Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Το Κατάρ και οι επενδύσεις της Χαλιμάς

Κατάρ

Ο Μανόλης με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια, και το κράτος του Κατάρ, σχεδόν τρία χρόνια τώρα, πραγματοποιεί επενδύσεις. Επενδύσεις που ξεκίνησαν από το Ελληνικό, που θα πλημμύριζε από πετροδολάρια, και τον Αστακό, όπου κανένας δεν κατάλαβε τι ακριβώς επένδυση επρόκειτο να γίνει, αλλά και οι δύο επενδύσεις κατέληξαν σε φιάσκο.
Κι όμως, τα κυβερνητικά στελέχη, κυρίως αυτά της κυβέρνησης Παπανδρέου, με πρωταγωνιστή τον Χάρη Παμπούκη και σημαίνοντες συνοδούς-παρατρεχάμενους, είχαν ξοδέψει πολλές ώρες στα αεροπλάνα για το πηγαινέλα στο Κατάρ, όπου συζητούσαν μεγαλεπήβολα σχέδια για επενδύσεις πολλών δισ. ευρώ, τα οποία μέχρι σήμερα, όπως αποδείχθηκε, αποτελούν αέρα κοπανιστό.



Φιάσκο Νο 1: Αστακός
Ολα ξεκίνησαν στις αρχές του 2010, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου ανακοίνωσε την πρόθεση του Κατάρ να επενδύσει 3 δισ. ευρώ για την κατασκευή και λειτουργία τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας, με σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας 1.000 MW. «Πακέτο» με την επένδυση. έτρεχε ένα άλλο παραμύθι, αυτό των fast track επενδύσεων που θα έλυναν σε χρόνο dt (έτσι νόμιζαν) τα προβλήματα της ελληνικής γραφειοκρατίας, η οποία ήταν το εμπόδιο για τις επενδύσεις. Λίγο αργότερα, το πράγμα άλλαξε και το καύσιμο αντί για LNG έγινε LPG (υγροποιημένο πετρελαϊκό αέριο).

Βεβαίως τότε, πέρα από τις εξαγγελίες, ουδείς από την κυβέρνηση αναφερόταν σε ένα και μοναδικό γεγονός. Οτι πριν από τις εξαγγελίες δεν είχαν γίνει ούτε μελέτες ούτε είχε εξεταστεί η βιωσιμότητα της περίφημης επένδυσης. Φυσικά, κανένας δεν έμαθε ούτε και το περίφημο επιχειρηματικό σχέδιο, το οποίο προφανώς δεν υπήρχε. Γιατί ποιος λογικός άνθρωπος θα έκανε μια τέτοια επένδυση όταν δεν υπήρχε καν δυνατότητα μεταφοράς της ενέργειας των 1.000 MW που θα παρήγαγε ο σταθμός ηλεκτρικής ενέργειας, αφού το υφιστάμενο δίκτυο της ΔΕΗ είναι κορεσμένο;
Εκτός αυτού, η αλλαγή καυσίμου από LNG σε LPG πυροδότησε αντιδράσεις, καθώς η μεταφορά του δεύτερου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, πέραν του γεγονότος ότι σπανίως χρησιμοποιείται για ηλεκτροπαραγωγή.

Η φυσική κατάληξη μιας τέτοιας ιστορίας ήταν το ναυάγιο, με το ερώτημα να πλανάται αν την ευθύνη την έχει η ελληνική κυβέρνηση ή το κράτος του Κατάρ. Απ' ό,τι φαίνεται, όμως, και οι δύο είχαν μπει σε μια διαδικασία αερολογίας, καθώς το μεν κράτος του Κατάρ δεν ήταν δυνατόν να μπαίνει σε μια συζήτηση που εξ αρχής φαινόταν αδιέξοδη, αλλά και η κυβέρνηση δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει να πουλήσει κάτι το ανέφικτο επενδυτικά, χρησιμοποιώντας μάλιστα και ως μεσάζοντες ανθρώπους αμφίβολης σοβαρότητας και αποτελεσματικότητας. Και για να καταλάβει κανείς το θέατρο του παραλόγου, αρκεί μια ανακοίνωση της εποχής εκείνης όπου αναφερόταν ότι ο τότε υπουργός Επικρατείας Χάρης Παμπούκης «είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του Kατάρ και υπουργό Eνέργειας Aμπντουλάχ Mπιν Xαμάντ Aλ Aττιγιάχ για την υλοποίηση του έργου στη NABIΠE Aστακού και συμφωνήθηκε η αμοιβαία στήριξη των δύο κυβερνήσεων για την αδειοδότηση του έργου, που ξεκινά υπό την επίβλεψη της αρμόδιας υπουργού Περιβάλλοντος, Eνέργειας και Kλιματικής Aλλαγής Τίνας Mπιρμπίλη».
Βεβαίως, η επίβλεψη από την Τίνα Μπιρμπίλη είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αν αναλογιστεί κανείς ότι σε συνάντηση με τραπεζίτη λίγους μήνες μετά εξομολογήθηκε ότι ήθελε να κάνει το Ελληνικό. φωτοβολταϊκό πάρκο.


MOU και φιάσκο Νο 2: Ελληνικό

Αξίζει να σημειωθεί ότι από τον Μάιο του 2010 έχουν υπογραφεί μεταξύ Ελλάδας και Κατάρ τρία Μνημόνια Κατανόησης, και συγκεκριμένα:

Α. Μνημόνιο Κατανόησης στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών στο έργο του Αστακού.

Β. Μνημόνιο Κατανόησης στον τομέα της ενέργειας.
Γ. Μνημόνιο Κατανόησης για συνεργασία στον τομέα του Τουρισμού.


Και μέχρι στιγμής και τα τρία έχουν μείνει μνημόνια, ενώ τον Σεπτέμβρη του 2010 είχαμε και άλλα. χαρτιά άνευ αντικρίσματος, όταν ο εμίρης του Κατάρ, Αλ Θάνι, συναντήθηκε στη Νέα Υόρκη με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και υπέγραψαν ένα ακόμα μνημόνιο που προβλέπει τη σύσταση μεικτής επιτροπής από τους επενδυτικούς φορείς των δύο χωρών. Φαίνεται, όμως, ότι τότε υπεγράφη και μια συμφωνία για το Ελληνικό η οποία είχε αποικιοκρατικούς όρους για το Κατάρ, από το οποίο, πάλι στα λόγια, η Ελλάδα πλημμύρισε επενδύσεις ύψους 5 δισ. ευρώ και αγνώστων λοιπών λεπτομερειών.
Τελικά το Κατάρ δεν συμμετέχει στον διαγωνισμό για το Ελληνικό, γιατί πιθανότατα επιθυμούσε μια απ' ευθείας ανάθεση. Είχαν, άλλωστε, στο μυαλό τους το μνημόνιο, το οποίο δεν ήταν συμβατό με τη διαδικασία του διαγωνισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη και αντιδρώντας δεν υπέγραψε το σύμφωνο εμπιστευτικότητας για να μην προχωρήσει στη συνέχεια του διαγωνισμού.
Μεταξύ άλλων το Κατάρ ήθελε μειωμένους φορολογικούς συντελεστές, μεγαλύτερο συντελεστή δόμησης από τον επιτρεπόμενο, αλλαγές στη χρήση γης και υποχρεωτική μεταφορά στο Ελληνικό δημοσίων υπηρεσιών και υπουργείων. Αυτό όμως που έδειξε τη λογική της αποικιοκρατίας είναι η απαίτηση να έχει τη δυνατότητα πώλησης της έκτασης, ενώ είναι γνωστό ότι μόνο οι κατοικίες που θα κατασκευαστούν θα μπορούν να πουληθούν.

Τέλος, επιδίωκε να μπορέσει να πουλήσει το 100% της δομημένης επιφάνειας. Ωστόσο, με παλαιότερη απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ επί του συνόλου των τετραγωνικών που θα κτισθούν, μόνο το 30% θα είναι κατοικίες, τις οποίες ο ανάδοχος θα μπορεί να πουλήσει.
Βέβαια, για να φτάσουμε και στο φιάσκο της αποχώρησης του Κατάρ από τον διαγωνισμό του Ελληνικού, είχαμε και τραγελαφικά φαινόμενα, όπως τις διαφωνίες Παμπούκη - Μπιρμπίλη για τον τρόπο αξιοποίησης, σε μια περίοδο όπου υποτίθεται ότι είχαμε κάτι που θέλαμε να το αξιοποιήσουμε αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζαμε πώς θέλουμε να το κάνουμε.
Πέρα από τα δύο «μεγάλα» projects, το Κατάρ είχε και άλλα «ενδιαφέροντα». Οπως το ακίνητο 270 στρεμμάτων στο τέλος της γέφυρας του Ρίου - Αντιρρίου καθώς και το χιονοδρομικό κέντρο του Καϊμακτσαλάν μαζί με τη γύρω έκταση των 18.000 στρεμμάτων.

Τελικά από όλα αυτά μας έμεινε η επένδυση του Κατάρ στην Ελληνικός Χρυσός, που διαφημίστηκε από τον κ. Παπανδρέου αλλά ήταν συμφωνία ιδιωτών και χωρίς επενδυτικά χαρακτηριστικά από πλευράς Κατάρ και κάποια πετροδολάρια που πήραν ελληνικά ιδιωτικά νοσοκομεία από τη νοσηλεία τραυματισμένων αντιπάλων του Καντάφι στη Λιβύη. Και ζούμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα με ωραία παραμύθια της Χαλιμάς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: