Δεύτερον γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση προβλέποντας το πιθανό
πρόβλημα ενεργειακού κόστους όρισε από το 2009 με την υπ' αριθμ. 29 οδηγία της
το δικαίωμα των κρατών μελών να επιδοτήσουν το κόστος ρεύματος μέχρι και 60%.
Και αυτό το τήρησαν ήδη η Γερμανία και η Αγγλία που σέβονται την βιομηχανική
ιστορία τους.
Στο "Ελλαδιστάν" όμως της ευρύτερης σοβιετίας που δεν
σεβόμαστε ούτε την βιομηχανία ούτε καν τους εργαζόμενους σε αυτήν που θα χάσουν
τις θέσεις τους ξεχάσαμε την οδηγία εδώ και τέσσερα χρόνια παρά τις επισημάνσεις
όλων των ενδιαφερομένων.
Αλλά γιατί να την θυμηθούν οι κυβερνήσεις από
το 2009 και μετά;
Τι άλλαξε από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης που
οι αρχές της ελληνικής σοβιετίας εκφράζονται με συνθήματα διωγμού του
φόβητρου-ιδιώτη επιχειρηματία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου